Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-526/15-2/AK
z 16 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe,
  
• ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych, będących samochodami osobowymi o wartości początkowej przekraczającej 20.000 euro – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych,
  
• ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych, będących samochodami osobowymi o wartości początkowej przekraczającej 20.000 euro.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”,) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest operatorem telefonii komórkowej. Spółka świadczy m.in. usługi telekomunikacyjne oraz dostarcza sprzęt niezbędny w celu korzystania z usług telekomunikacyjnych. Spółka kieruje swoją ofertę m.in. do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje szereg środków trwałych, wśród których znajdują się również samochody osobowe. W grupie samochodów osobowych występują zarówno pojazdy, których wartość początkowa nie przekracza wartości 20.000 EUR (przeliczonej na złote według kursu średniego EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania), jak i samochody, których wartość przekracza tę kwotę. Amortyzując posiadane samochody osobowe Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie z metodą określoną w art. 16h ust. 1 ustawy o CIT, według stawki amortyzacyjnej w wysokości 20% rocznie.

Spółka planuje obniżenie, względem maksymalnej, stawki amortyzacyjnej dla wybranych, dotychczas amortyzowanych samochodów osobowych, jak również zastosować taką stawkę dla wybranych nowo nabytych i przyjętych do ewidencji środków trwałych samochodów osobowych. Dla celów bilansowych Spółka dopuszcza możliwość zastosowania innej stawki amortyzacyjnej niż dla celów podatkowych. Po upływie założonego okresu użytkowania Spółka przewiduje możliwość sprzedaży tych samochodów (tj. amortyzowanych zarówno wg maksymalnej, jak i obniżonej stawki amortyzacji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dopuszczalne jest obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla niektórych samochodów osobowych do poziomu 1% ze skutkiem od początku roku podatkowego lub od miesiąca, w którym samochody zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych?
2. Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pomniejszających przychód uzyskany ze sprzedaży samochodów osobowych (amortyzowanych zarówno wg maksymalnej, jak i obniżonej stawki) tej części wartości początkowej, która nie została do dnia sprzedaży zamortyzowana, w tym, także część wartości początkowej przewyższającą równowartość 20.000 EUR?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Przepis art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: UPDOP lub Ustawa o CIT) w żaden sposób nie ogranicza możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej. Przepis ten nie wprowadza również dodatkowych warunków, od których spełnienia uzależniona byłaby taka możliwość. Jedynym wymogiem, który ten przepis wprowadza jest konieczność stosowania nowych stawek amortyzacji albo począwszy od miesiąca, w którym dany środek trwały został wprowadzony do ewidencji, albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zdaniem Spółki brak wskazania środków trwałych, dla których stawki amortyzacyjne mogą być obniżone, świadczy o tym, że przepis ten będzie miał zastosowanie do wszystkich środków trwałych, w tym również do samochodów osobowych. Spółka uważa, że zapis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, poprzez użycie słowa „poszczególnych”, wskazuje jednocześnie, że obniżona stawka amortyzacyjna może dotyczyć tylko niektórych, wybranych przez podatnika środków trwałych.

Podsumowując, zdaniem Spółki, ma ona prawo do stosowania obniżonej do 1% rocznej stawki amortyzacyjnej do samochodów osobowych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stanowisko takie jest prezentowane również przez organy podatkowe. Przykładowo Spółka wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 maja 2009 r. (sygn. ILPB3/423-181/09-2/MC), w której potwierdzono stanowisko podatnika, że „Cytowany przepis nie limituje obniżenia stawki amortyzacyjnej, jak również nie wymienia kategorii środków trwałych, w stosunku do których może mieć zastosowanie i warunków, od których spełnienia zależy zastosowanie obniżonej stawki amortyzacyjnej. Zdaniem organów, podatnik może na podstawie art. 16i ust 5 ustawy, obniżyć dla samochodów osobowych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych nawet do 1%. Ponadto, to podatnik sam decyduje, czy oraz o jaką wartość obniżyć stawkę amortyzacyjną danego środka trwałego”. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 września 2008 r. (sygn. ILPB3/423-334/08-4/ŁM), jak również interpretacji indywidualnej z 25 lutego 2011 r. (sygn. ILPB4/423-325/10-2/DS): „stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, możliwe jest dokonanie przez Spółkę obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i będących już przedmiotem amortyzacji, począwszy od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego”.

Ad. 2. Zgodnie z art . 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art . 16 ust. 1. Z kolei art . 16 ust. l pkt 1 lit b) stwierdza, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a (nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W dalszej części przepisu ustawodawca stwierdza jednak, że wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art . 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EUR przeliczonej na złote według kursu średniego EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Jednocześnie, ustawa o CIT nie zawiera żadnego przepisu, z którego wynikałby zakaz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej części wartości samochodu, która przewyższała równowartość 20.000 EUR i nie została do dnia sprzedaży zamortyzowana. W szczególności, art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o CIT nie zawiera postanowienia o niedopuszczalności takiego rozwiązania.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy, Spółka jest zdania, że w przypadku odpłatnego zbycia samochodów osobowych, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych obejmujących, zarówno, odpisy stanowiące koszt uzyskania przychodu (dokonane od wartości samochodu nie przewyższającej wartości 20.000 EUR), jak i odpisy nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu (dokonane od wartości samochodu przewyższającej wartość 20.000 EUR). Tym samym Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pomniejszających przychód uzyskany ze sprzedaży samochodów osobowych (amortyzowanych zarówno wg maksymalnej, jak i obniżonej stawki) tej części wartości początkowej, która nie została do dnia sprzedaży zamortyzowana, w tym, także część wartości początkowej przewyższającej równowartość 20.000 EUR.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Dla przykładu Spółka wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 listopada 2007 r. (IBPB3/423- 250/07/BG), w której organ uznał, że „Przy ustalaniu kosztów podatkowych w związku z określeniem podstawy opodatkowania uwzględnia się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów podatkowych jak i te nie stanowiące kosztów podatkowych. Wynika to z treści art. 16 ust. 1 ustawy o pdop”. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 23 lutego 2009 r. (sygn. IPPB5/423-234/08-2/MŚ) również uznał stanowisko zbieżne z zajmowanym przez Spółkę za prawidłowe. Ten sam organ w interpretacji indywidualnej z 7 grudnia 2010 r. (IPPB5/423-630/10-7/AS) uznał, że „(...) wartość odpisów amortyzacyjnych, także tych niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, trzeba uwzględnić podczas ustalania dochodu ze sprzedaży środka trwałego. Przy sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodu jest bowiem różnica między wartością początkową środka trwałego a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Na sumę odpisów amortyzacyjnych składają się odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodu jak i te niestanowiące kosztów podatkowych (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zatem, w momencie sprzedaży samochodu osobowego o wartości początkowej wyższej niż równowartość 20.000 Euro, jego część niezamortyzowana stanowi koszt podatkowy. W oparciu o opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodu dla Spółki w przypadku zbycia samochodów będzie wartość początkowa samochodu pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne (stanowiące koszt uzyskania przychodu i niestanowiące kosztu uzyskania przychodu)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.