2014.10.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-338/14/MK
z 17 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2014 r. (data wpływu 28 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu wybudowania strefy rekreacji dedykowanej dzieciom o nazwie "PP" jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu wybudowania strefy rekreacji dla dzieci o nazwie "PP".

We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca – Spółka Akcyjna (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką prawa handlowego powołaną do realizacji na terenie XXX inwestycji o strategicznym znaczeniu dla gospodarki i bezpieczeństwa energetycznego Polski, polegającej na xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx (dalej: T). Zgodnie z umową Spółki przedmiotem działalności Spółki jest: wytwarzanie paliw gazowych, górnictwo gazu ziemnego, przeładunek towarów, prace badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych technicznych, badania i analizy techniczne.

Zgodnie z przyjętymi założeniami biznesowymi, Spółka nie będzie prowadziła działalności operacyjnej do czasu zakończenia inwestycji i oddania T. do eksploatacji.

W związku z powyższym Spółka do czasu przekazania T. do użytkowania może wykazywać nieznaczne (w relacji do skali projektu inwestycyjnego) przychody ze sprzedaży pozostałej. Niemniej obecnie cała aktywność Spółki jest skoncentrowana na przygotowaniu inwestycji polegającej na budowie T. do realizacji.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Wnioskodawca, jako spółka celowa powołana do realizacji budowy T. w XXX., w swoich działaniach pragnie uwzględniać interesy otoczenia zewnętrznego i wewnętrznego projektu jak również środowiska naturalnego. Z tego względu ważnym elementem rozwoju Spółki jest budowanie społecznie odpowiedzialnej firmy poprzez realizację „Strategii Zrównoważonego Rozwoju i Odpowiedzialnego Biznesu" (z ang. CSR - Corporate Social Responsibility) oraz wyznaczonych przez nią czterech celów głównych:

zaangażowanie interesariuszy zewnętrznych i wewnętrznych projektu w drodze dialogu społecznego, i
wspieranie rozwoju miasta XXX i jego społeczności lokalnych,
troska o środowisko naturalne i promowanie zachowań proekologicznych,
bezpieczne i przyjazne miejsca pracy.

Odnosząc się do definicji społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR), zgodnie z informacją umieszczoną na stronie Departamentu Pożytku Publicznego funkcjonującego w ramach Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej (www.x.x.pl), nie ma jednej uniwersalnej definicji CSR. Wśród najczęściej podawanych tam definicji CSR znajdują się: :

„Społeczną odpowiedzialność biznesu określa się jako koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy";
„(...) odpowiedzialność biznesu to efektywna strategia zarządzania, która poprzez prowadzenie dialogu społecznego na poziomie lokalnym przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw na poziomie globalnym i jednocześnie kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego".

Jednocześnie, koncepcja odpowiedzialnego biznesu stała się jednym z kluczowych tematów w polityce gospodarczej Unii Europejskiej, ponieważ prowadzi do trwałego sukcesu przedsiębiorstwa dzięki prowadzeniu dialogu z otoczeniem przy uwzględnieniu aspektów ochrony środowiska i budowy kapitału społecznego.

Podjęta przez Spółkę inicjatywa ma na celu budowanie relacji z samorządem terytorialnym, zbudowanie pozytywnego wizerunku Spółki i realizowanej inwestycji budowy T. pokazanie Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego oraz rozpowszechnienie nazwy i logotypu Spółki. Jest to szczególnie istotne z uwagi na planowany długi okres eksploatacji T., tj. ok 50 lat.

Inwestycja realizowana jest na terenach należących do Urzędu Miasta XXX i po jej zakończeniu na mocy stosownego porozumienia zostanie nieodpłatnie przekazana na jego rzecz.

Spółka rozpoczęła już prace związane z realizacją projektu, o czym poinformowano w środkach masowego przekazu. W lipcu 2013 r. Urząd Miasta XXX zatwierdził projekt budowlany i wydał Spółce pozwolenie na budowę. Spółka wybrała głównego wykonawcę Inwestycji, który rozpoczął prace związane z budową Inwestycji. Do chwili sporządzenia wniosku, koszty jakie poniosła Spółka są związane ze sporządzeniem projektu budowlanego oraz realizacją I etapu robót budowlanych.

Spółka poniesie nakłady na realizację Inwestycji w szczególności obejmujące: prace projektowe, budowlane, przygotowawcze, koszty osobowe pracowników Spółki zaangażowanych w realizację projektu, instalację urządzeń do zabawy i sprzętu fitness oraz wydatki na zakup dodatkowego wyposażenia (w tym, np. nagłośnienia). Wszystkie koszty będą w całości sfinansowane przez Spółkę. Nabycie towarów i usług związanych z realizacją Inwestycji „PP", za wyjątkiem kosztów osobowych, zostanie udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Spółkę. Spółka planuje zakończenie realizacji i nieodpłatne przekazanie Inwestycji w IV kwartale 2014 r. Przekazaniu Inwestycji towarzyszyć będzie szeroka akcja promocyjna, a na obiektach wchodzących w jej skład umieszczone zostanie logo Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W zakresie CIT:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji o nazwie "PP", w tym wydatki na zakup dodatkowego wyposażenia, stanowią koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozpoznane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?

W zakresie VAT:

Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nakładów na realizację Inwestycji oraz wydatków na zakup dodatkowego wyposażenia?
Czy nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych na zrealizowanie Inwestycji na rzecz Urzędu Miasta XXX będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy nieodpłatne przekazanie dodatkowego wyposażenia Inwestycji (np. sprzętu nagłaśniającego) Urzędowi Miasta XXX będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?

Formułując własne stanowisko w sprawie, w zakresie pytania pierwszego – podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka wskazała, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją Inwestycji o nazwie "PP", w tym za zakup dodatkowego wyposażenia, stanowią koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozpoznane w całości przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powołanego przepisu, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, spełnione muszą być następujące warunki odnoszące się do tego wydatku:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie znajduje się w gronie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy o CIT.

Wydatki związane z wybudowaniem i wyposażeniem Inwestycji zostaną przez Spółkę poniesione oraz zostaną udokumentowane na fakturze wystawionej przez dostawców. Poniesione wydatki nie zostaną również zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie.

Równocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z realizacją Inwestycji, wykazują związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Wynika to z faktu, iż realizacja inwestycji ma za zadanie:

budować pozytywny wizerunek marki Spółki wśród lokalnej społeczności;
budować relacje z samorządem (gminą); i
budować w mieszkańcach wiedzę o istnieniu Spółki i realizowanym przez nią projekcie;
ułatwiać kontakt z mieszkańcami, którzy niejednokrotnie tworzą hermetyczne, zamknięte społeczności.

Ponoszone wydatki przyczyniają się do budowania wśród lokalnej społeczności wizerunku Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego i zaangażowanego w sprawy społeczności lokalnej. Działania podejmowane w tym zakresie stanowią element współczesnej strategii zarządzania, w którą wpisują się czynności wykonywane w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). W ocenie Spółki, tego rodzaju aspekt działalności gospodarczej niewątpliwie wpływa na poprawę dialogu społecznego na poziomie lokalnym, co przekłada się na poprawę wizerunku firmy oraz relacji z przedstawicielami samorządu terytorialnego.

Jak wskazano w stanie faktycznym, fakt sfinansowania przez Spójkę Inwestycji „PP” zostanie podany do lokalnej wiadomości, a na terenie Inwestycji promowane będzie logo i nazwa Spółki (np. poprzez umieszczenie na terenie Inwestycji tablicy informacyjnej).

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, poniesienie tego rodzaju wydatków jest uzasadnione, gdyż zmierza do zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów poprzez zapewnienie realizacji działalności gospodarczej w sposób przyjazny dla otoczenia.

