Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-298/15/MJ
z 9 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup środków ochrony - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup środków ochrony pracowników.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna z siedzibą w G. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zatrudniającym znaczną ilość pracowników w oparciu o umowy o pracę. Spółka w dniu 23 lutego 1998 r. zawarła Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (dalej Układ), do którego załącznik nr 4 stanowi „Zakładowa Tabela Norm Ochron Osobistych, Odzieży Roboczej i Obuwia Roboczego” (dalej Tabela). Układem zostały objęte wszystkie osoby pracujące w Spółce na podstawie umowy o pracę.

We wskazanym powyżej załączniku ustalone zostały obowiązujące w Spółce zasady przydziału oraz gospodarowania odzieżą i obuwiem roboczym oraz środkami ochrony indywidualnej (dalej środki ochrony).

Tabela przewiduje m.in. następujące zasady dotyczące środków ochrony:

1. Środki ochrony stanowią własność Spółki i są wydawane pracownikom nieodpłatnie w dniu przystąpienia pracownika do pracy.
2. W przypadku ustania stosunku pracowniczego pracownik zobowiązany jest do zwrotu otrzymanych środków ochrony. Obowiązek zwrotu środków ochrony nie wystąpi w przypadku przejścia pracownika na emeryturę, rentę lub w przypadku zgonu pracownika.
3. Środki ochrony mogą być używane poza miejscem pracy tylko w czasie dojścia do pracy i powrotu pracy, w razie gdy praca wykonywana jest w terenie.
4. Pracownik nie może być dopuszczony do pracy, w sytuacji gdy nie posiada w danym momencie środków ochrony przewidzianych dla danego stanowiska pracy.
5. Środków ochrony nie wydaje się pracownikom oddelegowanym do świadczenia pracy na stanowiskach nie wskazanych w Tabeli.
6. W przypadku, gdy Spółka nie jest w posiadaniu środków ochrony pasujących rozmiarem dla pracownika, dopuszcza się indywidualny zakup przez pracownika na rzecz Spółki, przewidzianych w Tabeli środków ochrony, za zwrotem kosztów w wysokości przewidzianej dla danych środków ochrony.
7. W sytuacji wystąpienia trudności w zakupie ustalonych w Tabeli wzorów środków ochrony lub uznania przez Spółkę, że na określonych stanowiskach pracy przydatne będą inne wzory lub przedmioty podobne do tych określonych w Tabeli, Spółka jest uprawniona do wyposażenia pracownika w odpowiednie przedmioty zamienne, pod warunkiem, że koszty zamiennych przedmiotów będą kształtować się w granicach kosztów liczonych w skali rocznej dla danego stanowiska pracy.
8. Tabela przewiduje normatywny okres używalności środków ochrony (dalej okres amortyzacji). W przypadku wcześniejszego zużycia, zniszczenia lub utraty środków ochrony pracownikowi wydawane są nowe środki ochrony. Jeżeli okoliczności opisane powyżej zaistnieją z winy pracownika jest on zobowiązany do zwrotu części wartości danego środka ochrony, proporcjonalnie do pozostałego okresu amortyzacji (dalej: niezamortyzowana wartość).
9. Okres amortyzacji ulega odpowiedniemu wydłużeniu w przypadku dłuższej niż 30 dni nieobecności pracownika, jak również w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy.
10. Spółka wypłaca pracownikom ekwiwalent pieniężny za czyszczenie (pranie) przekazanych do stałego używania środków ochrony.

Tabela przewiduje następujące grupy pracowników, którym przysługują określone środki ochrony:

1. geodeta, gospodarz obiektów, hydrograf, inspektor specjalista ds. nadzoru, inspektor techniczny, inspektor ds. majątku, inspektor awaryjny, inspektor ds. bhp., mistrz, pracownik terenowy działu gospodarczego, specjalista ds. przygotowania produkcji - pracownikom zatrudnionym na tych stanowiskach przysługują zgodnie z tabelą: obuwie (półbuty skórzane lub gumowe, botki ocieplane, kalosze), kurtka ocieplana, rękawice, kurtka przeciwdeszczowa, kask ochronny.
2. kierowca samochodu nieosobowego (ciągnika), elektryk, hydraulik, konserwator, ślusarz-mechanik, ślusarz-spawacz, stolarz, robotnik gospodarczy - pracownikom zatrudnionym na tych stanowiskach przysługują zgodnie z tabelą: obuwie (botki ocieplane, półbuty skórzane lub gumowe), czapka typu „basebollówka", czapka zimowa, kombinezon roboczy lub ubranie robocze, kalesony, koszulki bawełniane (T- shirt), koszule flanelowe, kurtka ocieplana, kurtka przeciwdeszczowa, rękawice, kask ochronny. Dodatkowo pracownik zatrudniony na stanowisku spawacza otrzymuje okulary spawalnicze lub tarczę spawalniczą, rękawice skórzane z mankietem, fartuch skórzany spawalniczy; pracownik zatrudniony na stanowisku stolarza otrzymuje ochronniki słuchu; pracownik zatrudniony na stanowisku kierowcy ciągnika okulary przeciwsłoneczne, a pracownik zatrudniony na stanowisku robotnika gospodarczego otrzymuje kalosze.
3. kierowca samochodu osobowego (mikrobusu) - pracownikom zatrudnionym na tym stanowisku przysługują zgodnie z Tabelą: obuwie (botki ocieplane, półbuty skórzane lub gumowe), garnitur, koszule wyjściowe, krawat, kurtka ocieplana. kurtka przeciwdeszczowa, okulary przeciwsłoneczne.
4. goniec - pracownikom zatrudnionym na tym stanowisku przysługują zgodnie z Tabelą: obuwie (botki ocieplane, półbuty skórzane lub gumowe), kurtka ocieplana, rękawice, płaszcz przeciwdeszczowy.
5. obsługa powielarni - pracownikom zatrudnionym na tym stanowisku przysługują zgodnie z tabelą półbuty oraz ubranie robocze lub fartuch ochronny.
6. obsługa archiwum - pracownikom zatrudnionym na tym stanowisku przysługują zgodnie z tabelą: fartuch roboczy, pantofle profilaktyczne, maseczka ochronna.
7. pracownik obsługi magazynu i zaopatrzenia - pracownikom zatrudnionym na tym stanowisku przysługują zgodnie z Tabelą: obuwie (botki ocieplane, półbuty skórzane lub gumowe), fartuch ochronny lub ubranie robocze, kurtka ocieplana, kurtka przeciwdeszczowa, kamizelka ciepłochronna, rękawice.

Spółka dokonuje zakupu środków ochrony w postaci kurtek ocieplanych oraz kurtek lub płaszczy przeciwdeszczowych, na których będzie nadrukowane logo lub nazwa Wnioskodawcy. W przypadku garniturów, koszul wyjściowych i krawatów, Spółka po dokonaniu zakupu we własnym zakresie lub zakupu przez pracowników za refundacją kosztów wskazanych środków ochrony, zleci podmiotowi zewnętrznemu nadrukowanie lub wyszycie logo lub nazwy Spółki na tych środkach ochrony. Wszystkie środki ochrony są zgodne z normami polskimi. W miarę możliwości Spółka nabywa jednolite kolorystycznie lub identyczne rodzaje określonych środków ochrony w celu zapewnienia jednolitego ubioru dla danych grup stanowisk pracy.

Pracownicy Spółki wykonują swoje obowiązki na terenie portu, w zależności od zajmowanego stanowiska pracy, w terenie otwartym, w pomieszczeniach biurowych, pomieszczeniach magazynowych, warsztatach oraz w innych miejscach. Powoduje to narażenie pracowników na czynniki zagrażające zdrowiu, przy czym pracowników nie można zabezpieczyć środkami ochrony zbiorowe. Dodatkowo, podczas wykonywania obowiązków służbowych, pracownicy są narażeni na znaczne zabrudzenie lub zniszczenie swoich prywatnych ubrań.

W związku z powyższym zadano min. następujące pytanie, oznaczone nr 1:

Czy wydatki na zakup wszystkich wskazanych w tabeli środków ochrony Spółka może zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów ?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Zdaniem Spółki, wydatki na nabycie wszystkich wskazanych w Tabeli środków ochrony Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Natomiast art. 16 ust. 1 updop nie wyłącza możliwości zakwalifikowania wydatków poniesionych na nabycie jakiegokolwiek środka ochrony wymienionego w Tabeli do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, należy zatem zbadać związek poniesionych wydatków z możliwością osiągnięcia przychodów przez Spółkę.

Możliwość zaliczenia wskazanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, zdaniem Spółki wynika z faktu, że zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy należy zaliczyć do przepisów prawa pracy, a zatem układ jest aktem prawnym, który określa prawa i obowiązki zarówno pracodawcy jak i pracowników. Dodatkowo, w myśl art. 237⁶ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w polskich normach:

1. jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2. ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Wnioskodawca podkreślił, że tak jak opisano w stanie faktycznym, pracownicy podczas wykonywania swoich obowiązków narażeni są na zabrudzenie lub zniszczenie swoich ubrań prywatnych a także narażeni są na czynniki zagrażające życiu i zdrowiu. Fakt ten uzasadnia konieczność zapewnienia pracownikom Spółki odpowiednich środków ochrony.

Wszystkie wskazane w tabeli środki ochrony można zatem, wg Spółki, zaliczyć do kategorii przedmiotów opisanych w art. 237⁶ § 1 oraz art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy. Spółka jest zatem zobligowana do zakupienia tych przedmiotów, zarówno na podstawie postanowień układu jak i przepisów Kodeksu pracy. Z przytoczonych uregulowań wynika, że istnieje ewidentny, pośredni związek przyczynowo- skutkowy pomiędzy wydatkami na zakup środków ochrony, a osiąganiem przychodów przez Spółkę, gdyż Spółka musi zatrudniać pracowników, aby wykonywać działalność gospodarczą. Natomiast stosunek pomiędzy Spółką a zatrudnianymi przez nią pracownikami jest regulowany przez przepisy pracy, które nakładają na Spółkę, jako pracodawcę, obowiązek dostarczenia odpowiednich środków ochrony dla pracowników. Wnioskodawca nie dokonując zakupu określonych środków ochrony naruszyłby przepisy prawa pracy, a zatem nabycie tych przedmiotów jest niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę i wydatki na nabycie środków ochrony można zdaniem Spółki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Istotnym faktem jest również umieszczenie przez Spółkę swojego logo lub nazwy na środkach ochrony zaliczanych do odzieży wierzchniej, wskazanych w stanie faktycznym. Takie działanie ma dodatkowo zminimalizować możliwość wykorzystania przez pracownika środków ochrony do celów innych niż wykonywanie obowiązków pracowniczych, jak również może zostać uznane za działanie promujące Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowość podejścia Spółki odnośnie rozstrzyganej kwestii potwierdza interpretacja indywidualna Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 3 lipca 2007 r.. Nr PO1/423-73/07/55290, w której organy podatkowe uznały możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatki na odzież dla pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego, wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.