Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-1032/15-4/AM
z 17 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 27 maja 2015 r. (data nadania 27 maja 2015 r., data wpływu 29 maja 2015 r.) na wezwanie organu z dnia 27 listopada 2015 r. Nr IPPB1/415-1032/15-2/AM (data nadania 30 listopada 2015 r., data doręczenia 3 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ustalenia obowiązku podatkowego ( pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

• wyboru opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem ewidencjonowanym w wysokości 8,5% ( pytanie nr 3) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz wyboru opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem ewidencjonowanym w wysokości 8,5% .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce m. in. z zakresu wynajmu nieruchomości położonych w Polsce. Wynajmowane nieruchomości objęte są małżeńską wspólnotą majątkową. Wnioskodawczyni ma miejsce stałego zameldowania w Polsce jednak przebywa w Polsce jedynie okazjonalnie - mniej niż 183 dni w roku kalendarzowym. Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski. Wnioskodawczyni oraz mąż Wnioskodawczyni posiadają numer identyfikacji podatkowej w Portugalii i certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Portugalii. Wnioskodawczyni planuje zlikwidować działalność gospodarczą prowadzoną w Polsce. Po likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawczyni będzie uzyskiwała w Polsce dochody jedynie o charakterze biernym związane z posiadaniem nieruchomości, akcji w spółce z siedzibą w Polsce oraz lokatami i pożyczkami. Wnioskodawczyni wraz z mężem i małoletnimi dziećmi przybywa stale za granicą Polski. Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości położonych za granicą oraz rachunków bankowych w bankach zagranicznych.

Wnioskodawczyni ani mąż Wnioskodawczyni nie mają zamiaru przenosić własności wynajmowanych nieruchomości położonych w Polsce ani nie mają zamiaru korzystać z nich na własne potrzeby. Z punktu widzenia Wnioskodawczyni i męża Wnioskodawczyni przedmiotowe nieruchomości stanowią swoisty rodzaj lokaty kapitału. Wnioskodawczyni (po likwidacji działalności gospodarczej) ani mąż Wnioskodawczyni nie mają zamiaru aktywnie zarządzać nieruchomościami ani angażować się w proces zarządczy.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni wraz z mężem rozważają różne warianty zarządzania tymi nieruchomościami.

1. Umowa o zarządzanie wszystkimi nieruchomościami Wnioskodawczyni i jej męża z podmiotem, który będzie sprawował zarząd nad wszystkimi nieruchomościami Wnioskodawczyni i jego żony (zarządca). Zarządca nieruchomości będzie zobowiązany do zarządzania nieruchomościami. W zakresie czynności zarządczych będzie znajdować się obowiązek dbania o nieruchomości, ich bieżąca konserwacja oraz zawieranie umów najmu poszczególnych nieruchomości w imieniu zarządcy lecz na rzecz Wnioskodawczyni i jej męża. Najem będzie świadczony zarówno na cele mieszkaniowe jak i na inne cele niż mieszkaniowe. Stroną umów najmu będzie zarządca nieruchomości. Zarządca nieruchomości będzie pobierał wynagrodzenie za zarządzanie przedmiotowymi nieruchomościami ustalone jako procent od kwoty miesięcznego czynszu wynikającego z umowy najmu zawartej przez zarządcę. Czynsz w całości będzie pobierany przez zarządcę. Kwota należna Wnioskodawczyni i jej mężowi, po potrąceniu procentu należnego zarządcy, będzie przez zarządcę przekazywana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni i jej męża. Rachunek bankowy właściwy do przekazania należności Wnioskodawczyni jej męża będzie prowadzony w Polsce. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości w stanie niepogorszonym będzie ponosił zarządca, dla którego koszty te będą stanowić koszty uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności zarządczej.
2. Umowa najmu nieruchomości z podmiotem prowadzącym działalność z zakresu najmu nieruchomości. Umowa najmu będzie przewidywała, iż najemca jest uprawniony do zawierania umów najmu (podnajmu) na cele mieszkaniowe oraz na cele inne niż mieszkaniowe. Najemca będzie zawierał umowy podnajmu dotyczące poszczególnych nieruchomości we własnym imieniu i na własną rzecz. Najemca będzie pobierał czynsz najmu od podnajemców. Wnioskodawczyni i jej mąż będą otrzymywać należny im czynsz najmu od najemcy. Czynsz najmu należny Wnioskodawczyni i jej mężowi będzie ustalony w wysokości określonego procentu czynszu należnego najemcy od podnajemców. Kwota należna Wnioskodawczyni i jej mężowi będzie przez zarządcę wpłacana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni i jej męża. Rachunek bankowy właściwy do wpłaty należności Wnioskodawczyni i jej męża będzie prowadzony w Polsce. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości w stanie niepogorszonym będzie ponosił najemca.
3. Umowa pośrednictwa w najmie nieruchomościami. Pośrednikiem w najmie nieruchomości miałby być podmiot prowadzący działalność gospodarczą z zakresu najmu nieruchomości. Zgodnie z planowaną umową pośrednictwa, pośrednik miałby wyszukiwać dla Wnioskodawczyni i jej męża potencjalnych najemców, dbać o bieżący stan nieruchomości oraz sprawować czynności zarządcze wobec nieruchomości. Umowy najmu nieruchomości zawierane byłyby za pośrednictwem pośrednika lecz w imieniu i na rzecz Wnioskodawczyni i jej męża. Pośrednik będzie pobierał wynagrodzenie za usługi pośrednictwa i zarządzania nieruchomościami ustalone jako procent od kwoty miesięcznego czynszu należnego Wnioskodawczyni i jej męża. Czynsz w całości będzie pobierany przez pośrednika. Kwota należna Wnioskodawczyni i jej mężowi, po potrąceniu procentu należnego pośrednikowi, będzie przez pośrednika przekazywana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni i jej męża.
   
