Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1183/14-2/GJ
z 21 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości utylizowanych odpadów produkcyjnych – jest prawidłowe.

UZASDNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości utylizowanych odpadów produkcyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) należy do Grupy D., która jest czołowym światowym producentem farb oraz pigmentów dla druku oraz wiodącym dostawcą materiałów poligraficznych i usług na rynki produkcji opakowań, wydawnictw, produkcji tworzyw sztucznych, kosmetyków i na inne rynki przemysłowe. Zakres działalności Spółki w Polsce obejmuje produkcję i sprzedaż farb i pigmentów dla klientów z branży opakowań i poligrafii.

W związku z działalnością produkcyjną, Spółka ponosi straty produkcyjne w środkach obrotowych (tj. w surowcach i komponentach wykorzystywanych do produkcji oraz produktach będących produktem finalnym procesu produkcyjnego), których najczęstszymi przyczynami są:

• upływ terminu przydatności surowca (lub wyrobów gotowych); farby i inne komponenty stosowane przez Spółkę w procesie produkcyjnym posiadają określony termin przydatności, w jakim można je wykorzystać lub odsprzedać. Średni termin przydatności to od 3 miesięcy do 2 lat, a w sporadycznych przypadkach - 3 lata. Najkrótszym terminem przydatności (3 - miesięcznym) charakteryzują się komponenty wykorzystywane w druku na opakowaniach na żywność,
  
• utrata właściwości fizyczno-chemicznych (zmiana konsystencji, koloru, lepkości i gęstości, zmiany w wyniku odparowania),
  
• brak popytu na wyroby gotowe produkowane w oparciu o konkretne komponenty i surowce,
  
• zmiana receptury produkcji wyrobów gotowych,
  
• zwroty produktów przez klientów (nie istnieje możliwość dalszego ich przetworzenia lub przerobu).
  
  

Ze względu na utratę wartości handlowej powstałych odpadów produkcyjnych (surowców i komponentów oraz wyrobów gotowych), Spółka jako racjonalnie działający podmiot, decyduje się na ich likwidację poprzez utylizację. Proces utylizacji jest przeprowadzany przez wyspecjalizowane podmioty. Działanie to jest tym bardziej uzasadnione, że - w związku z wadliwymi właściwościami surowców/produktów - Spółka nie może powtórnie ich wykorzystać czy przerobić, ani zbyć, a dalsze magazynowanie tychże środków obrotowych generuje dodatkowe koszty. Utylizacji mogą podlegać również wyroby gotowe wyprodukowane przez Spółkę, ale zwrócone przez klientów.

Z każdej likwidacji Spółka sporządza protokół zawierający: nazwę, numer, ilość i wartość likwidowanego surowca lub produktu, datę dokonania likwidacji oraz podpisy osób za nią odpowiedzialnych. Proces likwidacji surowców i produktów jest poprzedzony spotkaniami zespołu odpowiedzialnego za proces utylizacji. Podczas spotkań są omawiane przyczyny likwidacji surowców i wyrobów gotowych. Na podstawie sporządzonego protokołu komponenty i surowce oraz wyroby gotowe przeznaczone do likwidacji są przekazane do utylizacji firmom zewnętrznym, które dokonują zagospodarowania utylizowanych środków chemicznych.

Co istotne, przedmiotowe wydatki są ponoszone przez Spółkę z przyczyn od niej niezależnych, trudnych do przewidzenia (jako efekt „uboczny" typowego procesu produkcyjnego) i pomimo podjętych przez nią działań zabezpieczających (np. odpowiedni dobór kontrahentów, analiza planów sprzedaży, wprowadzenie procedur w zakresie zarządzania gospodarką magazynową). Straty Spółki powstają wbrew jej woli i mają niezawiniony i niezamierzony charakter.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z powstałymi odpadami produkcyjnymi, wynikającymi m.in. z upływu terminu ważności surowców, produktów, ich nieodpowiednich właściwości fizycznych czy braku popytu, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość utylizowanych komponentów i surowców oraz wyrobów gotowych, w tym koszty ich utylizacji realizowanej przez podmioty zewnętrzne ?
   
2. Jeśli tak, czy wartość utylizowanych komponentów i surowców oraz wyrobów gotowych zaliczana do kosztów uzyskania przychodów powinna być określona (i) w wysokośći, po której zostały one przyjęte na magazyn w cenie nabycia w przypadku surowców i komponentów oraz (ii) w wysokości kosztu wytworzenia w przypadku nie sprzedanych lub zwróconych wyrobów gotowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym odpady produkcyjne, wynikające m.in. z upływu terminu ważności surowców/produktów, ich nieodpowiednich właściwości fizycznych, zmian recepty oraz braku popytu, powstałe w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej oraz koszty ich utylizacji stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wartość utylizowanych surowców i komponentów powinna być określana w wysokości, po której zostały one przyjęte na magazyn (w cenie nabycia) oraz w przypadku wyrobów gotowych - w koszcie ich wytworzenia. Kosztem uzyskania przychodów są również koszty ich utylizacji realizowanej przez podmioty zewnętrzne.

Uzasadnienie

1. Kryteria ustawowe
   
   

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r, o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r. Nr 851, z późn. zm.; dalej: ustawa CIT), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art, 16 ust. 1 ustawy CIT.

W związku z tym, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika,
   
2. pozostaje w związku z przychodami oraz prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
   
3. nie może znajdować się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera natomiast szczegółowej regulacji odnoszącej się bezpośrednio do kwalifikacji podatkowej (w tym do wyłączenia z kategorii kosztów podatkowych) opisanego przez Spółkę rodzaju strat w środkach obrotowych, jako odpadów produkcyjnych. Dlatego też należy ocenić, czy przedmiotowe wydatki spełniają wymogi ustawowe.

Ze względu na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji „źródła przychodów”, czy też „zachowania (lub zabezpieczenia) źródła przychodów”, w celu interpretacji ww. przepisu, należy posłużyć się definicją słownikową tychże pojęć. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa, dostęp: www.sjp.pwn.pl), słowo „źródło” należy rozumieć jako „to, co stanowi początek czegoś”, słowo „zachować” jako „pozostanie w posiadaniu czegoś” lub też „dochowanie czegoś w niezmienionym stanie, mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, zaś „zabezpieczyć” jako: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym” oraz „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”. Ponadto, źródło przychodów można określić szeroko, w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika).

A zatem, kosztami uzyskania przychodów są takie stany, zdarzenia i czynności, które prowadzą do uzyskania przychodu podatkowego przez Spółkę, przy czym istotne jest wystąpienie realnej szansy, że wskutek poniesienia danego wydatku, dojdzie do powstania tegoż przychodu, zapobieżenia jego utracie (a więc do utrzymania, czy też zachowania) lub zapobieżenia jego zniszczeniu (zabezpieczenia).

W opisanym stanie faktycznym, likwidacja (poprzez utylizację) środków obrotowych (surowców i komponentów oraz wyrobów gotowych) ma oczywisty i bezpośredni związek z całokształtem działalności Spółki. Podstawowym celem Spółki jest bowiem produkcja farb, a nabywane surowce służą wytworzeniu wyrobów gotowych, których zbycie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego. Spółka uważa, że w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia, czy rzeczywiście doszło do powstania przychodów podatkowych, ich zachowania lub zabezpieczenia, lecz fakt, że obiektywnie rzecz biorąc, mógł oczekiwać takiego efektu, gdyby surowce i komponenty zostały wykorzystane w procesie produkcyjnym a wytworzone wyroby gotowe zostały sprzedane do klientów. Powstałe odpady produkcyjne są efektem ubocznym procesu produkcyjnego.

Podsumowując, w opisanej sytuacji faktycznej wydatki w związku z zakupem surowców i komponentów oraz z wytworzeniem wyrobów gotowych:

1. zostały poniesione przez Wnioskodawcę,
   
2. pozostają w związku z przychodami oraz prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz
   
3. poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów (nie ma znaczenia czy rzeczywiście doszło do powstania przychodów podatkowych, ich zachowania lub zabezpieczenia, lecz fakt, że obiektywnie rzecz biorąc, mógł oczekiwać takiego efektu.
   
   

Co więcej, koszty odpadów produkcyjnych nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Co istotne, zdaniem Spółki, oprócz spełnienia ww. wymogów ustawowych dotyczących zasad kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów, należy również wziąć pod uwagę racjonalność, niezawiniony charakter ponoszonych wydatków, jak i odpowiednie dokumentowanie procesu likwidacji surowców i komponentów oraz wyrobów gotowych oraz podjęte przez Spółkę działania zabezpieczające.

W celu zabezpieczenia się przed stratami w ramach procesu produkcyjnego, Spółka podejmuje działania zapobiegawcze, które obejmują m.in.:

• Spółka wprowadziła procedury związane z zarządzaniem gospodarką magazynową oraz utrzymywaniem zapasów na minimalnym poziomie (na podstawie zamówień składanych przez klientów);
  
• Spółka wprowadziła proces monitorowania oraz analizowania surowców wykorzystywanych w procesie produkcyjnym (poprzez generowanie raportów zapasów wolnorotujących, które pozwalają na analizowanie poszczególnych pozycji materiałowych pod kątem konieczności utylizacji; dodatkowo, są organizowane okresowe spotkania, w których uczestniczą przedstawiciele działu produkcji, zakupów, magazynu oraz przedstawiciele handlowi);
  
• W przypadku zwrotu produktów przez klientów Spółka kontaktuje się z dostawcą surowca (jeśli to surowiec był przyczyną wyprodukowania wadliwego wyrobu);
  
• Od 2012 r. Spółka prowadzi proces produkcyjny zgodny z normami ISO, które narzucają szereg procedur związanych z zarządzaniem zapasami i reklamacjami;
  
• Spółka dokonuje zakupów surowców w zależności od zapotrzebowania na wyroby gotowe przez klientów.
  
  

Wskazane powyżej działania zabezpieczające wynikają z inicjatyw podejmowanych na poziomie lokalnym (przez Spółkę) oraz na poziomie regionalnym. Procedury mające na celu zabezpieczenie się przed stratami w ramach procesu produkcyjnego są wdrażane we wszystkich spółkach należących do Grupy.

2. Racjonalność ponoszonych wydatków
   
   

Likwidacja (poprzez utylizację) surowców i komponentów oraz wyrobów gotowych przez Spółkę jest rezultatem jej racjonalnego działania. Jest ono przede wszystkim uzasadnione ekonomicznie przez utratę swej wartości handlowej, spowodowaną m.in. nieodpowiednimi właściwościami fizycznymi lub też upływem terminu przydatności, towar nie znajdzie zbytu na rynku oraz nie może zostać ponownie wykorzystany czy przetworzony. Równie uzasadniona ekonomicznie jest likwidacja surowców przez Spółkę w wyniku zmian w popycie na konkretne produkty. Zmiany te są bowiem wynikiem zaistnienia pewnych zjawisk makroekonomicznych (niejednokrotnie będących efektem działań podmiotów konkurencyjnych), na które Spółka nie ma wpływu, a do których stara się dostosować, np. poprzez zmianę recepty produkcji.

Co więcej, w ww. przypadkach dalsze magazynowanie wyrobów gotowych/surowców byłoby nieracjonalne z ekonomicznego punktu widzenia, gdyż generowałoby to koszty magazynowania towarów, na które nie jest zgłaszany popyt, a które dodatkowo zajmowałyby miejsce produktom, mającym zbyt na rynku.

3. Niezawiniony charakter strat
   
   

Ponoszone przez Spółkę straty mają charakter niezawiniony oraz niezamierzony oraz są nieuniknionym i nieodłącznym elementem prowadzonej działalności produkcyjnej. Powstałe straty są bowiem „uboczną” konsekwencją typowego procesu produkcyjnego farb, w którym to zazwyczaj występuje pewien odsetek strat. Przede wszystkim powstałe straty mieszczą się w granicach norm (limitów), które występują przy każdym procesie produkcyjnym, a jeśli przekraczają te normy, to straty te powstały z przyczyn niezależnych lub zostały spowodowane przyczynami losowymi.

4. Odpowiednie udokumentowanie strat
   
   

Spółka dokumentuje likwidację surowców oraz wyrobów gotowych sporządzając protokół, który pozwala na dokładne ich zidentyfikowanie (data, numer produktu, ilość, wartość), zawiera uzasadnienie przeprowadzanej likwidacji (powód) wraz ze wskazaniem osób za nią odpowiedzialnych oraz jest potwierdzony ich podpisami.

Sporządzany każdorazowo przez Spółkę protokół likwidacji jest dowodem faktycznego zaistnienia strat oraz konieczności przekazania surowców i komponentów oraz wyrobów gotowych do utylizacji przez podmioty świadczące usługi w zakresie utylizacji środków chemicznych.

Dodatkowo, sporządzane są również karty przekazania surowców i wyrobów gotowych do utylizacji do firm zewnętrznych zajmujących się utylizacją, które jednocześnie potwierdzają, że proces utylizacji został faktycznie zrealizowany.

5. Wartość utylizowanych surowców i komponentów stanowiąca koszty uzyskania przychodów
   
   

Jak zostało wskazane wyżej, cena nabycia komponentów lub surowców bądź też koszt wytworzenia wyrobów stanowiących odpady produkcyjne są bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Ponieważ surowce i komponenty nie zostały wydane z magazynu do zużycia Spółka tym samym nie zaliczyła ich do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Analogiczna sytuacja dotyczy wytworzonych, a niesprzedanych wyrobów gotowych oraz produktów, które zostały sprzedane klientom a następnie dokonano ich zwrotu (w momencie dokonania zwrotu w systemie SAP księgowane jest zmniejszenie przychodu podatkowego ze sprzedaży oraz wprowadzenie ponownie na magazyn wartości wyrobu w koszcie jego wytworzenia, co skutkuje ostatecznie brakiem zaliczenia kosztu wytworzenia do kosztów podatkowych).

Przepisy prawa podatkowego w żaden sposób nie określają odmiennego sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów dla pełnowartościowych wyrobów i surowców oraz dla wyrobów i surowców stanowiących odpady produkcyjne z uwagi na brak możliwości ich wykorzystania w procesie produkcyjnym, przetworzenia lub zbycia.

Zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów w każdym z tych przypadków opierają się na przepisach ustawy CIT. Dlatego też koszty uzyskania przychodów są ustalane według ceny nabycia bądź kosztu wytworzenia zarówno przy sprzedaży materiałów i wyrobów pełnowartościowych, jak i tych które ze względu na swój charakter stanowią odpady produkcyjne i podlegają utylizacji.

6. Stanowisko Ministra Finansów i sądów administracyjnych
   
   

Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko znajduje uzasadnienie w jednolitej linii interpretacyjnej Ministra Finansów.

Bezsporny związek strat produkcyjnych z przychodami z działalności gospodarczej potwierdzono np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lipca 2012 r. (ITPB3/423-187/12/MT): „(...) co do zasady koszty nabycia surowców wykorzystywanych do produkcji zbywanych towarów oraz koszty wytworzenia towarów, będących produktem handlowym są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów z tytułu zbycia produkowanych towarów. Likwidacja tych surowców i towarów wyłącza możliwość podatkowego rozliczenia odpowiednio wydatków na nabycie surowców i kosztów wytworzenia towarów mających charakter kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami ze zbycia towarów, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. rozliczenia ich dla celów podatkowych w momencie powstania przychodów ze zbycia towarów. Niemniej jednak, ich poniesione było celowe, a powstawanie strat w surowcach wykorzystywanych do produkcji i w towarach handlowych jest związane ze specyfiką działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika.”

Oznacza to, że przedmiotowe wydatki Spółki, służą uzyskaniu przez nią przychodów, a zatem stanowią koszt podatkowy.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2011 r. (IPPB3/423-1070/13-2/JBB) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się z wnioskodawcą i potwierdził, że straty w środkach obrotowych podatnika powstałe na skutek decyzji o likwidacji niesprzedanych towarów handlowych, których przechowanie wiązało się dla niego z dodatkowymi kosztami, jako wynikające z gospodarczo uzasadnionej decyzji stanowią koszty uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2014 r. (ILPB3/423-587/13-6/PR): „(...) co do zasady straty powstałe w wyniku likwidacji środków obrotowych stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Warto również przywołać orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2008r., sygn. II FSK 23/07, w której to sąd stwierdził: „(..,) Uznając zatem, że strata w środkach obrotowych jest konsekwencją prowadzenia działalności gospodarczej można stwierdzić, że będzie ona kosztem uzyskania przychodu o ile jest ona normalnym następstwem prowadzonej działalności w danej branży, a podatnikowi nie będzie można przypisać winy przy jej powstaniu, to jest wtedy, gdy podatnik nie mógł przewidzieć powstania szkody, ani też jej zapobiec. Każdorazowo będzie wymagało to przeprowadzenia szczegółowej analizy sytuacji, jaka poprzedziła powstanie straty, a zwłaszcza ocenę, czy podatnik zachował należytą staranność, tj. ogólnie przyjętą w stosunkach danego rodzaju, przeciwdziałając ewentualnemu wystąpieniu uszczerbku w swoim majątku”. Jak sam zauważył sąd podobny pogląd został wyrażony również w uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 października 1995 r., sygn. III AZP 19/95, OSNP 1996/10/133).

W kontekście dokumentowania powstałych strat swoje stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 12 lutego 2008 r. o sygn. I SA/Po 1608/07. Sąd uznał, że: „(...) strata wynikająca z wadliwości towaru jest oczywiście również kosztem uzyskania przychodu, wymaga jednak takiego samego udokumentowania, jak każdy inny poniesiony koszt”. Zdaniem sądu „wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. że musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych, z których wydatek jest dokonywany. Samo zaksięgowanie wadliwych towarów nie oznacza ich faktycznej likwidacji. Samo zakwalifikowanie w księgach towaru jako zlikwidowany nie oznacza, iż uległ on rzeczywiście likwidacji, gdyż dokumentem potwierdzającym likwidację nie są przecież polecenia księgowania. Zdarzeń gospodarczych nie można domniemywać, muszą być one wykazane”.

Wnioskodawca w tym miejscu pragnie zwrócić uwagę, że powstałe straty są przez Wnioskodawcę dokumentowane odpowiednimi protokołami sporządzonymi przez osoby uprawnione i odpowiedzialne za stany magazynowe, jak również jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających przekazanie strat w materiałach i wyrobach do utylizacji firmie zewnętrznej.

Konsekwentnie w ten sam sposób należy odnieść się do wydatków ponoszonych na rzecz firm świadczących usługi utylizacji surowców i wyrobów gotowych, ponieważ sposób zagospodarowania tego typu odpadów jest ściśle ustalony. Wnioskodawca nie może dowolnie usunąć przeterminowanych towarów, muszą być one zutylizowane w ściśle określony sposób z zachowaniem norm chroniących środowisko oraz ludzi. Wydatki te również mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Potwierdzeniem tego stanowiska jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 września 2012 r. (IPTPB3/423-198/12-5/IR).

Organy podatkowe wypowiedziały się również w kwestii, w jakiej wysokości można zaliczyć wartość utylizowanych komponentowi surowców do kosztów uzyskania przychodów, W interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB3/423-587/13-7/PR) podkreślił, że: „(...) wydatki na zakup części zamiennych nie zostały zaliczone wcześniej do kosztów uzyskania przychodów, to wydatki te - w wysokości ceny zakupu, po której zostały przyjęte na magazyn Spółki - stanowią koszty podatkowe.”

7. Podsumowanie
   
   

Wnioskodawca jest zdania, że ze względu na:

• spełnienie kryteriów ustawowych kwalifikacji wydatków do kosztów podatkowych (art. 15 ust. 1 w zw. z 16 ust. 1 ustawy CIT),
  
• racjonalność ponoszonych przez Spółkę wydatków,
  
• niezawiniony charakter ponoszonych strat,
  
• odpowiednie dokumentowanie przez Spółkę faktycznego zaistnienia strat oraz ich rzeczywistej likwidacji,
  
• podejmowanie przez Spółkę odpowiednich działań zabezpieczających przed powstaniem przedmiotowych strat,
  
• jednolite stanowisko Ministra Finansów oraz sądów administracyjnych.
  
  

Spółka ma prawo do zaliczenia opisanych w stanie faktycznym strat produkcyjnych oraz kosztów utylizacji do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Wartość utylizowanych surowców i komponentów powinna być określana w wysokości, po której zostały one przyjęte na magazyn (w cenie nabycia) oraz w przypadku wyrobów gotowych - w koszcie ich wytworzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.