Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.855.2016.3.JKT
z 29 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2016 r., (data wpływu do tut. BKIP 27 września 2016 r.), uzupełnionym 18 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zakupu materiałów i innych kosztów w związku ze sprzedażą powrotną, oraz
• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków

(pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2)

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zakupu materiałów i innych kosztów w związku ze sprzedażą powrotną, oraz
• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.855.2016.2.JKT, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 18 listopada 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”) jest spółką z siedzibą na terytorium Polski, zamierzającą dokonywać zakupu materiałów stalowych z terytorium Rosji. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT. Spółka zamierza wynająć na terytorium Polski powierzchnię magazynową w celu czasowego magazynowania zakupionych materiałów. Powierzchnia magazynowa ma być zlokalizowana na terenie zakładu klienta/odbiorcy, który będzie ostatecznym odbiorcą importowanych na terytorium Polski materiałów. Lokalizacja magazynu na terenie zakładu klienta podyktowana jest koniecznością posiadania tzw. pogotowania zapasowego materiałów wykorzystywanych przez klienta w procesie produkcji. Spółka rozważa następujący wariant organizacji procesu zakupu i sprzedaży materiałów.

Spółka nabywa materiały od spółki z siedzibą w Słowacji, zarejestrowanej w Polsce jako czynny podatnik VAT, nieposiadającej stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, importującej na terytorium Polski materiał z Rosji w ramach procedury uproszczonej zawartej w art. 33a ustawy o VAT. Spółka zajmuje się składowaniem, magazynowaniem, przechowywaniem zakupionego towaru w wynajmowanym magazynie zlokalizowanym na terenie zakładu ostatecznego odbiorcy. W momencie pobrania materiału z magazynu przez ostatecznego odbiorcę nastąpi sprzedaż materiałów przez Spółkę z powrotem na rzecz spółki z siedzibą w Słowacji, zarejestrowanej w Polsce jako czynny podatnik VAT, nieposiadającej stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce (tzw. sprzedaż powrotna). Sprzedaż powrotna dokonywać będzie się po cenach umożliwiających Spółce pokrycie kosztów związanych z zakupem materiałów, jak i kosztów związanych z magazynowaniem materiałów. Ostatecznie materiały zostaną sprzedane ostatecznemu nabywcy przez spółkę z siedzibą w Słowacji, zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik VAT, nieposiadającą stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, importującą na terytorium Polski materiał z Rosji w ramach procedury uproszczonej zawartej w art. 33a ustawy o VAT.

Materiały będące przedmiotem obrotu są m.in. materiałami wymienionymi w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) na podstawie art. 15 ust.1 ustawy o pdop Spółce przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zakupu materiałów i innych kosztów w związku z zaistnieniem tzw. sprzedaży powrotnej do pierwotnego dostawcy materiałów, tj. spółki z siedzibą w Słowacji, zarejestrowanej w Polsce jako czynny podatnik VAT, nieposiadającej stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, importującej na terytorium Polski materiał z Rosji w ramach procedury uproszczonej zawartej w art. 33a ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
   
2. Jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze jest twierdząca, to czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o pdop Spółka jest uprawniona do zaliczenia wydatków z tytułu zakupu materiałów i innych wydatków związanych z tzw. sprzedażą powrotną do pierwotnego dostawcy materiałów do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków, tj. w dacie zaksięgowania tych wydatków w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie faktur otrzymanych od dostawców, w tym dla wartości materiałów połączone z ustaleniem stanu tych składników oraz korekty tych wydatków o wartość tego stanu na koniec każdego okresu sprawozdawczego (miesiąca kalendarzowego), za który następuje rozliczenie z budżetem z tytułu podatku dochodowego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki spełniają kryteria, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, a jako takie powinny stanowić koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

Zgodnie z art. 15 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie sytuacji ekonomicznej podatnika oraz osiągnięcie przez niego przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

W praktyce przyjmuje się, że wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu, jeśli spełnione są następujące kryteria:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• wydatek jest definitywny (rzeczywisty),
• wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• wydatek został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• wydatek został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że koszty związane z zakupem materiałów i inne koszty z tym związane spełniają przestanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, a jako takie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 2

Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe nie prowadzą odrębnej ewidencji towarów i materiałów dla celów podatku dochodowego. Korzystają oni z ewidencji tych składników majątku prowadzonej dla celów bilansowych. W myśl bowiem art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, księgi rachunkowe powinny być prowadzone w sposób zapewniający m.in. określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy. Gdy wydatki na zakup ww. składników majątku należą do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, wówczas zasadniczo potrąca się je z chwilą uzyskania przychodu, którego te towary/materiały bezpośrednio dotyczą (ad. 15 ust. 4, 4b-4c ustawy o pdop ). Jeśli natomiast omawiane wydatki należą do kosztów pośrednich, to potrąca się je w dacie poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury lub rachunku, a w razie ich braku - innego dowodu (art. 15 ust. 4d-4e ustawy o pdop). Kierownik jednostki może podjąć decyzję, że dla celów bilansowych materiały lub towary mogą być odpisywane w koszty na dzień ich zakupu. Wiąże się to z koniecznością ustalania stanu tych składników majątku, jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy. Kwestia ta była przedmiotem interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 marca 2013 r. nr ILPB3/423-510/12-4/EK. W interpretacji tej organ podatkowy stwierdził, że w celu prawidłowego rozliczenia się z podatku dochodowego, podatnicy odpisujący (dla celów bilansowych) wartość materiałów/towarów w koszty na dzień ich zakupu, powinni sporządzać inwentaryzacje tych składników majątku na koniec każdego okresu sprawozdawczego, za który następuje rozliczenie z budżetem z tytułu podatku dochodowego.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zaliczenia wydatków z tytułu zakupu materiałów i innych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków, tj. w dacie zaksięgowania tych wydatków w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie faktur otrzymanych od dostawców, w tym dla wartości materiałów połączone z ustaleniem stanu tych składników oraz korekty tych wydatków o wartość tego stanu na koniec każdego okresu sprawozdawczego (miesiąca kalendarzowego), za który następuje rozliczenie z budżetem z tytułu podatku dochodowego.

Na tle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z uwagi na fakt, że nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie wszystkich racjonalnie uzasadnionych kosztów, jakie mogą być ponoszone w wyniku zdarzeń gospodarczych zachodzących w toku prowadzonej działalności gospodarczej, definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
• musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• musi zostać właściwie udokumentowany,
• nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonywać zakupu materiałów stalowych z terytorium Rosji. W tym celu zamierza wynająć na terytorium Polski powierzchnię magazynową w celu czasowego magazynowania zakupionych materiałów. Będzie ona zlokalizowana na terenie zakładu ostatecznego odbiorcy importowanych na terytorium Polski towarów. Spółka będzie nabywała od spółki z siedzibą w Słowacji materiały. W momencie pobrania materiałów przez ostatecznego odbiorcę nastąpi sprzedaż przez Spółkę materiałów z powrotem na rzecz spółki z siedzibą w Słowacji. Ostatecznie materiały będą sprzedawane przez spółkę z siedzibą w Słowacji, importującą materiały stalowe z Rosji. Sprzedaż powrotna będzie dokonywana po cenach pokrywających koszty zakupu materiałów i ich magazynowania.

Art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047), stanowi, że kierownik jednostki może zezwolić na odpisywanie w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy.

Natomiast, moment potrącalności kosztów został uregulowany w art. 15 ust. 4–4e updop.

W art. 15 ust. 4 updop określono, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Należy również zauważyć, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c updop).

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) – w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.

Zasada potrącalności kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami zawarta została w art. 15 ust. 4d updop, który stanowi, że są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).

W świetle wyżej wskazanych zasad, data potrącalności kosztów zależy więc od charakteru powiązania kosztów z przychodem podatkowym.

W przypadku prowadzenia ewidencji uproszczonej na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości i sporządzania inwentaryzacji materiałów, towarów lub produktów gotowych tylko na dzień bilansowy, wydatki na ich nabycie/wytworzenie są w trakcie roku zaliczane w całości do kosztów w dacie zakupu/wytworzenia.

Wobec powyższego, w celu prawidłowego rozliczenia się z tytułu podatku dochodowego, podatnicy prowadzący uproszczone ewidencje na podstawie art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, powinni sporządzać inwentaryzacje materiałów, towarów i wyrobów gotowych na koniec każdego okresu sprawozdawczego, za który następuje rozliczenie z budżetem z tytułu podatku dochodowego (miesiąca bądź kwartału, jeśli wpłaca zaliczki kwartalnie). Wyjątkiem są ci podatnicy, którzy wybrali wpłaty zaliczek na podatek w formie uproszczonej, ustalone na podstawie dochodu deklarowanego w latach ubiegłych (art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej regulacje prawne należy wskazać, że Spółka będzie uprawniona do zaliczenia wydatków z tytułu zakupu materiałów i innych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków, tj. w dacie zaksięgowania tych wydatków w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie faktur otrzymanych od dostawców, w tym dla wartości materiałów połączone z ustaleniem stanu tych składników oraz korekty tych wydatków o wartość tego stanu na koniec każdego okresu sprawozdawczego (miesiąca kalendarzowego), za który następuje rozliczenie z budżetem z tytułu podatku dochodowego.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zakupu materiałów i innych kosztów w związku ze sprzedażą powrotną, oraz
• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków

jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14 na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Kardynała S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.