2016.02.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-921/15/AK
z 17 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychodem podatkowym będzie część ceny sprzedaży wierzytelności złożonej obejmującej te wierzytelności cząstkowe, odpowiadająca stosunkowi wartości nominalnej danej wierzytelności cząstkowej do łącznej wartości nominalnej wierzytelności złożonej z tytułu sprzedaży:

wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek – jest prawidłowe,
wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychodem podatkowym będzie część ceny sprzedaży wierzytelności złożonej obejmującej te wierzytelności cząstkowe, odpowiadająca stosunkowi wartości nominalnej danej wierzytelności cząstkowej do łącznej wartości nominalnej wierzytelności złożonej z tytułu sprzedaży:

wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek,
wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Bank) jest spółką akcyjną, która prowadzi działalność gospodarczą i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych („CIT”) od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W ramach prowadzonej działalności bankowej Bank, między innymi, udziela pożyczek oraz kredytów na rzecz osób fizycznych, jak również na rzecz innych podmiotów posiadających zdolność prawną. W konsekwencji prowadzonej działalności Wnioskodawca posiada w swoim majątku wymagalne wierzytelności z tytułu udzielonych i niespłaconych pożyczek oraz kredytów. Dla celów wniosku wierzytelności z tytułu pożyczek oraz wierzytelności z tytułu kredytów określane będą dalej łącznie jako: „wierzytelności kredytowe”.

W przypadku, gdy kredytobiorca nie spłaca swojego zobowiązania z tytułu zawartej umowy kredytowej, a podjęta przez Bank windykacja okazuje się bezskuteczna, Bank dokonuje sprzedaży wierzytelności własnych na rzecz podmiotów trzecich. Wraz z wierzytelnościami z tytułu kwoty głównej kredytu (kapitału kredytu) na kupującego przechodzą także wszelkie prawa z nimi związane, w tym roszczenia o zaległe odsetki oraz o opłaty naliczone przez Bank.

Przedmiotem umowy sprzedaży będzie każdorazowo zbiór (pakiet) wierzytelności, na który składają się wierzytelności Banku względem kredytobiorców, obejmujące, co do zasady, następujące komponenty:

wierzytelność z tytułu kwoty głównej kredytu (kapitał kredytu),
wierzytelność z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek,
wierzytelność z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej.

W dalszej części wniosku, ww. komponenty zwane będą: „wierzytelnościami cząstkowymi”, zaś całościowa wierzytelność względem jednego kredytobiorcy, składająca się z poszczególnych wierzytelności cząstkowych zwana będzie: „wierzytelnością złożoną”.

W umowach sprzedaży pakietu wierzytelności złożonych wyszczególnione są wartości nominalne poszczególnych wierzytelności złożonych, a także wierzytelności cząstkowych (przez wartość nominalną wierzytelności Bank rozumie wartość wierzytelności, której spłaty Bank może dochodzić od dłużników - oznacza to, że każda z wierzytelności cząstkowych ma swą wartość nominalną, zaś suma wartości nominalnych wierzytelności cząstkowych będących składowymi danej wierzytelności złożonej jest wartością nominalną tej wierzytelności złożonej). Umowy sprzedaży określają również łączną cenę sprzedaży pakietu wierzytelności złożonych oraz wskazują, że cena jednostkowa pojedynczej wierzytelności złożonej stanowi określony procent jej wartości nominalnej. Zawierane przez Bank umowy nie wskazują ceny sprzedaży poszczególnych wierzytelności cząstkowych. Cena sprzedaży pakietu wierzytelności złożonych odpowiada wartości rynkowej sprzedawanych wierzytelności.

Wierzytelności złożone, o których mowa we wniosku, nie będą przychodem należnym Banku w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), za wyjątkiem części wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej, które Bank rozpozna jako przychody należne.

Przedstawione warunki zawierania umów sprzedaży wierzytelności złożonych odnoszą się zarówno do umów już zawartych przez Bank w przeszłości jak i będą miały zastosowanie do umów, które Bank będzie zawierać w przyszłości.

