P o s t a n o w i e n i e

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawieart. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r. w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz.1590) w odpowiedzi na wniosek Spółki z dnia 9 maja 2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu 9 maja 2007 r.), - w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o stosowaniu przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskodawca następująco przedstawia stan faktyczny: Spółka – świadcząca usługi transportowe - zawarła z dniem 29.04.1992 r. z działającymi na terenie Spółki związkami zawodowymi Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy, który z kolejnymi zmianami obowiązuje do dziś. Na podstawie tego ZUZP pracownikom Spółki zatrudnionym na stanowiskach wymienionych w instrukcji stanowiącej załącznik do w/w układu przysługuje umundurowanie służbowe. Stanowiska te są następujące:
- kierowca autobusu,
- motorniczy,
- dyspozytor zajezdniowy,
- instruktor,
- inspektor ruchu (pracujący na zewnątrz),
- główny dyspozytor ruchu,
- dyspozytor ruchu,
- pracownik ds. likwidacji szkód,
- pracownik ds. odwołań.

Zgodnie z powyższą instrukcją umundurowanie służbowe wydawane jest na koszt zakładu pracy. Pracownik, któremu należy się umundurowanie, w przypadku zgłaszania się do pracy bez munduru nie zostaje dopuszczony do pracy.

Do obowiązków w/w pracowników należy użytkowanie munduru zgodnie z przeznaczeniem tj. tylko w miejscu i czasie pracy. Okres używalności umundurowania lub poszczególnych jego składników jest określony w powołanej instrukcji. Umundurowanie dostarcza jedna firma wyłoniona w wyniku przetargu. Jest ono przygotowywane według ściśle określonego wzoru i koloru, a także na ubraniu tym znajduje się logo Spółki.

Wnioskodawca zwraca się z pytaniem czy w związku z powyższym Spółka może stosować dotychczasowe zasady rozliczania zakupionego umundurowania tj. zakup uznawany jest za koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki umundurowanie wydane pracownikom, o których mowa we wniosku nie ma charakteru wydatku nie stanowiącego kosztu uzyskania przychodu i nie jest wydatkiem na reprezentację w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 wraz ze zm.)- zwanej dalej ustawą o pdop.

Odnosząc się do przedstawionego przez Spółkę stanowiska Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje:

Od 1 stycznia 2007 r. na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop z kosztów uzyskania przychodów wyłączone zostały wydatki na reprezentację. Jak wynika z tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z obowiązujących obecnie przepisów prawa podatkowego jednoznacznie wynika, że koszty działań reprezentacyjnych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Nie ma przy tym znaczenia sposób (forma) reprezentacji. W każdej bowiem sytuacji wydatki z takiego tytułu podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Użyte pojęcie reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności ale do dobrego prezentowania się firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

W aspekcie kosztów uzyskania przychodów, wydatki pracodawcy na zakup ubioru służbowego stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, iż:
1.obowiązek używania stroju wynika bezpośrednio z przepisów pracy
2.spełniają kryterium wynikające z regulacji ogólnej zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Należy zauważyć, że ustawa nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego przyjmuje się ze kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów należy ocenić jego związek z w/w działalnością oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny związku kosztu z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Zatem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów. Cel ten musi być zdefiniowany, a ponoszone koszty powinny go bezpośrednio realizować albo zakładać jako realny.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że obowiązek poniesienia wydatków na przedmiotowe umundurowanie uregulowany jest przez Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (instrukcja o której mowa we wniosku stanowi do niego załącznik), który ściśle określa kwestie wydawania i zwracania odzieży służbowej, przysługującej pracownikowi na koszt zakładu pracy i użytkowanej tylko w miejscu i w czasie pracy. Specyfika prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej wymaga poniesienia nakładów na odzież służbową przeznaczoną dla pracowników zatrudnionych na wskazanych we wniosku stanowiskach, w celu nie tylko podkreślenia dobrego wizerunku firmy, ale również w celach ochronnych i pozwalających na szybką identyfikację tych osób jako pracowników Spółki w każdej sytuacji. Osoby te bowiem - poza wykonywaniem swoich podstawowych obowiązków (jak np. prowadzenie autobusu, tramwaju) - podejmują też inne czynności narażające je na zabrudzenie ich odzieży. Zgodnie z art. 237/7§ 1 pkt 1 ustawy z dnia 26.06.1974 Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94) w takich przypadkach tj. jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy jak i przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup przedmiotowego umundurowania nie stanowią wydatków na reprezentację ale ponoszone są zgodnie z wymogami przepisów prawa pracy. Są one także związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki a zatem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W dniu złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, stosownie do art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia, stosownie do art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej. Zażalenie nie podlega opłacie skarbowej.