Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-372/15-6/Aku
z 2 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 17 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest ojcem trojga dzieci. Pierwsze dziecko – P. pochodzi z małżeństwa rozwiązanego przez rozwód. Zgodnie z orzeczeniem sądu, dziecko zamieszkuje z matką, natomiast Wnioskodawca ma ustalone terminy kontaktu z córką. Ma pełnię władzy rodzicielskiej – nieograniczoną. Wnioskodawca płaci systematycznie alimenty oraz dodatkowo uczestniczy w kosztach utrzymania córki. Drugie i trzecie dziecko, tj. Ł. i O. pochodzą z obecnego związku małżeńskiego.

Dokonując rozliczenia podatkowego za 2013 r. Wnioskodawca odliczył w porozumieniu z matką P., ulgę za 5 miesięcy, matka za 7 pozostałych miesięcy.

Natomiast dokonując rozliczenia za 2014 r., Wnioskodawca dowiedział się, że matka P. rozliczyła już wcześniej podatek, dokonując odpisu całej przysługującej za 2014 r. ulgi. Wobec powyższej sytuacji z ulgi Wnioskodawca nie mógł skorzystać.

Nie mając pewności, jaką kwotę odliczyć na dwoje pozostałych dzieci, tj. Ł. i O., które są odpowiednio drugim i trzecim dzieckiem Wnioskodawcy, zwrócił się On telefonicznie w dniu 8 marca 2015 r. z zapytaniem do Krajowej Informacji Podatkowej, skąd otrzymał odpowiedź, że w załączniku PIT/O wykazuje informację dotyczącą trojga dzieci, wpisując przy danych P. w rubryce 7 jako przysługujące odliczenie „0”. Natomiast Ł. i O. wpisuje odpowiednio jako drugie i trzecie dziecko, dokonując na nie odliczenia od podatku ulgi w kwocie 3 112,08 zł. Zeznanie roczne zgodne z tym wyjaśnieniem, Wnioskodawca złożył dnia 9 marca 2015 r.

W dniu 27 maja 2015 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie z Urzędu Skarbowego w Ł., do złożenia korekty zeznania rocznego, gdyż organ uznał, że należy wykazać tylko dwoje dzieci tj. Ł. i O. i dokonać odliczenia od podatku 2 224,08 zł, zamiast 3 112,08 zł.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wyjaśnił, że w 2014 r. wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do wszystkich swoich dzieci (w tym również do dziecka z pierwszego małżeństwa). Zarówno w stosunku do Wnioskodawcy jak i Jego dzieci nie miały zastosowania w 2014 r. przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W 2014 r. Wnioskodawca osiągnął dochód w wysokości 34 331,28 zł (przychód 36 000 zł) ze stosunku pracy. Dochód ten został opodatkowany wspólnie z żoną, zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy.

Matka młodszych córek, tj. Ł. i O., która jest żoną Wnioskodawcy, rozliczyła dochody wspólnie z Wnioskodawcą, natomiast z odliczenia od podatku dochodowego z tytułu tzw. „ulgi prorodzinnej” skorzystał Wnioskodawca jako podatnik. Matka młodszych córek, tj. Ł. i O. nie korzystała w 2014 r. z odliczenia od podatku dochodowego z tytułu tzw. „ulgi prorodzinnej”.

Córka z pierwszego małżeństwa P. K., nie osiągnęła w 2014 r. dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Żadne z dzieci Wnioskodawcy nie zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy składając zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2014, w poz. 40 załącznika PIT/O Wnioskodawca miał prawo wykazać 3 dzieci, których jest ojcem i w stosunku do których wykonywał władzę rodzicielską?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca miał prawo do odliczenia ulgi w podatku dochodowym za rok 2014, w stosunku do trojga dzieci, których Wnioskodawca jest ojcem, które utrzymywał i w stosunku do których wykonywał władzę rodzicielską.

Z uprawnienia tego nie skorzystał w stosunku do córki P. (dziecka pochodzącego z pierwszego małżeństwa), gdyż odliczenia w całości dokonała jej matka, która wcześniej niż Wnioskodawca złożyła zeznanie podatkowe za 2014 r.

Matka młodszych córek, tj. Ł. i O., która jest żoną Wnioskodawcy, rozliczyła dochody wspólnie z Wnioskodawcą, natomiast z odliczenia od podatku dochodowego z tytułu tzw. „ulgi prorodzinnej” skorzystał Wnioskodawca jako podatnik.

Nieskorzystanie z przysługującego Wnioskodawcy uprawnienia nie zmienia faktu, że jest ojcem trojga dzieci, wobec czego w poz. 40 i odpowiednio w części E zał. PIT/O miał prawo wykazać troje, jako ilość dzieci wpisując w poz. 7 części E załącznika przy danych identyfikacyjnych dziecka P. liczbę „0”, gdyż taki był faktyczny podział ulgi w ramach przysługującego dla obojga rodziców limitu.

Z art. 27f ust. 4 ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm. – w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Z treści art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1644) wynika, że przepis art. 27f ust. 2 został zmieniony. Zmiany weszły w życie z dniem 1 stycznia 2015 r. i stosownie do nowego brzmienia, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3 , przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2015 r., poz. 583) dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom. Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że w sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z omawianej ulgi można skorzystać także na pełnoletnie dzieci własne lub przysposobione do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, które w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej, jednakże względem których jest wykonywany obowiązek alimentacyjny.

Natomiast ograniczenie omawianej ulgi polegające na wprowadzeniu limitu dochodów, stosownie do art. 27f ust. 2 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje rodziców posiadających jedno dziecko. Przy czym wskazać należy, że przy określaniu na potrzeby ulgi prorodzinnej liczby dzieci (niezależnie od liczby posiadanych dzieci) należy brać pod uwagę – ze wszystkimi tego konsekwencjami wynikającymi z ww. przepisów ustawy – tylko te dzieci, które spełniają wyżej określone kryteria, tj. dzieci małoletnie, w stosunku do których rodzic dysponuje prawem wykonywania władzy rodzicielskiej oraz wymienione w art. 6 ust. 4 pkt 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które rodzic utrzymuje w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca jest ojcem trojga dzieci. Pierwsze dziecko urodzone (…) pochodzi z małżeństwa rozwiązanego przez rozwód. Zgodnie z orzeczeniem sądu, dziecko zamieszkuje z matką, natomiast Wnioskodawca ma ustalone terminy kontaktów z córką, płaci systematycznie alimenty oraz dodatkowo uczestniczy w kosztach utrzymania córki. Natomiast pozostała dwójka dzieci, urodzonych odpowiednio (…) i (…) pochodzą z obecnego związku małżeńskiego.

Wnioskodawca w 2014 r. wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do wszystkich swoich dzieci (w tym również do dziecka z pierwszego małżeństwa).

Rozliczając podatek dochodowy za 2014 rok była żona Wnioskodawcy odliczyła od podatku całą kwotę ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

W 2014 r. Wnioskodawca osiągnął dochód w wysokości 34 331,28 zł (przychód 36 000 zł) ze stosunku pracy. Dochód ten Wnioskodawca opodatkował wspólnie z żoną, zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy, natomiast od podatku dochodowego z tytułu tzw. „ulgi prorodzinnej” odliczył kwotę 3 112,08 zł.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego uznać należy, że skoro Wnioskodawca w 2014 r. wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do wszystkich swoich dzieci, jest uprawniony do dokonania odliczenia od podatku tzw. ulgi prorodzinnej w wysokości odpowiadającej kwocie odliczenia na drugie i trzecie dziecko.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.