   

Rachunek bankowy właściwy do przekazania należności Wnioskodawczyni i jej męża będzie prowadzony w Polsce.

W piśmie uzupełniającym z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 27 listopada 2015 r. Nr IPPB1/415-1032/15-2/AM Wnioskodawczyni wskazała, że:

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni posiada ośrodek swoich celów życiowych i zawodowych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i przebywa tam przez zdecydowaną większość roku kalendarzowego, aktywny sposób zarządzania nieruchomościami posiadanymi w Polsce jest utrudniony. Jak zostało wskazane we Wniosku o interpretację Wnioskodawczyni w tej chwili prowadzi jeszcze działalność gospodarczą jednak z zamiarem jej zlikwidowania. Do czasu zlikwidowania działalności gospodarczej w Polsce, w ocenie Wnioskodawczyni prowadzona działalność stanowi zagraniczny zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni planuje ograniczyć swoją rolę w sprawowaniu zarządu nad posiadanymi nieruchomościami do minimum w związku z czym zawierane umowy najmu nieruchomości będą wiązały się z udziałem podmiotu trzeciego (najemcy/zarządcy/pośrednika). To ten podmiot a nie Wnioskodawczyni będzie wykonywał działalność obejmującą zajmowanie się nieruchomościami w sposób stały, nie okazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń. Rola Wnioskodawczyni, jak wskazano we Wniosku o interpretację, będzie bierna i ograniczona do uzyskiwania przychodów z najmu.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż przedmiotem najmu będą cztery nieruchomości.

Jak zostało wskazane we Wniosku o interpretację, Wnioskodawczyni wraz z mężem planuje wynająć wszystkie nieruchomości na rzecz jednego podmiotu lub oddać w zarząd wszystkie nieruchomości jednemu podmiotowi lub skorzystać z usług jednego pośrednika by wynająć wszystkie nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż jedynie w przypadku realizacji scenariusza trzeciego (korzystanie z usług pośrednika w najmie nieruchomości) Wnioskodawczynie dopuszcza możliwość wynajmu nieruchomości na rzecz więcej niż jednego podmiotu. W pozostałych przypadkach (najem wszystkich nieruchomości przez jeden podmiot/oddanie w zarząd na rzecz jednego podmiotu) Wnioskodawczynię będzie wiązała tylko jedna umowa.

Nawet jednak w przypadku realizacji powyższego scenariusza, wszelkie aktywne działania pozostaną po stronie pośrednika i to od jego aktywności będzie zależało z iloma podmiotami zostaną zawarte umowy najmu nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni pozostaje polskim rezydentem podatkowym od całości swoich dochodów na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu najmu nieruchomości?
3. Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym przychód z tytułu najmu nieruchomości, będzie opodatkowany w Polsce na podstawie art. 6 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Portugalską i mógłby być opodatkowany w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w stawce 8,5%?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 i Nr 3. W zakresie pytania Nr 2 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

W przedmiocie pytania pierwszego Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż w tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nie jest polskim rezydentem podatkowym od całości swoich dochodów na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawczyni żaden z 3 przedstawionych wariantów wykorzystania posiadanych nieruchomości nie przesądza o polskiej rezydencji podatkowej Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., „ustawa PDOF") osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Z powyższego wynika, iż dla stwierdzenia nieograniczonego obowiązku podatkowego od całości dochodów niezbędnym jest ustalenie, iż osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium kraju. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium kraju uważa się zgodnie z art. 3 ust. 1 a pkt . 1) i 2) ustawy PDOF, osobę fizyczną, która (i) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub (ii) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawczyni nie posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum swoich interesów życiowych gdyż na stałe mieszka za granicą, gdzie mieszka również jej mąż i małoletnie dzieci i gdzie stworzyli centrum swoich interesów życiowych. Wnioskodawczyni nie przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku ponieważ Wnioskodawczyni przebywa w Polsce okazjonalnie. Z uwagi na powyższe nie można uznać Wnioskodawczyni za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium kraju a tym samym za osobę fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawczyni nie ma również w Polsce centrum swoich interesów osobistych ani gospodarczych. Okoliczność posiadania nieruchomości i wykorzystywania ich w jeden z przestawionych w stanie faktycznym sposobów przez Wnioskodawczynię nie przesądza o konieczności uznania Wnioskodawczyni za polskiego rezydenta podatkowego. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych, osoba, która posiada w Polsce nieruchomość, ale na stałe przebywa za granicą nie jest polskim rezydentem podatkowym. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 kwietnia 2009 r. znak IPPB4/415-94/09-2/JS jak również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 sierpnia 2010 r. znak ITPB1/415-537/10/MR. Dodatkowo należy wskazać na fakt, iż zgodnie z powszechnym stanowiskiem organów podatkowych, posiadanie rachunku bankowego w Polsce nie jest przesłanką do uznania, iż osoba fizyczna jest objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 stycznia 2012 r. znak IPPB4/415-834/11-4/JK3, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 lutego 2011 r. znak IPPB4/415-754/10-10/MP oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 lipca 2008 r. znak IPPB2/415-700/08-2/SP.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy PDOF osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości (art. 3 ust. 2b pkt 4) ustawy PDOF).

Przyjmując powyższe regulacje oraz stanowiska organów podatkowych i oceniając w ich kontekście przedstawione warianty zdaniem Wnioskodawczyni należy uznać, że świadczą one o stanowczym ograniczeniu aktywności Wnioskodawczyni w sprawowaniu zarządu właścicielskiego nad posiadanymi nieruchomościami i zminimalizowaniu swojej roli jedynie do odbiorcy przychodów z najmu nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawczyni, z tytułu przychodów otrzymywanych z najmu nieruchomości w części należnej Wnioskodawczyni, na Wnioskodawczyni będzie ciążył ograniczony obowiązek podatkowy, a przychody te będą opodatkowane w Polsce jako przychody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ad. 3

Na podstawie art. 6 ust. 1 Konwencji między Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Portugalską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Lizbonie dnia 9 maja 1995 r. (Dz. U. z dnia 16 kwietnia 1998 r., „UPO") dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z eksploatacji gospodarstwa rolnego i leśnego), położonego w drugim umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. Zgodnie z ust. 3 tego samego artykułu postanowienia ust. 1 stosuje się do dochodu osiąganego z bezpośredniego użytkowania, najmu, jak również z każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego. Zważywszy, że Wnioskodawczyni jest osobą mająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Portugalii, a jednocześnie będzie otrzymywać dochód z tytułu umów najmu nieruchomości położonych w Polsce na podstawie jednej z rozważanych umów, zdaniem Wnioskodawczyni do tych dochodów będzie miał zastosowanie wyżej powołany przepis UPO. Dochody z najmu należne Wnioskodawczyni będą opodatkowane w Polsce. Zdaniem Wnioskodawczyni po likwidacji działalności gospodarczej przychody otrzymywane z najmu nieruchomości należne Wnioskodawczyni jako dochody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6) ustawy PDOF, a nie dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą być opodatkowane ryczałtową stawką 8,5% na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3) lit. a) w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 6 ust. 1 a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. nr 144, poz. 930).

W przypadku zawarcia umowy o zarząd nieruchomościami podstawą opodatkowania będzie kwota otrzymywana przez Wnioskodawczynię skalkulowana jako kwota czynszu pomniejszona o kwotę należną zarządcy nieruchomości.

W przypadku zawarcia umowy najmu z prawem podnajmu podstawą opodatkowania będzie kwota czynszu należna Wnioskodawczyni od najemcy na podstawie umowy najmu.

W przypadku zawarcia umowy pośrednictwa w najmie nieruchomości podstawą opodatkowania będzie kwota czynszu należna od najemców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• ustalenia obowiązku podatkowego ( pytanie nr 1) - jest prawidłowe.
  Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
  
• wyboru opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem ewidencjonowanym w wysokości 8,5% ( pytanie nr 3) – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
4. - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
   
   

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, przy czy czym każdy przypadek, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawny.

Wskazać jednak należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa obrocie gospodarczym.
   
   

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowanie nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z najmu poza działalnością gospodarczą – w myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – wynosi 8,5%.

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Jednakże, w myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku Nr 2 do ustawy.

Załącznik ten zawiera wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). W pozycji 28 tego załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.1 PKWiU), z zastrzeżeniem, iż wyłączenie to nie dotyczy przychodów osiąganych z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy.

Natomiast stawka ryczałtu 8,5% – stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – dotyczy przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (m.in. z najmu poza działalnością gospodarczą).

Rozważając kwestię sposobu opodatkowania przychodów (dochodów) z tytułu najmu przedmiotowej nieruchomości, należy najpierw zakwalifikować je do odpowiedniego źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz przytoczone przepisy prawa w tym zakresie należy stwierdzi jednoznacznie, że najem wykonywany w sposób opisany we wniosku, spełnia wszystkie przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez względu na to czy przedmiotowe nieruchomości zostaną wycofany z działalności gospodarczej, czy też w niej pozostaną.

Prowadząc opisany we wniosku najem Wnioskodawczyni działa we własnym imieniu, a podejmowane czynności rodzą bezpośrednio dla Niej określone prawa i obowiązki. Niewątpliwie prowadzony przez Wnioskodawczynię najem ma zarobkowy charakter, czyli nastawiony jest na osiągnięcie zysku (dochodu), w postaci czynszu. Zakres prowadzonego najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Tego rodzaju działania przy podanej liczbie wynajmowanych lokali, nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego.

Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności, które wypełniają definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wbrew argumentacji Wnioskodawczyni decydujące znaczenie dla zakwalifikowania przychodów z wynajmu nieruchomości do właściwego źródła ma przede wszystkim to, czy najem spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy podstawowe znaczenie ma sposób wykonywania tego najmu – jego profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter oraz prowadzenie go na własny rachunek i ryzyko. Nie jest zaś decydujący fakt, że składnik majątku zostanie wycofany z działalności gospodarczej małżonki, a umowy najmu zostaną zawarte przez Wnioskodawczynię jako osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej. To, że Wnioskodawczyni zamierza wycofać nieruchomości (będące uprzednio przedmiotem najmu w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy) i przekazać je do majątku prywatnego, nie jest tożsame z tym, że wykonywane czynności w zakresie najmu nie będą nadal nosiły znamion działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie, tego rodzaju działania, nie mają ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Bez wątpienia podejmowany jest cały szereg zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności, zmierzających do uzyskania przychodów z najmu.

Świadczy o tym chociażby fakt, iż Wnioskodawczyni rozważa różne warianty zarządzania nieruchomościami przez podmioty trzecie tj. przez najemcę, zarządcę czy też pośrednika. Podejmowane działania Wnioskodawczyni zmierzają do jak najkorzystniejszego wynajęcia posiadanych nieruchomości i powierzenie ich obsługi osobom, które w imieniu Wnioskodawczyni za wynagrodzeniem będą dokonywały wszelkich czynności związanych z najmem.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego stwierdzić jednoznacznie należy, że przychody z opisanego we wniosku najmu nieruchomości – nie mogą stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając bowiem na uwadze profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu, podejmowane przez Wnioskodawczynię czynności wypełniają przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu, Wnioskodawczyni winna zaliczyć do źródła przychodów – pozarolnicza działalność gospodarcza i opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów. Tym samym przychody z najmu nieruchomości, nie mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Krańcowo należy podkreślić, że przywoływane przez Wnioskodawczynię interpretacje indywidualne dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.