Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-911/15-2/AK
z 21 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest polskim producentem i dystrybutorem produktów leczniczych, suplementów diety i wyrobów medycznych (dalej „produktów Spółki”), określonych m.in. przepisami ustawy z 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm., nazywana dalej: „Prawo farmaceutyczne”). Produkty Spółki posiadają odpowiedniki, w większości produkowane przez zagraniczne firmy. Produkty lecznicze (leki) Spółki, w większości stanowią produkty zapisywane na receptę przez lekarzy. Chcąc prowadzić i zwiększać sprzedaż produktów leczniczych Spółka musi informować lekarzy o jej produktach, ich zaletach, możliwości stosowania w terapiach określonych schorzeń. Spółka jest również zobowiązana do informowania o skutkach działań niepożądanych, a także, w związku z tym, jest zainteresowana informowaniem o możliwości zminimalizowania tychże.

Przeważająca ilość opisanych informacji, dotyczących produktów Spółki, jak również substancji czynnych w nich zawartych, jest przedstawiana na kongresach naukowych z dziedziny farmacji i medycyny, gdzie dodatkowo pojawiają się informacje dotyczące substancji czynnych zawartych w Produktach Spółki, w bezpośrednim kontekście badań naukowych, osiągnięć z zakresu farmacji i medycyny, czy nowych trendów w terapii. Z tych względów Spółka jest zainteresowana uczestnictwem lekarzy w takich konferencjach i zwiększaniem tego uczestnictwa.

Opisany mechanizm promocji jest charakterystyczny dla branży. Z tych powodów praktycznie wszystkie firmy branży farmaceutycznej są zainteresowane zwiększeniem uczestnictwa lekarzy w kongresach naukowych z zakresu farmacji czy medycyny i to uczestnictwo wspierają. Formą tego wsparcia jest sponsorowanie organizacji i uczestnictwa w konferencjach, zjazdach, kongresach naukowych lekarzy i farmaceutów.

Zachęcanie lekarzy do uczestnictwa w takich wydarzeniach, w tym sponsorowanie ich udziału w sympozjach i zjazdach naukowych, jest formą działalności reklamowej, co określają wprost przepisy art. 52 Prawa farmaceutycznego. Także stanowiące podstawę Prawa farmaceutycznego przepisy Dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz. U. L 311 z 28 listopada 2001 r., nazywana dalej: „Dyrektywa farmaceutyczna”) precyzują, w jej art. 86, że reklamą produktów leczniczych jest sponsorowanie kongresów naukowych z udziałem osób uprawnionych do przepisywania lub dostarczania produktów leczniczych, w szczególności pokrywanie związanych z tym kosztów podróży i zakwaterowania.

Spółka, chcąc utrzymać pozycję na rynku, rozszerza prowadzoną przez siebie działalność reklamową o opisane formy reklamy. Podobnie jak czynią to od dłuższego czasu inne firmy z branży, lub działające w ich imieniu agencje reklamowe, Spółka zamierza sponsorować określonym lekarzom uczestnictwo w wybranych konferencjach czy kongresach, zarówno organizowanych w Polsce jak i za granicą. Sponsoring ma obejmować pokrycie (opłacenie) przez Spółkę kosztów uczestnictwa w kongresie/konferencji, w szczególności kosztów:

1. noclegu,
2. wyżywienia,
3. podróży,
4. opłaty rejestracyjnej za udział w konferencji/kongresie.
   
   

W ramach tych świadczeń, Spółka we własnym imieniu będzie nabywać określone towary i usługi od dostawców (np. biur podróży, linii lotniczych i kolejowych, hoteli, organizatorów lub podmiotów działających w ich imieniu, itp.), będzie dokonywała płatności bezpośrednio na rzecz tych dostawców, na podstawie otrzymanych od nich dokumentów (faktur, rachunków, biletów, ewentualnie innych) potwierdzających poniesienie wydatków. Sporadycznie, może się zdarzyć, że Spółka zwróci koszty poniesione przez lekarza, w sytuacji, gdy uzyskanie wcześniej rachunku będzie niemożliwe lub utrudnione. W zależności od danego przypadku, świadczenie Spółki będzie mogło obejmować wszystkie opisane, lub tylko niektóre z wymienionych świadczeń. W dalszej części wniosku, dla ułatwienia lektury, zarówno organizatorzy, jak i podmioty działające w ich imieniu (np. firmy działające w imieniu towarzystw czy stowarzyszeń naukowych zajmujące się organizacją wydarzenia) dalej będą nazywane „organizatorami”.

Sponsorowany, na postawie zawartych uzgodnień ze Spółką, nie będzie zobowiązywał się do wykonywania żadnych świadczeń na rzecz Spółki. W różnym zakresie, zależnym od indywidualnych ustaleń ze Spółką, oraz potrzeb Spółki, sponsorowany może zgadzać się na informowanie o tym że Spółka jest sponsorem jego udziału w danym wydarzeniu.

Przekaz reklamowy, w odniesieniu do opisywanych świadczeń ma mieć dwojaki charakter:

1. Uczestnictwo w sponsorowanej konferencji, na której znajdują się odniesienia do produktów spółki (np. substancji czynnych, schorzeń, terapii z użyciem substancji zawartych w lekach Spółki, itp.) stanowi sam w sobie przekaz reklamowy dla sponsorowanego lekarza o Spółce, jej produktach i możliwości ich zastosowania;
2. Informowanie przez Spółkę o sponsorowaniu lekarzy (np. na blogach, stronach internetowych, ulotkach, czasopismach fachowych, w spotkaniach organizowanych przez przedstawicieli medycznych Spółki, itd.) co reklamuje bezpośrednio Spółkę i jej produkty, jak również popularyzuje Spółkę w środowisku lekarskim.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy finansowane (opłacane) przez Spółkę koszty udziału lekarza lub farmaceuty w kongresach naukowych, w ramach planowanych działań, obejmujące: koszt noclegu, wyżywienia i podróży, do wysokości określonej przepisami w zakresie delegacji, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania PIT i w konsekwencji na Spółce nie spoczywa obowiązek sporządzania PIT-8C na wartość tych świadczeń?
2. Czy finansowane (opłacane) przez Spółkę koszty udziału lekarza lub farmaceuty w kongresach naukowych, w ramach planowanych działań, dotyczące opłaty za uczestnictwo, wpłacanej na rzecz organizatora, mieszczą się w kategorii świadczeń, objętych zwolnieniem z opodatkowania PIT i w konsekwencji na Spółce nie spoczywa obowiązek sporządzania PIT-8C w sytuacji finansowania tych świadczeń?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. pytania 1

Zdaniem Spółki, nie będzie miała obowiązku wystawiania informacji PIT-8C w odniesieniu do otrzymywanych przez lekarza świadczeń w postaci pokrycia kosztów uczestnictwa w kongresie/konferencji obejmujących koszt noclegu, wyżywienia i podróży, do wysokości określonej przepisami w zakresie delegacji, gdyż te świadczenia korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na mocy art. 21 ust. l pkt 16ppkt. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.);

Ad. pytania 2

Zdaniem Spółki, nie będzie miała obowiązku wystawiania informacji PIT-8C w odniesieniu do otrzymywanych przez lekarza świadczeń w postaci pokrycia opłaty za uczestnictwo, wpłacanej na rzecz organizatora, do wysokości jednorazowo 200 PLN, gdyż to świadczenie, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania PIT na mocy art. 21 ust.1 pkt 68a Ustawy o PIT.

Uzasadnienie.

1. Zwolnienie należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem.
   
   

Zgodnie z art. 9 ust. 1 PIT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Niewątpliwie, pokrycie przez Spółkę, określonych kosztów związanych z uczestnictwem w kongresie jest przychodem w rozumieniu Ustawy o PIT. Pokrycie kosztów oznacza bowiem przysporzenie majątkowe po stronie sponsorowanej osoby, polegające na tym, że ta osoba w związku ze swoim uczestnictwem w kongresie nie musi ponosić tych kosztów i tym samym nie uszczupla swojego majątku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy, z zastrzeżeniem ust. 13 tej ustawy.

Analizowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) nie definiuje, jakiego kręgu osób dotyczy pojęcie „osoby niebędącej pracownikiem”. Przepis ten nie stanowi również, czy takie osoby muszą być związane określonym stosunkiem prawnym ze świadczeniodawcą, czy też nie. Istotne jest, by osoby te (lub bardziej, ponoszone przez świadczeniodawcę, w stosunku do tych osób świadczenia), spełniały możliwość stosowania tego przepisu. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) bowiem może mieć zastosowanie, z zastrzeżeniem ust. 13 art. 21 ustawy o PIT.

Oznacza to w kontekście analizowanego zdarzenia przyszłego, że zwolnienie może mieć zastosowanie, o ile:

1. otrzymane przez lekarza świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
   
   
   

To zastrzeżenie eliminuje ewentualną podwójną korzyść podatkową, która wystąpiłaby: raz - w sytuacji zastosowania zwolnienia z przychodu przez lekarza, drugi raz - w momencie uznania tych świadczeń za jego koszt uzyskania przychodu. Z tego względu należy uznać, że to zastrzeżenie, odnosi się do kosztów uzyskania osoby otrzymującej świadczenie;

2. Zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Podobnie jak poprzednie, to zastrzeżenie ma charakter porządkujący przepis art. 21 ust. 13b.
   -zwolnieniu miałyby podlegać te wydatki, które nie mają związku z działalnością gospodarczą (a zatem przychodem) świadczeniodawcy.
   
   

Dzięki temu zastrzeżeniu, eliminuje się te ewentualne sytuacje, w których:

• zwolnieniu miałyby podlegać wydatki, które nie byłyby powiązane z uzyskanym przychodem oraz
  
• zwolnieniu miałyby podlegać te wydatki, które nie mają związku z działalnością gospodarczą (a zatem przychodem) świadczeniodawcy.
  
  

Należy zwrócić tutaj uwagę, że komentowany przepis ust. 13 odnosi się do „poniesienia w celu uzyskania przychodów”, a nie „uznania za koszt uzyskania przychodów”.

Dzięki takiej konstrukcji, zwolnieniu z PIT mogą podlegać świadczenia, ponoszone przez świadczeniodawców, u których świadczenia te nie są kosztem uzyskania przychodów, np. ze względu na wymienienie ich w katalogu kosztów z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Potwierdzenie tego rozumienia przepisu można znaleźć w Interpretacjach Ministerstwa Finansów:

• IPPB2/415-290/14-2/AS z 9 lipca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie: „W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ustawy).”
  

• IPTPB1/415-184/14-4/AG z 7 lipca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi: „W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, ale dotyczy wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu, realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.”
  

• ITPB2/415-405/14/IB z 30 czerwca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy „W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.”
  

• IBPBII/1/415-222/14/BD z 30 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach: „Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów.”
  

• IPPB2/415-111/13-2/MK Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 kwietnia 2013 r. „(...) zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu uzyskania przychodów przez podmiot je finansujący (art. 21 ust. 13 ustawy).”
  
  
  

Niewątpliwe, w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku, warunki stosowania zwolnienia zostaną spełnione, ponieważ:

• u lekarzy koszty świadczeń poniesionych przez Spółkę nie będą kosztem uzyskania przychodu, jak również,
  

• świadczenie ponoszone przez Spółkę w analizowanym zakresie będą miały związek z uzyskiwanymi przez nią przychodami oraz przez fakt, że dzięki nim Spółka uzyska większą sprzedaż, a dwa, że z mocy zapisów Prawa farmaceutycznego i Dyrektywy farmaceutycznej, koszty te są kwalifikowane jako koszty reklamy produktów leczniczych, a takie produkty Spółka sprzedaje).
  
  
  

Stąd, jeżeli ponoszone przez Spółkę wydatki mieszczą się w zakresie kwot i rodzajów wydatków, o których mowa w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy, to tym samym, podlegają zwolnieniu z PIT u beneficjentów tych wydatków (lekarzy).

2. Analiza poszczególnych świadczeń Spółki w kontekście zwolnienia z art. 21 ust. 1 ustawy o PIT i przepisów dotyczących podróży służbowych.
   
   

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167 - nazywane dalej: „Rozporządzenie”), z tytułu podróży przysługują:

1. Zwrot kosztów przejazdów międzymiastowych.

Zgodnie z § 3 ust. 2 Rozporządzenia, zarówno w odniesieniu do podróży krajowej, jak i zagranicznej, zwrot kosztów przejazdu przysługuje w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem ewentualnej ulgi, posiadanej przez pracownika.

W konsekwencji, zwolnienie z obejmuje całą cenę biletów wraz z opłatami dodatkowymi, plus ewentualne opłaty dodatkowe z tytułu przejazdów międzymiastowych, zarówno w kraju, jak i za granicą.

2. Zwrot kosztów noclegów.
   
   

Na podstawie przepisów Rozporządzenia (§ 8 ust. 1 oraz § 16 ust. 1) za nocleg podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem.

W podróży krajowej, kwota ta jest ograniczona do wysokości stwierdzonej rachunkiem za jedną dobę hotelową nie wyższej niż dwudziestokrotność stawki diety, chyba, że (§ 8 ust. 2 Rozporządzenia) finansujący, wyrazi zgodę na zwrot kosztów w wyższej kwocie. Podobnie, w podróży zagranicznej, kwota refundacji kosztów noclegu do wysokości stwierdzonej rachunkiem jest ograniczona do limitów dla każdego z państw, określonych w załączniku do Rozporządzenia. Również tutaj (§ 16 ust. 3 Rozporządzenia) w uzasadnionych przypadkach finansujący, wyrazi zgodę na zwrot kosztów w wyższej kwocie.

W konsekwencji, należy uznać, że kwota zwolnienia z PIT, w sytuacji, gdy to finansujący pokrywa koszt hotelu, obejmuje całą kwotę należności wynikającą z rachunku hotelowego. Fakt, że to Spółka pokrywa koszty hotelu, dokonując bezpośrednio przelewu na rachunek hotelu oznacza, że Spółka wyraża zgodę, na pokrycie kosztu, w tej ewentualnej, wyższej wysokości.

Spółka pragnie zaznaczyć, że na podstawie odrębnych przepisów Prawa farmaceutycznego, wprowadziła regulacje wewnętrzne, określające rodzaje hoteli i ich standard, w których mogą się odbywać jej wszystkie działania reklamowe i związane z tym wydatki. W szczególności, nie mogą to być hotele i miejsca o charakterze okazałym, wystawnym, w których pobyt byłby celem samym w sobie, który mógłby wykraczać poza główny cel danego wydarzenia (spotkania promocyjnego, kongresu, itd.).

3. Diety.
   
   

W podróży krajowej, delegowanemu przysługuje dieta na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży i wynosi 30 złotych za dobę podróży. W podróży zagranicznej (§ 13 ust. 1-2 Rozporządzenia), dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Wysokość diet określa się według docelowego państwa podróży.

W odniesieniu do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, oznacza to, że świadczenie Spółki do wysokości równowartości przysługujących lekarzowi diet, powinno mieścić się w kwocie zwolnienia z PIT.

4. Dojazdów środkami komunikacji miejscowej.
   
   

Delegowanemu przysługuje:

1. w podróży krajowej (na podstawie § 9 ust. 1 Rozporządzenia) - ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu lub zwrot udokumentowanych kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej.
   
Oznacza to, że jeżeli Spółka pokryje w całości udokumentowane koszty dojazdów środkami komunikacji miejscowej to wartość tego świadczenia będzie podlegała zwolnieniu z PIT. Podobnie, zwolnieniu z PIT będzie podlegało ewentualne świadczenie spółki polegające na wypłacie ryczałtu w wysokości 20% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu;

2. w podróży zagranicznej ( § 17 ust. 1 Rozporządzenia) - ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości za granicą, w której pracownik korzystał z noclegu. W przypadku, gdy pracownik ponosi koszty dojazdu, o których mowa w ust. 1, wyłącznie w jedną stronę, przysługuje ryczałt w wysokości 50% diety ( § 17 ust. 2 Rozporządzenia). Na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży zagranicznej ( § 17 ust. 3 Rozporządzenia). Powyższe ryczałty nie przysługują, jeżeli pracownik m.in. ma zapewnione bezpłatne dojazdy ( § 17 ust. 4 Rozporządzenia).
   
   
   

5. Zwrot innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

W przypadku podróży krajowej i zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot w udokumentowanej wysokości innych niezbędnych wydatków związanych z tą podróżą, określonych lub uznanych przez pracodawcę (§ 4 ust. 1 Rozporządzenia). § 4 ust. 2 Rozporządzenia precyzuje, że te wydatki obejmują:

1. typowe opłaty podróżne jak: opłaty za bagaż, przejazd drogami, płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz
2. inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży.
   
   

O ile określone w pkt I) wydatki są jednoznacznie związane z podróżą i jako takie, w przypadku ich udokumentowania, powinny podlegać zwolnieniu, o tyle, problematyczną jest kwestia jakiego rodzaju koszty należy w praktyce rozumieć pod pojęciem „niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży”.

Słownik PWN (http://sjp.pwn.pl) wskazuje, że „odbyć się” oznacza: „wziąć udział w jakiejś czynności lub w jakimś procesie trwających określony czas”. Zatem przez pojęcie wydatków bezpośrednio związanych z odbywaniem podróży należy rozumieć wydatki, bezpośrednio warunkujące wzięcie udziału w podróży. Przez użycie słowa „bezpośrednio” należy uznać, że chodzi o wydatki, które dotyczą bezpośrednio czynności podróżowania, tj. transportu, czy pobytu w miejscu docelowym.

Z tego względu należy uznać, że wydatki warunkujące konieczność odbycia podróży nie powinny mieścić się pod tym pojęciem. W szczególności np. opłata rejestracyjna danego lekarza na kongresie, ze względu na fakt, że warunkuje podróż (bez jej poniesienia podróż nie będzie mogła się odbyć), a nie jest bezpośrednio związana z podróżą, nie będzie mieściła się w zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16b, w związku z § 4 ust. 2.

3. Zakres zwolnienia z art. 21 a obowiązek wypełnienia PIT-8C.
   
   

Art. 42a. ustawy o PIT stanowi, że obowiązek wystawienia PIT-8C istnieje, w przypadku dokonywania wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21.

Ponadto, przepis art. 21 ust. 1 pkt 68a określa, że zwolniona z podatku jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą- jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Spółka pragnie zwrócić uwagę, że wszystkie świadczenia sponsoringowe, będące przedmiotem niniejszego zapytania, są wydatkami związanymi z jej promocja lub reklamą, o czym świadczą chociażby, przytoczone w opisie zdarzenia przyszłego przepisy Prawa Farmaceutycznego, czy Dyrektywy farmaceutycznej.

Dokonywane przez Spółkę świadczenia w postaci finansowania określonych wydatków związanych z konferencją stanowią dla lekarza przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o PIT. Taka klasyfikacja wynika z faktu, że:

• Pokrycie kosztów oznacza przysporzenie majątkowe po stronie sponsorowanej osoby, polegające na tym, że ta osoba nie musi ponosić kosztów sfinansowanych przez Spółkę i tym samym nie uszczupla swojego majątku;
  

• W przypadku zawarcia umowy sponsoringu lekarz nie świadczy na rzecz Spółki żadnych usług na podstawie stosunku cywilnoprawnego, ani nie pozostaje w stosunku pracy ze Spółką. Ponadto lekarz ma oświadczać, albo w umowie sponsoringu, albo w odrębnym dokumencie, że przychód z tytułu tej umowy zawieranej ze Spółką nie stanowi dla niego przychodu z działalności gospodarczej.
  
  
  

Jeżeli zatem, uzyskiwany przez lekarza przychód w postaci świadczeń finansowanych przez Spółkę w związku z jego uczestnictwem w kongresie, będzie stanowić dla niego przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1, to Spółka będzie miała obowiązek składania deklaracji PIT-8C od przekazanych lekarzowi świadczeń, o ile nie będą mogły mieć zastosowania zwolnienia z art. 21.

W konsekwencji:

• jeżeli świadczenia Spółki na rzecz lekarza, uczestniczącego w kongresie, mieszczą się w zakresie objętym zwolnieniem (lub w limicie określonym w Rozporządzeniu), o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16b, to w takim przypadku, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek sporządzania deklaracji PIT-8C;
  

• jeżeli wartość świadczeń będzie przekraczała ten limit (np. wypłaci wyższą kwotę diet, niż wynikającą z Rozporządzenia), lub gdy świadczenie Spółki będzie dotyczyło innego wydatku niż bezpośrednio związany z odbywaniem podróży (np. opłata za udział w kongresie), to obowiązek sporządzenia PIT-8C powstanie, gdy wartość takiego świadczenia przekroczy jednorazowo wartość 200 PLN.
  
  
  

4. Poparcie stanowiska Spółki ugruntowaną linią interpretacyjną Ministerstwa Finansów.
   
   

Opisane powyżej stanowisko Spółki, i jego uzasadnienie, w odniesieniu do analogicznych świadczeń sponsoringowych oferowanych lekarzom lub farmaceutom, znalazły liczne potwierdzenie w interpretacjach wydanych dla innych firm farmaceutycznych funkcjonujących na rynku, lub obsługujących ich agencji reklamowych.

W szczególności to potwierdzenie można znaleźć w interpretacjach: IPPB4/415-941/14-2/JK2 z 2 lutego 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-467/14-2/MK1 z 11 lipca 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-286/14-2/MK1 z 27 czerwca 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-729/13-2/JK z 31 stycznia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-813/13-2/MK1 z 30 stycznia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-566/13-4/JK2 z 29 listopada 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-671/13-3/LS z 21 listopada 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-465/13-4/JK2 z 22 października 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-465/13-8/JK2 z 22 października 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB4/415-465/13-7/JK2 z 22 października 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; IPPB2/415-537/13-2/AK z 2 października 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie; ILPB1/415-280/13-2/AG z 7 czerwca 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu; IPPB2/415-136/13-2/MG z 15 kwietnia 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że interpretacje te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.