Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-571/15-3/RD
z 26 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2015 r., (złożone za pośrednictwem platformy ePUAP do tut. Biura w dniu 7 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT 0% dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT 0% dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest polskim podatnikiem VAT świadczącym usługi transportu towarów m.in. dla podatników VAT z siedzibą poza terytorium Unii Europejskiej (dalej: „Kontrahent”). Kontrahent nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Usługa transportu świadczona przez Spółkę jest w całości wykonywana na terytorium Polski. Transport wykonywany przez Spółkę jest elementem usługi transportu międzynarodowego wykonywanej przez Kontrahenta na rzecz klienta mającego siedzibę na terytorium Polski albo na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (dalej: „Klient”), polegającej na transporcie towarów na odcinku: miejsce poza granicami Unii Europejskiej - Polska. Za wyświadczoną usługę Spółka wystawia na rzecz Kontrahenta fakturę VAT. W swojej dokumentacji ma kopię tej faktury. Spółka posiada kopię listu przewozowego CMR potwierdzającą transport towarów na trasie: miejsce poza terytorium Unii Europejskiej – Polska.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy do zastosowania stawki 0% VAT za świadczone usługi na rzecz Kontrahenta wystarczające będzie posiadanie przez Spółkę dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 będzie prawidłowa, to czy wystarczającym jest jeśli Spółka będzie posiadać jedynie kopie dokumentów (oryginały kopii oraz kopie przesyłane drogą elektroniczną lub faxem), o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, tj. dokumentu, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktury wystawionej przez Spółkę?
3. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 2 będzie negatywna, to w jaki sposób dokumenty, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT mogą być uwierzytelnione, aby Spółka mogła zastosować stawkę 0% VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. Do zastosowania stawki 0% VAT za świadczone usługi na rzecz Kontrahenta wystarczające będzie posiadanie przez Spółkę dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad 2. Zdaniem Spółki, jeśli odpowiedź na pytanie 1 będzie prawidłowa, to wystarczającym jest jeśli Spółka będzie posiadać jedynie kopie dokumentów (oryginały kopii oraz kopie przesyłane drogą elektroniczną lub faxem), o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, tj. dokumentu, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktury wystawionej przez Spółkę.

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia „Obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do: 1) usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego”. Nie podlega wątpliwościom, że usługi transportu, jakie Spółka świadczy na rzecz Kontrahenta stanowią fragment transportu międzynarodowego. Transportem międzynarodowym w świetle ustawy o VAT jest bowiem m.in. przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju (art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy o VAT). W konsekwencji, świadczone przez Spółkę usługi, które dotyczą wyłącznie transportu wykonywanego w całości na terytorium Polski w ramach transportu międzynarodowego będą opodatkowane stawką 0% VAT. Stawkę 0% należy stosować pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT (§ 6 ust. 2 Rozporządzenia).

Treść przepisu, do którego odwołuje się ustawodawca w Rozporządzeniu wskazuje, że „Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu: 1) towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;” Pkt 2, do którego odwołuje się powyższy przepis wskazuje, że dla towarów importowanych podatnik ma posiadać dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

W ocenie Spółki, w przypadku świadczonych przez nią usług, nie ma ona obowiązku posiadania dokumentu, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT. Za takim sposobem rozumienia przepisów przemawia ich wykładnia literalna. Z treści § 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 5 Rozporządzenia wynika, że dowód, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 nie jest w sytuacji Spółki wymagany, ponieważ ustawodawca nie wskazał, że podatnik musi również posiadać dowód potwierdzający włączenie wartości usług transportu do podstawy opodatkowania z tytułu importu towaru. Po drugie, z treści art. 83 ust. 5 ustawy o VAT należy wnioskować, że dokument potwierdzający wliczenie do podstawy kosztów usług transportu dotyczą przewoźnika lub spedytora, który odpowiedzialny jest za całość transportu międzynarodowego. Spółka odpowiedzialna jest natomiast wyłączenie za transport wewnątrz kraju, wobec czego wymóg posiadania Spółki kolejnego dokumentu stanowiłoby wyraz nadmiernego formalizmu. Spółka jako podwykonawca, nie działa również na zlecenie importera, zatem trudno od niej wymagać, aby posiadała dokument będący w jego posiadaniu, z którego miałby wynikać fakt wliczenia wartości jej usługi do podstawy opodatkowania VAT z tytułu importu. Niejednokrotnie bowiem pozyskanie przez podwykonawcę takiego dowodu byłoby w praktyce niemożliwe.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w doktrynie. A. Bartosiewicz w „VAT. Komentarz 2015” wskazuje, że „Należy zauważyć, że zgodnie z przepisem § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia o stawkach stawka 0% znajduje zastosowanie także do usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego. W tym przypadku warunkiem zastosowania stawki 0% jest posiadanie stosownych dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy”. Również organy podatkowe wskazują, że podatnicy dokonujący transportu w kraju w ramach transportu międzynarodowego dla zastosowania stawki 0% VAT muszą być w posiadaniu tylko dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 13 lipca 2011 r. sygn. IPPP3/443-570/11-2/SM zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który wskazał, że „Mając na uwadze powyższe, możliwość zastosowania stawki VAT 0% do usługi transportu towarów świadczonej w całości na terytorium Polski, będącej częścią międzynarodowej usługi transportu towarów importowanych do Polski uzależnione jest od posiadania określonych dokumentów. Niemniej jednak, w tym przypadku ustawodawca nie uzależnia możliwości zastosowania stawki VAT 0% od posiadania dokumentu potwierdzającego wliczenie wartości wyżej wymienionej usługi transportu do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów”. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2011 r. sygn. ITPP2/443-642/11/EB stwierdził, że „Do zastosowania 0% stawki podatku dla świadczonej usługi międzynarodowego transportu towarów, nie jest wymagany dokument, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 2 u.p.t.u., potwierdzający wliczenie wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, lecz jedynie dokumenty wskazane w ust. 5 pkt 1 tego artykułu”. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2011 r. sygn. ITPP2/443-1226a/10/AK stwierdził, że „W przypadku dopuszczenia do obrotu towaru poza Polską nie mamy do czynienia z importem towaru w rozumieniu polskiej ustawy. W takim przypadku podatnik, aby zastosować stawkę VAT 0%, nie jest zobowiązany do posiadania dokumentu celnego potwierdzającego wliczenie wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów, lecz jedynie dokumenty wynikające z art. 83 ust. 5 pkt 1 u.p.t.u”.

Ad 2. Zdaniem Spółki, nie ma obowiązku wykazywania się przez Spółkę oryginałami dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT. Transport realizowany przez przewoźników (spedytorów) podlega Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238). Zgodnie z art. 5 ust. 1 Konwencji list przewozowy CRM jest sporządzany w trzech egzemplarzach: 1. oryginał - dla nabywcy, 2. oryginał - towarzyszy przesyłce, 3. oryginał - dla przewoźnika. Spółka będąc podwykonawcą Klienta nie jest w stanie uzyskać oryginału listu przewozowego, ponieważ liczba wystawianych listów jest ściśle limitowana, wobec czego Spółka może uzyskać jedynie kserokopię CMR od Kontrahenta. Spółka nie przedstawi również oryginału faktury wystawionej na Kontrahenta – oryginał przekazywany jest bowiem Kontrahentowi. W konsekwencji Spółka może wykazać się jedynie kopią faktury wystawionej na rzecz Kontrahenta. Zdaniem Spółki, posiadanie kopii listu przewozowego oraz faktury nie wyklucza zatem zastosowania stawki 0% podatku. Zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji, jako dowód w postępowaniu podatkowym należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (zasada otwartego katalogu dowodów). Jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 1 września 2008 r. (sygn. akt II FSK 1541/06), Ordynacja podatkowa nie wprowadza hierarchii mocy dowodowej poszczególnych środków dowodowych (z wyjątkiem przypadków określonych w art. 193 i 194) - niedopuszczalne zatem jest stosowanie formalnej teorii dowodów przez twierdzenie, że daną okoliczność można udowodnić wyłącznie określonymi środkami dowodowymi. Granice dowodu wyznacza przyczynienie się danego środka dowodowego do wyjaśnienia sprawy oraz brak sprzeczności z prawem. Żaden natomiast przepis prawa nie ogranicza formy dowodu w postaci dokumentu tylko do jego oryginału. Taką samą moc ma więc zarówno oryginał dokumentu, jak i jego kserokopia.

Powyższe stanowisko podzielają organy podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2011 r. sygn. ITPP2/443-642/11/EB wskazał, że „Na tle uregulowań art. 83 ust. 5 pkt 1 u.p.t.u., dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dowodu. O ile kserokopie listów przewozowych stosowanych wyłącznie w komunikacji międzynarodowej (CMR), w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości potwierdzają rzeczywisty fakt wyświadczenia usługi transportu towarów z miejsca nadania (Norwegii) do miejsca przeznaczenia (Polski), w wyniku którego nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim - świadczone usługi opodatkowane będą stawką podatku w wysokości 0%”. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2011 r. sygn. ITPP2/443-1410/11/AK przyznał rację stanowisku podatnika, który stwierdził, że „Przepisy krajowe - art. 42 ust. 1 pkt 2, art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowią o formie dokumentów potwierdzających dostawę wewnątrzwspólnotową. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu”.

Również z orzecznictwa sądowoadministracyjnego wynika, że nie ma obowiązku posiadania oryginału dokumentów wymienionych w przepisach podatkowych. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 4 stycznia 2011 r. sygn. I SA/Łd 1287/10 wskazał, że „W ocenie Sądu zasadne jest stanowisko, zgodnie, z którym podatnik nie musi posiadać wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług dowodów jako odrębnych. Wystarczające jest tylko, by dokumenty te zawierały informacje, z których będzie wynikać, że dany towar został rzeczywiście dostarczony do innego państwa członkowskiego. Wynika stąd dalej, że omawiane dokumenty mają „łącznie” potwierdzać, że doszło do dostawy wewnątrzwspólnotowej. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w dyspozycji cytowanego przepisu”. NSA w wyroku z dnia 28 stycznia 2010 r. sygn. I FSK 1421/08 uznał, że „Należy podkreślić, że powołane wyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Dlatego też – wbrew stanowisku Sądu I instancji - zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem. W ocenie Sądu odwoławczego nie stanowi także podstawy dla odmowy zastosowania stawki podatku 0% przy dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, okoliczność dysponowania przez skarżącą spółkę kserokopią listu przewozowego. Biorąc pod uwagę różnorodność zdarzeń i stanów faktycznych występujących w obrocie gospodarczym w praktyce, nietrudno wyobrazić sobie takie sytuacje, gdy np. oryginalny egzemplarz listu przewozowego nie zostaje nadawcy wydany (nadawca otrzymuje jego kopię), lub - wydany w oryginale, zostaje przez niego zgubiony. Oznacza to, że na gruncie ustawy o VAT brak jest podstaw do automatycznego kwestionowania kserokopii lub kopii faksowej listu przewozowego, jako dowodu w sprawie, gdy ustawa ta w komentowanych przepisach nie wprowadza wymogu posiadania oryginału dokumentu, a w razie jakichkolwiek wątpliwości np. co do jego autentyczności, przewiduje możliwość złożenia innych dokumentów, wskazujących, iż nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa”. Powyższe wyroki dotyczą co prawda zastosowania stawki 0% dla WDT. Istotą tych orzeczeń jest jednak kwestia formy, jaką mogą stanowić dokumenty. Sądy wprost wskazują, że nie jest najistotniejsze by dokumenty stanowiły oryginał, lecz by dokumentowały faktycznie dokonaną transakcję. W konsekwencji, należy przyznać, że również w sprawie Spółki nie ma ona obowiązku posiadania oryginałów dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Na mocy art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Z kolei § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719), zwanego dalej rozporządzeniem, stanowi, iż obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług transportu towarów, jeżeli transport ten wykonywany jest w całości na terytorium kraju i stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Przy czym stosownie do treści ust. 2 powołanego wyżej § 6 rozporządzenia przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2.

Zgodnie z pkt 2 cytowanego przepisu dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu towarów importowanych - oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.

Jak wynika z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Istotą przywołanego przepisu jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem transportu rzeczywiście przekroczyły granicę z państwem trzecim. Podstawowe znaczenie dla udokumentowania międzynarodowego transportu towarów jest list przewozowy stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, który potwierdzałby, że nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Dopuszczalne są też inne dokumenty – przy czym ustawodawca nie określił jakie to mają być dowody – jednak muszą one jednoznacznie, w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać spełnienie ww. wymogu. Zatem chcąc zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające, że w wyniku przewozu towarów z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jako polski podatnik VAT świadczy usługi transportu towarów m.in. dla podatników VAT z siedzibą poza terytorium Unii Europejskiej (Kontrahent). Kontrahent nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Usługa transportu świadczona przez Spółkę jest w całości wykonywana na terytorium Polski. Transport wykonywany przez Spółkę jest elementem usługi transportu międzynarodowego wykonywanej przez Kontrahenta na rzecz klienta mającego siedzibę na terytorium Polski albo na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (Klient), polegającej na transporcie towarów na odcinku: miejsce poza granicami Unii Europejskiej - Polska. Za wyświadczoną usługę Spółka wystawia na rzecz Kontrahenta fakturę VAT. W swojej dokumentacji ma kopię tej faktury. Spółka posiada kopię listu przewozowego CMR potwierdzającą transport towarów na trasie: miejsce poza terytorium Unii Europejskiej – Polska.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii, czy Spółka świadcząc przedmiotowe usługi transportu na rzecz Kontrahenta będzie miała prawo do zastosowania stawki 0% VAT będąc w posiadaniu dokumentów o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy. Przy tym Wnioskodawca powziął wątpliwości czy wystarczające jest posiadanie jedynie kopii dokumentów o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy tj. dokumentów z których jednoznacznie wynika że w związku z przewozem z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim (oryginały kopii oraz kopie przesłane drogą elektroniczną lub faxem) i faktury wystawionej przez Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT.

Jak wynika z § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia usługa transportu towarów w całości wykonywanego na terytorium kraju i będącego częścią usługi transportu międzynarodowego jest opodatkowana preferencyjną stawką podatku w wysokości 0% pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy. Zatem skoro Wnioskodawca świadcząc usługi transportu towarów w całości wykonywanego na terytorium kraju będącego częścią usługi transportu międzynarodowego jest w posiadaniu dokumentów o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy ma prawo, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, względem przedmiotowych usług stosować stawkę 0%.

Przy tym należy zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej czy faksem. Dokument ten powinien jednak jednoznacznie dowodzić, że nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Jeżeli zatem dokument, o którym mowa w powołanym art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy będzie udostępniony w formie elektronicznej - e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, i nie będzie budził wątpliwości co do jego autentyczności, może stanowić dowód.

Zatem o ile kserokopie (oryginały kopii oraz kopie przesłane drogą elektroniczną lub faxem) posiadanych dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości potwierdzają, że w wyniku przewozu towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim świadczone przez Spółkę przedmiotowe usługi opodatkowane będą stawką w wysokości 0% VAT.

W konsekwencji wystarczające jest posiadanie jedynie kopii dokumentów o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy tj. dokumentów z których jednoznacznie wynika że w związku z przewozem z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim (oryginały kopii oraz kopie przesłane drogą elektroniczną lub faxem) i faktury wystawionej przez Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT względem świadczonych przez Spółkę usług transportu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego numerem 2 za prawidłowe odpowiedź na pytanie numer 3 stała się bezprzedmiotowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.