INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 8 kwietnia 2011 r. nr ILPB2/415-92/11-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 8 kwietnia 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 11 kwietnia 2011 r.), zaś w dniu 18 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego – 14 kwietnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rozwodnikiem posiadających dwoje dzieci – córkę (ur. 18 lutego 2000 r.) i syna (ur. 16 września 1998 r.). Zgodnie z wyrokiem sądu, Zainteresowany posiada nieograniczoną władzę rodzicielską. Dzieci zamieszkują z matką, która nie uzyskuje żadnych dochodów. Wnioskodawca nadmienia, iż ma stały kontakt z dziećmi, a ponadto płaci regularnie alimenty na dzieci.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż Zainteresowany zamierza skorzystać z tzw. ulgi prorodzinnej za rok 2010, w którym to roku podatkowym osiągnął dochody opodatkowane według skali podatkowej z tytułu pracy w charakterze kierowcy. Do Wnioskodawcy oraz Jego dzieci nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, a także ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy, jako ojcu dzieci, przysługuje ulga prorodzinna na dzieci w całej wysokości, czy w jakieś części skoro matka nie odlicza ulgi z powodu braku dochodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Mu pełne odliczenie od podatku ulgi prorodzinnej, gdyż w większej części jest obciążony utrzymaniem dzieci.

Na poparcie swojego stanowiska wskazuje, iż była małżonka nie osiągała i nie osiąga dochodów. Utrzymuje się ona z zasądzonych alimentów, które co miesiąc Zainteresowany przekazuje oraz z zasiłków. Wnioskodawca podkreśla, iż Jego władzą rodzicielską nie została ograniczona, a relacje z dziećmi ma bardzo dobre. Oprócz alimentów Zainteresowany finansuje również inne potrzebne dzieciom artykuły, np.: odzież, obuwie, artykuły szkolne, prezenty itp. Ponadto Wnioskodawca ponosi koszty wizyt dzieci u lekarzy.

Zainteresowany podaje, iż dzieci często przebywają w okresie ferii zimowych oraz wakacji pod Jego opieką. W miarę możliwości Wnioskodawca zabiera je na weekendy. Ma z nimi dobry kontakt pomimo, że mieszkają w innej miejscowości. W razie jakichkolwiek problemów z dziećmi Zainteresowany stara się w miarę możliwości rozwiązać problemy wychowawcze i nie tylko.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, fakt, iż dzieci stale z Nim nie zamieszkują nie powinien mieć wpływu na ograniczenie prawa do ulgi prorodzinnej, gdyż jest On rodzicem aktywnie uczestniczącym w wychowaniu i utrzymaniu dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.

Zgodnie z art. 27f ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Natomiast art. 27f ust. 6 ww. ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust.7).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest ojcem dwojga małoletnich dzieci. Zgodnie z wyrokiem rozwodowym sądu przysługuje Mu nieograniczona władza rodzicielska. Dzieci zamieszkują z byłą żoną Zainteresowanego, która nie osiąga żadnych dochodów poza alimentami na dzieci i zasiłkami. Jednakże Wnioskodawca ma stały kontakt z dziećmi. W czasie ferii zimowych oraz wakacji, a także w weekendy dzieci przebywają u Zainteresowanego. Ponadto Wnioskodawca funduje prezenty i przekazuje inne potrzebne artykuły, a także stara się w miarę możliwości rozwiązywać problemy wychowawcze.

Wskazać należy, iż zgodnie z ogólną zasadą wynikająca z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Rodzice po rozwodzie lub separacji, jeśli obydwoje wykonują władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok 2010, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy była żona Wnioskodawcy nie uzyskała w 2010 r. dochodów opodatkowanych wg skali podatkowej, Zainteresowanemu przysługuje prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej z tytułu wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do swoich małoletnich dzieci – w pełnej wysokości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.