Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-601/15/MK
z 2 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu – 24 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z karą umowną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z karą umowną.

We wniosku przedstawiono następujące: stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną z siedzibą na terytorium Polski. Spółka zajmuje się przede wszystkim produkcją, modernizacją oraz naprawami pojazdów szynowych przeznaczonych dla transportu kolejowego (m. in. wagony, zespoły trakcyjne, lokomotywy) oraz dla transportu miejskiego (tramwaje).

W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera umowy z kontrahentami na dostawę pojazdów szynowych (dalej: „Umowy”). W ramach Umów Spółka zobowiązuje się do dostarczenia m.in. dokumentacji, oprogramowania, projektu wystroju, części zamiennych do pojazdu, części zużywających się pojazdu, pakietów eksploatacyjno-naprawczych, itp.

W celu zminimalizowania wzajemnych ryzyk strony zabezpieczają w Umowach swoje interesy poprzez zastrzeżenie kar umownych. Umowy przewidują m.in. kary umowne z tytułu opóźnienia w wykonaniu napraw gwarancyjnych.

Spółka nie jest w stanie wykluczyć, że w niektórych przypadkach dojdzie do niezawinionego przez Spółkę opóźnienia w wykonaniu napraw gwarancyjnych wynikających z Umowy. Zasadniczo opóźnienie w wykonaniu napraw gwarancyjnych może być spowodowane jedną z następujących przyczyn:

i. skomplikowany charakter zgłoszonej awarii/usterki;

ii. brak konkretnych części zamiennych;

iii. trudności infrastrukturalne związane z transportem (remonty i naprawy infrastruktury drogowej oraz trakcji kolejowej);

iv. braki kadrowe powstałe w wyniku, np. realizacji innego zamówienia.

Spółka pragnie wskazać, że, np. w przypadku awarii/usterki o skomplikowanym charakterze, często mimo zachowania należytej staranności, Spółka nie jest w stanie usunąć usterki w uzgodnionym terminie.

W przypadku natomiast części zamiennych, Spółka pragnie podkreślić, że nie zawsze posiada część wymaganą do przeprowadzenia naprawy gwarancyjnej. Spółka zamawia wówczas niezwłocznie daną część, niemniej czas realizacji zamówienia jest często na tyle długi, że uniemożliwia Spółce dokonanie skutecznej naprawy gwarancyjnej w wymaganym czasie od chwili zgłoszenia awarii/usterki.

W wyniku zrealizowania napraw gwarancyjnych po uzgodnionym terminie Spółka będzie zobowiązana do zapłaty kar umownych.

Wypłata przez Spółkę kar umownych w związku z opóźnieniem w wykonaniu napraw gwarancyjnych ma na celu należyte wywiązanie się z obowiązków wynikających z Umowy oraz zabezpieczenie współpracy z danym kontrahentem w ramach danego kontraktu (w związku z realizacją kolejnych etapów zamówienia), jak i co do przyszłych zamówień. Ponadto, dzięki wypłacie kary umownej Spółka ma możliwość podejmowania dalszej współpracy z kontrahentem oraz uzyskiwania dodatkowych przychodów w związku, np. dostawą części zamiennych.

Wydatki z tytułu kar umownych są ujmowane przez Spółkę w księgach, co do zasady, jako pozostałe koszty operacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zapłata kary umownej w związku z opóźnieniem w wykonaniu przez Spółkę napraw gwarancyjnych, będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodem, który powinien zostać rozpoznany w dacie jego poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata kary umownej w związku z opóźnieniem w wykonaniu przez Spółkę napraw gwarancyjnych, będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodem, który powinien zostać rozpoznany w dacie jego poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki: i) koszt musi zostać poniesiony przez podatnika; ii) koszt musi mieć charakter definitywny (bezzwrotny); iii) poniesiony koszt musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, czyli być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów; iv) koszt musi być właściwie udokumentowany,v) koszt nie może zostać wyłączony na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zdaniem Spółki, w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym powyższe kryteria zostały spełnione.

Na wstępie należy wskazać, iż koszt Spółki z tytułu wypłaty kary umownej:

Ad. i) zostanie poniesiony bezpośrednio przez Spółkę;

Ad. ii) będzie miał charakter definitywny (bezzwrotny);

Ad. iii) będzie poniesiony w ramach wykonywanej przez Spółkę działalności gospodarczej (będzie wynikała zawartej przez Spółkę Umowy);

Ad. iv) będzie należycie udokumentowany;

Ad. v) nie został wyłączony w art. 16 ustawy o PDOP.

Zdaniem Spółki, poniesienie kosztów kary umownej w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym jest dokonywane w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka wypłaca uzgodnione z kontrahentami kary umowne, mając na uwadze zachowanie należytych relacji biznesowych ze swoimi kontrahentami.

Należy podkreślić, że wypłata kary umownej pozwala zabezpieczyć realizacje kolejnych etapów zamówienia oraz umożliwia podjęcie współpracy z danym kontrahentem
w przyszłości. Ponadto, Spółka dokonując wypłaty kary umownej minimalizuje ryzyko rozwiązania przez kontrahenta Umowy z powodu niedotrzymywania jej warunków oraz ryzyko poniesienia związanych z tym wydatków.

Dodatkowo, wypłata kary umownej zgodnie z postanowieniami Umowy, pozwala Spółce kontynuować współpracę z kontrahentem oraz uzyskiwać dodatkowe przychody
w związku, np. z naprawami serwisowymi pojazdów, czy dostawą części zamiennych.

Tym samym, zapłata kary umownej w związku z opóźnieniem w wykonaniu napraw gwarancyjnych ma na celu zabezpieczenie współpracy z kontrahentami Spółki,
a w konsekwencji osiąganie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy podkreślić, iż wypłata kary umownej spełnia warunki przewidziane w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, jest bowiem gospodarczo uzasadniona i racjonalna, a w konsekwencji może być zakwalifikowana do kosztów uzyskania przychodu Spółki.

Zdaniem Spółki kara umowna wypłacana przez Spółkę zgodnie z opisem przedstawionym w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, nie została wymieniona w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o PDOP, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Zdaniem Spółki przepis ten enumeratywnie wymienia rodzaje kar umownych, które
nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. W konsekwencji, w przypadku, gdy kara umowna zostaje wypłacona w związku z zaistnieniem okoliczności nieprzewidzianych w tym przepisie, nie ma podstaw aby taka kara umowna nie stanowiła kosztu uzyskania przychodu na zasadach ogólnych.

Należy podkreślić, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym brak terminowej realizacji naprawy gwarancyjnej będzie wynikiem przyczyn niezawinionych przez Spółkę. W konsekwencji do zapłaty kary umownej w związku z opóźnieniem w wykonaniu napraw gwarancyjnych nie powinien znaleźć zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o PDOP.

Spółka pragnie wskazać, że przez opóźnienie należy rozumieć brak terminowej realizacji zobowiązania, która jest wynikiem okoliczności niezawinionych przez dłużnika.

Jednocześnie, zwłoka, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o PDOP, stanowi kwalifikowaną postać opóźnienia, która cechuje się tym, że dłużnik nie wykonuje swojego zobowiązania w uzgodnionym terminie ze swojej winy (np. w związku z brakiem należytej staranności).

Mając na uwadze, że do wypłaty kary umownej w związku z nieterminową realizacją napraw gwarancyjnych dochodzi z przyczyn niezawinionych przez Spółkę, zdaniem Spółki taka kara umowną, nie jest przewidziana w art; 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o PDOP
i może stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki na ogólnych zasadach.

Spółka pragnie podkreślić, iż stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lutego 2014 roku, oznaczonej znak ILPB3/423-518/13-8/JG podniósł: „Spółka realizując umowę z kontrahentem działa i będzie działać przy zachowaniu zasad należytej staranności, a nałożone kary umowne za osiągnięcie wskaźnika terminowości poniżej [zakładanego poziomu) są/będą efektem okoliczności, na które Spółka nie ma
(nie będzie miała) wpływu, to wydatki z tytułu kar umownych spełniające warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy PDOP stanowią/będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów.”

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 maja 2013 roku, oznaczonej znak IPPB3/423-267/13-2/PK1, wskazał, iż przepis
art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o PDOP zakłada, że: „jedynie kary umowne i odszkodowania, które są wynikiem wad dostarczanych towarów, czy też wad wykonanych usług, a także zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad, zwłoki w usunięciu wad wykonanych
robót i usług nie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów. Ustawodawca
nie objął zatem niniejszą normą prawną samego odszkodowania za nieterminowe dostarczenie towarów, czy też wykonanie robót i usług. Użycie bowiem pojęcia zwłoki w powołanym przepisie, tj. takiego opóźnienia w dostarczeniu towaru wolnego od wad, opóźnienia w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, które charakteryzuje się zawinionym działaniem Podatnika, wyklucza przyjęcie, iż zamiarem ustawodawcy
było objęcie hipoteza przedmiotowej normy prawnej samego opóźnienia. Skoro bowiem ustawodawca zawęża niniejszy przepis jedynie do zwłoki, a zatem kwalifikowanego opóźnienia, którego przyczyny są co do zasady wynikiem niedochowania należytej staranności przez osobę opóźniającą się z podjęciem działania to nie sposób dokonując wykładni powyższego przepisu rozszerzać jego zakres na wszelkie formy nieterminowego wykonania zobowiązania. W rezultacie, samo zatem opóźnienie w wykonaniu zobowiązania stanowi podstawę do dokonywania oceny wydatków wywołanych takim postępowaniem jedynie przez pryzmat uregulowania zawartego w art. 15 ust. 1 ustawy PDOP”.

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 maja 2013 roku w interpretacji oznaczonej znak IPPB3/423-90/13-4/GJ wskazał, że: „w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe nie uwzględniono wszelkich odszkodowań i kar umownych związanych z umowami dostawy towarów lub wykonania robót bądź usług, a wyłącznie kary umowne i odszkodowania z tytułów wskazanych w przepisie (art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy PDOP). A zatem, skoro wskazane wyłączenie nie obejmuje m. in. wydatków związanych z karą umowną z tytułu nieterminowego wykonania umowy, mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że spełniają przesłanki określone w tym przepisie”.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o PDOP, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanymi poglądami orzecznictwa i doktryny, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP, uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawę otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Tym samym, zdaniem Spółki, pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu” rozumieć należy dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych. W rezultacie, jest to dzień, który podatnik wskazał jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany.

Spółka pragnie wskazać, że w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 października 2012 r., znak IPPB5/423-646/12-3/RS organ stwierdził, że pod pojęciem „dzień poniesienia kosztów” należy rozumieć: „dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez niego księgach rachunkowych. Tym samym jest to dzień, który podatnik wskazuje w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany.” Jednocześnie organ wskazał, że: „dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych.”

Natomiast w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r. znak IPPB5/423-376/11-2/AS organ wskazał, że: „data zapisu księgowego jest tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu. (...) Analiza treści art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że „dnia poniesienia kosztu” nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, lecz należy przyjąć, iż jest to dzień, na który Spółka uwzględnia koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. "

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, zważywszy na fakt, że wydatki z tytułu kary umownej nie mają bezpośredniego związku z konkretnym przychodem, przedmiotowe wydatki powinny zostać uznane za koszt podatkowy inny niż bezpośrednio związany z przychodem.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów są to wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (tak np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 stycznia 2014 r., znak ITPB3/423-501a/l3/PS).

Należy podkreślić, że wydatki z tytułu kary umownej są związane z ogólną działalnością Spółki oraz mają na celu m.in. wzmocnienie jej wiarygodności wobec kontrahentów oraz uzyskiwanie przyszłych zamówień. W konsekwencji, zdaniem Spółki wydatki z tytułu kary umownej przyczyniają się do osiągnięcia przyszłych przychodów lub do zachowania albo zabezpieczenia źródła obecnych przychodów - Spółka nie jest przy tym w stanie jednoznacznie przyporządkować przedmiotowych wydatków do konkretnych przychodów uzyskiwanych w ramach działalności gospodarczej.

Ponadto, Spółka nie jest w stanie określić, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstanie przychód, który jest związany z przedmiotowym wydatkiem. W szczególności, wydatek Spółki z tytułu kary umownej jest ponoszony w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie jednorazowego przychodu. Jednocześnie, mając na uwadze, że wydatek z tytułu kary umownej jest racjonalnie uzasadniony i prowadzący do osiągnięcia przychodów powinien zostać zakwalifikowany, jako koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodem (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 lutego 2015 r.. znak ILPB3/423-584/14-4/EK). Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP, koszty tego rodzaju powinny być zasadniczo potrącane w dniu, na który Spółka ujęła (zaksięgowała) koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych.

Reasumując, w opinii Spółki, kara umowna wynikająca z opóźnienia w wykonaniu przez Spółkę napraw gwarancyjnych będzie stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu inny niż bezpośrednio związany z przychodem, który powinien zostać rozpoznany w dacie jego poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy podkreślić, że ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku - musi on wykazać, że jego działania można uznać za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności. Inaczej mówiąc, Spółka musi wykazać, że zapłata kar umownych nie wynika z zaniedbań i braku staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zwłaszcza, że wydane zostały w innym stanie faktycznym i prawnym. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dniod dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.