2017.04.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4518.1.2017.HS
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 § 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 26 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika w związku z nieuprawnionym wyłączeniem z przychodów ekwiwalentu pieniężnego za czyszczenie chemiczne mundurów służbowych w latach 2014-2015 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2017 r. wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika w związku z nieuprawnionym wyłączeniem z przychodów ekwiwalentu pieniężnego za czyszczenie chemiczne mundurów służbowych w latach 2014-2015.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako płatnik poprzez nieuprawnione wyłączenie przychodu – ekwiwalentu pieniężnego za czyszczenie chemiczne mundurów służbowych – z dochodów podlegających opodatkowaniu przekazywał w zaniżonych kwotach zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Powyższe uchybienie stwierdził w wystąpieniu pokontrolnym z 14 kwietnia 2016 r. Wojewoda wskazując, że wbrew interpretacji Wnioskodawcy ekwiwalent za czyszczenie chemiczne umundurowania służbowego nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego ustalonego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji tego Wojewoda wystąpił o uregulowanie wykazanych w wystąpieniu pokontrolnym zobowiązań publicznoprawnych związanych z wypłatą ekwiwalentu pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania służbowego.

Następnie identyczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji podatkowej z 9 sierpnia 2016 r. Znak: ILPB1/4511-1-595/16-5/APR. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że umundurowanie nie stanowi odzieży roboczej w rozumieniu przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, lecz że zgodnie z art. 10 ustawy o odznakach i mundurach, umundurowanie służy do oznaczenia przynależności do określonej formacji jednostki organizacyjnej lub wykonywania określonych funkcji albo służby. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że skoro prawo do ekwiwalentu pieniężnego nie wynika zatem z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, to przedmiotowy ekwiwalent pieniężny otrzymywany przez pracownika Wnioskodawcy nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wartość wypłaconych ryczałtów pieniężnych za czyszczenie chemiczne umundurowania stanowi przychód pracowników Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji tego na Wnioskodawcy ciążą obowiązki odprowadzenia zaliczek na podatek.

Mając na uwadze powyższe stanowiska Wnioskodawca uregulował w styczniu 2017 r. kwoty różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością, wraz z odsetkami na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2014 r. oraz 2015 r. związane z wypłatą ekwiwalentu pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania służbowego pracowników Wnioskodawcy, jednakże pojawiły się wątpliwości co do prawidłowego trybu i procedury jaką należy w tym przypadku zastosować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego w styczniu 2017 r. kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością wraz z odsetkami na podatek dochodowy od osób fizycznych za 2014 r. oraz za 2015 r.?
Czy Wnioskodawca powinien dokonać korekty informacji PIT-11 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników, w przypadku których zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zostały uiszczone przez Wnioskodawcę w kwocie nieprawidłowej, a następnie Wnioskodawca uregulował kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością wraz z odsetkami?

Zdaniem Wnioskodawcy, odnosząc się do odpowiedzialności podatnika i płatnika za zobowiązania podatkowe, należy zauważyć, że na gruncie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zasadą jest, że odpowiedzialność za swoje podatki ponosi podatnik. Stanowi o tym art. 26 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Podatnik jest obciążony odpowiedzialnością za swoje podatki, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej. Zgodnie z treścią tego przepisu – podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12 (czyli przychodu ze stosunku pracy), 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

Przepis art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Zgodnie z art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej – przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

W myśl zaś art. 3 pkt 3 lit. a) Ordynacji podatkowej – ilekroć mowa jest o podatkach – rozumie się przez to również zaliczki na podatki.

Warunkiem zatem przyjęcia, że niepobranie podatku obciąża płatnika, jest więc uprzednie wykluczenie winy podatnika. W niniejszej sprawie odpowiedzialnym za zobowiązanie podatkowe jest płatnik, który opierając się na błędnej interpretacji przepisów nie obliczył, nie pobrał i nie wpłacił organowi podatkowemu należnego podatku od wypłaconego podatnikowi (pracownikowi) ekwiwalentu za czyszczenie umundurowania, czyli wykluczona jest wina podatnika. Tym samym oznacza to, że na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej podmiotem odpowiedzialnym za zapłatę zaległej wysokości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jest bezpośrednio płatnik, który to bezpośrednio sam powinien dokonać zapłaty zaległej zaliczki do organu podatkowego.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca (płatnik) wskazuje na odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację poselską nr 20858 w sprawie solidarnej odpowiedzialności podatnika i płatnika podatku za zapłatę niektórych zobowiązań podatkowych z 3 października 2013 r. ogłoszoną 10 października 2013 r., przykładowe wyroki sądów administracyjnych – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 24 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 651/11 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lipca 2012 r. sygn. akt II FSK 24/11, a także indywidualną interpretację podatkową Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2013 r. Znak: IBPBII/1/415-835/13/AA.

