Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-101/16/APO
z 26 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 28 stycznia i 3 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków likwidacji składników majątkowych zaliczonych do wydatków inwestycyjnych, w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków likwidacji składników majątkowych zaliczonych do wydatków inwestycyjnych, w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie dwóch zezwoleń z 15 marca 2006 r. (dalej: „Zezwolenia”). Decyzją z 16 lipca 2007 r. Minister Gospodarki zmienił jedno z Zezwoleń - rozszerzono przedmiot działalności określony w preambule o jedną pozycję.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, objętym zakresem Zezwoleń, jest produkcja i sprzedaż wyrobów elektronicznych i artykułów gospodarstwa domowego. Pierwotnie, Zezwoleń udzielono Wnioskodawcy do 15 listopada 2017 r. Termin obowiązywania Zezwoleń został jednak ostatecznie usunięty z dokumentów przez Ministra Gospodarki.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa CIT”) oraz w związku z uzyskanymi Zezwoleniami, dochód Wnioskodawcy powstający w wyniku działalności strefowej podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu kosztów nowej inwestycji. Konsekwentnie, obowiązany jest do kalkulacji przysługującej mu maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego, tzw. limitu pomocy publicznej, jako iloczynu maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji, kwalifikujących się do objęcia pomocą. Zezwolenia nie określają maksymalnej wartości nakładów inwestycyjnych, które mogą zostać rozpoznane, jako wydatki kwalifikowane dla celów obliczenia dostępnej dla Wnioskodawcy puli pomocy publicznej.

W chwili obecnej, Wnioskodawca wydatkował już tytułem nakładów inwestycyjnych całą kwotę wskazaną łącznie w obu Zezwoleniach - tj. przekroczono kwotę minimalną wydatków inwestycyjnych wymienioną w Zezwoleniach. Wydatki te spełniają kryteria określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. Nr 215, poz. 1581 ze zm., dalej: „Rozporządzenie”), pozwalające uznać je za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Wnioskodawca dokonał likwidacji niektórych składników majątku (środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych), które zostały przez Wnioskodawcę zaliczone do wydatków inwestycyjnych, zgodnie z przepisami Rozporządzenia, a zatem - które stanowią podstawę kalkulacji dostępnej dla Wnioskodawcy puli pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE. Likwidacja składników majątkowych przez Wnioskodawcę najczęściej następuje poprzez fizyczne zniszczenie określonego składnika majątku (w przypadku środków trwałych), a zlikwidowane składniki majątku zostają wykreślone z rejestru środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, prowadzonego dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. W niektórych przypadkach, możliwa jest sytuacja, w której Wnioskodawca dokona sprzedaży złomu powstałego w wyniku likwidacji. Powodem likwidacji składników majątku przez Wnioskodawcę, w większości przypadków, jest postęp technologiczny, który sprawia, że posiadane składniki majątku stają się przestarzałe i nieprzydatne do prowadzenia działalności gospodarczej. W niektórych sytuacjach, za likwidacją przemawia również rachunek ekonomiczny, z uwagi na nieopłacalność dalszego utrzymywania oraz zapewniania miejsca dla niepotrzebnych z ekonomicznego punktu widzenia składników majątku. Wreszcie, przyczyną likwidacji, może być także uszkodzenie lub zniszczenie w stopniu uniemożliwiającym dalsze użytkowanie lub utrata składników majątku. Likwidacja składników majątku przez Wnioskodawcę może zatem następować przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia składników majątku (lub wartości ich ulepszenia) do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prowadzonych dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Likwidacja środków trwałych pozostaje przy tym bez wpływu na kontynuowanie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terenie SSE (działalność ta jest prowadzona zgodnie z założeniami inwestycyjnymi).

W związku ze znaczącym przekroczeniem wymaganej kwoty wydatków inwestycyjnych, wartość poszczególnych zlikwidowanych środków trwałych nie wpłynie negatywnie na fakt wywiązania się z zobowiązań inwestycyjnych Wnioskodawcy (tzn. nawet, gdyby pominąć wartość zlikwidowanych środków trwałych, to łączna wartość całej inwestycji nadal będzie wynosić co najmniej równowartość wymaganej kwoty, o której mowa w Zezwoleniach).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zlikwidować składniki majątkowe (środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne), których wartość została zaliczona do wydatków inwestycyjnych, przed upływem 5 lat od daty wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, bez konieczności pomniejszania wydatków inwestycyjnych o wartość zlikwidowanych środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych) - a tym samym, czy wskazana likwidacja środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych) nie ma wpływu na wysokość zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, likwidacja składników majątkowych zaliczonych uprzednio do wydatków inwestycyjnych, pozostanie bez wpływu na prawo Wnioskodawcy do korzystania ze zwolnienia podatkowego. Wnioskodawca, będzie zatem uprawniony do korzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, do wysokości dostępnej puli pomocy publicznej, którą wyznaczać będzie wartość wszystkich nabytych w związku z inwestycją składników majątku (środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych), niepomniejszona o wartość środków zlikwidowanych.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Zezwolenia Wnioskodawcy na prowadzenie działalności na terenie SSE datowane są na 16 marca 2006 r., kiedy obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 226, poz. 2286 ze zm.). Rozporządzenie to zostało uchylone 13 grudnia 2006 r. na mocy § 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. Nr 215, poz. 1581 ze zm.). Przy czym, § 10 tego rozporządzenia stanowi, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność.

Ponadto, zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. (Dz.U. z 2007 r. Nr 26, poz. 173), zmieniającego rozporządzenie w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia (czyli przed 24 lutym 2007 r.), stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Zatem, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej, w brzmieniu obowiązującym do 24 lutego 2007 r.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 19 ustawy o SSE, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wygasa, może zostać cofnięte lub przedmiot działalności ograniczony tylko w przypadkach enumeratywnie w nim wyliczonych, a są nimi:

• upływ okresu, na jaki została ustanowiona strefa;
• zaprzestanie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej na terenie strefy;
• rażące uchybienie warunkom określonym w zezwoleniu;
• nie usunięcie uchybień stwierdzonych w toku kontroli przeprowadzonej przez ministra właściwego ds. gospodarki w terminie wyznaczonym w wezwaniu ministra do ich usunięcia;
• wystąpienie z wnioskiem o cofnięcie zezwolenia albo ograniczenie zakresu lub przedmiotu działalności określonego w zezwoleniu.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zarówno przesłanki warunkujące prawo do zwolnień (§ 5 ust. 1 Rozporządzenia), jak i przesłanki wygaśnięcia, cofnięcia lub ograniczenia zezwolenia (art. 19 ust. 1 i 3 ustawy o SSE) stanowią katalog zamknięty.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca dokonał likwidacji niektórych składników majątkowych, nabytych w ramach inwestycji dokonanej na terenie strefy, przed upływem terminu, o którym mowa w ww. § 5 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia. Przy czym, wydatki na likwidowane składniki majątkowe zostały zaliczone do kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku konieczności dokonania likwidacji niektórych składników majątkowych, oba warunki wymienione w § 5 ust. 1 Rozporządzenia zostaną zachowane. W szczególności, w związku z likwidacją środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), nie dojdzie do przeniesienia w jakiejkolwiek formie własności składników majątku. Likwidacja środka trwałego (wartości niematerialnych i prawnych) nie jest bowiem związana z przejściem własności na inny podmiot. Przejście własności może nastąpić wyłącznie w drodze dwustronnej czynności prawnej - w analizowanym przypadku, taka sytuacja nie ma miejsca. Warto przy tym również zauważyć, że Wnioskodawca nie uzyska żadnego wynagrodzenia w związku z likwidacją.

W ocenie Wnioskodawcy, także drugi warunek wymieniony w § 5 ust. 1 Rozporządzenia jest spełniony - działalność gospodarcza związana z inwestycją jest (będzie) nadal kontynuowana. Konieczność zlikwidowania środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych) nie wpłynie na ciągłość działania Wnioskodawcy na terenie SSE.

Cytowane przepisy (zarówno Rozporządzenia jak i ustawy o SSE), jako warunku zachowania prawa do zwolnienia z podatku dochodowego, nie wskazują zakazu likwidacji składników majątkowych w określonym w nim terminie.

W świetle powyższych przepisów uznać zatem należy, że likwidacja składników majątkowych przed upływem 5 lat, zaliczonych uprzednio do wydatków inwestycyjnych, pozostanie bez wpływu na prawo Wnioskodawcy do korzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawiają nie tylko wspomniane wyżej względy prawne, ale również argumenty natury ekonomicznej. Postęp technologiczny wymusza na Wnioskodawcy szybkie reagowanie na zmieniające się zapotrzebowanie na jej produkty oraz nowe trendy na rynku. Wdrażanie nowych rozwiązań wymaga częstej wymiany niektórych składników majątku. Nie jest więc możliwe, w świetle wymagań współczesnego wysokokonkurencyjnego rynku, utrzymywanie tych samych technologii produkcji przez okres 5 lat, gdyż doprowadziłoby to w nieuchronny sposób do utraty konkurencyjności, rynków zbytu lub w ostateczności konieczności zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. Konieczność utrzymywania określonych składników majątku przez okres 5 lat stałoby więc w sprzeczności z celem, dla którego powołano specjalne strefy ekonomiczne, jako miejsca funkcjonowania wysokokonkurencyjnych przedsiębiorstw, gwarantujących rozwój danego regionu i utrzymywanie wysokiego poziomu zatrudnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona wykładnia znajduje potwierdzenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 lipca 2013 r., sygn. ILPB3/423-160/13-4/AO,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 maja 2013 r., sygn. ILPB3/423-61/13-3/AO,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 sierpnia 2012 r., sygn. ILPB3/423-188/12-2/AO,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 listopada 2010 r., sygn. ILPB3/423-716/10-2/MM,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 maja 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-377/10/SD,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 maja 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-317/10/SD.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.