Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-473/16/JW
z 7 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 maja 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli stanowią dla Spółki tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 4d ustawy o CIT –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli stanowią dla Spółki tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 4d ustawy o CIT.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) należy do grupy kapitałowej, jednej z największych grup kapitałowych branży w Europie.

Głównym przedmiotem działalności Spółki są eksploatacja złóż siarki oraz przerób i sprzedaż siarki (w formie siarki płynnej, granulowanej, nierozpuszczalnej, mielonej).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka organizuje transport własnych wyrobów gotowych. Transport ten w istotnej mierze opiera się na transporcie kolejowym. Spółka korzysta z usług transportowych podmiotów zewnętrznych, w tym Przewoźnika kolejowego (dalej: „Przewoźnik”), wykorzystując w przewozie własny tabor wagonowy. Spółka dysponuje również własnym taborem kolejowym m.in. specjalistycznymi wagonami służącymi do przewozu siarki płynnej.

W dniu 1 lipca 2006 r. Spółka zawarła umowę (dalej: „Umowa Włączeniowa”) z Przewoźnikiem, której przedmiotem było włączenie własnych wagonów Spółki do taboru Przewoźnika, celem ich wykorzystania na potrzeby przewozu wyrobów Spółki. Powyższe było ukierunkowane możliwością korzystania z usług przewozowych Przewoźnika oraz na ograniczenie zewnętrznych kosztów transportu. Zgodnie z Umową Włączeniową odpowiedzialność za szkody spowodowane przez wagony należące do Spółki przekraczające 17 tys. EUR spoczywała na Spółce.

Postanowienia umowne są w tym zakresie zgodne z przepisem art. 435 § 1 Kodeksu cywilnego ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny; (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), stosownie do którego, prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. W dniu 28 czerwca 2008 r. na szlaku, w wyniku przewozu prowadzonego przez Przewoźnika doszło do wykolejenia się należącego do Spółki wagonu, co spowodowało wykolejenie się dwóch kolejnych wagonów (również będących własnością Spółki). Powyższe doprowadziło do uszkodzenia infrastruktury kolejowej, której właścicielem był operator linii kolejowych (dalej: „Wypadek”). Operator linii kolejowych powołał komisję, która ustaliła, że wykolejenie się należącego do Spółki wagonu nastąpiło na skutek „pęknięcia zmęczeniowego i odpadnięcia czopa” tego wagonu. Stosownie do ustaleń komisji za przyczynę pierwotną uznano wady powierzchni czopa osi znajdujące się w rejonie powierzchniowym i sięgające dalej w głąb oraz długotrwale rozwijające się pęknięcie zmęczeniowe, za przyczynę bezpośrednią - pęknięcie zmęczeniowe, ułamanie się i odpadnięcie czopa osi wraz z maźnicą pierwszego wózka wagonu. W związku z powyższym operatorowi linii kolejowych przysługiwało roszczenie o odszkodowanie wobec Przewoźnika, którego skład spowodował Wypadek. Jako że Przewoźnik był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w zakładach ubezpieczeń, podmioty te wypłaciły odszkodowanie na rzecz operatora linii kolejowej. Jednocześnie w związku z dokonaną na rzecz operatora linii kolejowej wypłatą odszkodowania, ubezpieczyciele zwrócili się do Spółki, jako do właściciela wagonu, który uległ wykolejeniu z roszczeniem regresowym (regres ubezpieczeniowy).

Należący do Spółki wagon, który spowodował Wypadek posiadał aktualne, na dzień w którym miał miejsce Wypadek, świadectwo sprawności technicznej, dopuszczające wagon do eksploatacji po wykonanej naprawie okresowej, ważne do dnia 3 sierpnia 2009 r. Jako że zdaniem Spółki do Wypadku doszło z winy leżącej po stronie przewoźnika i operatora linii kolejowej, Spółka wystąpiła w spór sądowy z ubezpieczycielami. W wyroku Sądu Okręgowego, Sąd nie uwzględnił argumentów Spółki i zasądził od Spółki na rzecz ubezpieczycieli odszkodowanie, odsetki ustawowe oraz koszty procesu (dalej: „Odszkodowanie”).

W Wyroku Sądu Okręgowego Sąd stwierdził, że nie można przypisać winy za Wypadek ani Przewoźnikowi ani operatorowi linii kolejowej, bowiem m.in.:

• pęknięcie zmęczeniowe osi było możliwe do wykrycia tylko poprzez wykonanie badań defektoskopowych,
• proces złamania czopa trwał 1-2 minuty, a sam moment złamania kilka sekund,
• przy prędkości 60 km/h dyżurny stacji mógł nie dostrzec dymu wydobywającego się z maźnicy,
• brak jest dowodów, iż z maźnicy wydobywał się dym oraz brak jest dowodów na to, iż słyszalne były odgłosy (hałas, piski, dym lub płomień), które zgodnie z instrukcją o prowadzeniu ruchu pociągów mogłyby znamionować objawy złamania czopa,
• zbyt rzadkie rozmieszczenie urządzeń wykrywających temperaturę zgrzanych łożysk osiowych nie miało wpływu na zaistnienie Wypadku, bowiem nie doszło do takiego wzrostu temperatury maźnicy aby mogły to wykryć te urządzenia,
• urządzenia DSAT zainstalowane na trasie pociągu nie wskazywały stanów awaryjnych w pociągu,
• pracownicy operatora linii kolejowej, do których obowiązków należała obserwacja przejeżdżającego pociągu mogli nie dostrzec krótko przebiegającego-procesu złamania się czopa osi,
• zeznający pracownicy operatora linii kolejowej (dyżurni ruchu), którzy obserwowali przejeżdżający pociąg nie zaobserwowali niczego niepokojącego, co by zwróciło ich uwagę i wskazywało na konieczność zatrzymania pociągu,
• pomimo złego stanu torów i zaleceń dotyczących ich remontu, tory te nie zostały wyłączone z ruchu jako nie nadające się do eksploatacji,
• eksperci nie stwierdzili związku pomiędzy złym stanem torów i wykolejeniem się wagonu.
  
  

W konsekwencji powyższego Sąd uznał, że cyt.:

„(...) odpowiedzialność pozwanego za szkodę jest odpowiedzialnością opartą na zasadzie ryzyka wynikającą z art. 435 kc wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa pozwanego. Odpowiedzialność ta doznaje ograniczenia tylko w przypadku wyrządzenia szkody z wyłącznej winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą prowadzący przedsiębiorstwo lub zakład nie ponosi odpowiedzialności lub wskutek siły wyższej. (...) W sytuacji, w której wyłączną przyczyną wypadku kolejowego do którego doszło w dniu 28 czerwca 2008 r. było zmęczeniowe złamanie się czopa osi wagonu stanowiącego własność pozwanego, to pozwany ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą w wyniku tego wypadku (...)”.

Spółka, nie zgadzając się z Wyrokiem Sądu Okręgowego, wniosła apelację od tego wyroku do Sądu Apelacyjnego w Krakowie. Apelację wnieśli również ubezpieczyciele dochodząc od Spółki wyższej kwoty odszkodowania. Obie apelacje zostały odrzucone, co doprowadziło do uprawomocnienia się Wyroku Sądu Okręgowego.

Z uwagi na powyższe Spółka dokonała w 2015 r. na rzecz ubezpieczycieli wypłaty Odszkodowania.

Spółka posiada dokumenty potwierdzające dokonanie wypłaty Odszkodowania (Wyrok Sądu Okręgowego, wyrok Sądu Apelacyjnego, wyciągi bankowe), stanowiące podstawę ich zaksięgowania w księgach rachunkowych Spółki. Poniesione przez Spółkę wydatki są definitywne i obciążają majątek Spółki (nie zostaną Spółce w jakikolwiek sposób zwrócone).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli stanowią dla Spółki tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 4d ustawy o CIT?

Zdaniem Spółki wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania rzecz ubezpieczycieli stanowią dla Spółki tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 4d ustawy o CIT.

Uzasadnienie:

I. Wydatki związane z zapłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli jako koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (...).

W kontekście powyższej definicji kosztu uzyskania przychodów, aby dany koszt/wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodów na gruncie przepisów o CIT, muszą być spełnione następujące warunki:

1. koszt/wydatek musi zostać poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a celem jego poniesienia musi być dążenie do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
   
2. koszt/wydatek musi mieć charakter definitywny i zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku obciążać majątek podatnika,
   
3. koszt/wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które ustawodawca wprost wyłączył z kosztów uzyskania przychodów,
   
4. koszt/wydatek musi być właściwie udokumentowany, tj. muszą istnieć dowody księgowe potwierdzające jego poniesienie.
   
   

Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli spełniają wszystkie wskazane wyżej warunki. Na potwierdzenie powyższego Spółka przedstawia poniższą argumentację.

Ad. 1. Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i zostały poniesione w celu zachowania/zabezpieczenia źródeł przychodów Spółki.

Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania są bezsprzecznie związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Powyższe wynika wprost z faktu, iż konieczność poniesienia tych wydatków związana była z zaistnieniem Wypadku, który został spowodowany przez wagon, wykorzystywany przez Spółkę do przewozu siarki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Bezsprzeczne jest także, że wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania zostały poniesione w celu zachowania/zabezpieczenia źródeł przychodów Spółki, bowiem:

• wypłata Odszkodowania wiąże się z ustawową i umowną odpowiedzialnością Spółki opartą na zasadzie ryzyka,
  
• wypłata Odszkodowania wiąże się z ryzykiem gospodarczym nieodłącznie związanym z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w tym z naturalnym ryzykiem ziszczenia się zdarzenia losowego w postaci niezawinionej awarii sprzętu i urządzeń technicznych wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności:.
  
  • ryzyko jest immanentną cechą każdej działalności gospodarczej,
  • całkowite wyeliminowanie tego ryzyka w praktyce jest niemożliwe,
  • wypłata Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli związana jest zatem ze zmaterializowaniem się naturalnego w działalności gospodarczej Spółki ryzyka,
• brak wypłaty Odszkodowania mógłby doprowadzić do wszczęcia komorniczego postępowania egzekucyjnego z majątku Spółki,
  
• brak wypłaty Odszkodowania mógłby narazić Spółkę na ryzyko reputacyjne, co w efekcie mogłoby spowodować:
  
  • pogorszenie warunków na jakich odbywać się będzie przyszła współpraca Spółki z podmiotami zajmującymi się przewozami kolejowymi,
  • rozpowszechnienie się informacji o Spółce, jako kontrahencie, który nie wywiązuje się z nałożonych na niego obowiązków i nie reguluje swoich zobowiązań,
  • trudności w pozyskiwaniu nowych oraz utrzymaniu aktualnych odbiorców/dostawców Spółki.
  
  
  

Należy przy tym podkreślić, że w opisanym stanie faktycznym odpowiedzialność Spółki oparta jest na zasadzie ryzyka, jakie z mocy prawa ponosi właściciel środków transportu wykorzystywanych przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Co istotne - Spółka dochowywała należytej staranności, aby zapewnić sprawność techniczną będących jej własnością wagonów, w tym wagonu, który spowodował Wypadek. Wagon ten posiadał aktualne świadectwo sprawności technicznej dopuszczające wagon do eksploatacji po wykonanej naprawie okresowej.

W konsekwencji istnieje bezsprzeczny związek pomiędzy wypłatą Odszkodowania a działalnością gospodarczą Spółki. Bezsprzeczne jest również, że wydatki te służyły dążeniu do „zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”, o którym mowa w art. 15 ust.1 ustawy o CIT.

Ad. 2. Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli mają definitywny charakter i obciążają Spółkę.

Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, dokonała ona w 2015 r. wypłaty Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli. Poniesione przez Spółkę wydatki są definitywne i obciążają majątek Spółki (nie zostaną Spółce w jakikolwiek sposób zwrócone).

W kontekście powyższego warunek definitywnego charakteru wydatków oraz warunek, iż koszty Odszkodowania muszą obciążać Spółkę, jest spełniony.

Ad. 3. Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli nie mieszczą się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog kosztów nie uznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów na gruncie przepisów o CIT.

Do kosztów, które explicite zostały wyłączone przez ustawodawcę z kosztów uzyskania przychodów należą i które odnoszą się do odszkodowań należą koszty:

• jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy (art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT),
  
• kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od tych zobowiązań z tytułu (art. 16 ust. 1 pkt 19 ustawy o CIT):
  
  1. nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,
  2. niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
• kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług (art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT).
  
  
  

Brak jest wątpliwości, że wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli nie mieszczą się w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 16 i 19 ustawy o CIT.

Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli z oczywistych względów nie mogą zostać również uznane za koszty związane z odszkodowaniami z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT.

Powyższe wynika z faktu, że wypłata Odszkodowania nie pozostaje w jakimkolwiek związku z dostawą towarów lub świadczeniem przez Spółkę usług na rzecz ubezpieczycieli i/lub Przewoźnika.

Przeciwnie to Spółka nabyła usługę od Przewoźnika, w trakcie realizacji której należący do Spółki wagon uległ awarii i spowodował Wypadek.

Innymi słowy Odszkodowanie nie mieści się w dyspozycji w/w przepisu, bowiem nie jest związane z wadliwością dostarczanych towarów bądź usług, ani z nieterminową realizacją dostaw towarów lub nieterminowym świadczeniem usług.

W kontekście powyższego bezsprzecznym jest, iż wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli nie mieszczą się w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 4. Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli zostały właściwie udokumentowane.

Spółka posiada dokumenty potwierdzające dokonanie wypłaty Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli, stanowiące podstawę ich zaksięgowania w księgach rachunkowych Spółki, tj.: Wyrok Sądu Okręgowego oraz związany z nim wyrok Sadu Apelacyjnego oraz wyciągi bankowe potwierdzające przelewy środków na rachunki ubezpieczycieli.

W kontekście powyższego należy uznać, że wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli zostały właściwie udokumentowane.

Podsumowanie:

Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, ponieważ:

• wydatki te są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i zostały poniesione w celu zachowania/zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatki te mają definitywny charakter i obciążają Spółkę,
• wydatki te nie mieszczą się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
• wydatki te zostały właściwie udokumentowane.

Stanowisko Spółki w przedmiotowym zakresie potwierdza szereg interpretacji indywidualnych Ministra Finansów wydanych w podobnych stanach faktycznych jak np.:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 maja 2013 r. nr ILPB3/423-101/12/13-S-2/EK, w której organ interpretacyjny potwierdził, że (...) wydatki poniesione na wypłatę odszkodowań z tytułu szkód rzeczowych powstałych z przyczyn losowych, szkód związanych z działaniem sił natury, awarii i usterek technicznych (z wyłączeniem szkód powstałych na skutek niewłaściwych parametrów jakościowych energii) oraz działaniem osób trzecich (z wyłączeniem działań samego odbiorcy energii elektrycznej) winny zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako wydatki związane z funkcjonowaniem Spółki, gdzie decydujące znaczenie będzie miał związek poniesionych wydatków z zabezpieczeniem źródła przychodów.
  
• interpretacja Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 23 luty 2012 r., nr IPPB3/423-1008/11-2/DP, dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot wypłacanych jako odszkodowania pokrywające szkody majątkowe różnych podmiotów, których mienie zostało uszkodzone przy okazji prowadzonych przez Wnioskodawcę prac budowlanych, w której organ interpretacyjny potwierdził, że odszkodowania mogą zostać uznane przez Wnioskodawcę za pośredni koszt uzyskania przychodu, a przesłanką przemawiającą za uznaniem odszkodowania za koszt uzyskania przychodów jest fakt, iż okoliczności popełnienia deliktu oraz wystąpienia przesłanki skutkującej koniecznością wypłaty odszkodowania mieszczą się w zakresie dopuszczalnego ryzyka gospodarczego Wnioskodawcy.
  
  
  
  

II. Charakter wydatków związanych z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli.

W celu określenia prawidłowego sposobu ujęcia wydatków związanych z wypłatą Odszkodowania kluczowe jest określenie, czy wydatki te podlegają rozliczeniu w ciężar kosztów według zasad właściwych dla:

• kosztów bezpośrednio związanych z przychodami - tzw. koszty bezpośrednie (art. 15 ust. 4 ustawy o CIT), czy też
  
• kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami - tzw. koszty pośrednie (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).
  
  

W kontekście powyższego:

• za koszty bezpośrednie uznać należy wydatki, które wprost (w sposób bezpośredni) wpływają na wartość konkretnych przychodów podatnika, przede wszystkim wydatki, które mogą być jednoznacznie i bezpośrednio przypisane do konkretnych przychodów ze sprzedaży wyrobów bądź usług,
  
• koszty pośrednie, to koszty, których poniesienie służy osiąganiu przychodów przez podatnika, jednakże których nie da się jednoznacznie powiązać z konkretnym przychodem ze sprzedaży wyrobów lub usług, są to wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające m.in. z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa czy też warunkujące prowadzenie tej działalności.
  
  

W opinii Spółki bezsprzeczne jest, iż wydatki związane z wypłatą Odszkodowania stanowią tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Za powyższym stanowiskiem przemawiają w szczególności następujące argumenty:

• koszty Odszkodowania mają związek z ogólnym funkcjonowaniem Spółki – z zachowaniem/zabezpieczeniem źródeł przychodów,
  
• nie jest możliwe jednoznaczne przypisanie wydatków związanych z wypłatą Odszkodowania do skonkretyzowanych przychodów Spółki.
  
  

Podsumowanie:

Wydatki związane z wypłatą przez Spółkę Odszkodowania na rzecz ubezpieczycieli stanowią dla Spółki tzw. koszty pośrednie, ponieważ nie jest możliwe jednoznaczne i bezpośrednie przyporządkowanie tych kosztów do konkretnych przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej także „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. W

obec powyższego, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,
• został właściwie (odpowiednio) udokumentowany.
  
  

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo -skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów – z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Zgodnie z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca jest właścicielem wagonów, w których, za pośrednictwem Przewoźnika, po torach kolejowych będących własnością operatora dokonuje przewozu wyrobów własnych. Na podstawie zawartej Umowy Włączeniowej odpowiedzialność za szkody spowodowane przez wagony Wnioskodawcy przekraczające 17 tys. Euro spoczywa na Wnioskodawcy. W związku z Wypadkiem mającym miejsce w 2008 roku doszło do powstania szkód w następstwie których ubezpieczyciele, w których ubezpieczony był Przewoźnik dokonali wypłaty odszkodowań dla operatora linii kolejowych. Celem ustalenia przyczyn wypadku, operator linii kolejowej powołał komisję. Komisja ustaliła przyczynę wypadku, zgodnie z jej ustaleniami Wypadek spowodował wagon należący do Wnioskodawcy. Wagon ten posiadał ważne świadectwo sprawności technicznej. W związku z tym ubezpieczyciele wystąpili do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym. Zdaniem Wnioskodawcy do Wypadku doszło jednak z winy Przewoźnika i operatora linii kolejowej, dlatego wstąpił on w spór sądowy z ubezpieczycielami. W wyniku postępowania sądowego zapadł wyrok, w którym zasądzono od Wnioskodawcy na rzecz ubezpieczycieli Odszkodowanie (odszkodowanie, odsetki, koszty procesu). Podobnie rozstrzygnięto w drugiej instancji. Sąd uznał, że odpowiedzialność pozwanego za szkodę jest odpowiedzialnością opartą na zasadzie ryzyka wynikającą z art. 435 Kodeksu cywilnego. Art. 435 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.) stanowi, że prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest zaliczenie wydatków związanych z wypłatą Odszkodowania (odszkodowanie, odsetki, koszty procesu) do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy Odszkodowanie, nie znajduje się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 updop. Zgodnie z opisem stanu faktycznego wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę jest definitywny i został odpowiednio udokumentowany. Biorąc pod uwagę charakter wypłaconego odszkodowania należy stwierdzić, że odpowiedzialność za poniesioną szkodę została orzeczona na zasadzie ryzyka wynikającego z art. 435 § 1 Kodeksu cywilnego i ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Dlatego też wydatki poniesione na wypłatę odszkodowania stanowić będą koszty uzyskania przychodów. Biorąc pod uwagę, że nie można bezpośrednio przypisać poniesionych wydatków do konkretnych przychodów, należy uznać że będą one stanowić inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.