2016.12.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPB2.4510.119.2016.2.KS

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.119.2016.2.KS
z 6 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku wspólnym z 19 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia przedsiębiorstwa (pytanie nr 1 i 2 oznaczone we wniosku odpowiednio nr 13 i 14) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny – uzupełniony pismem z 17 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca oraz A Sp. z o.o. (dalej: „A”), określane w dalszej części niniejszego wniosku jako „Wnioskodawcy” są spółkami należącymi do międzynarodowej grupy, której działalność polega na produkcji oraz dystrybucji mebli.

Spółka jest jedynym wspólnikiem A W dniu 31 marca 2016 r. Spółka nabyła całe przedsiębiorstwo A (wraz z długami funkcjonalnie związanymi z przedsiębiorstwem A) na podstawie umowy przeniesienia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego z A do Spółki. Należy podkreślić, że wraz z przedsiębiorstwem Spółka przejęła, na podstawie artykułu 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego, zobowiązania (długi) A funkcjonalnie związane z przedsiębiorstwem. Przejęcie długów nastąpiło z zastrzeżeniem uzyskania zgody poszczególnych wierzycieli na takie przejęcie (w przypadku braku zgody uprawnionego wierzyciela Spółka zgodnie z artykułem 521 § 2 Kodeksu cywilnego będzie jednak odpowiedzialna wobec A za to, że wierzyciel nie będzie żądał od A spełnienia świadczenia). W przypadku, gdy z jakichkolwiek względów nie będzie istniała możliwość zawarcia porozumienia, o którym mowa w art. 519 Kodeksu cywilnego, do przejęcia przez Spółkę zobowiązań funkcjonalnie związanych z przedsiębiorstwem dojdzie poprzez zastosowanie instytucji „zwolnienia z długu”, o której mowa w art. 392 Kodeksu cywilnego. Na mocy umowy przenoszącej przedsiębiorstwo na Spółkę zostały również przeniesione w szczególności prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych w związku z działalnością przedsiębiorstwa.

W konsekwencji Spółka stała się właścicielem przedsiębiorstwa A i w chwili obecnej prowadzi działalność gospodarczą z wykorzystaniem tego przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo prowadzone przed restrukturyzacją przez A (które zostało przeniesione do Spółki) prowadzi działalność polegającą na produkcji oraz sprzedaży mebli. Działalność ta była prowadzona przed opisaną powyżej restrukturyzacją przez A i jest w pełni kontynuowana obecnie przez spółkę Spółka . Po transferze przedsiębiorstwa spółka A, nie posiadając składników majątkowych niezbędnych do prowadzenia działalności, nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej. Niemniej, z uwagi na wątpliwości związane z pytaniami będącymi przedmiotem niniejszego wniosku, A nie została zlikwidowana (ani wyrejestrowana dla celów podatkowych). W zależności od odpowiedzi na pytania zadane w niniejszym wniosku – zostanie ona wyrejestrowana z rejestrów podatkowych bądź niezwłocznie, bądź też po rozliczeniu wszelkich transakcji, do których rozliczenia – pomimo przeniesienia przedsiębiorstwa – mogłaby być zobowiązana.

W związku z opisanym powyżej przeniesieniem przedsiębiorstwa przez A na Spółkę zaistniał szereg sytuacji (transakcji, zdarzeń gospodarczych) które rozciągają się w czasie na okres zarówno przed dokonaniem przeniesienia przedsiębiorstwa, jak również po przeniesieniu przedsiębiorstwa. Jako obrazowy przykład można wskazać na sytuację np. dostaw towarów, które miały miejsce jeszcze przed przeniesieniem przedsiębiorstwa i zostały dostarczone do spółki A (i które to towary zostały następnie przeniesione wraz z całym przedsiębiorstwem na Spółka ), jednak w zakresie których faktura została otrzymana już po transferze przedsiębiorstwa przez spółkę Spółka i która została zapłacona do dostawcy towarów już przez Spółka . W takiej sytuacji pojawiają się wątpliwości, zarówno na gruncie podatku od towarów i usług, jak również podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie tego, który z podmiotów powinien rozliczyć taką transakcję dla celów podatkowych (odliczyć VAT z faktury dokumentującej dostawę towarów, rozpoznać koszt uzyskania przychodów).

Lista tych sytuacji (opisane poniżej sytuacje korespondują chronologicznie z pytaniami zadanymi we wniosku o interpretację), została opisana poniżej:

Sytuacje/wątpliwości Wnioskodawców dotyczące rozliczeń na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Koszty pośrednie uzyskania przychodów

W ramach prowadzonego przedsiębiorstwa (które było przedmiotem transferu do Spółka ) A nabywało towary oraz usługi, których nabycie stanowi tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów (np. koszty nabycia usług telekomunikacyjnych, koszty zakupów towarów do wyposażenia biura itp.), które to towary lub usługi zostały dostarczone jeszcze przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa (albo, które były dostarczane w sposób ciągły, zarówno przed, jak również po dacie przeniesienia przedsiębiorstwa i objęte jedną fakturą) jednak w odniesieniu do których:

faktura je dokumentująca wpłynęła lub wpłynie już po dacie transferu przedsiębiorstwa do Spółki;
faktura ta została lub zostanie zaksięgowana przez Spółkę
zapłata za te towary i usługi nastąpiła lub nastąpi przez Spółkę.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawców dotyczą kwestii, który z podmiotów powinien zakwalifikować wydatek na nabycie towarów i usług stanowiących tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów jako swój koszt uzyskania przychodów.

Zwroty towarów

Spółka A dokonała sprzedaży towarów, w związku z czym rozpoznała przychód należny (w dacie wydania towaru/w dacie wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż). Po transferze przedsiębiorstwa może dochodzić do sytuacji, w których towary te będą zwracane przez odbiorców. Należy wskazać, że ponieważ po dniu transferu przedsiębiorstwa Spółka przejęła wszystkie składniki majątku z nim związane (w tym m.in. magazyny, zapasy magazynowe itp.) oraz stała się stroną umów zawartych przez A, zwrot towarów będzie następował do magazynów spółki Spółka i to ta spółka będzie wypłacała nabywcom zwrot zapłaconego przez nich wynagrodzenia.

Może wystąpić również sytuacja odwrotna, a mianowicie taka, że już po transferze przedsiębiorstwa, to Spółka dokonała lub dokona zwrotu towaru nabytego jeszcze przez A, do dostawcy, w związku z czym otrzyma ona zwrot wynagrodzenia zapłaconego uprzednio przez A.

Korekta sprzedaży

W związku z opisaną przez Wnioskodawców restrukturyzacją mogą wystąpić sytuacje w których przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa A dokonała sprzedaży towarów (i w związku z tym rozpoznała przychód należny) a następnie, już po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa:

zaistniały lub zaistnieją nowe okoliczności, nieistniejące w dacie zawarcia transakcji przez A, które dotyczą sprzedaży dokonanej przez A (np. Spółka udzieli rabatu, lub strony uzgodnią po transakcyjne zwiększenie ceny), które to okoliczności będą albo wiązały się z otrzymaniem przez Spółka dodatkowego wynagrodzenia, albo z dokonaniem przez Spółka zwrotu wynagrodzenia otrzymanego przez A;
zostały lub zostaną stwierdzone błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki w wykazanej przez A kwocie przychodu, które to błędy rachunkowe będą się wiązały z otrzymaniem przez Spółka dodatkowego wynagrodzenia, albo z dokonaniem przez Spółka zwrotu wynagrodzenia otrzymanego przez A.

Korekta kosztów

W związku z opisaną przez Wnioskodawców restrukturyzacją mogą wystąpić sytuacje w których przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa A dokonała zakupu towarów i usług (i w związku z tym rozpoznała koszt uzyskania przychodów) a następnie, już po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa:

dostawca tych towarów i usług wystawił lub wystawi fakturę korygującą na skutek nowych okoliczności, nieistniejących w dacie zawarcia transakcji z A (np. udzieli on rabatu wypłaconego już do spółki Spółka , lub strony uzgodnią potransakcyjne zwiększenie ceny), które to okoliczności będą albo wiązały się z otrzymaniem przez Spółka kwoty pieniężnej, albo z dokonaniem przez Spółka płatności na rzecz dostawcy;
dostawca tych towarów i usług wystawił lub wystawi fakturę korygującą na skutek stwierdzenia błędów rachunkowych lub innych oczywistych omyłek, w wyniku których Spółka otrzyma kwotę pieniężną, albo dokona płatności na rzecz dostawcy.

Pismem stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca odpowiedział na poniższe pytania doprecyzowując opis sprawy oraz własne stanowisko.

I tak, na pytania:

1. co oznacza stwierdzenie, że „Spółka nabyła całe przedsiębiorstwo A (…) na podstawie umowy przeniesienia przedsiębiorstwa”, w szczególności w jakiej formie nastąpiło przeniesienie tego przedsiębiorstwa (np. umowa kupna-sprzedaży, wniesienie aportem, czy inna forma przeniesienia własności – należy wskazać jaka);
2. czy w związku z nabyciem przez Spółkę przedsiębiorstwa nastąpi sukcesja prawna, o której mowa w art. 93 i następnych ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.);
3. czy wydatki związane z uregulowaniem zobowiązań po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa spełniają/będą spełniać przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 13 i nr 14),
4. czy wydatki dotyczące zakupów towarów będących przedmiotem zwrotu przez Spółkę Spółka (niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w A) stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki Spółka po przeniesieniu przedsiębiorstwa przez A (kwestia dotyczy towarów nabytych przez A i niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w A – pytanie oznaczone we wniosku nr 17)

Spółka uzupełniła, że:

Ad. 1

nabycie przedsiębiorstwa, jak wskazano we wniosku o interpretację indywidualną nastąpiło na podstawie umowy przeniesienia przedsiębiorstwa. Na podstawie tej umowy A przeniosła własność przedsiębiorstwa na Spółka w wykonaniu zobowiązania do zapłaty wynagrodzenia za udziały umarzane przez A (A obniżyło kapitał zakładowy i nabyło w celu umorzenia swoje udziały od Spółka - zapłata za nabywane udziały nastąpiła częściowo w gotówce, a częściowo poprzez przeniesienie przedsiębiorstwa A na Spółka w ramach instytucji prawnej datio in solutum);
biorąc pod uwagę sposób nabycia przedsiębiorstwa przez Spółka nie nastąpiła sukcesja prawna, o której mowa w art. 93 i następnych ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa;
jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa A nabywało towary oraz usługi, których nabycie stanowi tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów (np. koszty nabycia usług telekomunikacyjnych, koszty zakupów towarów do wyposażenia biura itp.), które to towary lub usługi zostały dostarczone jeszcze przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa (albo, które były dostarczane w sposób ciągły, zarówno przed, jak również po dacie przeniesienia przedsiębiorstwa i objęte jedną fakturą) jednak w odniesieniu do których:
1. faktura je dokumentująca wpłynęła lub wpłynie już po dacie transferu przedsiębiorstwa do Spółki;
2. faktura ta została lub zostanie zaksięgowana przez Spółkę;
3. zapłata za te towary i usługi nastąpiła lub nastąpi przez Spółkę.
Innymi słowy, chodzi o wydatki ponoszone w toku działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo i ponoszone w celu uzyskania przychodów generowanych przez to przedsiębiorstwo (zgodnie z wymogami art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stanowi zatem założenie, że wydatki te były ponoszone w związku z działalnością przedsiębiorstwa (w celu uzyskiwania/zachowania przychodów generowanych przez to przedsiębiorstwo).

Natomiast w związku z faktem, że samo przedsiębiorstwo zostało przeniesione na Spółka i wydatki były i będą ponoszone przez Spółka (tj. zaksięgowane i opłacone przez Spółka) podczas, gdy dotyczyły towarów/usług nabywanych i wykonywanych w całości lub częściowo przed nabyciem przedsiębiorstwa, Spółka prosi o potwierdzenie, że z perspektywy tej Spółki wydatki takie spełniają wymogi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę.

W opinii Spółki (nie stanowiącej jednak elementu przestawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), uwzględniając okoliczność, że Spółka stała się z dniem nabycia przedsiębiorstwa stroną umów z dostawcami towarów i usług oraz podmiotem odpowiedzialnym za zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa A (a tym samym podmiotem, który był współodpowiedzialny za dokonanie zapłaty za faktury dokumentujące dostawy towarów oraz świadczenie usług, również te które miały miejsce przed przeniesieniem przedsiębiorstwa), a jednocześnie podmiotem który:
1. kontynuując prowadzenie działalności gospodarczej de facto korzystał z efektów usług nabytych przed przeniesieniem przedsiębiorstwa przez A oraz z towarów, które zostały nabyte przez A;
2. był podmiotem, który dokonał księgowania faktur dokumentujących dostawę towarów oraz usług;
3. był podmiotem, który dokonał zapłaty za towary/usługi;
4. był podmiotem, który otrzymał fakturę dokumentującą dostawę tych towarów;
- wydatki ponoszone przez Spółka spełniają kryteria zaliczenia do kosztów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i to Spółka powinna być podmiotem uprawnionym do zaliczenia omawianej kategorii wydatków do kosztów uzyskania przychodów;
wydatki dotyczące zakupów towarów, których dotyczy pytanie 17 jako koszty bezpośrednio związane z przychodami nie zostały/nie zostaną (przed zwrotem) zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez A, ani Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

(Pośrednie koszty uzyskania przychodów)

Czy w przypadku, gdy po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa Spółka otrzymała lub otrzyma fakturę (wystawioną przed lub po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa), dokumentującą dostawę towarów lub usług stanowiących koszty pośrednie uzyskania przychodów (np. usługi telekomunikacyjne), wykonane jeszcze przed przeniesieniem przedsiębiorstwa oraz dokonała lub dokona zapłaty za tą fakturę, czy tak poniesiony koszt mógł (może) stanowić koszt uzyskania przychodu Spółka (przy założeniu, że koszt ten zostanie zaksięgowany w księgach Spółka ), czy też koszt ten powinien zostać rozpoznany przez A ? (pytanie oznaczone we wniosku nr 13);
Czy w przypadku, gdy po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa Spółka otrzymała lub otrzyma fakturę wystawioną po momencie przeniesienia przedsiębiorstwa dotyczącą towarów dostarczanych/usług świadczonych zarówno przed jak i po przeniesieniu przedsiębiorstwa oraz dokonała lub dokona zapłaty za tą fakturę, czy tak poniesiony koszt może stanowić koszt uzyskania przychodu Spółka (przy założeniu, że koszt ten zostanie zaksięgowany w księgach Spółka ), czy też koszt ten powinien zostać rozpoznany przez A ? (pytanie oznaczone we wniosku nr 14);

(Zwroty towarów)

Czy w przypadku otrzymania przez Spółka zwrotu towarów sprzedanych przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa przez A oraz wystawienia przez Spółka faktury korygującej i wypłacenia zwrotu kwoty otrzymanej przez A w związku ze sprzedażą tych towarów, Spółka jest (będzie) uprawniona do skorygowania wartości przychodu (czy też odpowiednie korekty powinny zostać dokonane przez A)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 15);
Czy w przypadku zwrócenia przez Spółka towarów nabytych przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa przez A, których nabycie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez A – oraz otrzymaniu od dostawcy towaru zwrotu kwoty wynagrodzenia za dostawę towaru, Spółka ma (będzie miała) obowiązek rozpoznać przychód w związku z otrzymaną kwotą (lub też czy odpowiednie korekty powinny zostać dokonane przez A)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 16);
Czy w przypadku dokonania przez Spółka zwrotu towarów nabytych przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa przez A, których nabycie nie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez tą spółkę (np. wydatki na towary które stanowią koszt bezpośredni uzyskania przychodów) – oraz otrzymaniu od dostawcy towaru zwrotu kwoty wynagrodzenia za dostawę towaru, Spółka ma (będzie miała) obowiązek rozpoznać przychód w związku z otrzymaną zapłatą (lub też czy odpowiednie korekty powinny zostać dokonane przez A)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 17).

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i 2 (oznaczonych we wniosku nr 13 i 14). Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 3, 4 oraz 5 (oznaczonych we wniosku odpowiednio numerami 15, 16 oraz 17 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną z 06 grudnia 2016 r. nr 3063-ILPB2.4510.191.2016.1.KS.

Dodatkowo informuje się, że w zakresie podatku od towarów i usług oraz w pozostałej części podatku dochodowego od osób prawnych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 (oznaczonego we wniosku nr 13).

(Pośrednie koszty uzyskania przychodów)

W przypadku, gdy po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa Spółka otrzymała lub otrzyma fakturę (wystawioną przed lub po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa), dokumentującą dostawę towarów lub usług stanowiących koszty pośrednie uzyskania przychodów (np. usługi telekomunikacyjne), wykonane jeszcze przed przeniesieniem przedsiębiorstwa oraz dokonała lub dokona zapłaty za tą fakturę, to tak poniesiony koszt mógł (może) stanowić koszt uzyskania przychodu Spółka (przy założeniu, że koszt ten zostanie zaksięgowany w księgach Spółka ) – koszt ten nie powinien zostać rozpoznany przez A.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (oznaczonego we wniosku nr 14).

W przypadku, gdy po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa Spółka otrzymała lub otrzyma fakturę wystawioną po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa dotyczącą towarów dostarczanych/usług świadczonych zarówno przed, jak i po przeniesieniu przedsiębiorstwa oraz dokonała lub dokona zapłaty za tą fakturę, to tak poniesiony koszt mógł (może) stanowić koszt uzyskania przychodu Spółka (przy założeniu, że koszt ten zostanie zaksięgowany w księgach Spółka Line) – koszt ten nie powinien zostać rozpoznany przez A.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytań 1 i 2 (oznaczonych we wniosku nr 13 oraz 14 – pośrednie koszty uzyskania przychodów).

Wprowadzenie

Istota zadanych przez Wnioskodawców pytań, oznaczonych we wniosku numerami 1 (13) oraz 2 (14), sprowadza się do tego, czy w sytuacji, gdy:

Spółka A nabyła towary lub usługi stanowiące pośrednie koszty uzyskania przychodów, które (w całości lub częściowo) zostały do tej spółki dostarczone przez dostawców jeszcze przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa,
nabyte przez A towary/usługi zostały następnie wydane Spółce Spółka w ramach przeniesienia przedsiębiorstwa,
faktura dokumentująca dostawę tych towarów została: (a) otrzymana przez Spółkę Spółka po dacie przeniesienia przedsiębiorstwa, a więc w okresie, w którym przedsiębiorstwo prowadzone jest już przez Spółka , (b) opłacona przez Spółka oraz (c) zaksięgowana w księgach Spółka ;

– to czy koszt uzyskania przychodu powinien zostać rozpoznany w Spółce A, czy też w Spółce.

Przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie

Przepisy prawa podatkowego:

Zgodnie z artykułem 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu”.
Zgodnie z artykułem 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Zgodnie z artykułem 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców

Na mocy umowy przenoszącej przedsiębiorstwo na Spółka zostały przeniesione w szczególności prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych w związku z działalnością przedsiębiorstwa. W wyniku przejścia praw i obowiązków wynikających z umów zakupu towarów i usług, to na Spółka spoczywa obowiązek zapłaty względem kontrahentów długów wynikających z faktur (faktur korygujących) lub innych dokumentów obciążeniowych wystawionych w związku z dostawą towarów/świadczeniem usług przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa.

W opinii Wnioskodawców, nie ulega wątpliwości, że wydatki poniesione na nabycie towarów i usług które (a) zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów generowanych przez przedsiębiorstwo przeniesione przez A, to Spółka oraz (b) które nie stanowią tzw. bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, lecz są tzw. kosztami pośrednimi, powinny móc być rozpoznane bądź przez A, bądź przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodów.

Wydatki te spełniają bowiem wszystkie przesłanki do uznania ich za koszt uzyskania przychodów.

Literalne brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rodzi jednak pewne wątpliwości co do kwestii, który z podmiotów powinien być uprawniony do rozpoznania tych kosztów jako koszt uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawców, uwzględniając okoliczność, że Spółka stała się z dniem nabycia przedsiębiorstwa stroną umów z dostawcami towarów zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa A (a tym samym podmiotem, który był współodpowiedzialny za dokonanie zapłaty za faktury dokumentujące dostawy towarów oraz świadczenie usług, również te które miały miejsce przed przeniesieniem przedsiębiorstwa), a jednocześnie podmiotem który:

kontynuując prowadzenie działalności gospodarczej de facto korzystał z efektów usług nabytych przed przeniesieniem przedsiębiorstwa przez A oraz z towarów które zostały nabyte przez A ;
był podmiotem, który dokonał księgowania faktur dokumentujących dostawę towarów oraz usług;
był podmiotem, który dokonał zapłaty za towary/usługi;
był podmiotem, który otrzymał fakturę dokumentującą dostawę tych towarów;

– Spółka powinna być podmiotem uprawnionym do zaliczenia omawianej kategorii wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie pytań 1 i 2 (oznaczonych we wniosku nr 13 i 14) – jest prawidłowe.

Udzielając odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytania oraz dokonując oceny stanowisk zawartych we wniosku, na wstępie należy zaznaczyć (co również wynika z uzupełnienia wniosku przez Spółkę), że w sprawie brak jest sukcesji podatkowej wynikającej z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.). Przepisy powyższej ustawy regulują m.in. zagadnienie sukcesji podatkowej, tj. sytuację, w której dany podmiot (podatnik) wstępuje w prawa i obowiązki innego podatnika m.in. korzystając z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika).

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Inaczej rzecz ujmując, należy sprawdzić, czy każde prawo, które przysługiwałoby danemu podmiotowi (podatnikowi) przysługuje – na podstawie przepisów o sukcesji prawnej – innemu podmiotowi (podatnikowi), będącemu tzw. „następcą prawnym” tego pierwszego podmiotu (podatnika).

Powyższe kwestie regulują przepisy działu III rozdziału 14 ww. ustawy. W regulacjach tych, zawarta jest pozycja podatkowo - prawna dwóch kategorii podmiotów: następców prawnych oraz podmiotów przekształconych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

osób prawnych,
osobowych spółek handlowych,
osobowych i kapitałowych spółek handlowych

− wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

innej osoby prawnej (osób prawnych);
osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

przekształcenia innej osoby prawnej,
przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

− wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Według art. 93a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
2. spółki kapitałowej.

Stosownie do art. 93c § 1 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w anie podziału, składnikami majątku. Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Z powyższego wynika, że następstwo podatkowe związane jest przede wszystkim ze zdarzeniami prawnymi określonymi jako: przekształcenie, połączenie, podział osób prawnych. Należy zaznaczyć, że następstwo podatkowe stanowi odstępstwo od reguły powiązania praw i obowiązków podatkowych z bytem prawnym wyłącznie podatnika, jest więc nietypową instytucją w prawie podatkowym. Z tychże względów, wszelkie tego rodzaju sytuacje, nawet dostatecznie uzasadnione ekonomicznie, muszą mieć wystarczającą podstawę prawną, aby móc wobec nich zastosować instytucję sukcesji podatkowej.

Sukcesja podatkowa polega na przejęciu praw i obowiązków na następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Ordynacja podatkowa wiąże sukcesję podatkową z łączeniem się przedsiębiorstw, przejęciem, przekształceniem oraz podziałem przez wydzielenie. Oznacza to, że przeniesienie przedsiębiorstwa do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie mieści się w żadnym z powyższych zdarzeń, dlatego nie występuje w tym przypadku sukcesja podatkowa.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdują zastosowania przepisy ustawy Ordynacja podatkowa regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. sukcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93e tej ustawy, tj. sytuacja, w której dany podmiot (podatnik) korzysta z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika).

Wskazana powyżej okoliczność braku sukcesji podatkowej w przypadku przeniesienia przedsiębiorstwa nie wyłącza jednak generalnego obowiązku, jaki ciąży na podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych, w postaci prawidłowego ustalenia dochodu do opodatkowania za dany rok podatkowy.

Nie ulega wątpliwości, że każda ze stron transakcji (Wnioskodawca i Spółka której przedsiębiorstwo zostało przeniesione na rzecz Wnioskodawcy) jest zobowiązana do prawidłowego ustalenia wysokości kosztów podatkowych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed jak i po przeniesieniu przedsiębiorstwa.

Uwzględniając obowiązek prawidłowego ustalenia wysokości kosztów podatkowych przez każdą ze stron transakcji przeniesienia przedsiębiorstwa należy wziąć pod uwagę fakt wniesienia do Wnioskodawcy w szczególności praw i obowiązków wynikających z umów zawartych w związku z działalnością przedsiębiorstwa. Zatem obowiązek uregulowania (faktycznej zapłaty) należności względem kontrahentów przez Wnioskodawcę, wynika z przejęcia w ramach przeniesienia przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków z umów zawartych w związku z działalnością przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa (które było przedmiotem transferu do Spółka ) A nabywało towary oraz usługi, których nabycie stanowi tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów (np. koszty nabycia usług telekomunikacyjnych, koszty zakupów towarów do wyposażenia biura itp.), które to towary lub usługi zostały dostarczone jeszcze przed dniem przeniesienia przedsiębiorstwa (albo, które były dostarczane w sposób ciągły, zarówno przed, jak również po dacie przeniesienia przedsiębiorstwa i objęte jedną fakturą) jednak w odniesieniu do których:

faktura je dokumentująca wpłynęła lub wpłynie już po dacie transferu przedsiębiorstwa do Spółki;
faktura ta została lub zostanie zaksięgowana przez Spółkę ;
zapłata za te towary i usługi nastąpiła lub nastąpi przez Spółkę.

Wskazać należy, że podstawową kwestią podlegającą rozstrzygnięciu jest, czy przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodów, w szczególności art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.) pozwalają w omawianych przypadkach objętych pytaniami nr 1 i 2 na zaliczenie przez Wnioskodawcę w poczet kosztów uzyskania przychodów wydatków:

wynikających z faktur otrzymanych lub które Wnioskodawca otrzyma (wystawionych przed lub po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa) dokumentujących dostawę towarów lub usług stanowiących koszty pośrednie uzyskania przychodów (np. usługi telekomunikacyjne), wykonane jeszcze przed przeniesieniem przedsiębiorstwa w odniesieniu do których dokonał lub dokona zapłaty (przy założeniu, że koszt ten zostanie zaksięgowany w księgach Wnioskodawcy),
wynikających z faktur otrzymanych lub które Wnioskodawca otrzyma wystawionych po momencie przeniesienia przedsiębiorstwa dotyczących towarów dostarczanych/usług świadczonych zarówno przed jak i po przeniesieniu przedsiębiorstwa oraz dokonał lub dokona zapłaty za te faktury (przy założeniu, że koszt ten zostanie zaksięgowany w księgach Wnioskodawcy)

czy też ww. koszty powinny zostać rozpoznany przez A.

W konsekwencji, możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych przez Wnioskodawcę wydatków z tyt. otrzymania ww. faktur za towary i usługi należy rozpatrywać na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. spełnienia wszystkich przesłanek w nim wymienionych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Stosownie do przywołanej treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu należy zatem, zgodnie z utrwalonymi już poglądami judykatury (por. przykładowo wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 czerwca 2009 r. sygn. akt II FSK 234/08; uchwały NSA z 24 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS 6/10 oraz z 12 grudnia 2011 r. sygn. akt II FPS 2/11) uważać takie wydatki, których poniesienie przez podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1. Nie każdy zatem wydatek poniesiony przez podatnika, nawet będący kosztem w sensie bilansowym i jednocześnie nie wymieniony w art. 16 ust. 1, będzie kosztem uzyskania przychodu (por. A. Gomułowicz (w:) A. Gomułowicz, J. Małecki - Podatki a prawo podatkowe, Wyd. Prawnicze LexisNexis 2002, s. 126; B. Dauter (w:) pracy zbiorowej - Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wyd. Unimex 2003, s. 259).

Użycie w art. 15 ust. 1 ww. ustawy zwrotu „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek przynieść musi skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik podatku dochodowego od osób prawnych ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak, że będą one związane z opodatkowaną działalnością oraz nie zostały wskazane w katalogu wydatków nie stanowiących tego rodzaju kosztów w art. 16 ust. 1 ustawy. Zatem przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany z tego punktu widzenia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 listopada 2004 r. FSK 671/04).

Z powyższego jasno wynika, że warunkiem zakwalifikowania wydatków jako kosztów, jest ich celowe poniesienie z zasobów majątkowych podatnika. Oznacza to, że o zaliczeniu przedmiotowych, zapłaconych przez Wnioskodawcę po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa zobowiązań, decydować będzie ich związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4–4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W roku podatkowym, w którym powstały odpowiadające im przychody, są również potrącalne bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego (art. 15 ust. 4b omawianej ustawy).

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po upływie ww. terminów, są natomiast potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c tej ustawy).

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Powyższe oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.). Dodatkowym potwierdzeniem na słuszność powyższego stwierdzenia jest też art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który wyraźnie wskazuje, że księgi rachunkowe prowadzone zgodnie z ustawą o rachunkowości powinny zapewnić określenie wysokości dochodu do opodatkowania (straty) i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej, np. w dniu wystawienia faktury.

Zauważyć należy, że w rozpatrywanej kwestii nie chodzi o wydatki (koszty) poniesione przez jedną spółkę, które miałyby przejść w ramach rozliczeń za dany rok podatkowy na inną spółkę i stanowić u niej koszty podatkowe, czy też generalnie rzecz traktując o przejście „podatkowych” praw i obowiązków z jednego podmiotu na drugi, lecz o wydatki ponoszone już przez ten drugi podmiot (Wnioskodawcę do którego przeniesione zostało przedsiębiorstwo Spółki A).

Wnioskodawca wskazał, że: faktura dokumentująca zobowiązania wpłynęła lub wpłynie po dacie transferu przedsiębiorstwa, faktura ta została lub zostanie zaksięgowana przez Wnioskodawcę; zapłata za te towary i usługi nastąpiła lub nastąpi przez Wnioskodawcę.

Przedsiębiorstwo prowadzone przed restrukturyzacją, które zostało przeniesione do Spółki, prowadziło działalność polegającą na produkcji oraz sprzedaży mebli. Działalność ta była prowadzona przed opisaną restrukturyzacją i jest w pełni kontynuowana obecnie przez Wnioskodawcę.

Zatem, pomimo że Wnioskodawca otrzymał/otrzyma faktury (wystawione przed lub po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa) dokumentujące dostawę towarów i usług, które świadczone były jeszcze przed przeniesieniem przedsiębiorstwa (pytanie 1); przed jak i po przeniesieniu przedsiębiorstwa (pytanie 2) – uznać należy, że to Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia wydatków wynikających z ww. faktur do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ to Wnioskodawca faktycznie poniesie ciężar ekonomiczny ww. kosztów dokonując ich zapłaty.

Podkreślenia wymaga, że przez poniesienie kosztu należy rozumieć pokrycie kosztów z własnych zasobów majątkowych podatnika, przy czym decydujące jest to, czy koszt ostatecznie został poniesiony przez podatnika. W sprawie wydatki na opłacenie przedmiotowych faktur zostaną poniesione faktycznie przez Wnioskodawcę (co podkreśla sam Wnioskodawca).

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w przypadku, gdy:

po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa Wnioskodawca otrzymał lub otrzyma fakturę (wystawioną przed lub po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa), dokumentującą dostawę towarów lub usług stanowiących koszty pośrednie uzyskania przychodów (np. usługi telekomunikacyjne), wykonane jeszcze przed przeniesieniem przedsiębiorstwa oraz dokonał lub dokona zapłaty za tą fakturę, to tak poniesiony koszt mógł (może) stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki (przy założeniu, że koszt ten zostanie zaksięgowany w księgach Wnioskodawcy);
po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa Wnioskodawca otrzymał lub otrzyma fakturę wystawioną po dniu przeniesienia przedsiębiorstwa dotyczącą towarów dostarczanych/usług świadczonych zarówno przed jak i po przeniesieniu przedsiębiorstwa oraz dokonał lub dokona zapłaty za tą fakturę, to tak poniesiony koszt mógł (może) stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy (przy założeniu, że koszt ten zostanie zaksięgowany w jego księgach).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę na interpretację indywidualną wydaną na podstawie art. 14r § 1 Ordynacji podatkowej wnosi się do sądu administracyjnego właściwego ze względu na siedzibę organu wydającego interpretację, czyli w niniejszej sprawie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin