2017.02.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB2.4511.858.2016.2.BK
z 1 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 3 stycznia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł w dniu 26 kwietnia 1997 r. związek małżeński, który został rozwiązany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w ... z dnia 12 października 2010 r. przez rozwód bez orzekania o winie stron. Sąd ww. wyrokiem powierzył władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi stron Dariuszem urodzonym 25 stycznia 1997 r. i Markiem urodzonym 6 maja 2006 r. obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu dzieci przy matce i udział ojca w kosztach utrzymania dzieci na kwotę 600 złotych miesięcznie. Wnioskodawca ma dobry kontakt z dziećmi. W sprawach wychowania i utrzymania dzieci porozumiewa się z byłą żoną i na tym tle nie dochodzi do żadnych nieporozumień, wręcz przeciwnie, była żona zawiadamia Wnioskodawcę o potrzebach dzieci i wówczas On natychmiast przekazuje byłej żonie dodatkowo pieniądze na zaspokojenie bieżących potrzeb dzieci w formie bezpośrednio przekazywanych kwot pieniężnych, potwierdzanych podpisem matki dzieci lub w formie przelewu bankowego. Żona Wnioskodawcy ze względu na zły stan zdrowia nie pracuje i nie pobiera żadnego wynagrodzenia i nie może skorzystać z ulgi prorodzinnej w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych. Jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, dlatego też Wnioskodawca po orzeczeniu rozwodu korzystał z ulgi prorodzinnej i kwotę 800 zł przekazywał byłej żonie na wydatki związane z utrzymaniem dzieci, a nadto przekazywał Jej pieniądze na zakupy leków, książek, ubrań, butów i innych zgłaszanych potrzeb dzieci. Rachunki złożył do Urzędu Skarbowego w … .

W latach 2011-2015 Wnioskodawca uzyskiwał dochody opodatkowane według skali podatkowej. W okresie od 2013 r. do 2015 r. dochody, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art.. 26 ust.1 pkt 2 i 2a uzyskiwane przez Wnioskodawcę nie przekroczyły kwoty 56.000 zł (Wnioskodawca nie pozostawał w związku małżeńskim, w tym także przez część roku podatkowego) jak również dochody byłej małżonki oraz Jego za ww. latach nie przekroczyły kwoty 112.000 zł.

W latach 2011-2015, kiedy korzystał z ulgi prorodzinnej Wnioskodawca wykonywał i jednocześnie posiadał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską. Starszy syn Dariusz po osiągnięciu pełnoletniości w 2015 r. nie otrzymywał zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego lub renty socjalnej, nie uzyskiwał innych dochodów, nie uzyskiwał renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodujących obowiązku zapłaty podatku. Uczył się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty.

Syn pozostawał na utrzymaniu Wnioskodawcy, w związku z wykonywaniem przez Niego obowiązku alimentacyjnego. Syn Dariusz jest kawalerem i nie wstąpił w związek małżeński.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo korzystał z ulgi prorodzinnej w latach 2011-2015 i czy Jemu wyłącznie przysługiwała ulga, skoro matka dziecka nie rozliczała sie z podatku dochodowego we wskazanym okresie?

Zdaniem Wnioskodawcy powinno mu przysługiwać w 100% odliczenie od podatku dochodowego z tytułu ulgi prorodzinnej, z uwagi na to, że matka dzieci nie rozliczała się z Urzędem Skarbowym, ponieważ nie posiadała dochodów. Nadto zwrócone przez urząd pieniądze Wnioskodawca przekazywał matce dzieci na potrzeby dzieci. Dlatego niezrozumiałe jest wyrażone ustnie stanowisko Urzędu Skarbowego w …, że Wnioskodawcy nie należała się ulga prorodzinna, tym bardziej, że przysługuje Mu pełna władza rodzicielska nad dziećmi, którą sprawuje prawidłowo.

Ponadto, na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w latach 2011-2015 prawo do ulgi przysługiwało na każde dziecko w stosunku, do którego w roku podatkowym podatnik wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Zatem, jeśli tylko jeden małżonek uzyskiwał w danym okresie źródła przychodów podlegających podatkowi dochodowemu wg skali, posiadał i sprawował w pełni władzę rodzicielską, a dziecko nie wstąpiło w związek małżeński, dziecko nie było umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu o świadczeniach rodzinnych (art. 27f ust. 2) wyłączających odliczenia, drugi z rodziców nie dokonywał odliczeń, gdyż nie uzyskiwał dochodów umożliwiających korzystanie z ulgi i nigdy o tę ulgę nie występował a dzieci uczęszczały do szkoły i były utrzymywane w związku ze sprawowaniem obowiązku alimentacyjnego, to zdaniem Wnioskodawcy bezwzględnie przysługiwała Mu pełna ulga, o której mowa w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w latach 2011-2015.

Wnioskodawca wskazuje, że prawo do odliczenia jest potwierdzone w broszurze informacyjnej "ulga na dzieci" omawiającej zastosowanie art. 27f oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2014 r. Nr IPTB2/415-756/13-4/KKu, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, że skoro matka dziecka w latach 2011-2012 nie wykazywała dochodów, wówczas ojcu wykonującemu władzę rodzicielską przysługuje 100 % ulgi. Ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że kwota odliczeń, przez nich dokonana nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka, a jeżeli takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z rodziców w częściach równych. Istotne jest, aby nie dochodziło do dublowania ulgi. Decyzję o sposobie podziału tej kwoty ustawodawca pozostawił rodzicom dziecka zaznaczając jedynie, że kwota ulgi na dziecko dotyczy łącznie obojga rodziców. Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, bądź nie są w stanie dojść do porozumienia w tej kwestii, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

W przypadku Wnioskodawcy matka jego dzieci nigdy nie korzystała z ulgi z art. 27f ustawy o podatku dochodowym, gdyż nie uzyskiwała dochodów, od których mogłaby ulgę zastosować, a nadto nigdy nie kwestionowała przed organem podatkowym 100 % odliczenia ulgi przez Wnioskodawcę. Stąd – Wnioskodawca uważa - że wyłącznie On, świadczący obowiązek alimentacyjny, posiadający i wykonujący prawa rodzicielskie ma prawo do całej ulgi podatkowej.

Podobną interpretację – Jego zdaniem - wydał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 18 grudnia 2012 r. Nr IPTPB2/415-662/12-3/AK, oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 29 kwietnia 2011 r. Nr ILPB2/415-92/11-4/WM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik miał prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. poz. 1278) przepis art. 27f ust. 2 został zmieniony i od 1 stycznia 2013 r. otrzymał brzmienie, zgodnie z którym odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko.
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:
1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. b) ww. ustawy zmieniającej w art. 27 po ust. 2 dodano również ust. 2a-2d.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
wstąpiło w związek małżeński.

Natomiast ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z. 2014 r., poz. 1644) zmieniono treść art. 27 ust. 2 i dodano ust. 8-12. Zmiany weszły w życie 1 stycznia 2015 r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskanych (poniesionej straty) od 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Mając na uwadze powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi prorodzinnej są m.in. podatnicy, którzy:

osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej (z zastrzeżeniem limitów wynikających z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
w stosunku do małoletniego dziecka wykonywali władzę rodzicielską.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska, co wynika z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082 ze zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę ulgi rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Z kolei w świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w powiazaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

-w związku z wykonywaniem przez niego ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego lub w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

W kontekście powyższego wskazać należy, iż w myśl art. 133 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast stosownie do art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

Zgodnie z art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z zacytowanych przepisów wynika, że spełnienie przesłanek określonych w art. 27f uprawnia każdego z rodziców do dokonania odliczeń. Przy czym ustawodawca nie wyklucza możliwości odliczenia przez jednego z nich ulgi na dzieci w całej wysokości, jednak konieczne jest w tym zakresie porozumienie rodziców, aby nie doszło do jej dublowania. Z kolei brak stosownego porozumienia dotyczącego ustalenia proporcji oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania odliczenia, ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł w dniu 26 kwietnia 1997 r. związek małżeński, który został rozwiązany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w … z dnia 12 października 2010 r. przez rozwód bez orzekania o winie stron. Sąd ww. wyrokiem powierzył władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi stron Dariuszem urodzonym 25 stycznia 1997 r. i Markiem urodzonym 6 maja 2006 r. obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu dzieci przy matce i udział ojca w kosztach utrzymania dzieci na kwotę 600 złotych miesięcznie. Wnioskodawca ma dobry kontakt z dziećmi. W sprawach wychowania i utrzymania dzieci porozumiewa się z byłą żoną i na tym tle nie dochodzi do żadnych nieporozumień, wręcz przeciwnie, była żona zawiadamia Wnioskodawcę o potrzebach dzieci i wówczas On natychmiast przekazuje byłej żonie dodatkowo pieniądze na zaspokojenie bieżących potrzeb dzieci w formie bezpośrednio przekazywanych kwot pieniężnych, potwierdzanych podpisem matki dzieci lub w formie przelewu bankowego. Żona Wnioskodawcy ze względu na zły stan zdrowia nie pracuje i nie pobiera żadnego wynagrodzenia i nie może skorzystać z ulgi prorodzinnej w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych. Jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, dlatego też Wnioskodawca po orzeczeniu rozwodu korzystał z ulgi prorodzinnej i kwotę 800 zł przekazywał byłej żonie na wydatki związane z utrzymaniem dzieci, a nadto przekazywał Jej pieniądze na zakupy leków, książek, ubrań, butów i innych zgłaszanych potrzeb dzieci. Rachunki złożył do Urzędu Skarbowego w … .

Syn pozostawał na utrzymaniu Wnioskodawcy, w związku z wykonywaniem przez Niego obowiązku alimentacyjnego. Syn Dariusz jest kawalerem i nie wstąpił w związek małżeński.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w odniesieniu do rozliczenia za lata 2011-2015, Wnioskodawca był uprawniony do korzystania z ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania). Skoro była małżonka nie uzyskała żadnych dochodów, co warunkuje zastosowanie odliczenia od podatku w ramach ulgi prorodzinnej i nie kwestionowała dokonywania przez Wnioskodawcę odliczeń ulgi na dzieci w rocznych rozliczeniach podatkowych, to zarówno w stosunku do syna urodzonego w 2006 r. oraz syna urodzonego w 1997 r. do momentu ukończenia przez niego pełnoletności, w związku z wykonywaniem wobec nich władzy rodzicielskiej, jak również po uzyskaniu w trakcie roku podatkowego 2015 przez jednego z synów pełnoletności, w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości na każde dziecko.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin