Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-252/15-2/AG
z 14 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia (brak daty wypełnienia wniosku, data nadania 7 sierpnia 2015 r., data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów (noclegu, wyżywienia, podróży i opłaty rejestracyjnej), związanych ze sponsorowaniem lekarzom konferencji/kongresów naukowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów (noclegu, wyżywienia, podróży i opłaty rejestracyjnej), związanych ze sponsorowaniem lekarzom konferencji/kongresów naukowych

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest polskim producentem i dystrybutorem produktów leczniczych, suplementów diety i wyrobów medycznych (dalej: „produktów Spółki”), określonych m.in. przepisami ustawy z 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2008 r. nr 45, poz. 271 z pózn. zmianami, nazywana dalej: „Prawo farmaceutyczne”). Produkty Spółki posiadają odpowiedniki, w większości produkowane przez zagraniczne firmy. Produkty lecznicze (leki) Spółki, w większości stanowią produkty zapisywane na receptę przez lekarzy. Chcąc prowadzić i zwiększać sprzedaż produktów leczniczych Spółka musi informować lekarzy o jej produktach, ich zaletach, możliwości stosowania w terapiach określonych schorzeń. Spółka jest również zobowiązana do informowania o skutkach działań niepożądanych, a także, w związku z tym, jest zainteresowana informowaniem o możliwości zminimalizowania tychże.

Przeważająca ilość opisanych informacji, dotyczących produktów Spółki, jak również substancji czynnych w nich zawartych, jest przedstawiana na kongresach naukowych z dziedziny farmacji i medycyny, gdzie dodatkowo pojawiają się informacje dotyczące substancji czynnych zawartych w Produktach Spółki, w bezpośrednim kontekście badań naukowych, osiągnięć z zakresu farmacji i medycyny, czy nowych trendów w terapii. Z tych względów Spółka jest zainteresowana uczestnictwem lekarzy w takich konferencjach i zwiększaniem tego uczestnictwa.

Opisany mechanizm promocji jest charakterystyczny dla branży. Z tych powodów praktycznie wszystkie firmy branży farmaceutycznej są zainteresowane zwiększeniem uczestnictwa lekarzy w kongresach naukowych z zakresu farmacji czy medycyny i to uczestnictwo wspierają. Formą tego wsparcia jest sponsorowanie organizacji i uczestnictwa w konferencjach, zjazdach, kongresach naukowych lekarzy i farmaceutów.

Zachęcanie lekarzy do uczestnictwa w takich wydarzeniach, w tym sponsorowanie ich udziału w sympozjach i zjazdach naukowych, jest formą działalności reklamowej, co określają wprost przepisy art. 52 Prawa farmaceutycznego. Także stanowiące podstawę Prawa farmaceutycznego przepisy Dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz. U. L 311 z 28.11.2001, nazywana dalej: „Dyrektywa farmaceutyczna”) precyzują, w jej art. 86, iż reklamą produktów leczniczych jest sponsorowanie kongresów naukowych z udziałem osób uprawnionych do przepisywania lub dostarczania produktów leczniczych, w szczególności pokrywanie związanych z tym kosztów podróży i zakwaterowania.

Spółka, chcąc utrzymać pozycję na rynku, zamierza rozszerzyć prowadzoną przez siebie działalność reklamową o opisane formy reklamy. Podobnie jak czynią to od dłuższego czasu inne firmy z branży, lub działające w ich imieniu agencje reklamowe, Spółka zamierza sponsorować określonym lekarzom uczestnictwo w wybranych konferencjach czy kongresach, zarówno organizowanych w Polsce jak i za granicą.

Sponsoring ma obejmować pokrycie (opłacenie) przez Spółkę kosztów uczestnictwa w kongresie/konferencji, w szczególności kosztów:

1. noclegu,
2. wyżywienia,
3. podroży,
4. opłaty rejestracyjnej za udział w konferencji/kongresie.
   
   

W ramach tych świadczeń, Spółka we własnym imieniu będzie nabywać określone towary i usługi od dostawców (np. biur podróży, linii lotniczych i kolejowych, hoteli, organizatorów, lub osoby działające w ich imieniu itp,), będzie dokonywała płatności bezpośrednio na rzecz tych dostawców, na podstawie otrzymanych od nich dokumentów (faktur, rachunków, biletów, ewentualnie innych) potwierdzających poniesienie wydatków. Sporadycznie, może się zdarzyć, że Spółka zwróci koszty poniesione przez lekarza, w sytuacji, gdy uzyskanie wcześniej rachunku będzie niemożliwe lub utrudnione. W zależności od danego przypadku, świadczenie Spółki może obejmować wszystkie opisane, lub tylko niektóre z wymienionych świadczeń.

Sponsorowany, na postawie zawartych uzgodnień ze Spółką, nie będzie zobowiązywał się do wykonywania świadczeń na rzecz Spółki. W różnym zakresie, zależnym od indywidualnych ustaleń ze Spółką, oraz potrzeb Spółki, sponsorowany może zgadzać się na informowanie o tym że Spółka jest sponsorem jego udziału w danym wydarzeniu.

Przekaz reklamowy, w odniesieniu do opisywanych świadczeń ma mieć dwojaki charakter:

1. Uczestnictwo w sponsorowanej konferencji, na której znajdują się odniesienia do Produktów Spółki (np. substancji czynnych, schorzeń, terapii z użyciem substancji zawartych w lekach Spółki, itp.) będzie stanowiło samo w sobie przekaz reklamowy dla sponsorowanego lekarza o Spółce, jej produktach i możliwości ich zastosowania;
2. Informowanie przez Spółkę o sponsorowaniu lekarzy (np. na blogach, stronach internetowych, ulotkach, czasopismach fachowych, w spotkaniach organizowanych przez przedstawicieli medycznych Spółki, itd.) będzie reklamowało bezpośrednio Spółkę i jej produkty, jak również popularyzowało Spółkę w środowisku lekarskim.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone w opisanym zdarzeniu przyszłym koszty reklamy, obejmujące opisany sponsoring, będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt świadczeń w opisanym zakresie, stanowi dla niej koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT).

Jak wspomniano w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z przepisami Prawa farmaceutycznego, w szczególności art. 52 ust. 2 reklamą produktu leczniczego jest również sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept i osób zaopatrujących w produkty lecznicze. Przepisy Dyrektywy Farmaceutycznej, precyzują, że pokrywanie związanych z tymi wydarzeniami kosztów podróży i zakwaterowania jest również formą reklamy produktu leczniczego.

W Ustawie o CIT nie ma zawartej definicji kosztów reklamy, ani definicji reklamy. Oznacza to, że Ustawodawca postanowił nie regulować tych kwestii i uznać, że wydatki tego rodzaju mieszczą się w katalogu kosztów, mogących być kosztem uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Oznacza to, że wydatki te, by były kosztem uzyskania przychodów;

1. powinny być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
   Niewątpliwie, zdaniem Spółki, koszty sponsoringu, które ma ponosić, powinny przyczynić się do osiągnięcia i wzrostu przychodów, dzięki temu, że:
   1. dzięki informacji o Spółce i jej produktach, w Środowisku lekarskim, w kontekście najnowszych osiągnięć w dziedzinie medycyny i farmacji, o których mowa na konferencjach i zjazdach naukowych, utrwali się świadomość o produktach Spółki, jako produktach najnowszych, odpowiadających trendom Światowym. Utrwali się informacja, że leki produkowane przez Spółkę są lekami co najmniej równoważnymi z podobnymi lekami zagranicznymi;
      
   2. częstotliwość przekazu informacyjnego o Spółce i jej produktach, spowoduje utrwalenie się nazwy Spółki i jej produktów w pamięci lekarzy (zarówno sponsorowanych, jak i tych, którzy mają z nimi kontakt, czy z przekazem o fakcie sponsorowania).
   Rozpowszechnianie i utrwalanie pozytywnych informacji o produktach i producencie, w sposób oczywisty przekłada się na zwiększenie przychodu ze sprzedaży reklamowanych produktów uzyskiwanych przez producenta.
   
2. Nie mogą mieścić się w katalogu wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.
   
   
   

Katalog kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, jest zawarty w art. 16 ust. l Ustawy o CIT. Katalog ten nie zawiera w sobie kosztów reklamy.

Spółka uważa, że będąca przedmiotem niniejszego wniosku działalność w zakresie sponsoringu niewątpliwie jest reklamą. Wynika to z faktu, że:

1. Wydatki związane ze sponsorowaniem konferencji, są zdefiniowane w Prawie farmaceutycznym i Dyrektywie farmaceutycznej jako koszty reklamy produktów leczniczych, a takie sprzedaje Spółka i tych dotyczą działania, będące przedmiotem wniosku;
   
2. Charakter działań sponsoringowych, w kontekście działalności Spółki, jak i użycia przekazu reklamowego spełnia definicję reklamy, rozumianej jako informowanie o Spółce i jej produktach.

W praktyce, przekaz reklamowy, w odniesieniu do opisywanych wydatków ma zasadniczo dwojaki charakter:

1. Uczestnictwo w sponsorowanej konferencji, na której znajdują się odniesienia do produktów Spółki (np. substancji czynnych, schorzeń, terapii z użyciem substancji zawartych w lekach Spółki) stanowi sam w sobie przekaz reklamowy dla sponsorowanego lekarza o Spółce, jej produktach i możliwości ich zastosowania;
   
2. Informowanie przez Spółkę o sponsorowaniu lekarzy (np. na blogach, stronach internetowych, ulotkach, czasopismach fachowych) reklamuje bezpośrednio Spółkę i jej produkty, jak również popularyzuje Spółkę, jako producenta leków w środowisku lekarskim;

Dzięki tej informacji o Spółce i jej produktach, utrwalonej i propagowanej w opisany sposób, lekarze będą pamiętać o lekach Spółki i częściej wybierać je z szeregu, często zagranicznych odpowiedników.

Każdy przekaz reklamowy musi mieć swój kontekst, dzięki któremu przekonuje się potencjalnego nabywcę do cech reklamowanego produktu lub firmy/marki. Np. tak działa reklama telewizyjna marki napojów, gdzie te są przedstawiane na tle wypoczynku na plaży i udanych wakacji, czy reklama operatora sieci komórkowej, gdzie logo i telefon są przedstawiane w kontekście profesjonalnego prowadzenia firmy, czy uczestnictwa w wieczornej imprezie.

Na analogicznej zasadzie, informacja o Spółce i jej produktach, w opisywanych działaniach będzie przedstawiana bezpośrednio na konferencji naukowej czy w jej kontekście.

Specyfiką rynku farmaceutycznego i produktów Spółki (wydawane na receptę) jest to, że reklama musi być kierowana do profesjonalistów (lekarzy i farmaceutów) – co wynika z art. 57 ust. 1 pkt 1 Prawa Farmaceutycznego.

Dlatego, w odniesieniu do Spółki i jej leków nie jest możliwe stosowanie np. reklamy telewizyjnej, czy radiowej.

Konieczne jest stosowanie innych form informowania o Spółce i jej produktach, adresowanych do tych zdefiniowanych, profesjonalnych odbiorców. Istniejące ograniczenia dotyczące branży powodują konieczność zawężenia i sprofilowania informacji reklamowej. Jedną z form takiej profilowanej reklamy, docierającej do właściwych adresatów jest właśnie sponsoring konferencji. Tego rodzaju działania reklamowe i mechanizm oddziaływania na wielkość przychodów spółek branży farmaceutycznej, jest charakterystyczny dla branży, o czym świadczy:

• Uregulowanie tego rodzaju działań w przepisach branżowych (Dyrektywa farmaceutyczna i Prawo farmaceutyczne). Na tej podstawie (art. 52 Prawa Farmaceutycznego), sponsorowanie jest reklamą produktu leczniczego, czyli „działalnością polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mającą na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych”;
• ilość zapytań dotyczących kwestii opodatkowania sponsorowania zjazdów i konferencji naukowych przez firmy farmaceutyczne i ich agencje reklamowe, jak np.: IPPB5/423-1078/14-2/KS z 27.01.2015 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-467/14-2/MK1 z 2014.07.11 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-286/14-2/MK1 z 2014.06.27 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-729/13-2/JK z 2014.01.31 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-813/13-2/MK1 z 2014.01.30 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-566/13-4/JK2 z 2013.11.29 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-671/13-3/LS z 2013.11.21 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-465/13-4/JK2 z 2013.10.22 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-465/13-8/JK2 z 2013.10.22 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-465/13-7/JK2 z 2013.10.22 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-537/13-2/AK z 2013.10.02 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; ILPB1/415-280/13-2/AG z 2013.06.07 Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu; IPPB2/415-136/13-2/MG z 2013.04.15 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.
  
  

W konsekwencji należy uznać, że będące przedmiotem niniejszego wniosku, wydatki związane ze sponsoringiem konferencji naukowych, w opisanym zakresie, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu naliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka, będąca producentem i dystrybutorem produktów leczniczych, suplementów diety i wyrobów medycznych, zainteresowana jest uczestnictwem lekarzy w konferencjach, na których pojawiają się informacje dotyczące substancji, znajdujących się w produktach Spółki. Zachęcanie lekarzy do uczestnictwa w takich wydarzeniach, w tym sponsorowanie ich udziału w sympozjach i zjazdach naukowych, jest formą działalności reklamowej. Spółka zamierza sponsorować określonym lekarzom uczestnictwo w wybranych konferencjach czy kongresach. Sponsoring ma obejmować pokrycie przez Spółkę kosztów uczestnictwa w kongresie/konferencji, w szczególności kosztów noclegu, wyżywienia, podróży oraz opłaty rejestracyjnej za udział w konferencji/kongresie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki związane z uczestnictwem określonych lekarzy w kongresach i konferencjach, takie jak koszt noclegu, wyżywienia, podróży, opłaty rejestracyjnej za udział w konferencji/kongresie, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że sponsorowanie lekarzom uczestnictwa w przedmiotowych kongresach i konferencjach ma na celu przekazanie rozpropagowanie w środowisku lekarskim informacji o Spółce i jej produktach w kontekście najnowszych osiągnięć w dziedzinie medycyny i farmacji, zaprezentowanie oferowanych przez Spółkę produktów jako najnowocześniejsze, nadążające za osiągnięciami medycyny w wymiarze międzynarodowym. Działania Wnioskodawcy nie są skierowane na tworzenie dobrego wizerunku Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z lekarzami, ale na wzrost osiąganych przez Spółkę przychodów poprzez rozpowszechnianie i utrwalenie pozytywnych informacji o produktach Spółki.

Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki związane ze sponsoringiem konferencji naukowych w opisanym we wniosku zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że tutejszy organ nie odniósł się do kwestii dotyczących zasad i sposobów dokumentowania kosztów opisanych we wniosku, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Końcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.