Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-692/16-1/AW
z 30 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wypłaconego wynagrodzenia za koszt uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wypłaconego wynagrodzenia za koszt uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka X”, „Spółka”) oraz Spółka Y, należą do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa XY”). Grupa XY jest europejskim liderem specjalizującym się w projektowaniu, produkcji i sprzedaży inteligentnych systemów podtrzymywania energii, w tym baterii litowych i litowo-jonowych.

W strukturze Grupy XY, Spółka jest podmiotem produkcyjnym zajmującym się przede wszystkim wytwarzaniem systemów bateryjnych (akumulatorów litowo-jonowych) oferowanych zarówno podmiotom powiązanym, jak i kontrahentom zewnętrznym.

W dniu 3 stycznia 2012 r. Spółka oraz Spółka Y zawarły Ramową umowę dostawy, sprzedaży oraz świadczenia usług, regulującą i potwierdzającą warunki obowiązujące każdorazowo w stosunku do wszelkich umów wykonawczych (zawieranych na jej podstawie) obejmujących dostawę, sprzedaż, świadczenia usług, w których Spółka spełnia świadczenie charakterystyczne dla danej umowy wykonawczej na rzecz Spółki Y. Przedmiot zawieranych umów wykonawczych jest ściśle związany z profilem funkcjonalnym Spółki, tj. produkcją akumulatorów litowo-jonowych oraz świadczeniem usług, związanych w sposób bezpośredni lub pośredni z ich produkcją. Spółka posiada wiedzę i doświadczenie oraz wykwalifikowanych pracowników i niezbędne aktywa produkcyjne, które łącznie umożliwiają należyte wykonywanie umów wykonawczych na rzecz Spółki Y.

Spółka Y pełni z kolei rolę podmiotu utrzymującego i rozwijającego kontakty z odbiorcami finalnymi (głównie podmiotami niepowiązanymi) oraz prowadzącego procesy negocjacyjne mające na celu ustalenie charakterystyki, zakresu asortymentowego produktów, a także warunków cenowych obowiązujących m.in. w transakcjach sprzedaży wyrobów produkowanych przez Spółkę. Spółka nie podejmuje w stosunku do klientów pozyskanych przez Spółkę Y w tym zakresie żadnych czynności, a jedynie staje się beneficjentem ustaleń podjętych przez Spółkę Y i określone podmioty niepowiązane.

Wytwarzanie konkretnych produktów jest realizowane na podstawie zawieranych pomiędzy Spółką i Spółką Y umów wykonawczych. Proces produkcyjny odbywa się z kolei w oparciu o niezbędną dokumentację techniczną (w szczególności rysunki, zdjęcia, wymiary itp.), przekazaną w formie pisemnej/elektronicznej i pozwalającą na wytworzenie określonego rodzaju akumulatorów litowo-jonowych w ustalonej ilości i terminie. Zatem, asortyment wyrobów dostarczanych do Spółki Y w związku z określonymi kontraktami realizowanymi na rzecz danego kontrahenta zewnętrznego jest konsekwencją przeprowadzonych procesów negocjacyjnych i wynika wprost z zawartych umów wykonawczych. Można zatem stwierdzić, że profil funkcjonalny Spółki odpowiada profilowi charakterystycznemu dla producenta kontraktowego realizującego procesy produkcyjne głównie w oparciu o określone kontrakty zawierane przez Spółkę Y z podmiotami niepowiązanymi.

Spółka oraz Spółka Y ustaliły, że wynagrodzenie Spółki w związku z realizacją procesów produkcyjnych na wyżej opisanych zasadach zostanie określone zgodnie z metodą opartą na metodzie rozsądnej marży („koszt plus”) dopuszczonej do stosowania na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: „updop”) i szczegółowo opisanej w § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 1186 dalej: „Rozporządzenie”). Spółka w związku z transakcją sprzedaży określonych produktów do Spółki Y realizuje bowiem wynagrodzenie odpowiadające kosztom wytworzenia zamówionych produktów powiększonych o ustalony i zaakceptowany przez strony transakcji stały narzut. Z kolei zysk generowany przez Spółkę Y ze sprzedaży produktów Spółki do podmiotów niepowiązanych może być zmienny i stanowi różnicę pomiędzy ceną wynegocjowaną indywidualnie w ramach danego kontraktu z podmiotem niepowiązanym, a kosztami zakupu określonych produktów od Spółki powiększonymi o koszty sprzedaży. W przyjętym modelu obrotu w ramach Grupy XY to Spółka Y ponosi ryzyko wystąpienia straty.

W 2014 r. Spółka oraz Spółka Y podjęły decyzję o zaprzestaniu przez Spółkę Y realizacji funkcji sprzedażowych dotyczących alokowania określonych produktów, tj. (dwóch wyrobów o kodach: 11857 oraz 11857 – Russia dalej: „Produkty”) wytwarzanych przez Spółkę do konkretnego podmiotu niepowiązanego – A (dalej: „Klient”), z którym Spółka Y zawarła w przeszłości stosowny kontrakt. Jednocześnie, zdecydowano o przeniesieniu składnika aktywów, jakim jest kontrakt z Klientem i umożliwieniu Spółce rozpoczęcia realizacji bezpośredniej sprzedaży do Klienta. Spółka Y zobowiązała się także do niepodejmowania działalności produkcyjnej i handlowej w odniesieniu do Produktów i Klienta, co w założeniu ma eliminować zjawisko wewnątrzgrupowej substytucyjności oferowanych wyrobów. Zmiana ta wynikała przede wszystkim z konieczności zmiany zasad organizacji dostaw, które są obecnie realizowane bezpośrednio ze Spółki do Klienta.

Fakt rezygnacji z pełnienia przez Spółkę Y funkcji sprzedażowych oraz przeniesienia zawartego z Klientem kontraktu wiąże się automatycznie z przekazaniem do Spółki potencjału do generowania zysku z tego tytułu. W konsekwencji podjętych działań, Spółka zamierza podjąć się zapłaty na rzecz Spółki Y wynagrodzenia wyznaczonego zgodnie z zasadą ceny rynkowej (dalej: „Opłata”) w związku z uzyskaniem prawa do sprzedaży Produktów w oparciu o przeniesiony na rzecz Spółki kontrakt z Klientem oraz niepodejmowanie przez Spółkę Y działalności produkcyjnej i handlowej w odniesieniu do Produktów i Klienta. Kwota Opłaty zostanie wyznaczona zgodnie z poniższymi zasadami.

Decyzja podjęta przez Spółkę i Spółkę Y odnośnie przeniesienia praw do kontraktu z Klientem oraz rozwoju działalności handlowej przez Spółkę spełnia kryteria restrukturyzacji działalności biznesowej, gdyż w jej wyniku są przenoszone pomiędzy podmiotami powiązanymi istotne ekonomicznie funkcje, aktywa lub ryzyka. Jest to zgodne z podejściem zastosowanym i potwierdzonym przez przepisy § 23a ust. 2 Rozporządzenia, jak również wynikającym m.in. z zapisów zawartych w pkt 9.1 i nast. wytycznych w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych (dalej: „Wytyczne OECD”). Przepisy § 23a Rozporządzenia, nie negują również prawa do adekwatnego wynagrodzenia dla strony dokonującej transferu funkcji, aktywów lub ryzyka. W związku z tym, po przeprowadzeniu analizy Spółka oraz Spółka Y podjęły decyzję, że w związku z przeniesieniem określonej funkcji oraz składnika aktywów dotyczącego prawa do realizacji działalności handlowej w oparciu o kontrakt zawarty z Klientem, a także towarzyszącemu im ryzyka, Spółce Y należne jest wynagrodzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie w formie Opłaty, którą Spółka będzie płacić po zakończeniu każdego rocznego okresu rozliczeniowego, wyznaczoną zgodnie z metodologią przedstawioną w opisie stanu faktycznego i w oparciu o wygenerowane rzeczywiste przychody ze sprzedaży Produktów do Klienta w związku z przeniesionym kontraktem, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 updop oraz § 23a ust. 5 Rozporządzenia zakładając, że poziom Opłaty został ustalony na zasadach rynkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop oraz § 23a ust. 5 Rozporządzenia, wynagrodzenie w formie Opłaty należne Spółce Y za przeniesienie funkcji związanej z możliwością bezpośredniej sprzedaży przez Spółkę Produktów do Klienta w oparciu o składnik aktywów, tj. pozyskany przez Spółkę Y i przeniesiony do Spółki kontrakt z Klientem stanowi koszt uzyskania przychodu, zakładając jego rynkową wysokość.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Biorąc zatem pod uwagę zasady określone w art. 15 ust. 1 updop, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek ten (bezpośrednio lub pośrednio) wpływa na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu podatnika,
• wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• wydatek ten został poniesiony i jest definitywny przez co należy rozumieć, że w ostatecznym rozrachunku musi on być pokryty z zasobów majątkowych podatnika i nie został wymieniony w katalogu wydatków nieuznanych za koszt uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Koszty związane z przeniesieniem funkcji związanej z możliwością bezpośredniej sprzedaży przez Spółkę Produktów do Klienta oraz pozyskania składnika aktywów w postaci kontraktu z Klientem na sprzedaż Produktów są bezpośrednio związane z zachowaniem możliwości osiągania przychodów (zabezpieczeniem źródła przychodów).

Wnioskodawca podkreśla, że ani koszty związane z przeniesieniem wskazanej części działalności gospodarczej, ani żaden element składowy przenoszonej działalności biznesowej nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop, w wykazie kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Chociaż przejmowana przez Spółkę część działalności gospodarczej (kontrakt na sprzedaż Produktów do Klienta) nie stanowi w myśl przepisów podatkowych zorganizowanej części przedsiębiorstwa, spełnia definicję restrukturyzacji działalności wprowadzoną do Rozporządzenia zapisem § 23a ust. 2, zgodnie z którym przez restrukturyzację rozumie się (...) przeniesienie pomiędzy podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji lub aktywów, lub ryzyk.

Rozpatrywany stan faktyczny spełnia kryteria restrukturyzacji działalności przedstawione w Rozporządzeniu, gdyż:

• istotna funkcja związana z możliwością prowadzenia bezpośredniej sprzedaży Produktów do Klienta zostaje przeniesiona ze Spółki Y,
• istotny składnik aktywów w postaci kontraktu na sprzedaż Produktów do Klienta zostaje przeniesiona do Spółki,
• ryzyka związane z przejęciem kompleksowej obsługi Klienta w zakresie produktów również zostaną przeniesione ze Spółki Y do Spółki.
  
  

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z przytoczoną definicją restrukturyzacji działalności przenoszone funkcje, aktywa lub ryzyka nie muszą tworzyć tzw. zorganizowanej część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 updop.

Rozporządzenie stanowi ponadto w § 23a ust. 5, że organy podatkowe i organy kontroli skarbowej sprawdzają prawidłowość ustalenia prawa do wynagrodzenia podmiotu powiązanego oraz wartości wynagrodzenia podmiotu powiązanego w przypadku restrukturyzacji działalności, biorąc pod uwagę w szczególności opcje realistycznie dostępne dla podmiotów uczestniczących w restrukturyzacji. Zatem, przepis Rozporządzenia, który uprawnia organy podatkowe do weryfikacji zasadności ustalenia prawa do wynagrodzenia jednoznacznie wskazuje, że wynagrodzenie za przeniesienie przynajmniej części działalności może być należne.

Również w szczegółowym wyjaśnieniu kwestii podatkowych związanych z restrukturyzacją działalności, opublikowanym na stronie internetowej Ministerstwa Finansów (http://www. finanse. mf. gov. pl/pit/wyjaśnienia-i-komunikaty/-/asset_publisher/j25S/content/ restrukturyzacja-działalności-pomiędzy-podmiotami), podkreślono, że restrukturyzacja działalności może dotyczyć:

• przeniesienia czegoś posiadającego istotną wartość (ang. something of value), np. wartości niematerialnych,
• rozwiązania lub istotnej renegocjacji istniejących umów, np. produkcji, dystrybucji, umowy licencyjnej, umowy na świadczenie usług.
  
  

Spółka podkreśla, że obydwa wyżej wymienione warunki są spełnione w transakcji opisywanej w stanie faktycznym w związku z tym, że:

• przeniesiono ze Spółki Y do Spółki obowiązującą umowę z Klientem na sprzedaż Produktów,
• zmieniono zasady realizacji procesu obsługi Klienta - Spółka oprócz prawa do sprzedaży wytwarzanych Produktów bezpośrednio na rzecz Klienta (zbywanych dotychczas do Spółki Y), w związku z przeniesieniem praw do ww. kontraktu, zyskała możliwość rozwoju bezpośredniej sprzedaży Produktów do Klienta wraz z otrzymaniem jednoczesnej gwarancji niepodejmowania przez Spółkę Y działalności produkcyjnej i handlowej w odniesieniu do Produktów i Klienta.
  
  

Minister Finansów zaznacza również, że w przypadku przeniesienia istotnych praw wynikających z umowy (lub w przypadku zrzeczenia się praw wynikających z wcześniej zawartych umów), podmiot dokonujący przeniesienia (zrzeczenia) praw powinien być wynagrodzony zgodnie z zasadą arm’s length. Podobne regulacje prawne dotyczące restrukturyzacji działalności zostały zawarte w rozdziale IX Wytycznych OECD, które stały się podstawą zmian wprowadzonych do polskich regulacji o cenach transferowych, w tym przede wszystkim § 23a Rozporządzenia.

Reasumując, Spółka uważa, że wynagrodzenie płatne na rzecz Spółki Y w formie Opłaty wyznaczonej zgodnie z przedstawionymi w stanie faktycznym zasadami i w związku z planowanym procesem restrukturyzacji działalności będzie stanowić koszt uzyskania przychodu, ze względu na następujące argumenty:

• wydatki (koszty wynagrodzenia należnego Spółce Y) są związane z możliwością generowania przychodów z bezpośredniej sprzedaży Produktów do Klienta i mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wynikających z art. 15 ust. 1 updop,
• wydatki z tego tytułu (wynagrodzenie w związku z restrukturyzacją działalności) nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop, tj. w wykazie kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów,
• w ocenie Spółki wynagrodzenie należne Spółce Y w związku z planowanym procesem restrukturyzacji działalności stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie ogólnych warunków kwalifikacji kosztów, jako kosztów uzyskania przychodów wynikających z updop,
• szczegółowe regulacje dotyczące kwestii podatkowego traktowania restrukturyzacji działalności wskazują na możliwą konieczność wypłaty wynagrodzenia - regulacje/ wyjaśnienia/wytyczne w tym zakresie obejmują m.in.:
• rozdział 5a Rozporządzenia,
• opublikowane i cytowane w uzasadnieniu stanowiska Spółki wyjaśnienia Ministra Finansów,
• rozdział IX Wytycznych OECD.
  
  

Zgodnie z powyższymi regulacjami/wyjaśnieniami/wytycznymi, podmiot dokonujący przeniesienia istotnej części działalności (funkcji, aktywów lub ryzyka - w niniejszym przypadku Spółka Y) może być upoważniona do otrzymania wynagrodzenia, którego wysokość powinna spełniać warunki rynkowe. Z drugiej strony, podmiot na rzecz którego dokonywane jest przeniesienie istotnej części działalności (funkcji, aktywów lub ryzyka - w tym przypadku Spółka) odnosi z tego tytułu korzyść, a więc możliwość generowania przychodów i zysków ze sprzedaży Produktów do Klienta. W związku z tym podmiot, do którego zostaje dokonany transfer może zostać zobligowany do uiszczenia wynagrodzenia na rzecz drugiego podmiotu, który dokonuje przeniesienia na jego rzecz części działalności. Płatność tego rodzaju wynagrodzenia, wynikająca z regulacji podatkowych i uzasadniona ekonomicznie, powinna zatem stanowić koszt uzyskania przychodu.

Spółka pragnie również wskazać, że zasadność ujęcia wynagrodzenia w formie Opłaty na rzecz podmiotu niemieckiego, tj. Spółki Y w związku z opisaną w stanie faktycznym restrukturyzacją działalności i potraktowanie jej jako kosztu uzyskania przychodu znajduje potwierdzenie w dotychczasowych indywidulanych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych w sytuacjach zbliżonych do przedstawionej w niniejszym wniosku.

W szczególności dotyczy to następujących interpretacji:

• IPTPB3/423-346/14-6/GG z 5 lutego 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.
• IPPB3/423-163/11-5/AG z 11 maja 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.
• ILPB3/423-603/09-4/MC z 27 października 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.
• IPPB3-423-912/08-2/GJ z 29 sierpnia 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.
  
  

Powyższe stanowisko Spółki zakłada oczywiście, że wysokość wynagrodzenia w formie Opłaty uiszczanej na rzecz Spółki Y została ustalona na warunkach rynkowych.

Zgodnie z art. 11 updop oraz w związku z § 23a ust. 5 Rozporządzenia, wysokość każdego wynagrodzenia w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi, włączając wynagrodzenie w związku z restrukturyzacją działalności należne podmiotowi zbywającemu całość lub część działalności na rzecz podmiotu powiązanego, musi zostać ustalone zgodnie z warunkami rynkowymi. W związku z tym, Spółka Y i Spółka zleciły wykonanie analizy mającej na celu wyznaczenie rynkowej wysokości wynagrodzenia związanego z planowaną transakcją przeniesienia części działalności zewnętrznej firmie specjalizującej się w doradztwie podatkowym. Rynkowa wysokość wynagrodzenia została skalkulowana według metody zdyskontowanych przepływów pieniężnych w oparciu o faktyczne wartości przychodów ze sprzedaży uzyskanych przez Spółkę na rzecz Klienta oraz rynkowe wskaźniki narzutów na porównywalną działalność produkcyjną ustalone w drodze wykonanej analizy porównawczej i średni ważony koszt kapitału.

Spółka jest świadoma faktu, że zgodnie z art. 11 updop oraz § 23a ust. 5 Rozporządzenia, organy podatkowe posiadają prawo do zbadania czy wysokość wynagrodzenia ustalona przez strony transakcji spełnia warunki rynkowe.

Spółka podkreśla, że niniejszy wniosek o interpretację indywidualną nie ma na celu uzyskania odpowiedzi na pytanie, czy w związku z realizacją wskazanej w stanie faktycznym transakcji Spółki Y, należne jest wynagrodzenie oraz czy wysokość tego wynagrodzenia została określona przez strony poprawnie. Spółka jest świadoma, że tego rodzaju oceny nie mogą być przedmiotem indywidualnej interpretacji podatkowej. Spółka prosi jedynie o interpretację prawa podatkowego w kwestii kwalifikacji kosztów związanych z wynagrodzeniem (Opłatą), jako kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Spółki, zaprezentowane powyżej argumenty świadczą o tym, że zgodnie z przepisami prawa podatkowego wynagrodzenie należne Spółce Y w związku z planowaną restrukturyzacją działalności stanowić będzie koszt uzyskania przychodu dla Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzina wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.