Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-466/15/TS
z 11 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. BKIP 30 września 2015 r., uzupełnionym 16 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki, jakie poniósł Wnioskodawca na spłatę zobowiązań związanych z nabytym przedsiębiorstwem w drodze aportu, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki, jakie poniósł Wnioskodawca na spłatę zobowiązań związanych z nabytym przedsiębiorstwem w drodze aportu, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-3/4510-466/15/TS, IBPB-1-3/4510-467/15/TS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 16 grudnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Do spółki, będącej spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytowo-akcyjną (dalej jako: „Wnioskodawca”), wniesiono aportem przedsiębiorstwo tytułem wkładu niepieniężnego na podwyższenie kapitału zakładowego. Akcjonariuszem wnoszącym przedsiębiorstwo była spółka X (dalej jako: „Spółka X”). Strony, przenosząc własność przedsiębiorstwa w drodze aportu, zawarły porozumienie regulujące sposób spłaty zobowiązań, powstałych przed dniem aportu, w wyniku prowadzenia tego przedsiębiorstwa, w taki sposób, że spłata zobowiązań przez Wnioskodawcę będzie uprawniała go do żądania zwrotu przez Spółkę X całości wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w tym zakresie. Zgodnie z art. 554 kodeksu cywilnego, nabywca przedsiębiorstwa jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Nabycie przedsiębiorstwa stanowi źródło solidarnej odpowiedzialności zbywcy i nabywcy i jest równoznaczne z przystąpieniem nabywcy do istniejących długów, jakie powstały w związku z nabywanym przedsiębiorstwem. Odpowiedzialność nabywcy przedsiębiorstwa (Wnioskodawcy) oparta jest na konstrukcji przystąpienia do długu.

Po dokonaniu aportu przedsiębiorstwa, Wnioskodawca jako dłużnik solidarny, spłacił całość zobowiązań Spółki X, jakie istniały na dzień przeniesienia własności przedsiębiorstwa na tę Spółkę. Wydatki z tym związane nie zostały ujęte w koszty uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę. Skutek spłaty całości długu przez jednego dłużnika solidarnego reguluje art. 376 § 1 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych. W przedstawionym powyżej stanie faktycznym, strony zawarły porozumienie w tym zakresie. Zatem, Wnioskodawca może żądać zwrotu całości kwoty, jaką wydał na spłatę zobowiązań Spółki X. Wnioskodawca, z uwagi na to, że spłacił całość zobowiązań Spółki X, ma obecnie roszczenie o zwrot całości kwoty, jaką wydał w celu spłaty tych zobowiązań. Spółka X dokona w przyszłości zwrotu żądanej kwoty na rzecz Wnioskodawcy.

Nabyte przedsiębiorstwo jest wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło do BKIP 16 grudnia 2015 r., Spółka doprecyzowała przedstawiony stan faktyczny wskazując, że zobowiązania, o których mowa we wniosku, zostały przejęte przez Wnioskodawcę w ramach aportu przedsiębiorstwa, a ich wartość została uwzględniona w wycenie aportu. Ww. zobowiązania powstały przed dokonaniem aportu przedsiębiorstwa, w Spółce X (spółka wnosząca aport). Zobowiązania te wynikały z niezapłaconych faktur za wykonane dostawy towarów i wykonane usługi. Z kolei, u Wnioskodawcy, wydatki poniesione na spłatę tych zobowiązań, były wydatkami związanymi z faktem nabycia przedsiębiorstwa, które to przedsiębiorstwo jest wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Nabyte przedsiębiorstwo ma związek z osiąganym przychodem przez Wnioskodawcę. Zobowiązania opisane we wniosku powstały w Spółce X z tytułu zakupionych usług, nabytych towarów, w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem przez tę Spółkę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki, jakie poniósł Wnioskodawca na spłatę zobowiązań związanych z nabytym przedsiębiorstwem w drodze aportu, pomimo, że nie zaliczył ich w chwili spłaty do kosztów uzyskania przychodu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki jakie poniósł na spłatę zobowiązań związanych z nabytym przedsiębiorstwem, pomimo, że nie zaliczył ich w chwili spłaty do kosztów uzyskania przychodu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca, jako przystępujący do istniejących na dzień aportu zobowiązań zbywcy przedsiębiorstwa, powstałych w związku z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, uzyskał tym samym prawo do zaliczenia wydatków na spłatę tych zobowiązań do kosztów uzyskania przychodu. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca nie dokonał spłaty cudzych zobowiązań, ale dokonał spłaty zobowiązań, za które stał się solidarnie odpowiedzialny, jako nabywca przedsiębiorstwa. Spłacone zobowiązania dotyczą przedsiębiorstwa, które służy obecnie Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej, dlatego nabyte przedsiębiorstwo ma związek z osiąganym przez niego przychodem.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki poniesione na spłatę zobowiązań, stanowią dla niego „koszt” nabycia tego przedsiębiorstwa, które jest wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na spłatę zobowiązań aportowych, mogą spełniać kryteria zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu w tym sensie, że były nieodłącznym elementem nabytego przedsiębiorstwa.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W art. 16 ust. 1 updop, określono katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągniecia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, w szczególności zaś, wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W myśl art. 554 ustawy z dnia 23 kwietnia 1694 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm., dalej: „KC”), nabywca przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa lub gospodarstwa, chyba że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. Odpowiedzialność nabywcy ogranicza się do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub gospodarstwa według stanu w chwili nabycia, a według cen w chwili zaspokojenia wierzyciela. Odpowiedzialności tej nie można bez zgody wierzyciela wyłączyć ani ograniczyć.

Zgodnie z art. 376 § 1 KC, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że do majątku Wnioskodawcy wniesiono aportem przedsiębiorstwo, tytułem wkładu niepieniężnego na podwyższenie kapitału zakładowego. Akcjonariuszem wnoszącym przedsiębiorstwo była Spółka X. Strony, przenosząc własność przedsiębiorstwa w drodze aportu, zawarły porozumienie regulujące sposób spłaty zobowiązań, powstałych przed dniem aportu, w wyniku prowadzenia tego przedsiębiorstwa, w taki sposób, że spłata zobowiązań przez Wnioskodawcę będzie uprawniała go do żądania zwrotu przez Spółkę X całości wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w tym zakresie. Ponadto, Wnioskodawca zaznaczył, że nabyte przedsiębiorstwo jest wykorzystywane przez niego w ramach prowadzonej działalności. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wydatki, jakie poniósł na spłatę zobowiązań związanych z nabytym przedsiębiorstwem w drodze aportu, powstałych przed dniem aportu, mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodu.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że wydatki na spłatę zobowiązań, jakie powstały w wyniku działalności przedsiębiorstwa przed dokonaniem aportu, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodu, bowiem nie spełniają przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 updop.

Jak wspomniano, kosztem uzyskania przychodu jest tylko taki wydatek, który pozostaje w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, którego poniesienie ma na celu osiągniecie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W sytuacji, gdy po stronie danego podatnika powstają zobowiązania związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu jest prawem przysługującym temu konkretnemu podatnikowi, jako ponoszącemu wydatek w celu osiągnięcia przychodu bądź zachowania lub zabezpieczenie jego źródła.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca oraz Spółka X zawarły porozumienie dotyczące spłaty zobowiązań wnoszonego przedsiębiorstwa w oparciu o art. 376 § 1 KC, w konsekwencji czego oba zaangażowane podmioty stały się solidarnie odpowiedzialne za zobowiązania wnoszonego aportem przedsiębiorstwa. Nie oznacza to jednak, że uregulowania cywilistyczne wywołują bezpośrednie skutki na gruncie prawa podatkowego. Prawa i obowiązki spłaty długu leżą w zasięgu przepisów prawa cywilnego, natomiast możliwość zaliczenia tej kategorii wydatków do kosztów uzyskania przychodów mieści się w kategorii praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że wydatki, jakie poniósł Wnioskodawca na spłatę zobowiązań związanych z nabytym w drodze aportu przedsiębiorstwem, zgodnie z powołanymi regulacjami, nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodu.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.