Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-341/16/SK
z 29 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 marca 2016 r., (data wpływu do tut. Biura 5 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 18 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnych opłat leasingowych jednorazowo w dacie ich poniesienia w sytuacji spełnienia przez Wnioskodawcę przesłanek wynikających z art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnych opłat leasingowych jednorazowo w dacie ich poniesienia w sytuacji spełnienia przez Wnioskodawcę przesłanek wynikających z art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest polskim rezydentem podatkowym, opodatkowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. Jest to spółka z branży budownictwa inżynieryjnego, działająca na polskim rynku od 2002 r. Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy są roboty związane z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych. Ponadto, działalność spółki obejmuje także przygotowywanie terenu pod budowę, wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych, czy inne specjalistyczne roboty budowlane. Spółka wynajmuje lub oddaje w dzierżawę samochody osobowe i furgonetki, zajmuje się działalnością pomocniczą związaną z utrzymaniem porządku w budynkach, niespecjalistycznym oraz specjalistycznym sprzątaniem budynków i obiektów przemysłowych oraz innymi pracami porządkowymi, a także działalnością usługową związaną z zagospodarowaniem terenów zieleni.

Wnioskodawca, aby móc właściwie realizować swoją działalność musi nabywać m.in. samochody osobowe, samochody dostawcze, urządzenia sprzątające oraz inne pojazdy (np. koparki), które są niezbędne do prowadzenia rodzaju działalności, którą zajmuje się Wnioskodawca. W tym celu zawierane są umowy leasingu z różnymi podmiotami, które oferują tego typu produkty na rynku. Spółka zamierza zawierać kolejne w przyszłości. Zawierane przez Wnioskodawcę umowy leasingu mają cechy umowy, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) i określają m.in. opłatę wstępną, raty leasingowe, raty ubezpieczenia, a także zawierają opcję wykupu przedmiotu leasingu. Umowy co do zasady są zawierane na okres 36 miesięcy. Ponadto, rozpatrywane umowy leasingu będą spełniać warunki przewidziane w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT.

Istotną kwestią jest rozliczanie kosztów z tytułu opłaty wstępnej. Opłata wstępna ma charakter opłaty samoistnej, bezzwrotnej, niezależnej od rat leasingowych. Opłata wstępna nie ma charakteru należności z tytułu używania przedmiotu leasingu w określonym okresie czasu. W księgach rachunkowych spółki kwoty z tytułu opłat wstępnych traktowane są jako koszty poniesione jednorazowo w miesiącu ich poniesienia, w związku z czym zaliczane są w ten sam sposób do kosztów uzyskania przychodu i nie są przyporządkowywane proporcjonalnie do okresów trwania umów. W identyczny sposób spółka zamierza potraktować koszty z tego tytułu w następnych latach podatkowych.

Należy podkreślić, że Finansujący w dniu podpisania umowy nie będą korzystali ze zwolnień, o których mowa w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT.

Jednakże, Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości spełni przesłanki art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.; dalej: „ustawa o rachunkowości”), tj. przekroczy co najmniej dwie z następujących trzech wielkości:

1. 17 000 000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,
2. 34 000 000 zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,
3. 50 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty, a tym samym na gruncie ustawy o rachunkowości nie będzie uprawniony do klasyfikacji umów wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego, lecz będzie zobowiązany do klasyfikacji zgodniej z art. 3 ust 4 i 5 ustawy o rachunkowości.
   
   

Zasadniczą różnicą między podatkowym, a księgowym ujęciem leasingu operacyjnego u korzystającego jest sposób rozliczenia kosztów z tytułu opłat leasingowych. Przepisy o podatku dochodowym zezwalają na jednorazowe, w całości zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwot opłaty wstępnej w wysokości wynikającej z faktur, natomiast regulacje rachunkowości przewidują natomiast równomierne obciążanie wyniku tymi kosztami, czyli podlegają rozliczeniu w czasie przez okres trwania umowy leasingu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo interpretuje, że nawet w chwili spełnienia przesłanek z art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości, co powoduje konieczność rozliczania kosztów proporcjonalnie do okresu trwania umowy dla celów rachunkowych, Wnioskodawca nadal będzie mógł opłaty wstępne wynikające zawartych umów leasingowych ewidencjonować jednorazowo w kosztach uzyskania przychodu z uwagi na pośredni, samoistny, bezzwrotny, niezależny od pozostałych opłat charakter tego kosztu, a także że należy je wiązać z momentem zawarcia umowy, w związku z czym nie będzie konieczności rozliczania tych kosztów proporcjonalnie do okresu trwania? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, nawet w chwili spełnienia przesłanek z art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości, tj. przekroczenia co najmniej dwóch z trzech wielkości:

1. 17.000 000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,
2. 34.0000 000 zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,
3. 50 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty, co powoduje konieczność rozliczania kosztów proporcjonalnie do okresu trwania umowy dla celów rachunkowych, Wnioskodawca nadal będzie mógł opłaty wstępne wynikające zawartych umów leasingowych ewidencjonować jednorazowo w kosztach uzyskania przychodu z uwagi na pośredni, samoistny, bezzwrotny, niezależny od pozostałych opłat charakter tych kosztów, a także że należy je wiązać z momentem zawarcia umów, w związku z czym nie będzie konieczności rozliczania tych kosztów proporcjonalnie do okresu trwania umowy.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości, do stosowania uproszczenia polegającego na podatkowej klasyfikacji umów leasingu uprawnione są spółki kapitałowe, inne osoby prawne, oddziały przedsiębiorców zagranicznych spółki osobowe, osoby fizyczne, które za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej 2 z 3 następujących wielkości:

1. suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego -17 mln zł,
2. przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy - 34 mln zł,
3. średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty - 50 osób, a także
   
   

z katalogu jednostek uprawnionych do stosowania podatkowej definicji leasingu ustawodawca wyłączył m.in. jednostki organizacyjne już działające lub ubiegające się o zezwolenie na wykonywanie działalności na podstawie Prawa bankowego, emitentów papierów wartościowych dopuszczonych oraz zamierzających ubiegać się lub ubiegających się o dopuszczenie do obrotu na jednym z rynków regulowanych Europejskiego Obszaru Gospodarczego, czy krajowe instytucje płatnicze i instytucje pieniądza elektronicznego. Wyłączenia te nie mają jednak zastosowania dla sytuacji Wnioskodawcy.

Jeśli dany podmiot przekroczy 2 z 3 wartości wskazanych w ustawie, nie będzie uprawniony do podatkowej klasyfikacji umów leasingu dla celów rachunkowych, lecz będzie musiał je kwalifikować zgodnie z art. 3 ust. 4 i 5 ustawy o rachunkowości.

W księgach rachunkowych opłata wstępna, wynikająca z umów leasingu operacyjnego - jako że jest elementem sumy opłat leasingowych - co do zasady podlega rozliczeniu w czasie przez okres trwania umowy leasingu. Metoda równomierna jest uznawana za najbardziej właściwą z uwagi na jej prostotę, a jednocześnie logikę, nic bowiem nie wskazuje, aby opłata za zawarcie umowy lub wstępna rozkładały się inaczej w czasie. Jeżeli jednak zastosowanie innej systematycznej metody lepiej odzwierciedla sposób rozłożenia w czasie korzyści czerpanych przez użytkownika, to metoda taka może również być stosowana do rozliczenia w czasie opłat z tytułu leasingu operacyjnego.

Zasadniczą różnicą między podatkowym, a księgowym ujęciem leasingu operacyjnego u korzystającego jest sposób rozliczenia kosztów z tytułu wstępnej opłaty leasingowej. W świetle przeważającego orzecznictwa NSA przepisy o podatku dochodowym akceptują jednorazowe, w całości zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty opłaty wstępnej w wysokości wynikającej z faktury. Regulacje rachunkowości przewidują natomiast równomierne obciążanie wyniku tymi kosztami.

Niektóre organy podatkowe twierdzą, że datę poniesienia kosztów pośrednich na gruncie podatku dochodowego wyznaczają przepisy o rachunkowości (jest to dzień, na który ujęto wydatek w księgach rachunkowych), a to oznacza, że jeżeli zgodnie z zasadami rachunkowości jednostki zaliczenie opłaty wstępnej do kosztów księgowych jest rozłożone w czasie, tj. dokonywane jest rozliczanie tych kosztów proporcjonalnie do okresu trwania umowy to należy ją proporcjonalnie rozliczać w czasie także dla celów podatkowych. To stanowisko nie jest jednak powszechnie uznawane, co potwierdza fakt, że twierdzenie to zostało zakwestionowane w licznych wyrokach NSA, które wskazywały, że data zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku ani wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu podatkowego i że datą poniesienia kosztu pośredniego jest moment wprowadzenia informacji do systemu księgowego, a nie ujęcia na koncie kosztów.

Stanowisko to potwierdzają orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, które rozstrzygają przedstawiony problem:

• wyrok z 1 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 841/13, pogląd jakoby w świetle art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. koszt należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z ustawy o rachunkowości, nie wynika z unormowania ukształtowanego przepisem art. 15 ust. 4d tej ustawy. Okoliczność, że w ostatnim z wymienionych przepisów posłużono się zwrotem (…) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (…), a nie określeniem (…) uważa się dzień, na który ujęto jako koszt w księgach rachunkowych (…) potwierdza zasadność przyjętego przez WSA w Warszawie rozumowania. Skoro tak, należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. Nie jest ona bowiem datą ujęcia kosztu, a jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu.
• wyrok z 18 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1380/13, także opłata wstępna warunkowała możliwość rozpoczęcia realizacji umowy leasingu oraz wydania przedmiotu leasingu, co strona zaznaczyła w złożonym wniosku. Miała więc ta opłata w istocie charakter samoistny, nieprzypisany do poszczególnych rat leasingowych, na co spółka wyraźnie zwracała uwagę we wniosku. Nie można więc zasadnie twierdzić, że dotyczyła ona okresu, na jaki umowa leasingu została zawarta, a więc okresu przekraczającego rok podatkowy. W takim przypadku w płaszczyźnie podatkowej wstępna opłata leasingowa powinna zostać zaliczona do kosztów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie. Dotyczy ona nie tyle samego trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego, skoro od jej uiszczenia uzależnione jest rozpoczęcie realizacji umowy leasingowej oraz wydanie przedmiotu leasingu.
• wyrok z 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1091/10, argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w którym trafnie zaakcentowano, iż zagadnienia związane z powstaniem obowiązku podatkowego, wysokością podatku oraz „rygorami zaliczenia do kosztu uzyskania przychodu, są regulowane w ustawach podatkowych, w tym w u.p.d.o.p.”. Dlatego też, aby ustawa o rachunkowości wywierała skutki podatkowe, muszą - w przekonaniu tego Sądu - istnieć przepisy zawierające wyraźne odesłanie do jej treści (s. 6). Wypada zgodzić się z tezą, że pogląd jakoby w świetle art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. koszt należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z ustawy o rachunkowości, nie wynika z unormowania ukształtowanego przepisem art. 15 ust. 4d tej ustawy. Okoliczność, że w ostatnim z wymienionych przepisów posłużono się zwrotem (...) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (...), a nie określeniem (...) uważa się dzień, na który ujęto jako koszt w księgach rachunkowych (...) potwierdza zasadność przyjętego przez sąd administracyjny pierwszej instancji rozumowania, obalając tym samym podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty. Skoro tak, należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.
  
  

Podsumowując należy stwierdzić, że nawet w chwili spełnienia przesłanek z art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości, co powoduje konieczność rozliczania kosztów proporcjonalnie do okresu trwania umowy dla celów rachunkowych, Wnioskodawca nadal będzie mógł opłaty wstępne wynikające zawartych umów leasingowych ewidencjonować jednorazowo w kosztach uzyskania przychodu z uwagi na pośredni, samoistny, bezzwrotny, niezależny od pozostałych opłat charakter tego kosztu, a także że należy ją wiązać z momentem zawarcia umowy, w związku z czym dla celów podatkowych nie będzie konieczności rozliczania tych kosztów proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie natomiast do art. 17b ust. 1 updop, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

W myśl natomiast art. 17b ust. 2 tej updop, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

-do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Jak wynika z powyższego, jeżeli zawarto umowę leasingu spełniającą wymienione wyżej warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego.

Opłaty leasingowe o charakterze wstępnym (niezależnie od stosowanego nazewnictwa: opłata wstępna, czynsz inicjalny) co do zasady mają charakter opłat samoistnych i bezzwrotnych, nieprzypisanych do poszczególnych rat leasingowych, natomiast ich poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji (zawarcia) umowy leasingu. Opłaty te są wydatkami jednorazowymi, związanymi z zawarciem umowy leasingu, a w konsekwencji i wydaniem samego przedmiotu leasingu. W takim przypadku w płaszczyźnie podatkowej, wstępna opłata leasingowa powinna zostać zaliczona do kosztów jednorazowo, bez konieczności rozliczania jej w czasie.

W celu prawidłowego zaliczenia wydatków związanych z przedmiotem leasingu do kosztów uzyskania przychodów, oprócz spełnienia warunków umowy, należy mieć na uwadze generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 15 ust. 1 updop.

Stosownie do treści ww. regulacji, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przepis powyższy nie określa terminu, kiedy dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu można potrącić koszty.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4b-4h updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że opłata wstępna stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z uzyskiwanymi przychodami, którego nie można powiązać z konkretnym przychodem.

W myśl art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, m.in. że Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa samochody osobowe i dostawcze, urządzenia sprzątające oraz inne pojazdy (koparki). W tym celu Spółka zawierać będzie umowy leasingu, które spełniać będą warunki art. 17b ust. 1 updop. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości spełni przesłanki art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Mając powyższe na względzie, zgodzić należy się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że pomimo spełnienia przez Spółkę przesłanek z art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości, co powoduje konieczność rozliczania kosztów proporcjonalnie do okresu trwania umowy dla celów rachunkowych, Wnioskodawca nadal będzie mógł opłaty wstępne wynikające zawartych umów leasingowych ewidencjonować jednorazowo w kosztach uzyskania przychodu. Wstępna opłata leasingowa, z uwagi na charakter opłat samoistnych i bezzwrotnych, nieprzypisanych do poszczególnych rat leasingowych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów leasingobiorcy na zasadach przewidzianych dla tzw. kosztów pośrednich, tj. w dacie poniesienia. Wobec powyższego, wstępna opłata leasingowa powinna być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia, bez konieczności proporcjonalnego rozliczania jej w stosunku do czasu trwania umów leasingu.

Reasumując, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.