Rozważając natomiast kwestię momentu ujęcia przedmiotowych wydatków w kosztach uzyskania przychodów, w ocenie Spółki, należy ocenić związek tych wydatków z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust 4 ustawy o CIT, wydatki bezpośrednio związane z przychodami stanowią koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. W ocenie Spółki, należy wskazać, iż przedmiotowe wydatki nie mają bezpośredniego związku z konkretnym przychodem osiąganym przez Spółkę. Wydatki te wiążą się z ogólnym funkcjonowaniem Spółki i budowaniem relacji z samorządem oraz kreowaniem jej pozytywnego wizerunku wśród lokalnej społeczności.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl natomiast art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesień a kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone w związku z realizacją Inwestycji o nazwie PP", w tym za zakup dodatkowego wyposażenia, stanowią koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozpoznane w całości przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka pragnie przywołać interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej z Bydgoszczy w dniu xx xx xxxx r. (znak xxxx/xxx-xx/xx/xxx), w której organ potwierdził możliwość zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup sprzętu i środków ratowniczych, wybudowanie strażnicy, budowę parkingu i zejścia na plażę oraz przebudowę drogi i przejazdu kolejowego. Inwestycja ta pomimo, iż dotyczyła strażnicy straży pożarnej oraz infrastruktury drogowej przy Inwestycji, w ocenie Wnioskodawcy miała podobny charakter, tj. w obu przypadkach podejmowane przez Wnioskodawcę działania wpisują się w politykę budowania wizerunku podmiotu społecznie odpowiedzialnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny, a więc bezzwrotny,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
został właściwie udokumentowany.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając -oczekiwać takiego efektu.

Omawiana ustawa nie zawiera przy tym legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 omawianej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, mającą definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również pojęć: „źródła przychodów", „zachowanie źródła przychodów", „zabezpieczenie źródła przychodów". Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tych pojęć funkcjonującym na gruncie języka powszechnego:

mianem „źródła" określane jest „to, co stanowi początek czegoś"; „przyczyna czegoś"; synonimami tego pojęcia są m.in. zarzewie, czynnik sprawczy, powód, pochodzenie;
„zachować", „zachowywać" oznacza „pozostać w posiadaniu czegoś", „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności", „podtrzymać, utrzymać coś";
„zabezpieczać", „zabezpieczyć" to „zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym", „uczynić bezpiecznym", „zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie", „uczynić coś mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie czegoś", „zapobiec niszczeniu czegoś" (http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001).

Wobec powyższego, źródłem przychodu w rozumieniu ww. ustawy są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu - są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić szeroko, w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika). W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Zachowaniem albo zabezpieczeniem tych źródeł są natomiast działania podejmowane przez podatnika odpowiednio w celu ich utrzymania (zapobieżenia ich utracie) albo zapobieżenia ich niszczeniu.

Należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony- co oczywiste - w ramach prowadzonej działalności ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości - nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Natomiast tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów.

Każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem okoliczności w jakich doszło (dojdzie) do poniesienia omawianych wydatków.

Jak podkreśla Wnioskodawca, jest on spółką prawa handlowego powołaną do realizacji na terenie XXX inwestycji polegającej na budowie, a w przyszłości eksploatacji, xxx xxx xxx x xxx xxx xxx xxx (T.). Zgodnie z umową Spółki przedmiotem działalności Spółki jest: wytwarzanie paliw gazowych, górnictwo gazu ziemnego, przeładunek towarów, prace badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych technicznych, badania i analizy techniczne. Spółka nie będzie prowadziła działalności operacyjnej do czasu zakończenia inwestycji i oddania T. do eksploatacji.

W ramach działań z zakresu CSR, Spółka zaangażowała się w działalność na rzecz lokalnej społeczności, a w szczególności dzielnicy X, gdzie realizowana jest budowa T. W wyniku konsultacji z władzami miasta XXX Spółka podjęła się wybudowania strefy rekreacji dedykowanej dzieciom o nazwie "PP" (dalej: Inwestycja). Podjęta przez Spółkę inwestycja ma na celu budowanie relacji z samorządem terytorialnym, zbudowanie pozytywnego wizerunku Spółki i realizowanej inwestycji budowy T., pokazanie Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego oraz rozpowszechnienie nazwy i logotypu Spółki.

Ponadto, jak ogólnie wskazała Spółka we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego wspomniane wydatki poniesione w związku z „PP", będą związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą - zostaną poniesione przez Spółkę w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów poprzez zapewnienie realizacji działalności gospodarczej w sposób przyjazny dla otoczenia. Tym samym, stanowią koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozpoznane w całości, jednorazowo w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o pdodop.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz mające zastosowanie w niniejszej sprawie przepisy prawa podatkowego - w tym ogólne przesłanki determinujące zaliczenie określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 1 powołanej ustawy oraz specyfikę działalności Wnioskodawcy należy stwierdzić, że Spółka nie ma podstaw do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatków stanowiących podstawę kalkulacji planowanej inwestycji - strefy rekreacji dedykowanej dzieciom „PP prowadzonej działalności Spółki polegającej na budowie, a w przyszłości xxx, xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx, którą określono przez ustawę z dnia xx xx xxx r. xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx (xx. x. x xxxx x. xx xx, xxx. xxx, x xxxx. xx.) - i jako takie nie będą poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów (tym bardziej, że Spółka nie będzie prowadziła działalności operacyjnej do czasu zakończenia inwestycji oddania T. do eksploatacji).

W odniesieniu do wskazanej we wniosku kwestii „wizerunkowych", w tym rozpowszechnienia nazwy i logotypu Spółki podnieść należy, w odniesieniu do reklamy, brak jest w przepisach podatkowych legalnej definicji tego pojęcia. Punktem wyjścia do dalszych analiz pozostaje zatem, słownikowe, potoczne rozumienie tego terminu. I tak, np. według Słownika Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r., Tom EH s. 37), reklamą jest "rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia, itp.) służące temu celowi.". Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania.

Analizując wymienione w opisie zdarzenia przyszłego wydatki przeznaczane na budowę strefy rekreacji dedykowanej dzieciom „PP" stwierdzić należy, że nie są one związane w uchwytny sposób z akcją promocyjno-reklamową mająca na celu skłonienie potencjalnych klientów do nabywania usług Spółki, która realizuje dopiero na terenie XX inwestycję polegającą na budowie, a w przyszłości xxx, xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx (w oczywisty sposób nie składają się na reklamę i jako takie niezwiązane z promocją Spółki i jej usług, bowiem nie są one świadczone), wskazać należy, że nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, z opisu zdarzenia przyszłego trudno doszukać się charakteru reklamowego (zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług podmiotu gospodarczego) czy racjonalności w działaniu „wizerunkowym" w przypadku wydatków na strefę rekreacji dzieci, które to wydatki ponosi podmiot będący niejako „monopolistą" na danym rynku usług, gdyż:

XXX zostało powołane w 2007 r. przez X S.A.; na mocy uchwały Rady Ministrów z xx xx xxxx r. właścicielem XXX został XXXX S.A. 8 grudnia 2008 r. nastąpiło nabycie 100% udziałów XXX przez XX S.A., której udziałowcem jest w 100% Skarb Państwa;
budowa T. xxx xxx xxx w X to pierwsza tego typu inwestycja, nie tylko w Polsce, ale i w naszej części Europy

i dlatego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodu dla Jednostki, jako wydatki nie związane w żadnym zakresie z jej przychodem.

Jednocześnie powyższa ocena podatkowo-prawna omawianych wydatków w żadnym stopniu nie oznacza, że zanegowana została racjonalność działania Spółki i wyboru określonego sposobu prowadzenia polityki budowania wizerunku podmiotu społecznie odpowiedzialnego, czy działań inwestycyjnych o charakterze „wizerunkowym".

Niemniej jednak należy zauważyć, że w Polsce istnieje wiele fundacji i stowarzyszeń realizujących szczytne cele. Przedsiębiorcy należą do grupy podmiotów, które wspierają ich działania w formie darowizn zarówno pieniężnych, jak i rzeczowych. Poza tym dobroczynność prowadzących działalność gospodarczą pozwala zmniejszyć ich obciążenia wobec Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 i 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu:

darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, ó którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1;
darowizn na cele kultu religijnego - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

osób fizycznych,
osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5 %, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami (art. 18 ust. la ustawy).

Odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu (art. 18 ust. lc ustawy)

Zatem zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka może odliczyć od dochodu między innymi kwoty darowizn: na cele określone w art. 4 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. 2014 poz. 1118), organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy.

Cele, wskazane w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego oraz wolontariacie to długa i pojemna lista. Do zadań publicznych, stanowiących działalność pożytku publicznego, należy m.in.: pomoc społeczna i działalność charytatywna, wspieranie postaw patriotycznych, równouprawnienie, nauka, edukacja, oświata i wychowanie, ochrona i promocja zdrowia, kultura i sztuka, porządek i bezpieczeństwo publiczne, wspieranie rodziny, wreszcie upowszechnianie kultury fizycznej i sportu.

Zatem z listy wskazanej w przepisach ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie każdy zainteresowany będzie w stanie wybrać cel, jaki zechce wspierać - mimo, że teoretycznie lista ta ma charakter zamknięty.

Aby darowizna mogła zostać odliczona od podatku, powinna być przekazana nie tylko na konkretne społecznie użyteczne cele, ale również konkretnej jednostce: organizacji pożytku publicznego. Organizacje takie, są organizacjami pozarządowymi. To osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, a które:

nie są jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych,
nie działają w celu osiągnięcia zysku.

Kwalifikowanymi podmiotami mogą być również:

osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego,
stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego,
spółdzielnie socjalne oraz
spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby sportowe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie.

Warunkiem jest jednak, że te podmioty nie działają w celu osiągnięcia zysku, a całość dochodu przeznaczają na realizację celów statutowych i nie przeznaczają zysku do podziału między swoich członków, udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.

Tak więc w przypadku Wnioskodawcy przekazywanie darowizn na szeroko rozumiane cele społeczne to nie tylko możliwa potencjalna satysfakcja z pełnionej misji Spółki to również korzyść podatkowa. Kwoty takich darowizn mogą być odliczone od dochodu spółki kapitałowej, podlegającego opodatkowaniu, co stanowi wymierną korzyść dla Jednostki. Jednocześnie pamiętać należy, że nie podlegają odliczeniu od dochodu darowizny, które uprzednio zostały zaliczone przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem zasadą jest, że wszelkiego rodzaju darowizny i inne ofiary - nie są uznawane za podatkowe koszty uzyskania przychodu.

Ponadto, podkreślenia wymaga, że przywołane przez Spółkę we wniosku interpretacja indywidualna. (Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia xx xx xxxx r. znak xxxxx/xxx-xx/xx/xxx) z jednej strony nie ma charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego - tym samym nie jest wiążąca w przedmiotowej sprawie, z drugiej strony została wydana w zgoła odmiennym od przedmiotowej sprawy zdarzeniu przyszłym, t.j.: inwestycji wymagającej spełnienia specjalnych wymogów bezpieczeństwa, w tym ochrony przeciwpożarowej - wynikających z właściwych przepisów prawa, a w szczególności wskazanych w treści wniosku

ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.).

Wbrew więc stanowisku zaprezentowanemu przez Spółkę we wniosku - przywołane działania nie wpisywały się w politykę budowania wizerunku podmiotu społecznie odpowiedzialnego, ale były determinowane przez stosowne zapisy ustawowe.

Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin