Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-146/15-4/GG
z 29 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży lub złomowania transformatorów –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży lub złomowania transformatorów.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) pismem z dnia 8 lipca 2015 r., nr IPTPB3/4510-146/15-2/GG (doręczonym w dniu 10 lipca 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 17 lipca 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 16 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Z T S.A. jest podmiotem działającym na rynku transformatorów. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja, modernizacje, remonty oraz pełna diagnostyka olejowych transformatorów mocy.

Wnioskodawca produkuje transformatory mocy dla sieci dystrybucyjnych, transformatory blokowe dla elektrowni i elektrociepłowni o mocy do 120 MVA i napięciu do 145 kV oraz transformatory specjalne, piecowe i przystosowane do zasilania układów prostownikowych.

W chwili obecnej Spółka przygotowuje się do rozszerzenia gamy oferowanych transformatorów o nowy rodzaj produktów transformatorowych. Poszerzenie gamy oferowanych produktów pozwoli Spółce na rozszerzenie rynków zbytu. Nowe transformatory oraz dławiki budowane są w nieco innej technologii niż dotychczasowe produkty oferowane przez Spółkę. Charakteryzują się one nieco mniejszymi gabarytami oraz inną technologią uzwojenia niż dotychczasowe produkty Spółki.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, że nowe transformatory oraz dławiki, po przejściu wewnętrznych prób technicznych w Spółce zostaną zgłoszone do procesu certyfikacji prowadzonego przez niezależny, zewnętrzny instytut badawczy, tj. Instytut Energetyki, Zespół ds. certyfikacji z siedzibą w …

Powyższe jest związane z przygotowaniem się Spółki do startu w przetargu. Przetarg ma być zorganizowany przez wiodący na polskim rynku podmiot z rynku przewozów kolejowych. Dla Wnioskodawcy jest to bardzo perspektywiczny rynek pozwalający na uzyskanie zupełnie nowego, odrębnego od dotychczasowych źródła przychodów. Tylko produkty posiadające określoną specyfikację techniczną potwierdzoną ww. certyfikatem mogą startować w powyższym przetargu. W ramach ww. przetargu zamawiający chce uzyskać kompletny produkt składający się z trzech części: transformatora, dławika oraz prostownika. Transformator, jak i dławik mają być produkowane przez Wnioskodawcę, podczas gdy prostownik będzie wytwarzany przez inny podmiot. Najbardziej złożonym i najważniejszym elementem powyższego zestawu jest transformator.

Zaznaczyć przy tym należy, że ww. transformatory oraz dławiki ze względu na specyfikację techniczną nie będą mogły zostać sprzedane innemu podmiotowi.

W uzupełnieniu Wnioskodawca stwierdził, że tak jak wskazano we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, zamierza On wystartować w przetargu, w którym zamawiający chce uzyskać produkt kompletny składający się z transformatora, dławika oraz prostownika. Transformator i dławik mają być produkowane przez Wnioskodawcę. W związku z produkcją transformatorów testowych, Wnioskodawca nie prowadzi dodatkowych prac badawczych związanych z tym produktem. Technologie stosowane w transformatorze nie są nowością, na rynku znajdują się transformatory tego typu. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie posiadał tego typu produktów, stąd też próba rozszerzenia oferty o nowy typ transformatora. Produkt ten charakteryzuje się specyficznymi parametrami technicznymi przygotowanymi na potrzeby nowego klienta. Jednocześnie w związku z tymi specyficznymi wymaganiami technicznymi inni klienci nie są zainteresowani tego typu transformatorem co oznacza brak możliwości ich sprzedaży w sytuacji nie wygrania przetargu. Powyższe informacje dotyczą również dławika.

Sprzedaż ww. transformatorów i dławików będzie konsekwencją wygrania przetargu przez Wnioskodawcę. Złomowanie transformatorów oraz dławików może nastąpić w dwóch przypadkach:

• przegrania przetargu lub w sytuacji gdy
  

• gotowy transformator oraz dławik będzie składowany w magazynie przez np. ponad rok, a specyfikacja przetargu będzie wymagać dostarczenia produktu np. nie starszego niż rok.
  
  

W celu wytworzenia transformatorów testowych oraz dławików, Wnioskodawca ponosi następujące koszty (struktura ponoszonych kosztów jest standardowa jak dla wszystkich innych transformatorów):

1. materiały – blachy, miedź, przełączniki, olej i inne wymagane w procesie produkcji,
2. koszty prac – roboczogodziny,
3. koszty usług obcych – montaż, dopuszczenie, szkolenie itp.,
4. narzuty kosztów wydziałowych.
   
   

W skład ponoszonych kosztów nie wchodzą koszty administracyjne oraz handlowe.

W związku z faktem, że struktura kosztów ponoszonych w celu wytworzenia testowych transformatorów i dławików nie odbiega od zwyczajowo ponoszonych kosztów do produkcji transformatorów oraz nie są prowadzone w powyższym zakresie prace badawczo-rozwojowe, Wnioskodawca nie prowadzi specjalnej dokumentacji dotyczącej ww. produktów, poza dokumentacją wymaganą przez przepisy ustawy o rachunkowości i przepisy podatkowe.

Zgodnie z wewnętrzną polityką rachunkowości Wnioskodawcy, wszystkie wydatki związane z produkcją testowych transformatorów i dławików są ujęte w momencie ich poniesienia jako zapasy i są neutralne podatkowo, aż do chwili sprzedaży/złomowania produktu

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych wydatki poniesione na wytworzenie we własnym zakresie transformatorów testowych oraz dławików w momencie ich sprzedaży lub złomowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wytworzenie nowego rodzaju transformatorów oraz dławików w momencie ich sprzedaży lub złomowania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 updop, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe było wielokrotnie potwierdzane przez wyroki sądowe, np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 sierpnia 2013 r., (sygn. akt II FSK 2452/11): „kosztami są takie wydatki, których poniesienie przez podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła, i które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p”.

Tym samym NSA potwierdził pogląd prezentowany we wcześniejszych orzeczeniach i uchwałach (np. II FSK 234/08, II FPS 2/11).

Analizując poniesione przez podatników wydatki w kontekście możliwości zaliczenia ich do kosztów podatkowych wskazać należy, że najważniejsza jest przesłanka dotycząca związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągnięciem przychodu. Opierając się na tezach formułowanych w doktrynie oraz poglądach judykatury, należy zbadać istnienie ww. związku pomiędzy wydatkiem a przychodami.

Po pierwsze, należy zbadać, czy podatnik miał realny zamiar, aby wydatek posłużył do uzyskania przychodu. Przy czym osiągnięcie przychodu nie jest konieczne, ponieważ ustawodawca posługuje się wyraźnie pojęciem celu, a nie skutku.

Po drugie, wydatek nie może być zbędny. W doktrynie prawa podatkowego wskazuje się bowiem, że dany wydatek musi być podporządkowany osiągnięciu przychodu. Jeśli zatem wydatek jest zbędny, nie zachodzi związek wydatku z przychodem.

Po trzecie, należy uwzględnić istotę ekonomiczną wydatku, a zatem zbadać, czy dany rodzaj wydatku pozostaje w związku z działalnością przedsiębiorstwa i nie stanowi wydatków ponoszonych na cele osobiste podmiotów zarządzających przedsiębiorstwem lub osób trzecich.

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Spółkę na wytworzenie transformatorów i dławików spełniają ww. warunki. Wytwarzając nowy rodzaj transformatorów i dławików Wnioskodawca ma realny zamiar zwiększenia przychodu. Analiza normatywnego zwrotu „w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” wskazuje więc, że odnosi się on zarówno do przychodów faktycznie osiągniętych, jak i tych, których podatnik mógł racjonalnie (obiektywnie) oczekiwać, że zostaną osiągnięte. Innymi słowy, przepis art. 15 ust. 1 updop, nie ogranicza określonych wydatków tylko do „osiągnięcia przychodów”, lecz traktuje je w szerszym kontekście, gdyż wydatki ponoszone przez podatnika dotyczą de facto prognozowania określonych zjawisk i procesów gospodarczych i związanych z nimi konsekwencji finansowych. Z powyższego można zatem wywieść, że o kwalifikacji wydatku jako kosztu podatkowego decyduje przede wszystkim racjonalny zamiar podatnika, o ile na tle całokształtu okoliczności faktycznych i prawnych można uznać, że zamiar ten ma cechę realności.

Odnosząc powyższe rozważania do sytuacji Wnioskodawcy należy stwierdzić, że wydatek na wytworzenie nowego transformatora i dławików pozwala na wystartowanie w przetargu, czyli otwarcie nowego segmentu rynku do tej pory niewykorzystywanego. Zdobycie nowego klienta powoduje, że dla Wnioskodawcy otwierają się nie tylko możliwości zbywania wytwarzanych wyrobów (co stanowić ma główne źródło przychodu), ale również dodatkowe zlecenia związane z obsługą posprzedażową dostarczonych transformatorów. Bezsprzecznym jest więc, że wydatki na wytworzenie nowych transformatorów i dławików w opisanym stanie faktycznym służą do kreowania dodatkowego źródła przychodów.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe wydatki są niezbędne. Bez ich wytworzenia nie jest możliwe pozyskanie wiedzy, niezbędnej do tego aby mógł On się należycie przygotować do startu w ww. przetargu. Wnioskodawca wskazał, że biorąc pod uwagę specyfikę produktu, nie ma innej możliwości zapoznania się z nim jak poprzez wytworzenie konkretnego egzemplarza.

Co do ostatniego argumentu dotyczącego ekonomicznego charakteru wydatku oraz jego związku z działalnością Wnioskodawcy bezsprzeczne jest, że wydatek na wytworzenie nowego rodzaju transformatora w przypadku producenta tych urządzeń ma bezpośredni związek z działalnością biznesową Spółki. Oczywistym i bezspornym jest też fakt, że ww. wydatek nie stanowi wydatku ponoszonego dla zaspokojenia potrzeb osobistych osób zarządzających Wnioskodawcą lub jakichkolwiek osób trzecich.

Odnosząc się do daty uznania powyższych wydatków za koszt uzyskania przychodów, Spółka jest zdania, że może to uczynić w momencie sprzedaży ww. transformatorów oraz dławików kontrahentowi lub też w przypadku gdyby do takiej sprzedaży nie doszło, w momencie ich złomowania (przy czym sprzedaż jest opcją preferowaną). Samo złomowanie może być dokonane przez Wnioskodawcę lub zlecone firmie zewnętrznej.

Powyższe wynika z przepisu art. 15 ust. 4 updop, który wskazuje, że: „Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c”.

Wnioskodawca zaznacza, że ww. ust. 4b i 4c updop odnoszą się do wydatków poniesionych po zakończeniu roku podatkowego, w którym osiągnięto przychód (powyższe nie odnosi się do sytuacji opisywanej w niniejszym zapytaniu). Wnioskodawca rozpoczął ponoszenie wydatków na ww. transformatory i dławiki w roku 2014 i kontynuuje je w roku 2015. W tym też roku, produkcja transformatorów i dławików zostanie zakończona i będą one zgłoszone do certyfikacji. W przypadku ogłoszenia przetargu w roku 2015 (co jest wielce prawdopodobne) lub latach następnych, Spółka będzie miała gotowy, certyfikowany wyrób pozwalający na złożenie wiążącej oferty. Jeśli Spółka wygra przetarg, osiągnie przychód ze sprzedaży gotowego wyrobu (transformatora i dławika), rozpoznając jako koszty podatkowe w tym momencie wszelkie wydatki poniesione na jego wyprodukowanie. W przypadku zaś negatywnego wyniku przetargu Spółka rozpozna powyższe wydatki jako koszty uzyskania przychodu w momencie złomowania transformatorów oraz dławików, jako niemożliwych do innego wykorzystania (nie zostały co prawda osiągnięty cel, ale obiektywnie oceniając poniesione wydatki do niego zmierzały).

Podsumowując powyższą analizę Wnioskodawca stwierdził, że ponoszone przez Niego wydatki na wytworzenie we własnym zakresie nowych transformatorów i dławików mają na celu osiągnięcie przychodu i jako takie spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów wskazaną w art. 15 ust. updop (spełniony jest element pozytywny definicji). Zaznaczyć przy tym należy, że wszelkie wydatki poniesione na wytworzenie transformatorów i dławików mają charakter definitywny i nie zostaną Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócone. Ponadto wskazać należy, że katalog przesłanek negatywnych wymienionych w art. 16 ust. 1 nie zawiera tego typu wydatków jako niestanowiących kosztu uzyskania przychodu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów skarbowych. Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 7 kwietnia 2014 r. (sygnatura: ILPB3/423-6/14-2): „Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony.

Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Wnioskodawca zauważa, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie: „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”, „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast „zachować" oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Według Wnioskodawcy można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów; w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Innymi słowy, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Niego na wytworzenie nowych transformatorów oraz dławików mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich sprzedaży lub złomowania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że w kontekście dodatkowych informacji wskazanych powyżej, podtrzymuje On swoje stanowisko zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. W szczególności Wnioskodawca podtrzymuje, że jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wytworzenie testowych transformatorów i dławików. Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w momencie sprzedaży lub złomowania ww. transformatorów i dławików. Powyższe wynika z przepisu art. 15 ust. 4 updop, który wskazuje, że: „Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust 4b i 4c.”

Dodatkowo dodał, że przy produkcji testowych transformatorów oraz dławików nie są prowadzone żadne dodatkowe prace badawcze oraz rozwojowe. Ww. produkty nie stanowią nowości na rynku, a użyte do ich wytworzenia technologie i rozwiązania techniczne są obecnie stosowane na rynku transformatorów i były wcześniej stosowane przez Wnioskodawcę. Przy ich produkcji nie powstanie nowy produkt czy też rozwiązanie, które byłoby nowością na rynku. Rola Jego sprowadza się do wytworzenia produktu, który powinien spełniać wymagania potencjalnego klienta i który będzie „złożony” z rozwiązań obecnie stosowanych na rynku w tego typu transformatorach i dławikach.

W związku z powyższym w opinii Wnioskodawcy, jeśli chodzi o możliwość rozliczenia w czasie nie znajdzie tutaj zastosowania przepis art. 15 ust. 4a updop: Koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.
   
   

Przepis ten dotyczy jedynie wydatków na prace badawcze i rozwojowe, a z takimi nie ma w opisywanym przypadku do czynienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Nadmienia się przy tym, że procedura wydawania przez organ podatkowy interpretacji indywidualnej w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) nie upoważnia do przeprowadzania postępowania dowodowego, w związku z czym na tym etapie organ podatkowy jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Jeżeli opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.