Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-264/16/IZ
z 6 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Opłaty licencyjnej oraz Opłaty marketingowej, uiszczanych przez Spółkę w związku z zawarciem umowy franczyzy, w dacie ich poniesienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Opłaty licencyjnej oraz Opłaty marketingowej, uiszczanych przez Spółkę w związku z zawarciem umowy franczyzy, w dacie ich poniesienia.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w postaci sieci lokali gastronomicznych różnych marek (A, B, C).

Każda z marek Spółki wyróżnia się charakterystycznym asortymentem, sposobem przygotowania i serwowania potraw, wyposażeniem lokalu, a także zakresem usług wspomagających konsumpcję. Lokale gastronomiczne każdej marki (tj. A, B oraz C) prowadzone są przez Spółkę na podstawie umów franczyzy, na mocy których Wnioskodawca korzysta z udzielonych przez franczyzodawców licencji. Franczyzodawcy, z których usług korzysta Spółka są podmiotami posiadającymi wiedzę i doświadczenie w zakresie funkcjonowania poszczególnych marek.

Wnioskodawca prowadzi sieć lokali działających pod marką C na podstawie umowy franczyzy (dalej: „Umowa”) zawartej z D Europe Gmbh (dalej: „Franczyzodawca” lub D Europe). Franczyzodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Franczyzodawca posiada prawo do wykorzystywania zasad organizacji i systemu działania restauracji funkcjonujących pod marką C. Prawo to dotyczy m.in. wykorzystania projektu, wystroju i kolorystyki budynków restauracji, wyposażenia i układu kuchni oraz pomieszczeń przeznaczonych do konsumpcji, zasad obsługi, jakości i jednolitości oferowanych towarów i usług, a także procedur zarządzania i kontroli zapasów.

W ramach udzielonej przez Franczyzodawcę licencji, Spółce zostało udzielone prawo do używania wskazanego powyżej systemu oraz marki w ramach prowadzonych przez Spółkę lokali gastronomicznych.

Dodatkowo, Franczyzodawca udostępnia Spółce niezbędną wiedzę i wsparcie w zakresie prowadzenia lokali gastronomicznych pod marką C, w tym m.in.:

• wstępne szkolenie przeprowadzane przez Franczyzodawcę przed otwarciem lokalu gastronomicznego,
• nadzór i wsparcie pracowników Franczyzodawcy lub pracowników spółki powiązanej z Franczyzodawca, zarówno przed jak i w trakcie otwarcia lokalu gastronomicznego,
• informacje i porady w zakresie marketingu i badań reklamowych,
• porady dotyczące systemów rachunkowych, kontroli kosztów i zapasów,
• komunikacja nowych rozwiązań, technik i ulepszeń w przygotowaniu posiłków, sprzętu, produktów spożywczych, opakowań, zarządzania restauracją.
  
  

W związku ze świadczeniem usług na rzecz Spółki w ramach Umowy strony ustaliły miesięczne okresy rozliczeniowe.

W konsekwencji, Spółka zobowiązana jest do uiszczania na rzecz Franczyzodawcy miesięcznych opłat licencyjnych, kalkulowanych jako określony udział (procent) wartości sprzedaży w danej restauracji Spółki, działającej pod marką C (dalej: „Opłata licencyjna”).

Ponadto, zgodnie z postanowieniami Umowy, Spółka zobowiązana jest do ponoszenia miesięcznej opłaty, na rzecz Franczyzodawcy lub podmiotu przez niego wskazanego, która przeznaczana jest na reklamę, promocję i działania „public relations” związane z restauracjami funkcjonującymi pod marką C (tzw. advertising contribution; dalej: „Opłata marketingowa”). Wysokość Opłaty marketingowej kalkulowana jest jako określony udział (procent) wartości sprzedaży zrealizowanej przez daną restaurację Spółki działającą pod marką C.

Działając zgodnie z zapisami Umowy, Franczyzodawca połączył Opłaty marketingowe uiszczane przez franczyzobiorców (w tym Spółkę) w celu utworzenia funduszu marketingowego, przeznaczanego na reklamę, promocję i działania „public relations” na rynku zbytu, na którym funkcjonują restauracje tych franczyzobiorców - zarówno krajowym, jak i międzynarodowym (dalej: „Fundusz”).

Środki zgromadzone w ramach Funduszu pozostają do wyłącznej dyspozycji Franczyzodawcy lub wskazanego przez niego podmiotu (zarządcę Funduszu). W konsekwencji, możliwe są sytuacje, w których środki zgromadzone w ramach Funduszu nie będą wydatkowane w całości na reklamę i marketing marki C na terytorium Polski. Możliwe są także sytuacje, w których środki te nie zostaną w całości wykorzystane w danym roku, ale zostaną przeznaczone do wykorzystania w kolejnym roku.

Na mocy porozumień zawartych przez Franczyzodawcę z E S.A. - tj. podmiotem mającym siedzibę w Szwajcarii (dalej: „E”), wybrane prawa i obowiązki związane ze świadczeniem usług w ramach systemu franczyzowego C na terytorium Polski zostały przekazane E. W ramach przyznanych praw i obowiązków E przejął m.in. czynności związane z zarządzaniem Funduszem. E nie ma na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Dodatkowo, zgodnie z ustaleniami dokonanymi w ramach grupy C, do pobierania Opłat reklamowych oraz zarządzania Funduszem na terytorium Polski, upoważniony został podmiot zależny od E - F P S.A. (dalej: „F P”). F P, jest master franczyzobiorcą i operatorem sieci restauracji funkcjonujących pod marką C w Polsce oraz jest polskim rezydentem podatkowym.

Spółka podpisała w 18 listopada 2015 r. z F P porozumienie (dalej: „Porozumienie”), w którym F P oświadczył, że na mocy umowy zawartej z D Europe jest on uprawniony do:

• pobierania opłaty marketingowej od franczyzobiorców marki C na terytorium Polski oraz
• zarządzania Funduszem w celu efektywnego prowadzenia działań marketingowych marki C w Polsce.
  
  

Na mocy powyższego Porozumienia, Spółka zobowiązała się do wpłacania na rzecz F P Opłat marketingowych wymaganych umowami franczyzowymi. Uiszczane przez Spółkę Opłaty marketingowe, powinny zostać przeznaczone na wsparcie marketingowe marki C na terytorium Polski, w tym na pokrycie wydatków związanych z opłatami za rozwój, produkcję i ekspozycję wszelkich materiałów reklamowych.

Należy przy tym wskazać, że na mocy Porozumienia w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r., Spółka zobowiązała się płacić na rzecz F P Opłatę marketingową w wysokości równej 5% sprzedaży restauracji objętych umowami franczyzowymi, jednak w okresie tym F P zobowiązał się do pokrywania zaakceptowanych przez F P kosztów działań marketingowych na szczeblu lokalnym (local store marketing) poniesionych przez Spółkę w wysokości do 0,5% wartości sprzedaży. Zwrot kosztów działań marketingowych na szczeblu lokalnym będzie odbywał się na podstawie refaktur wystawianych przez Spółkę w terminie 30 dni od dnia otrzymania refaktury przez F P. Natomiast, począwszy od 1 stycznia 2017 r. Spółka będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz F P Opłaty marketingowej w wysokości wymaganej umowami franczyzowymi, których stroną jest Spółka. Płatności z tytułu Opłat marketingowych będą każdorazowo dokumentowane fakturą wystawianą przez F P.

W zakresie Opłat marketingowych uiszczanych na rzecz F P Spółka dysponuje wstępną wersją harmonogramu planowanych przez F P działań o charakterze promocyjno-marketingowym, prezentującego ogólny plan działań z podziałem na poszczególne miesiące oraz charakter reklamy, przy czym przedmiotowy plan nie ma wiążącego charakteru i może podlegać modyfikacji.

Poza powyższym harmonogramem działań, Spółka nie dysponuje szczegółowymi informacjami w zakresie bieżącej realizacji działań promocyjno-marketingowych realizowanych ze środków zgromadzonych w Funduszu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zarówno Opłata licencyjna, jak i Opłata marketingowa uiszczane przez Spółkę stanowią element periodycznego wynagrodzenia uiszczanego na rzecz Franczyzodawcy z tytułu zawarcia Umowy, a w efekcie będą stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa CIT”)?
2. Czy zarówno Opłata licencyjna, jak i Opłata reklamowa powinny być rozpoznane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, tj. jako koszty, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy CIT, a w związku z tym - czy Spółka powinna potrącać ww. koszty w dacie ich poniesienia, stosownie do dyspozycji art. 15 ust. 4d i 4e ustawy CIT?
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

1. Zarówno Opłata licencyjna, jak i Opłata marketingowa uiszczane przez Spółkę stanowią element periodycznego wynagrodzenia uiszczanego na rzecz Franczyzodawcy z tytułu zawarcia Umowy, a w efekcie będą stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT - mają bowiem charakter dodatkowych, periodycznych opłat franczyzowych.
2. Zarówno Opłata licencyjna, jak i Opłata marketingowa powinny być rozpoznane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, tj. jako koszty, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy CIT, a w związku z tym Spółka powinna potrącać ww. koszty w dacie ich poniesienia, stosownie do dyspozycji art. 15 ust. 4d i 4e ustawy CIT.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z orzecznictwa sądów administracyjnych w sprawach dotyczących kwalifikacji wydatków jako kosztów uzyskania przychodu wynika, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek powinien być poniesiony przez podatnika;
• charakter wydatku powinien być definitywny;
• wydatek powinien zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
• wydatek powinien zostać właściwie udokumentowany;
• wydatek nie może być wprost wyłączony z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT.
  
  

Należy w tym miejscu podkreślić, że konstrukcja umów franczyzy wiąże się zasadniczo z przekazaniem przez franczyzodawcę na rzecz franczyzobiorcy systemu franczyzowego składającego się m.in. ze znaku towarowego, wiedzy czy kontaktów handlowych z dostawcami. W zamian za udzieloną licencję, franczyzobiorca zobowiązany jest do ponoszenia opłat na rzecz franczyzodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku umowy franczyzy należy zwrócić szczególną uwagę na charakter opłat uiszczanych na rzecz franczyzodawców przez franczyzobiorców. Opłaty uiszczane na rzecz franczyzodawcy na podstawie umowy franczyzowej zasadniczo obejmują dwa rodzaje opłat:

• opłatę wstępną, stanowiącą opłatę za udzielenie praw do korzystania z technologii, know - how oraz innych elementów określonej metody działalności oraz
• opłaty periodyczne (w tym m.in. opłaty licencyjne i opłaty marketingowe) zależne od wysokości przychodów uzyskiwanych przez licencjobiorcę w odniesieniu do poszczególnych lokalizacji.
  
  

Należy również zauważyć, że pomiędzy Spółką a Franczyzodawcą istnieje stosunek prawny (tj. Umowa), na podstawie którego Franczyzodawca jest zobowiązany do podjęcia na rzecz Spółki szeregu czynności, przy czym ich zakres obejmuje zarówno udzielenie prawa do prowadzenia lokali gastronomicznych pod marką C oraz bieżącego wsparcia z tym związanego, jak i prowadzenie działań o charakterze promocyjno-marketingowym. Mając to na uwadze, w ocenie Spółki, opłaty uiszczane na rzecz Franczyzodawcy (w tym Opłaty licencyjne i Opłaty marketingowe) powinny być traktowane jako wynagrodzenie Franczyzodawcy z tytułu Umowy. W ocenie Spółki, nabywane przez nią na mocy Umowy od Franczyzodawcy świadczenia (w tym wszelkie realizowane czynności marketingowe) są ze sobą ściśle powiązane. W konsekwencji, usługi marketingowe stanowią jeden z elementów usługi franczyzowej, funkcjonalnie powiązany z pozostałymi czynnościami realizowanymi na podstawie Umowy, tworząc razem z tymi czynnościami świadczenie złożone.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że franczyza w ujęciu podatku dochodowego od osób prawnych powinna być traktowana przez podatników na równi z licencją, a więc zapłata opłaty wstępnej powinna zostać przez podatników rozpoznana jako wartość nabycia wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji podatkowej, natomiast do opłat pobocznych zastosowanie powinna znaleźć regulacja szczególna z art. 16 ust. 14 (winno być – 16g ust. 14) ustawy CIT, zgodnie z którą wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Zgodnie z powszechnie obowiązującymi praktykami rynkowymi, periodyczne opłaty franczyzowe mają stanowić dla franczyzobiorców pewnego rodzaju rozłożenie w czasie ponoszonych na rzecz franczyzodawców kosztów, co sprzyja zwiększeniu płynności finansowej, natomiast po stronie franczyzodawców opłaty te stanowią dodatkowe wynagrodzenie, którego wysokość będzie zależała od efektywności gospodarczej franczyzobiorcy, który osiąga korzyści przy wykorzystaniu marki należącej do franczyzodawcy.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz szczególny charakter prawny i ekonomiczny Opłat licencyjnych oraz Opłat marketingowych ponoszonych przez Spółkę, należy stwierdzić, że stanowią one periodyczne opłaty franczyzowe będące elementem wynagrodzenia Franczyzodawcy za świadczone przez niego usługi, na które składa się szereg czynności obejmujących zarówno usługi ściśle związane z udzieloną licencją, jak i wsparcie marketingowe. Wszystkie te czynności mają na celu doprowadzenie do określonego efektu, tj. umożliwienie Spółce jako franczyzobiorcy efektywne oraz dochodowe prowadzenie działalności gospodarczej w postaci lokali gastronomicznych wykorzystujących wiedzę i system Franczyzodawcy.

W konsekwencji, Spółka podkreśla, że również działania marketingowe realizowane na mocy Umowy są niezbędne w celu kompleksowej realizacji usługi polegającej na udzieleniu Spółce licencji do marki C. Należy bowiem podkreślić, że wiedza oraz doświadczenie posiadane przez Franczyzodawcę udostępniane Spółce na mocy Umowy, obejmuje również know-how w zakresie efektywnego oraz skutecznego prowadzenia działań promujących markę. Działania marketingowe, gdyby były rozpatrywane odrębnie, nie stanowią dla Spółki celu samego w sobie. Wszelkie czynności wykonywane przez Franczyzodawcę w tym zakresie służą bowiem prawidłowemu wykonaniu kompleksowej usługi, jaką jest udzielenie franczyzy. Spółka nie byłaby bowiem zainteresowana nabyciem samych usług marketingowych bez zawarcia umowy franczyzy i możliwości prowadzenia lokali gastronomicznych pod marką C. W przypadku, gdyby działalność gospodarcza Spółki prowadzona byłaby pod inną marką, wówczas działania marketingowe prowadzone przez Franczyzodawcę nie dawałyby Spółce żadnych korzyści ekonomicznych.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze regulację zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, aby możliwe było zakwalifikowanie wydatków z tytułu Opłat licencyjnych oraz Opłat marketingowych do kosztów uzyskania przychodów franczyzobiorców, konieczne jest przede wszystkim istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami z tytułu Opłat licencyjnych oraz Opłat marketingowych a potencjalnymi bądź już zrealizowanymi przychodami ze sprzedaży towarów bądź usług. W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega jednak wątpliwości, że Opłaty licencyjne oraz Opłaty marketingowe są ściśle związane z przychodami osiąganymi przez Spółkę jako franczyzobiorcę. Usługi świadczone za wynagrodzeniem w postaci Opłat licencyjnych oraz Opłat marketingowych przez D Europe oraz F P mają na celu przede wszystkim kreowanie pozytywnego wizerunku marki będącej przedmiotem franczyzy oraz zwiększania jej rozpoznawalności poprzez różnego rodzaju akcje promocyjne, wydarzenia, kampanie reklamowe.

Głównym celem Franczyzodawcy, który stworzył Fundusz i pobiera (pośrednio lub bezpośrednio) Opłaty licencyjne oraz Opłaty marketingowe od Spółki jest realizacja jednolitej i skutecznej kampanii reklamowej dla całej marki, niejednokrotnie o zasięgu globalnym. Naturalną konsekwencją takich działań realizowanych przez Franczyzodawcę jest zwiększenie sprzedaży produktów bądź usług sygnowanych marką należącą do Franczyzodawcy, która to sprzedaż jest realizowana przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wynagrodzenie jakie ma być wypłacane Franczyzobiorcy (obejmujące również Opłaty licencyjne i Opłaty marketingowe) spełnia wszystkie ww. przesłanki, tj. zostanie poniesione przez podatnika, będzie miało definitywny charakter, przyczyni się do zwiększenia przychodów Spółki w związku z usługami promocyjno-marketingowymi świadczonymi przez D Europe lub F P, zostanie właściwie udokumentowany przez Spółkę i nie będzie podlegało wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Nie ulega zatem wątpliwości, że Spółka będzie uprawniona do zaliczenia zarówno wydatków z tytułu Opłat licencyjnych, jak i Opłat marketingowych do kosztów uzyskania przychodów.

Ad 2.

Ustawa CIT nie definiuje ani pojęcia kosztów bezpośrednich, ani kosztów pośrednich. W świetle ugruntowanego stanowiska doktryny oraz sądów administracyjnych, bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. W praktyce, jeżeli koszt można powiązać z osiąganym przychodem, bo pozostaje w ścisłym (bezpośrednim) związku z przychodem, koszt taki uznaje się za koszt bezpośredni (por. wyrok WSA w Krakowie z 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1701/11; wyrok NSA z 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 923/11).

Zatem, za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, uważa się wydatki ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności, tj. takie, w przypadku których można im przypisać konkretne przychody w danym okresie. Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnych przychodów, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Poboczne opłaty franczyzowe (tj. Opłaty licencyjne oraz Opłaty marketingowe) stanowią w ujęciu ekonomicznym pośrednie opłaty za franczyzę (licencję na korzystanie z danej marki handlowej) i element wynagrodzenia Franczyzodawcy. Stanowią one jedynie rozbicie kwoty głównej opłaty celem uzależnienia jej wysokości od efektywności gospodarczej franczyzobiorcy oraz zwiększenia płynności finansowej obu stron umowy franczyzy.

Mając na uwadze charakter prawny Opłat licencyjnych oraz Opłat marketingowych oraz źródło ich obowiązywania i sposób powiązania z osiąganymi przychodami, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone z tego tytułu powinny być rozpoznawane przez Spółkę jako pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Art. 15 ust. 4b ustawy CIT stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

• sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania albo
• złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powinien rozpoznać wydatki z tytułu Opłat licencyjnych oraz Opłat marketingowych jako pośrednie koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.