Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-889/15-2/JF
z 22 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2015 r. (data wpływu 26 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 0% dla eksportu pośredniego dokonywanego w ramach transakcji łańcuchowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 0% dla eksportu pośredniego dokonywanego w ramach transakcji łańcuchowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność polegającą na zakupie żelazostopów i ich dalszej odsprzedaży. Transakcje mogą być realizowane w ramach struktury komisu - Spółka występuje jako Komisant i odsprzedaje towary we własnym imieniu, ale na rzecz komitenta. Towary wydawane są bezpośrednio od dostawcy Spółki (pierwszego w kolejności podmiotu) do końcowego nabywcy (ostatniego podmiotu w łańcuchu). Transakcje zawierane w ten sposób dotyczą nie tylko sprzedaży krajowej, ale i dostaw, w wyniku których towar opuszcza terytorium kraju i transportowany jest do innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej, bądź na terytorium kraju trzeciego.

Wątpliwości Spółki dotyczą transakcji, w których:

• udział biorą cztery lub więcej podmiotów,
  
• towary w wyniku następujących po sobie dostaw wywożone są poza terytorium Unii Europejskiej,
  
• transport organizowany jest przez trzeci podmiot w łańcuch i na warunkach I. z grupy „D” (w przypadku tej grupy warunków dostawę uznaje się za wykonaną, gdy towar jest postawiony do dyspozycji kupującego na przybywającym środku transportu - przykładowo warunki DAP lub DDP),
  
• jako eksporter w dokumentach celnych (np. komunikatach IE 599) wskazywany jest podmiot organizujący transport (trzeci w łańcuchu), bądź ewentualnie Spółka.
  
  

Dostawy poprzedzające transakcję dokonywaną przez organizatora transportu (trzeci podmiot w łańcuchu) przeprowadzane są na warunkach z grupy „E” lub „F” (np. warunki E. lub F.). Warunki takie oznaczają, iż sprzedający udostępnia towar do dyspozycji kupującego we wskazanym punkcie wydania i nie opłaca on kosztów transportu ani ubezpieczenia. W zależności od warunków wybranych w odniesieniu do danej transakcji łańcuchowej, sprzedający może być natomiast zobowiązany do dokonania odprawy celnej eksportowej (warunki z grupy „F”). Kupujący z kolei, zobowiązany jest do pokrycia wszelkich kosztów i dokonania wszelkich formalności od momentu dostarczenia towaru przez sprzedającego przewoźnikowi. Ponosi on także wszelkie ryzyko związane z utratą bądź uszkodzeniem towaru od momentu dostarczenia go przez sprzedającego przewoźnikowi.

Towary będące przedmiotem następujących po sobie dostaw są transportowane z Polski, bezpośrednio od pierwszego w kolejności podmiotu (dostawca Spółki) do ostatniego w łańcuchu nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Transport organizowany jest przez trzeci podmiot w łańcuchu (podmiot z siedzibą poza terytorium kraju), zaś prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przenoszone jest na ostatniego w łańcuchu nabywcę w momencie zakończenia dostawy (tj. przewiezienia towarów do wskazanego przez tegoż nabywcę miejsca przeznaczenia na terytorium państwa trzeciego).

Opisane powyżej warunki będą miały zastosowanie również w przypadku transakcji, gdzie zaangażowanych byłoby więcej niż cztery podmioty - ewentualne poszerzenie łańcucha o kolejnych nabywców (na jego końcu) pozostawać będzie bez wpływu na warunki dostawy ustalone pomiędzy czterema pierwszymi podmiotami w łańcuchu (dostawcą Spółki, Spółką, organizatorem transportu i czwartym w kolejności podmiotem).

Na wystawianych fakturach Spółka wskazuje towary, które są przedmiotem dostawy, ich wagę oraz środek transportu, którym są one przewożone. Po wykonaniu dostawy, Wnioskodawca co do zasady otrzyma od swojego nabywcy (trzeciego podmiotu w łańcuchu) dokumenty przewozowe, na których dostarczenie towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa trzeciego potwierdzone powinno być podpisem odbiorcy, a także każdorazowo potwierdzający wywóz towarów poza Unię Europejską (IE 599).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż Spółka już na etapie dokonywanej przez nią dostawy posiada informacje, iż intencją jej kontrahenta (trzeciego w kolejności podmiotu) jest wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do podmiotu na terytorium na terytorium państwa trzeciego.

W tak przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Spółka pragnie potwierdzić, że przedmiotowe transakcje powinny być traktowane jako dostawy łańcuchowe, w których dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a trzecim w kolejności podmiotem powinna być uznana za dostawę ruchomą, stanowiącą w tym przypadku eksport towarów opodatkowany 0% stawką VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego transakcjach łańcuchowych transport należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez Spółkę na rzecz trzeciego w kolejności podmiotu. W konsekwencji dostawa realizowana przez Spółkę na rzecz trzeciego w kolejności podmiotu stanowi eksport w rozumieniu art. 2 ust. 8 lit. b ustawy o VAT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego transakcjach łańcuchowych gromadzona przez Wnioskodawcę dokumentacja (faktura VAT oraz komunikaty IE 599) jest wystarczająca dla zastosowania 0 % stawki VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku transakcji łańcuchowych przeprowadzanych z zgodnie przedstawionym w stanie faktycznym (opisie zdarzenia przyszłego) schematem, dostawa dokonywana przez Spółkę stanowi dostawę ruchomą w rozumieniu art. 22 ust. 2 ustawy o VAT (tzn. dostawie tej należy przyporządkować transport), zaś gromadzone przez nią dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej są wystarczające do stosowania preferencyjnej stawki 0% VAT przewidzianej przepisami ustawy o VAT dla eksportu towarów.

W opisanym we wniosku przypadku towary wydawane są bezpośrednio od dostawcy Spółki (pierwszego w kolejności podmiotu) do końcowego nabywcy (ostatniego podmiotu w łańcuchu).

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Ustawa o VAT reguluje więc wprost sytuację, gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego w łańcuchu podatnika. W takich przypadkach, ustawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Dla zaistnienia transakcji łańcuchowej konieczne jest zatem, aby wysyłka towarów od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu odbywała się w ramach jednego transportu. Oznacza to, że transport powinien być organizowany przez jeden podmiot w łańcuchu (lub przewoźnika działającego na zlecenie danego podmiotu). Co więcej, przyjmuje się, że transport towarów od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu powinien być, co do zasady, nieprzerwany, z wyłączeniem konieczności dokonania prostych czynności zwykle wymaganych w trakcie transportowania towarów.

W przedstawionym stanie faktycznym:

1. w transakcji uczestniczy kilka podmiotów (4 lub więcej),
2. transakcja dotyczy tego samego towaru - jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego, towar dostarczany jest od Komitenta (pierwszego w kolejności podmiotu) do ostatniego w kolejności nabywcy w ramach jednego, nieprzerwanego transportu, w trakcie którego nie podlega od żadnemu przerobowi,
3. towary wydawane są bezpośrednio od dostawcy Spółki (pierwszego w kolejności podmiotu) do końcowego nabywcy (ostatniego podmiotu w łańcuchu).
   
   

Nie ulega zatem wątpliwości, że transakcja przedstawiona w stanie faktycznym stanowi dostawę łańcuchową w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, zatem, należy uznać, że każdy z podmiotów biorących udział w łańcuchu dokonał dostawy towarów. Dla ustalenia konsekwencji podatkowych w VAT należy w tym przypadku określić miejsce świadczenia poszczególnych transakcji.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie. Jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Jest to ogólna zasada wprowadzona dla transakcji łańcuchowych, gdzie towar transportowany jest przez nabywcę, który dokonuje również dostawy towaru (podmiot w środku łańcucha) i znajduje ona zastosowanie zarówno dla transakcji, gdzie towary dostarczane są kontrahentom na terytorium Unii Europejskiej, jak i dla dostaw, gdzie towary wywożone są poza terytorium Unii Europejskiej.

W praktyce oznacza to, że w przypadku gdy w wyniku dostawy łańcuchowej następuje przemieszczenie towaru pomiędzy różnymi państwami, tylko jedna z dostaw w łańcuchu może zostać uznana za eksport towarów (w przypadku wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej) lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (w przypadku transportu towarów na terytorium innego państwa członkowskiego). Transakcję taką przyjęło się nazywać dostawą ruchomą.