Przechodząc do kwestii sporządzania informacji PIT-11 i jej korekty wskazać należy na przepis art. 31 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z ich treści wynika, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej oraz przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, w ustawowym terminie, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa – ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też przywołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m.in. do korekty informacji PIT-11.

Zatem generalnie, jeżeli płatnik nie sporządził stosownych informacji PIT-11 lub też sporządził je nieprawidłowo, to będzie on zobowiązany obecnie do ich wystawienia/skorygowania by wywiązać się z ciążącego na płatniku obowiązku wynikającego z ww. przepisów.

Jednak, jak wynika z przywołanych powyżej przepisów obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, wskazać należy, że w informacji PIT-11 oraz jej korekcie mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki, które faktycznie zostały pobrane przez płatnika z dochodu pracownika w latach, za które informacja jest sporządzona. Informacja

PIT-11 czy też jej korekta winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro płatnik nie pobrał z dochodu pracownika w przeszłości należnej zaliczki na podatek dochodowy, to zarówno w informacji PIT-11 jak i jej korekcie takiej zaliczki nie może wykazać. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia właściwej kwoty zaliczki na podatek dochodowy nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 czy też jej korekcie. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 czy też jej korekcie złożonej za minione lata.

Zdaniem Wnioskodawcy, formularz PIT-11 powinien zatem odzwierciedlać stan faktyczny w tym sensie, że płatnik winien w nim wykazać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości faktycznie uiszczonej, nawet jeżeli były one nieprawidłowe. W konsekwencji, płatnik po uiszczeniu zaległych zaliczek nie powinien korygować formularza PIT-11. Płatnik nie ma obowiązku korygowania informacji PIT-11 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników w sytuacji uregulowania kwoty różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką, a jej prawidłową wysokością wraz z odsetkami za 2014 r. oraz 2015 r.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca przywołuje interpretacje indywidualne wydane przez:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 września 2014 r. Znak: IPPB4/415-589/14-2/MS1 oraz z 10 grudnia 2013 r. Znak: IPPB2/415-653/13-4/MK,
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2013 r. Znak: IBPBII/I/415-835/13/AA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, za 2014 r. i 2015 r. zaniżył dochód pracowników podlegający opodatkowaniu poprzez nieuprawnione wyłączenie z przychodu ekwiwalentu pieniężnego za czyszczenie chemiczne mundurów służbowych i w zaniżonych kwotach przekazywał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W styczniu 2017 r. Wnioskodawca uregulował różnicę pomiędzy uiszczoną zaliczką, a jej prawidłową wysokością wraz z odsetkami za lata 2014-2015 związaną z wypłatą ekwiwalentu pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania służbowego pracowników Wnioskodawcy.

Skoro – jak wskazano we wniosku – ekwiwalent pieniężny za czyszczenie chemiczne mundurów służbowych stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od ww. przychodów Wnioskodawca jest obowiązany jako płatnik obliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach wynikających z art. 31, 32, 38 i 39 ww. ustawy.

Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ustawa zawiera także zagadnienia związane z dokonywaniem korekt deklaracji (informacji).

Zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl zaś art. 3 pkt 3 lit. a) Ordynacji podatkowej – ilekroć mowa jest o podatkach – rozumie się przez to również zaliczki na podatki.

Ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z ww. przepisów wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

W myśl art. 26 ustawy Ordynacja podatkowa – podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza jednak art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jego treścią, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W kontekście powyższych uregulowań, jeżeli Wnioskodawca (płatnik) w latach 2014-2015 nie pobrał zaliczek na podatek dochodowy w prawidłowych wysokościach, jak również nie odprowadził ich do organu podatkowego, to wówczas sytuacja taka stanowi dla płatnika zaległość podatkową, od której należne są odsetki za zwłokę.

Zaliczka ta, jak wynika z wniosku, została pobrana w nieprawidłowej wysokości nie z winy podatnika (pracownika) tylko z winy samego płatnika (Wnioskodawcy – ze względu na nieuprawnione wyłączenie z dochodów ekwiwalentu pieniężnego za czyszczenie chemiczne mundurów służbowych, jak wskazuje we wniosku sam Wnioskodawca). Przywołane powyżej przepisy, a zwłaszcza art. 30 § 1 w związku z art. 8 Ordynacji podatkowej, w takiej sytuacji stanowią, że to płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W konsekwencji powyższych uregulowań, Wnioskodawca dokonując wpłaty niepobranej zaliczki na konto właściwego urzędu skarbowego zrealizował nałożony na niego ciężar odpowiedzialności za niepobraną i niewpłaconą do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek.

Zatem Wnioskodawca wpłacając w 2017 r. kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością wraz z odsetkami wypełnił obowiązki ustawowe nałożone na niego przepisami Ordynacji podatkowej.

Przechodząc z kolei do kwestii sporządzania informacji PIT-11 (informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach) i jej korekty, wskazać należy na przywołany wyżej przepis art. 31 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z ich treści wynika, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku służbowego i stosunku pracy oraz przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, w ustawowym terminie, imiennych informacji sporządzonych według ustalonego wzoru.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa – ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy lub inkasenci.

Z kolei z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W tym miejscu zauważyć należy, że od 1 stycznia 2016 r. nie ma już obowiązku dołączenia do korekty pisemnego uzasadnienia jej przyczyn.

Dlatego też przywołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m.in. do korekty informacji PIT-11.

Zatem generalnie, jeżeli płatnik nie sporządził stosownych informacji PIT-11 lub też sporządził je nieprawidłowo to będzie on zobowiązany obecnie do ich wystawienia/skorygowania by wywiązać się z ciążącego na nim obowiązku wynikającego z ww. przepisów.

Wystawienie pracownikom błędnych informacji PIT-11 w związku z wykazaniem przychodu ze stosunku pracy w niewłaściwej wysokości wywołuje obowiązek wystawienia korekt tych informacji, tak aby ich treść była zgodna ze stanem faktycznym.

Jak wynika z art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. W związku z powyższym – jeżeli dochód za lata 2014-2015 został wykazany w zaniżonej wysokości – Wnioskodawca powinien go odpowiednio zwiększyć w skorygowanych informacjach PIT-11.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że zaistniała sytuacja upoważnia Wnioskodawcę (płatnika) do dokonania korekt informacji PIT-11 za 2014 r. i 2015 r. w odniesieniu do wykazanego w nich przychodu (dochodu).

Natomiast w informacji PIT-11 oraz jej korekcie mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki, które faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę z dochodu pracownika w latach, za które informacja jest sporządzona. Informacja PIT-11 czy też jej korekta winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał w 2014 r. i 2015 r. zaliczki od dochodów pracownika w zaniżonej wysokości, to zaliczki te w takiej właśnie wysokości winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11, aby wykazać faktycznie pobrane zaliczki w danym roku podatkowym – nawet jeśli były one nieprawidłowe. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia właściwej kwoty zaliczki na podatek dochodowy nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11. To, że zaległa zaliczka została uiszczona później (2017 r.) nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11 złożonej za minione lata. Zatem Wnioskodawca odnośnie do zaliczek nie ma obowiązku korygowania informacji PIT-11 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników w sytuacji uregulowania kwoty różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką, a jej prawidłową wysokością.

Podsumowując, Wnioskodawca postąpił prawidłowo wpłacając w 2017 r. do właściwego urzędu skarbowego kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością wraz z odsetkami za lata 2014-2015. W informacjach korygujących PIT-11 wysokość dochodu wykazanego uprzednio w zaniżonej wysokości winna być wykazana w sposób prawidłowy, zgodnie ze stanem faktycznym. Natomiast zaliczki winny być uwzględnione w wysokości, w jakiej faktycznie zostały pobrane i odprowadzone przez Wnioskodawcę jako płatnika w latach 2014-2015. W informacjach korygujących PIT-11 nie mogą być zatem uwzględnione zaległe zaliczki zapłacone już w 2017 r.

Stanowisko Wnioskodawcy uznać należało zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane rozstrzygnięcia dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych sprawy podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie wywołują ona zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin