INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2011 r. (data wpływu 7 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do dostaw wewnątrzwspólnotowych w sytuacji posiadania kopii dokumentu przewozowego lub kserokopii oryginału faktury VAT dokumentującej sprzedaż potwierdzającej dokonanie odbioru towaru – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do dostaw wewnątrzwspólnotowych w sytuacji posiadania kopii dokumentu przewozowego lub kserokopii oryginału faktury VAT dokumentującej sprzedaż potwierdzającej dokonanie odbioru towaru.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie sprzedaży mrożonych artykułów spożywczych. W ramach swojej działalności, dokonuje także wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT), sprzedając takie artykuły na rzecz swoich kontrahentów - przedsiębiorców z siedzibami w państwach członkowskich UE. Zarówno Spółka, jak i Jej kontrahenci, posiadają właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT UE). Określona w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przesłanka zastosowania do realizowanych przez Spółkę transakcji stawki podatku 0% jest więc bezsprzecznie spełniona. Spółka dysponuje także dokumentami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium RP i dostarczone na terytorium państwa członkowskiego ich nabywcy. Spółka każdorazowo dysponuje kopiami faktur VAT dokumentujących zrealizowaną dostawę, wraz ze specyfikacjami poszczególnych sztuk ładunków. Posiada także dowody zapłaty za sprzedawany w ramach WDT towar (z uwagi na stosowane w branży terminy płatności, zapłata nie zawsze dokonywana jest przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy).

Wątpliwość Spółki stanowi udokumentowanie wywiezienia towarów stanowiących przedmiot WDT z terytorium RP i dostarczenia ich do siedziby nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Transport towarów stanowiących przedmiot WDT realizują co do zasady przewoźnicy i spedytorzy działający na zlecenie kontrahentów. Spółka ani kontrahenci nie realizują przewozu własnymi środkami transportu. Transport realizowany przez przewoźników (spedytorów) podlega Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238). Zgodnie z art. 5 ust. 1 Konwencji CMR w praktyce list przewozowy CRM jest sporządzany w czterech egzemplarzach: 1. oryginał - dla przewoźnika (wydawany jest odbiorcy), 2. oryginał (grzbiet) - dla przewoźnika, 3. oryginał (ceduła) - dla przewoźnika (służy do pokwitowania odbioru) i 4. wtórnik (kopia) - dla nadawcy. Wtórnik potwierdza jedynie wydanie towarów - nie wskazuje faktu, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski), gdyż pokwitowanie odbioru towaru przez nabywcę następuje jedynie na cedule przewoźnika, która stanowi dla niego, a nie dla nadawcy, dowód doręczenia towarów. Stąd też, w celu potwierdzenia dostarczenia przedmiotu WDT do odbiorcy, Spółka zmuszona jest występować do odbiorcy lub przewoźnika, w celu udostępnienia jej kopii oryginału (od odbiorcy) lub ceduły (od przewoźnika) - tylko te dwa egzemplarze listu przewozowego CMR zawierają adnotację potwierdzające realizację dostawy. Spółka nie dysponuje środkami pozwalającymi skutecznie zdyscyplinować nabywców do przekazywania oryginałów dokumentów potwierdzających wywiezienie towarów stanowiących przedmiot WDT z terytorium RP i dostarczenia ich do siedziby nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE. Stąd też, transakcje te w praktyce często dokumentowane są w następujący sposób:

Zaistniały stan faktyczny nr 1 - Spółka dysponuje:

1. kopią wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż (WDT),
2. specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku objętego WDT,
3. kopią (przesłaną drogą elektroniczną lub faxem) listu przewozowego CMR, zawierającą oświadczenie z podpisem i (lub) pieczątką przewoźnika o dokonaniu odbioru towaru (pozycja 24 formularza CMR) a następnie jego dostarczenia odbiorcy, natomiast nieopatrzoną podpisem odbiorcy,

Zaistniały stan faktyczny nr 2 - Spółka dysponuje:

1. kopią wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż (WDT),
2. specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku objętego WDT,
3. kopią (przesłaną drogą elektroniczną lub faxem) listu przewozowego CMR, zawierającą podpis i (lub) pieczęć firmową przedstawiciela odbiorcy, potwierdzającą dokonanie odbioru towaru,

Zaistniały stan faktyczny nr 3 - Spółka dysponuje:

1. kopią wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż (WDT),
2. specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku objętego WDT oraz
3. kserokopią (przesłaną przez odbiorcę drogą elektroniczną lub faxem) oryginału wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż (WDT), zawierającą adnotację przedstawiciela odbiorcy potwierdzającą odbiór towaru, o treści „towar dostarczono do (kraj siedziby odbiorcy)", lub zbliżoną, o treści równoważnej, opatrzoną podpisem i (lub) pieczęcią firmową przedstawiciela odbiorcy, potwierdzającym dokonanie odbioru towaru.

Opisane powyżej stany faktyczne miały miejsce w latach 2007-2010, przed wydaniem uchwały NSA z dnia 11 października 2010 r. I FPS 1/10, kiedy to organy podatkowe w sposób zawężający interpretowały art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy, wobec czego Spółka, w opisywanych powyżej sytuacjach stosowała podatek od towarów i usług w wysokości 5% Działanie Spółki wynikało jednak wyłącznie z ostrożności i w uzasadnionym przekonaniu było niewłaściwe, albowiem transakcje WDT w opisanych powyżej sytuacjach podlegały opodatkowaniu według stawki 0% podatku, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy w przypadku, gdy fakt wykonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) potwierdzają następujące dokumenty:

1. kopia wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż (WDT), wraz ze
2. specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku objętego WDT oraz
3. kopią (przesłaną drogą elektroniczną lub faxem) listu przewozowego CMR, zawierającą oświadczenie z podpisem i (lub) pieczątką przewoźnika o dokonaniu odbioru towaru (pozycja 24 formularza CMR) a następnie jego dostarczenia odbiorcy, natomiast nieopatrzoną podpisem odbiorcy,

posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w pkt 1-3 powyżej stanowi dostateczne udokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniającej do zastosowania preferencyjnej, 0% stawki podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

• Czy w przypadku, gdy fakt wykonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) potwierdzają następujące dokumenty:

1. kopia wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż (WDT), wraz ze
2. specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku objętego WDT oraz
3. kopią (przesłaną drogą elektroniczną lub faxem) listu przewozowego CMR, zawierającym podpis i (lub) pieczęć firmową przedstawiciela odbiorcy, potwierdzającym dokonanie odbioru towaru,

posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w pkt 1-3 powyżej stanowi dostateczne udokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniającej do zastosowania preferencyjnej, 0% stawki podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

• Czy w przypadku, gdy fakt wykonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) potwierdzają następujące dokumenty:

1. kopia wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż (WDT), wraz ze
2. specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku objętego WDT oraz
3. kserokopią (przesłaną przez odbiorcę drogą elektroniczną lub faxem) oryginału wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż, zawierającą adnotację przedstawiciela odbiorcy potwierdzającą odbiór towaru, o treści „towar dostarczono do (kraj siedziby odbiorcy)", lub zbliżoną, o treści równoważnej, opatrzoną podpisem i (lub) pieczęcią firmową przedstawiciela odbiorcy, potwierdzającym dokonanie odbioru towaru,

posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w pkt 1-3 powyżej stanowi dostateczne udokumentowanie przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniającej do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT......

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane dokumenty w każdym z przedstawionych powyżej zaistniałych stanów faktycznych w sposób dostateczny dokumentują zrealizowanie WDT, wobec czego do zrealizowanych transakcji winna zostać zastosowana 0% stawka podatku od towarów i usług.

Spółka wskazała, iż zgodnie z wykładnią art. 42 ust 1, 3 i ust. 11 ustawy, dokonaną przez NSA w uchwale składu siedmiu sędziów (z mocy art. 269 § 1 p.p.s.a. aktualnie wiążącej inne składy WSA i NSA), dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 tej ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (uchwała NSA z dnia 11 października 2010 r. I FPS 1/10). W orzecznictwie wskazuje się też, że podatnik nie musi posiadać wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy dowodów jako odrębnych. Wystarczające jest tylko, by dokumenty te zawierały informacje, z których będzie wynikać, że dany towar został rzeczywiście dostarczony do innego państwa członkowskiego. Wynika stąd dalej, że omawiane dokumenty mają „łącznie” potwierdzać, że doszło do dostawy wewnątrzwspólnotowej. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w dyspozycji cytowanego przepisu (tak: wyrok WSA z dnia 4 stycznia 2011 r. I SA/Łd 1287/10).

Spółka wskazała, że fakt, iż w każdym z zaistniałych stanów faktycznych jeden z dokumentów potwierdzających zrealizowanie WDT dostępny jest dla Spółki w kopii, przesłanej faxem lub listem elektronicznym w formie uniemożliwiającej ingerencję w jego treść (np. PDF, TIF) nie wyklucza zastosowania stawki 0% podatku. Zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód w postępowaniu podatkowym należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (zasada otwartego katalogu dowodów). Jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 1 września 2008 r. (sygn. akt II FSK 1541/06), Ordynacja podatkowa nie wprowadza hierarchii mocy dowodowej poszczególnych środków dowodowych (z wyjątkiem przypadków określonych w art. 193 i 194) - niedopuszczalne zatem jest stosowanie formalnej teorii dowodów przez twierdzenie, że daną okoliczność można udowodnić wyłącznie określonymi środkami dowodowymi. Granice dowodu wyznacza przyczynienie się danego środka dowodowego do wyjaśnienia sprawy oraz brak sprzeczności z prawem. Żaden natomiast przepis prawa nie ogranicza formy dowodu w postaci dokumentu tylko do jego oryginału. Taką samą moc ma więc zarówno oryginał dokumentu jak i jego kserokopia (tak: wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 3 lipca 2008 r. I SA/Go 410/08 i interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 lipca 2011 r. sygnatura ITPP2/443-642/11/EB, z dnia 1 grudnia 2010 r. sygnatura ITPP2/443-952a/10/MD, z dnia 2 lutego 2011 r. sygnatura ITPP2/443-1133/10/MD).

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w stanie faktycznym nr 1, opodatkowanie WDT podatkiem wg stawki 0% nie powinno budzić wątpliwości, Spółka dysponuje bowiem kopią (przesłaną drogą elektroniczną lub faxem) listu przewozowego CMR, zawierającą oświadczenie z podpisem i (lub) pieczątką przewoźnika o dokonaniu odbioru towaru (pozycja 24 formularza CMR) a następnie jego dostarczenia odbiorcy.

Zdaniem Spółki, również w stanach faktycznych nr 2 i 3 WDT winny podlegać opodatkowaniu podatkiem wg stawki 0%, albowiem, zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, dysponuje dowodami potwierdzającymi dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego UE - są nimi, odpowiednio, kopia (przesłana drogą elektroniczną lub faxem) listu przewozowego CMR, zawierającego podpis i (lub) pieczęć firmową przedstawiciela odbiorcy, potwierdzającym dokonanie odbioru towaru (stan nr 2), lub też, kserokopia (przesłana przez odbiorcę drogą elektroniczną lub faxem) oryginału wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż (WDT), zawierająca adnotację przedstawiciela odbiorcy potwierdzającą odbiór towaru, o treści „towar dostarczono do (kraj siedziby odbiorcy)”, lub zbliżoną, o treści równoważnej, opatrzona podpisem i (lub) pieczęcią firmową przedstawiciela odbiorcy, potwierdzającym dokonanie odbioru towaru (stan nr 3).

Zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 11 ustawy, wywóz towaru stanowiącego przedmiot WDT do państwa członkowskiego siedziby odbiorcy towaru (innego niż państwo zbywcy) może zostać udokumentowany nie tylko dokumentem przewozowym otrzymanym od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, ale również innymi dokumentami potwierdzającymi, że nastąpiła WDT, których przykładowy katalog zawiera art. 42 ust. 11 ustawy. Nie forma, czy też nazwa dokumentu jest tu rozstrzygająca, lecz fakt, że wykazuje on dostarczenie towaru kontrahentowi z siedzibą w innym państwie członkowskim UE.

W ocenie Spółki, kopie listu przewozowego CMR zawierające adnotację odbiorcy, który potwierdza odbiór towaru stanowiącego przedmiot WDT, podobnie jak kserokopia oryginału faktury VAT wystawionej przez Spółkę (dokumentującej WDT), na której odbiorca towaru składa pisemne oświadczenie, że towar wymieniony w danej fakturze został mu dostarczony, opatrując to oświadczenie podpisem i (lub) pieczęcią firmową, w sposób dostateczny potwierdzają rzeczywiste dostarczenie towaru. Z treści tychże dokumentów w sposób jednoznaczny wynika bowiem, że odbiorca potwierdza otrzymanie towaru stanowiącego przedmiot WDT. Zdaniem Spółki, także forma przedmiotowych dokumentów (fax, list elektroniczny) w żaden sposób nie dyskwalifikuje ich jako dowodów potwierdzających wykonanie WDT. Ponieważ Spółka nie jest stroną umowy przewozu (spedycji), oryginał dokumentu CMR nie jest jej przekazywany, oryginał faktury sprzedażowej dokumentującej WDT pozostaje zaś u odbiorcy towaru. Spółka wskazała, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że normy regulujące WDT nie wymagają, aby dokumenty potwierdzające WDT miały wyłącznie formę papierową (tak m.in. wyroki WSA z dnia 12 lutego 2009 r. III SA/Wa 1009/08, z dnia 11 kwietnia 2008 r. III SA/Wa 155/08 oraz z dnia 27 września 2007 r. III SA/Wa 1210/07).

Dokument potwierdzający wykonanie WDT nie musi też, zdaniem Spółki, każdorazowo pochodzić od przewoźnika (spedytora), co potwierdza art. 42 ust 11 ustawy. Dla przyjęcia, że WDT została wykonana, nie ma bowiem znaczenia podpis i oświadczenie przewoźnika - podpis ten ma znaczenie głównie dla wzajemnych praw i obowiązków stron umowy przewozu. Istotne jest bowiem nie tyle kto przewiózł towar, ale czy towar sprzedawany przez zbywcę z siedzibą w jednym z państw członkowskich UE został otrzymany przez nabywcę z siedzibą w innym państwie członkowskim. Fakt ten, zdaniem Spółki, dostatecznie potwierdza pisemne oświadczenie osoby działającej w imieniu nabywcy, stwierdzające otrzymanie towaru (podobnie: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 września 2008 r. sygnatura IP-PP2-443-1014/08-2/PW). Stąd też, mając na względzie, że w każdym ze stanów faktycznych Spółka dysponuje dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy, dokument potwierdzający okoliczność wskazaną w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, zgodnie z ust. 11 tego artykułu, może stanowić także kopia listu przewozowego CMR zawierające adnotację odbiorcy, który potwierdza odbiór towaru stanowiącego przedmiot WDT jak i kserokopia oryginału faktury VAT wystawionej przez Spółkę (dokumentującej WDT), na której odbiorca towaru składa pisemne oświadczenie, że towar wymieniony w danej fakturze został mu dostarczony, opatrując to oświadczenie podpisem i (lub) pieczęcią firmową, Dokumenty te w sposób dostateczny potwierdzają rzeczywiste dostarczenie towaru.

Spółka wskazała, iż powyższa wykładnia art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy jest zgodna z prezentowaną w orzecznictwie sądów administracyjnych, cytując tezy wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1210/07 oraz z dnia 11 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 155/08.

Ponadto przedstawiona argumentacja znajduje oparcie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wyrok w sprawie C-409/04 Teleos plc i in.), gdzie stwierdza się, że zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy; jednakże w dostawie, do której zastosowano warunki EXW, kiedy transport organizuje kupujący, samo już wydanie towaru w kraju firmie przewozowej nabywcy stanowi przeniesienie na kupującego prawa do rozporządzania sprzedanym towarem. Trybunał uznaje wręcz, że do stwierdzenia przesłanek wystąpienia WDT, do którego można zastosować stawkę 0%, istotny jedynie pozostaje fakt opuszczenia terytorium kraju zbywcy przez towar wydany firmie transportowej nabywcy, a nie potwierdzenie nabywcy przyjęcia towaru w miejscu, do którego towar miał zostać dostarczony poza terytorium kraju.

Spółka wskazała ponadto na stanowisko NSA wyrażone w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 stycznia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1421/08), gdzie Sąd ten uznał, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT) oznacza wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, co do zasady więc, dostawa towaru, który w jej wyniku zostanie przemieszczony do innego państwa członkowskiego powinna być w kraju dostawy zwolniona z opodatkowania, ponieważ opodatkowana będzie w kraju, w którym kończy się jego transport. Art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/1127WE Rady stanowi, iż państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca, zaś wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%. Przepisy krajowe - art. 42 ust. 1 pkt 2, art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowią o formie dokumentów potwierdzających dostawę wewnątrzwspólnotowa. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu. NSA ponownie podkreślił, że w dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej czy faksem. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie stanowi także podstawy dla odmowy zastosowania stawki podatku 0% przy dokonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, okoliczność dysponowania kserokopią listu przewozowego. Biorąc pod uwagę różnorodność zdarzeń i stanów faktycznych występujących w obrocie gospodarczym w praktyce, nietrudno wyobrazić sobie bowiem takie sytuacje, gdy np. oryginalny egzemplarz listu przewozowego nie zostaje nadawcy wydany (nadawca otrzymuje jego kopię), lub - wydany w oryginale, zostaje przez niego zgubiony. Oznacza to, że na gruncie ustawy brak jest podstaw do automatycznego kwestionowania kserokopii lub kopii faksowej listu przewozowego, jako dowodu w sprawie, gdy ustawa ta w komentowanych przepisach nie wprowadza wymogu posiadania oryginału dokumentu, a w razie jakichkolwiek wątpliwości, np. co do jego autentyczności, przewiduje możliwość złożenia innych dokumentów, wskazujących, iż nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. NSA wskazał, iż nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie kserokopii lub przesianemu faksem. Nadto trzeba podkreślić, że jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy, w celu skorzystania ze stawki 0%.

Stąd też, mając na względzie powyższe, Spółka wskazała, że w każdym z przedstawionych powyżej trzech stanów faktycznych, zrealizowane WDT winny podlegać opodatkowaniu podatkiem według stawki 0%. W sytuacji, gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust 3 ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, dowodami mogą być również inne dokumenty, wskazujące że nastąpiła WDT. Ważne jest, aby zgromadzone przez podatnika dokumenty potwierdzały fakt, iż towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W ocenie Spółki, dowody posiadane przez nią w każdym z trzech powyższych stanów faktycznych spełniają tę przesłankę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić jednak należy, że to czy posiadane przez Spółdzielnię dokumenty - w tym kopie dokumentu CMR oraz kserokopie oryginału wystawionej przez Spółkę faktury VAT dokumentującej sprzedaż – rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być ocenione jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.