Stosownie zaś do treści art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Oznacza to, iż wszelkie pozostałe dostawy w łańcuchu traktowane są jako dostawy lokalne. Miejsce tych dostaw jest określane jako miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu (w odniesieniu do dostaw poprzedzających wysyłkę lub transport), bądź też miejsce zakończenia wysyłki lub transportu (w odniesieniu do dostaw następujących po wysyłce lub transporcie).

Dostawa dokonywana przez Spółkę jako dostawa ruchoma

Z przepisów krajowych wynika zatem, iż w przypadku gdy towar będący przedmiotem dostawy łańcuchowej jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy (tj. przez jednego z pośredników, znajdujących się wewnątrz łańcucha), dla prawidłowej identyfikacji dostawy ruchomej kluczowe są warunki dostawy (I.). Brak jest jednak jakichkolwiek wskazówek ze strony ustawodawcy w zakresie wpływu tychże warunków na przyporządkowanie transportu danej dostawie.

Analizując transakcje łańcuchowe należy zatem odwołać się do interpretacji organów podatkowych, a także krajowego oraz unijnego orzecznictwa. Wskazówki dotyczące zasad przyporządkowania transportu w takich sytuacjach można odnaleźć między innymi w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding BV, w którym to wskazuje się, że „jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy (...) następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową”. Jak wyjaśnia TSUE istotne znaczenie dla identyfikacji dostawy ruchomej ma moment, w którym prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przenoszone jest na kolejnych uczestników transakcji. Jak bowiem wskazał TSUE, „w okolicznościach (...), w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku VAT przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego”.

Wyrok ten odnosi się wprost do transportu wewnątrzwspólnotowego. Niemniej jednak płynące z niego wnioski mają zastosowanie również w przypadku eksportu towarów i stanowią istotne wskazówki, jakimi należy się kierować identyfikując dostawę w łańcuchu spełniającą definicję eksportu zawartą w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę (lub na jego rzecz) lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju (lub na jego rzecz), jeżeli wywóz ten potwierdzony jest przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym transport organizowany jest przez trzeci w kolejności podmiot, będący jednocześnie nabywcą, jak i dostawcą przedmiotowych towarów, zaś prawo do rozporządzania towarami jak właściciel jest przenoszone na końcowego nabywcę dopiero w miejscu przeznaczenia towarów poza terytorium Unii Europejskiej - organizator transportu dokonuje dostawy na rzecz nabywcy końcowego na warunkach z grupy „D” (najczęściej są to warunki DAP), gdzie miejscem przeznaczenia jest terytorium państwa trzeciego. Jak wynika z przytaczanych w opisie stanu faktycznego reguł I., w wyniku takich ustaleń, prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przenoszone jest na końcowego nabywcę dopiero poza terytorium Unii Europejskiej. Towary są zatem transportowane do państwa trzeciego w wyniku dostawy towarów dokonywanej przez Spółkę (drugi w kolejności podmiot) na rzecz organizatora transportu (trzeci w kolejności podmiot). Transport ten następuje bezpośrednio po nabyciu przez trzeci w kolejności podmiot towarów od Spółki.

W konsekwencji, dostawa dokonywana przez Spółkę na rzecz trzeciego w kolejności podmiotu (podmiot z siedzibą w innym państwie członkowskim UE) powinna być traktowana jako dostawa ruchoma stanowiąca eksport pośredni towarów. Wnioskodawca pragnie w tym miejscu podkreślić, iż spełniona jest również wymagana dla takiego przyporządkowania transportu przesłanka posiadania przez Spółkę wiedzy, iż zamiarem trzeciego w kolejności podmiotu jest wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Wiedzę tę Spółka posiada już na etapie dokonywanej przez nią dostawy na rzecz organizatora transportu.

Również z interpretacji indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów, jak choćby interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 sierpnia 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-354/13-4/PR), wynika, że „w przypadku transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, Pośrednikiem a Nabywcą mającym siedzibę poza terytorium UE, jeżeli towary są wysyłane/transportowane przez Pośrednika, to w świetle treści art. 22 ust. 2 ustawy oraz całokształtu okoliczności w sprawie należy stwierdzić, że transport tych towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej dla Pośrednika, jeżeli Pośrednik uzyskuje prawo do rozporządzania jak właściciel na terytorium kraju, wykazuje zamiar przetransportowania tego towaru na terytorium kraju trzeciego a ponadto przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel na Nabywcę na terytorium kraju trzeciego”.

Takie podejście znajduje potwierdzenie również w innych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 września 2013 r. (sygn. ITPP3/443-315/13/AT),
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 grudnia 2013 r. (sygn. ILPP4/443-439/13-2/BA),
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 czerwca 2013 r. (sygn. IBPP4/443-122/13/PK).
  
  

Biorąc zatem pod uwagę powyższe rozważania, Wnioskodawca uważa, iż zarówno konstrukcja przepisów krajowych, interpretacje wydawane przez organy podatkowe, jak i orzecznictwo unijne potwierdzają, iż w przypadku transakcji łańcuchowych, gdzie transport organizowany jest przez pośrednika (podmiot znajdujący się wewnątrz łańcucha) na warunkach z grupy „D” (w szczególności zaś na warunkach DAP), to właśnie dostawa dokonywana dla tego pośrednika powinna być traktowana jako dostawa ruchoma.

Prawo do stosowania preferencyjnej stawki 0% VAT

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się jednak pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Dokumentem takim jest w szczególności dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany z tego systemu lub poza nim, jeśli zapewniona jest jego autentyczność (IE 599).

Jak zaś stanowi art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, powyższe regulacje stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT (tzw. eksport pośredni), jeżeli ze wspomnianego dokumentu wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Biorąc zatem pod uwagę, iż w odniesieniu do przedmiotowych transakcji wysyłka organizowana jest przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, Spółka każdorazowo otrzymuje od kontrahenta elektroniczny komunikat IE 599 potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także generalnie jest w posiadaniu dokumentów przewozowych oraz faktur sprzedażowych, z których wynika zgodność towarów wywiezionych do kraju trzeciego z towarami będącymi przedmiotem dokonywanej przez nią dostawy, należy uznać, iż uprawnione jest stosowanie przez Wnioskodawcę 0% stawki VAT, przewidzianej przepisami ustawy o VAT dla eksportu towarów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów wydawanych w analogicznych stanach faktycznych. Wnioskodawca pragnie w tym miejscu przytoczyć choćby stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2014 r. (IPPP3/443-661/14-4/KT) stwierdził, że „dla prawidłowego udokumentowania eksportu pośredniego, podatnik powinien przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiadać kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej (...). Tym samym, Wnioskodawca powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodny dowód, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przy czym wystarczającym jest, że Spółka otrzyma od nabywcy towaru, który wywozi go poza UE, dokument z systemu ECS w formie elektronicznej potwierdzający wywóz, bez konieczności jego wydruku czy potwierdzenia przez urząd celny”. W podobnym tonie wypowiedział się ten sam Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 24 września 2014 r. (IPPP3/443-596/14-2/KT).

Podsumowanie

W analizowanym stanie faktycznym, Spółka uczestniczy jako drugi w kolejności podmiot w transakcji łańcuchowej obejmującej cztery podmioty (lub więcej), w wykonaniu której towary wywożone są poza terytorium Unii Europejskiej. Fakt, iż pierwsze dwie transakcje (tj. pomiędzy Komitentem a Spółką oraz pomiędzy Spółką a trzecim w kolejności podmiotem) dokonywane są na zasadach z grupy „E” bądź „F”, zaś trzeci w kolejności podmiot, nieposiadający siedziby na terytorium kraju, organizuje wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej (na warunkach z grupy „D” - najczęściej są to warunki DAP), decyduje o przyporządkowaniu transportu do dostawy dokonywanej przez Spółkę.

W konsekwencji, gromadzone przez Wnioskodawcę elektroniczne komunikaty IE 599, które w połączeniu ze specyfikacjami towarów zawartymi na fakturach sprzedażowych, a także dokumentami przewozowymi CMR, jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej w wyniku dokonywanej przez Spółkę dostawy, stanowią podstawę do stosowania w odniesieniu do przedmiotowych transakcji preferowanej stawki 0% VAT, przewidzianej przepisami ustawy o VAT dla eksportu towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.