W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym, ustalenie wartości przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży poszczególnych wierzytelności cząstkowych może mieć wpływ na określenie podstawy opodatkowania Banku. Z tego względu Bank chciałby potwierdzić sposób ustalania przychodu z tytułu sprzedaży wybranych wierzytelności cząstkowych, tj.:

wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek,
wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej,

a zatem komponentów wierzytelności złożonej innych niż wierzytelność z tytułu kwoty głównej kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychodem podatkowym w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o CIT z tytułu sprzedaży:

wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek,
wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej,

jest - w odniesieniu do każdej z tych wierzytelności cząstkowych - część ceny sprzedaży wierzytelności złożonej obejmującej te wierzytelności cząstkowe, odpowiadająca stosunkowi wartości nominalnej danej wierzytelności cząstkowej do łącznej wartości nominalnej wierzytelności złożonej? (zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem podatkowym w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o CIT z tytułu sprzedaży:

wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek,
wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej,

będzie - w odniesieniu do każdej z tych wierzytelności cząstkowych - część ceny sprzedaży wierzytelności złożonej obejmującej te wierzytelności cząstkowe, odpowiadająca stosunkowi wartości nominalnej danej wierzytelności cząstkowej do łącznej wartości nominalnej wierzytelności złożonej.

Wierzytelności wymienione w opisie zdarzenia przyszłego są prawami majątkowymi, które mogą stanowić przedmiot obrotu gospodarczego, w szczególności mogą być zbyte na rzecz podmiotu trzeciego. Dotyczy to tak wierzytelności złożonych (będących przedmiotem umowy sprzedaży) jak i każdej z wierzytelności cząstkowych.

Na podstawie art. 14 ustawy o CIT, opodatkowaniu podlega przychód z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy oraz praw majątkowych, w tym wierzytelności. W odniesieniu do wierzytelności cząstkowych z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek, a także z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej - w sytuacji sprzedaży tych wierzytelności na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego albo towarzystwa funduszy inwestycyjnych tworzącego fundusz sekurytyzacyjny - Bank wyjaśnia, że w jego ocenie nie znajduje zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c ustawy o CIT, który przewiduje zwolnienie z opodatkowania przychodów ze zbycia wierzytelności z tytułu kredytu (gdyż zdaniem Banku dotyczy on wyłącznie wierzytelności kapitałowych, tj. wierzytelności z tytułu kwoty głównej kredytu - tj. kapitału kredytu).

W związku z obowiązkiem opodatkowania przychodów ze sprzedaży wierzytelności cząstkowych z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek oraz z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej, ustalenia wymaga kwota przychodu podatkowego, który Bank powinien wykazać z tego tytułu.

Na mocy art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, chyba że cena ta bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw. W odniesieniu do wierzytelności złożonych sprzedawanych przez Bank należy uznać, że przychodem Wnioskodawcy ze sprzedaży wierzytelności cząstkowych z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek oraz z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej, jest cena należna Bankowi z tytułu sprzedaży tych wierzytelności cząstkowych.

Jednocześnie, ani art. 14, ani też żaden inny przepis ustawy o CIT nie precyzują, w jakiej kwocie należy określić przychód ze zbycia poszczególnych praw majątkowych w sytuacji, gdy umowa sprzedaży przewiduje łączną cenę za całość praw majątkowych będących przedmiotem umowy sprzedaży.

Tymczasem każda z wierzytelności cząstkowych jest odrębnym prawem majątkowym o określonej wartości nominalnej, terminie wymagalności, a także terminie przedawnienia. Każda wierzytelność cząstkowa ma też własny potencjał generowania wpływów z uwagi na możliwość dochodzenia od dłużnika wykonania jego zobowiązania z tytułu tej konkretnej wierzytelności cząstkowej, a spełnienie przez dłużnika zobowiązania np. z tytułu kwoty kapitału kredytu nie powoduje wygaszenia jego wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek bądź wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej. W konsekwencji, każdej wierzytelności cząstkowej należy przypisać część ceny z tytułu sprzedaży wierzytelności złożonej.

Alokacja ceny na poszczególne wierzytelności cząstkowe

W ocenie Banku, w przypadku zbycia wierzytelności złożonych, przychód ze sprzedaży poszczególnych wierzytelności cząstkowych należy ustalić poprzez podział (alokację) łącznej ceny sprzedaży na poszczególne wierzytelności cząstkowe.

Stanowisko Banku potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 marca 2010 r., sygn. IPPB3/423-859/10-2/JB. W interpretacji tej Dyrektor Izby Skarbowej potwierdził, że prawidłowe jest następujące stanowisko podatnika: z uwagi na brak szczegółowych uregulowań podatkowych w zakresie alokacji ceny przy sprzedaży Portfela wierzytelności wraz z prawami akcesoryjnymi, Bank stoi na stanowisku, że cena za poszczególne składniki sprzedawanych wierzytelności powinna być alokowana proporcjonalnie na kapitał i pozostałe prawa związane z wierzytelnością (tj. odsetki). Prawidłowość proporcjonalnej alokacji ceny na poszczególne komponenty wierzytelności potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2015 r., sygn. IBPBI/2/4510-85/15/KP.

W wydawanych przez Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych kwestionowana jest natomiast koncepcja prezentowana przez niektórych podatników w składanych do Ministra Finansów wnioskach o wydanie interpretacji indywidualnych, zgodnie z którą w przypadku ustalenia łącznej ceny za ogół sprzedawanych wierzytelności, kwotę uzyskaną ze sprzedaży należy zaliczyć bądź to wyłącznie na kapitał bądź w pierwszej kolejności na kapitał, a dopiero w dalszej kolejności na związane z tą wierzytelnością należności uboczne, w tym odsetki.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej 16 listopada 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1051/10/JD stwierdzono, że w przypadku zbycia wierzytelności wieloskładnikowej, kwotę uzyskaną ze sprzedaży wierzytelności należy zaliczyć na poczet spłaty poszczególnych składników wierzytelności (...). Należy mieć przede wszystkim na uwadze, że Bank nie zbywa tylko kapitału, lecz niejednorodną wierzytelność składającą się z wielu elementów w tym: z kapitału kredytu (pożyczki) oraz odsetek..

Zdaniem Banku, alokacja ceny powinna zostać dokonana w sposób, który odzwierciedla rzeczywistą korzyść Banku ze sprzedaży każdej z wierzytelności cząstkowych. Metodą tą jest alokacja dokonywana w oparciu o proporcję, w jakiej pozostaje wartość nominalna poszczególnych wierzytelności cząstkowych do łącznej wartości nominalnej sprzedawanej wierzytelności złożonej.

Alokacja w oparciu o wartości nominalne

Za prawidłowością alokacji w oparciu o wartości nominalne poszczególnych wierzytelności cząstkowych przemawia przede wszystkim to, że zgodnie z umową cena sprzedaży pojedynczej wierzytelności złożonej stanowi określony procent jej wartości nominalnej (a zatem określony procent od sumy wartości nominalnych wierzytelności cząstkowych składających się na daną wierzytelność złożoną). Oznacza to, że ustalanie, jaka część ceny sprzedaży przypada na konkretną wierzytelność złożoną, odbywa się de facto poprzez odniesienie określonego w umowie procentu do wartości nominalnej wierzytelności złożonej. W kolejnym kroku, dokonując alokacji ceny na poszczególne wierzytelności cząstkowe, Bank opiera się o stosunek wartości nominalnej konkretnej wierzytelności cząstkowej do wartości nominalnej wierzytelności złożonej, której ta wierzytelność cząstkowa jest składową.

Powyższy mechanizm uwzględnia tę okoliczność, że wartość nominalna jest podstawowym miernikiem wartości każdej wierzytelności - jako kwota, której można dochodzić względem dłużnika. Co więcej, jest to jedyna obiektywna (odzwierciedlająca istniejący stan prawny) i co do zasady stała (na jej wysokość wpływa jedynie wypełnienie zobowiązania przez dłużnika) wartość. W efekcie, przyjęcie alokacji w oparciu o wartość nominalną oznacza, że przychody podatkowe będą każdorazowo ustalane na bazie obiektywnie znanych wartości.

Bank wskazuje, że na prawidłowość stosowania proporcjonalnej alokacji w oparciu o wartości nominalne poszczególnych wierzytelności cząstkowych potwierdza zarówno Minister Finansów jak i sądy administracyjne. Bank wskazuje tu przykładowo na:

przywołaną powyżej interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 listopada 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1051/10/JD, w której wyjaśniono, że zaliczenia ceny sprzedaży niejednorodnej wierzytelności na poszczególne jej elementy należy dokonać według proporcji w jakiej pozostaje kwota uzyskana ze sprzedaży wierzytelności w skalkulowanej wartości nominalnej wierzytelności z podziałem wierzytelności na poszczególne elementy,
interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 grudnia 2012 r., sygn. IPPB3/423-705/12-2/MS oraz z 20 września 2013 r., sygn. IPPB3/423-440/13-2/MS, w której stwierdzono, że Bank nie sprzedaje wyłącznie kapitału kredytu (pożyczki), ale każdorazowo, tj. bez wzglądu na użyte w umowie sformułowanie - ogół praw przysługujących Bankowi z tytułu zawartej umowy kredytowej, a zatem w przypadku sprzedaży wierzytelności, na która składają się rożne składniki (...) Bank musi ustalić proporcję w jakiej pozostaje wartość każdego składnika wierzytelności w jej ogólnej kwocie i taką proporcją posłużyć się w celu wyliczenia kwoty przychodu podatkowego uzyskanego ze zbycia poszczególnych części wierzytelności,
wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 1 sierpnia 2011 r., sygn. I SA/Gl 201/11, utrzymany w mocy wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2013 r., sygn. II FSK 2734/11; WSA w Gliwicach wskazał, że w każdym przypadku, gdy wierzytelność zbywana przez Bank na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego będzie niejednorodna (tak jak wskazała we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego, przedstawiając zdarzenie przyszłe, strona skarżąca), tzn. gdy w jej skład wchodzić będą oprócz kwoty niezapłaconego kredytu (pożyczki) także odsetki (w tym odsetki skapitalizowane), kwotę uzyskaną ze sprzedaży tej wierzytelności należy zaliczyć na poczet spłaty poszczególnych składników wierzytelności, według proporcji w jakiej pozostaje kwota uzyskana ze sprzedaży wierzytelności w skalkulowanej wartości nominalnej wierzytelności z podziałem wierzytelności na poszczególne elementy.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, skoro:

przychodem ze sprzedaży pakietu wierzytelności złożonych jest cena należna określona w umowie sprzedaży, oraz
umowa ta nakazuje podzielić cenę sprzedaży na poszczególne wierzytelności złożone poprzez odniesienie określonego w umowie procentu do wartości nominalnej wierzytelności złożonej, a jednocześnie
umowa sprzedaży nie wskazuje sposobu podziału ceny sprzedaży na poszczególne wierzytelności cząstkowe, oraz
w umowie wyszczególnione są wartości nominalne poszczególnych wierzytelności cząstkowych,

to należy uznać, że przychodem Banku ze sprzedaży wierzytelności cząstkowych z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek oraz wierzytelności cząstkowych z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej będzie – w odniesieniu do każdej z tych wierzytelności cząstkowych - część ceny sprzedaży wierzytelności złożonej obejmującej te wierzytelności cząstkowe, odpowiadająca stosunkowi wartości nominalnej danej wierzytelności cząstkowej do łącznej wartości nominalnej wierzytelności złożonej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 updop, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności bankowej Bank m.in. udziela pożyczek oraz kredytów na rzecz osób fizycznych, jak również na rzecz innych podmiotów posiadających zdolność prawną. W konsekwencji prowadzonej działalności Wnioskodawca posiada w swoim majątku wymagalne wierzytelności z tytułu udzielonych i niespłaconych pożyczek oraz kredytów. W przypadku, gdy kredytobiorca nie spłaca swojego zobowiązania z tytułu zawartej umowy kredytowej, a podjęta przez Bank windykacja okazuje się bezskuteczna, Bank dokonuje sprzedaży wierzytelności własnych na rzecz podmiotów trzecich. Wraz z wierzytelnościami z tytułu kwoty głównej kredytu (kapitału kredytu) na kupującego przechodzą także wszelkie prawa z nimi związane, w tym roszczenia o zaległe odsetki oraz o opłaty naliczone przez Bank.

Przedmiotem umowy sprzedaży jest każdorazowo zbiór (pakiet) wierzytelności, na który składają się wierzytelności Banku względem kredytobiorców, obejmujące, co do zasady, następujące komponenty:

wierzytelność z tytułu kwoty głównej kredytu (kapitał kredytu),
wierzytelność z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek,
wierzytelność z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej.

W tak zarysowanym zdarzeniu przyszłym w zakresie zainteresowania Wnioskodawcy pozostaje sposób ustalania wartości przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży wybranych wierzytelności cząstkowych (wierzytelności z tyt. naliczonych, a niezapłaconych odsetek oraz wierzytelności z tyt. opłat naliczanych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej - zaliczonej uprzednio do przychodów Wnioskodawcy).

Updop nie zawiera przepisu szczegółowo regulującego sposób ustalania przychodu podatkowego w sytuacji, gdy zbywana wierzytelność obejmuje różne składniki.

W związku z powyższym, ponieważ przepisy updop wymagają od podatnika ustalenia podstawy opodatkowania zgodnie z zasadami z niej wynikającymi, w przypadku sprzedaży wierzytelności, na która składają się różne składniki, konieczne jest uwzględnienie w rachunku podatkowym, ww. zasad opodatkowania odrębnie dla każdego składnika. W przypadku zbycia wierzytelności wieloskładnikowej, kwotę uzyskaną ze sprzedaży wierzytelności należy zaliczyć na poczet spłaty poszczególnych składników wierzytelności, według proporcji w jakiej pozostaje kwota uzyskana ze sprzedaży wierzytelności w skalkulowanej wartości nominalnej wierzytelności z podziałem wierzytelności na poszczególne elementy.

Zauważyć należy, że jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, wierzytelności złożone, których dotyczy zapytanie, nie były przychodem należnym Banku w rozumieniu art. 12 updop, za wyjątkiem części wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej, które Bank rozpoznał jako przychody należne.

Zatem przychodem podatkowym w myśl art. 14 ust. 1 updop, z tytułu sprzedaży wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek będzie część ceny sprzedaży wierzytelności złożonej obejmującej te wierzytelności cząstkowe, odpowiadająca stosunkowi wartości nominalnej danej wierzytelności cząstkowej do łącznej wartości nominalnej wierzytelności złożonej.

Natomiast odpłatność za zbywaną wierzytelność w części dotyczącej opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej, która uprzednio została zaliczona do przychodów należnych zgodnie z art. 12 updop, nie będzie zwiększać przychodu, bowiem w tym przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonej już wcześniej do przychodu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy przychodem podatkowym będzie część ceny sprzedaży wierzytelności złożonej obejmującej te wierzytelności cząstkowe, odpowiadająca stosunkowi wartości nominalnej danej wierzytelności cząstkowej do łącznej wartości nominalnej wierzytelności złożonej z tytułu sprzedaży:

wierzytelności z tytułu naliczonych, a niezapłaconych odsetek – jest prawidłowe,
wierzytelności z tytułu opłat naliczonych przez Bank w związku z dochodzeniem wierzytelności kredytowej – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin