2015.04.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-117/15-2/ISZ
z 23 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2015 r. (data wpływu 12 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania opisanych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% dla tych transakcji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania opisanych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% dla tych transakcji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

T. GmbH (dalej: Spółka) jest podmiotem prawa niemieckiego posiadającym siedzibę na terytorium Niemiec. Spółka posiada w Polsce oddział i za pośrednictwem tego oddziału prowadzi działalność gospodarczą.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce, również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka nabywa towary na terytorium Polski od polskiego producenta lub importuje je z Turcji na terytorium Polski. Towary są transportowane do magazynu znajdującego się na terytorium Polski, w którym Spółka prowadzi działalność. Jako, że dostawa i import towarów odbywają się w Polsce podlegają one opodatkowaniu polskim VAT.

Następnie Spółka dokonuje dostawy krajowej, eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy w/w towarów.

Spółka dokonuje dwóch rodzajów wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z Polski do innych krajów UE, tj.:

dostawy towarów bezpośrednio do nabywców zarejestrowanych na potrzeby VAT w innych krajach UE,
wywozu towarów do magazynów prowadzonych przez Spółkę w innych krajach UE, w celu dalszej dostawy nabywcom z tych krajów UE.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą również we Francji. Działalność ta polega m.in. na dostawie towarów na terytorium Francji francuskim nabywcom (dalej: Francuski nabywca). W tym celu Spółka wynajmuje we Francji magazyn i zatrudnia w nim pracowników. Spółka jest zarejestrowana we Francji na potrzeby podatku VAT, również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka planuje rozpocząć prowadzenie transakcji na następujących zasadach:

Francuscy nabywcy będą składać zamówienia na towary u pracowników Spółki we Francji. Pracownicy wygenerują zamówienia w systemie informatycznym prowadzonym przez Spółkę w celu obsługi zamówień na towary. Zamówienia zostaną przesłane do magazynu w Polsce celem ich realizacji.
Na podstawie zamówień w polskim magazynie Spółki będzie następowało pakowanie oraz przygotowywanie towarów do wysyłki do Francji. Towary będą pakowane i wysyłane w formie zbiorczych paczek przygotowanych zgodnie z konkretnym zamówieniem Francuskiego nabywcy.
W momencie wysyłki towarów z Polski do Francji pracownik Spółki w polskim magazynie będzie wystawiał dokument transportowy CMR. Z dokumentów CMR będzie wynikało, że miejscem załadunku towarów jest magazyn w Polsce a miejscem rozładunku magazyn we Francji. Odbiór towarów we Francji będzie potwierdzony przez pracownika Spółki.
Na koniec każdego miesiąca pracownicy w polskim magazynie Spółki będą wystawiali faktury pro-forma dokumentujące przemieszczenie towarów Spółki z jej magazynu w Polsce do jej magazynu we Francji, które będą zawierały następujące dane:
- numer faktury pro-forma i datę jej wystawienia,
- datę dostarczenia towarów,
- polski numer VAT Spółki,
- francuski numer VAT Spółki,
- dane pozwalające zidentyfikować przedmiot dostawy (model towaru),
- wartość towarów.

Po przetransportowaniu towarów do magazynu we Francji pracownik Spółki będzie wprowadzał przywieziony towar do systemu informatycznego magazynu we Francji. System automatycznie wygeneruje fakturę wystawioną przez Spółkę na rzecz Francuskiego nabywcy dokumentującą sprzedaż towarów oraz dokument transportowy dla ich dostawy na terenie Francji.

Towary przyjęte do magazynu we Francji będą w nim przechowywane przynajmniej jedną noc a następnie transportowane do Francuskich nabywców.

Towar przygotowany w formie zbiorczych paczek zgodnie z zamówieniem Francuskiego nabywcy i wysłany z polskiego magazynu Spółki nie będzie podlegał późniejszym zmianom tj. żaden towar nie zostanie dodany ani odjęty z paczki na terenie Francji. Oznacza to, że zapakowane towary zostaną w takiej samej formie:

przetransportowane z magazynu w Polsce do magazynu Spółki we Francji,
pobrane z magazynu Spółki we Francji i dostarczone Francuskim nabywcom na terenie Francji.

Dodatkowo będzie możliwa zmiana nabywcy towarów, zanim zapakowane towary opuszczą magazyn we Francji zostaną przekierowanie i sprzedane podmiotowi innemu niż Francuski nabywca.

Spółka dokona przeniesienia prawa do dysponowania towarami na terytorium Francji nie wcześniej niż w dniu pobrania z magazynu Spółki we Francji.

Zgodnie z przepisami francuskiej regulacji VAT przemieszczenie towarów z magazynu z Polski do magazynu we Francji stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów we Francji. Natomiast sprzedaż towarów Francuskim nabywcom stanowi dostawę krajową opodatkowaną VAT we Francji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wywóz towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT?
Czy Spółka jest i będzie uprawniona do opodatkowania VAT wywozu towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji według stawki VAT 0% na podstawie przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Opisany w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wywóz przez Spółkę towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Spółka jest i będzie uprawniona do opodatkowania VAT wywozu towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji według stawki VAT 0% na podstawie przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Ad. 1.

Zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT) rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności dostawy towarów na terytorium innego kraju Unii Europejskiej (dalej: UE).

Powyższy przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT).

Za WDT, zgodnie z przepisem art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, uznaje się również, cyt.:

"przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika."

W świetle cytowanego przepisu przemieszczenie towarów z Polski do innego kraju członkowskiego UE należy uznać za WDT jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

towar jest faktycznie przemieszczany z Polski do innego kraju UE,
przemieszczenie towaru następuje przez podatnika lub na jego rzecz,
towar będący przedmiotem przemieszczenia należy do przedsiębiorstwa podatnika,
towar będący przedmiotem przemieszczenia został przez podatnika na terytorium Polski wytworzony, wydobyty, nabyty, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo importu towarów,
przemieszczony towar będzie służyć działalności gospodarczej podatnika.

W opisanym stanie faktycznym wywóz przez Spółkę towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji spełnia wszystkie wskazane powyżej warunki tj:

Towary należące do Spółki będą faktycznie przemieszczane z Polski do innego kraju UE. Towary te będą bowiem pobierane z magazynu Spółki w Polsce i będą transportowane przez Spółkę do jej magazynu we Francji.

Przemieszczenie towarów będzie następowało przez Spółkę jako podatnika podatku VAT w Polsce.

Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT czynny również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka we własnym imieniu dokona przemieszczenia towarów z magazynu w Polsce do jej magazynu we Francji. Pracownicy Spółki działający w jej imieniu w Polsce zorganizują transport towarów będących jej własnością pomiędzy Polską a Francją.

Ponadto, Spółka udokumentuje fakt dokonania przemieszczenia towarów z Polski do Francji jako polski podatnik VAT fakturą pro-forma na której wskaże swój polski numer dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Należy zatem uznać, że transport towarów zostanie dokonany przez Spółkę jako podatnika polskiego podatku VAT.

Towary będące przedmiotem przemieszczenia będą wyłącznie własnością Spółki.

Towar będący przedmiotem przemieszczenia będzie kompletowany w Polsce, pakowany w zbiorcze przesyłki a następnie transportowany z magazynu Spółki w Polsce do magazynu we Francji. Taka organizacja pracy magazynów jest uzasadniona z punktu widzenia ekonomiki procesu obsługi dostaw Spółki.

Od momentu rozpoczęcia transportu towarów w Polsce do momentu jego zakończenia we Francji (wprowadzenia towarów do magazynu Spółki we Francji), prawo własności towarów będących przedmiotem przemieszczenia będzie przysługiwało Spółce. W tym czasie Spółka nie przeniesie na żaden inny podmiot ani prawa własności tych towarów ani prawa do dysponowania nimi jak właściciel.

Przeniesienie prawa własności towarów na Francuskiego nabywcę będzie możliwe dopiero po przyjęciu zamówionego towaru do magazynu we Francji, wygenerowaniu dokumentów dostawy i francuskiej faktury. Spółka przeniesie na Francuskiego nabywcę prawo własności towarów po jego wydaniu z magazynu na terytorium Francji.

Towary, które będą przedmiotem przemieszczenia zostaną nabyte/zaimportowane przez Spółkę na terytorium Polski.

Spółka nabywa towary na terytorium Polski od polskiego producenta, który transportuje je bezpośrednio do magazynu Spółki znajdującego się na terytorium Polski. Następnie Spółka przetransportuje towary nabyte od polskiego producenta do magazynu Spółki we Francji.

Analogicznie jest w przypadku zaimportowania przez Spółkę towarów do Polski. W tym przypadku Spółka importuje towary na terytorium Polski i transportuje je do magazynu Spółki znajdującego się na terytorium Polski. Następnie Spółka przetransportuje zaimportowane towary nabyte ze swojego magazynu w Polsce do magazynu we Francji.

Oznacza to, że towary przemieszczane przez Spółkę z magazynu w Polsce do magazynu we Francji zostaną nabyte lub zaimportowane przez Spółkę na terytorium Polski.

Przemieszczone towary będą służyły działalności gospodarczej Spółki prowadzonej we Francji.

Towary przemieszczone przez Spółkę z magazynu Spółki w Polsce do jej magazynu we Francji będą następnie sprzedawane przez Spółkę do Francuskich nabywców. Sprzedaż ta będzie stanowiła dostawę towarów na terytorium Francji (transport rozpoczyna się i kończy we Francji).

Jako, że sprzedaż towarów stanowi działalność gospodarczą Spółki, towary przemieszczone z Polski do Francji celem dokonania ich późniejszej sprzedaży we Francji będą służyły działalności gospodarczej Spółki prowadzonej we Francji.

Powyższe stanowisko potwierdzają również interpretacje Ministra Finansów, m.in.:

interpretacja Ministra Finansów wydana za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. IPPP3/443-294/13-4/LK, cyt.:

interpretacja Ministra Finansów wydana za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 6 listopada 2011 r., sygn. IPPP3/443-756/10-4/KT, cyt.:

interpretacja Ministra Finansów wydana za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 24 lipca 2014 r., sygn. IPPP3/443-395/14-2/LK.

Wnioski:

Jako, że opisane w zdarzeniu przyszłym przemieszczenie towarów z magazynu Spółki w Polsce:

dokonywane do innego kraju UE tj. Francji,
dokonywane przez Spółkę działającą jako podatnika podatku VAT w Polsce,
dotyczyło towarów będących wyłącznie własnością Spółki od momentu rozpoczęcia transportu w Polsce do momentu jego zakończenia we Francji,
dotyczyło towarów nabytych przez Spółkę na terytorium Polski od polskiego producenta lub zaimportowanych przez Spółkę do Polski,
dokonywane w celu prowadzenia działalności we Francji polegającej na sprzedaży tych towarów,

- spełnione zostaną łącznie wszystkie warunki merytoryczne wskazane w przepisie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, do uznania że wywóz ten stanowi dla Spółki WDT z Polski do Francji.

W konsekwencji, wywóz przez Spółkę towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku. od wartości dodanej;
podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Przepisy ustawy o VAT enumeratywnie wskazują jakie dokumenty mogą zostać uznane za dowody, o których mowa powyżej.

Dowodami tymi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (tj. CMR), z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecony przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT).

W przypadku gdy dokumenty o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami takimi mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotową, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 11 ustawy o VAT).

Zgodnie z treścią powyższych przepisów w celu zastosowania stawki VAT 0% do opisanego w zdarzeniu przyszłym WDT Spółka dokonując przemieszczenia towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji powinna:

występując jako nabywca towarów we Francji posiadać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany jej we Francji,
posiadać w swojej dokumentacji dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (np. CMR lub inne dowody) oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.
być zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT UE zarówno na dzień dokonania przemieszczenia jak i na dzień składania deklaracji VAT za okres w którym powstanie obowiązek podatkowy z tego tytułu.

Spółka jest aktualnie zarejestrowana dla potrzeb podatku VAT w Polsce i we Francji również dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W opisanym zdarzeniu przyszłym dla potrzeb udokumentowania przemieszczenia towarów przez Spółkę z Polski do Francji Spółka wystawi faktury pro-forma na których wskaże m.in.:

numer faktury pro-forma i datę jej wystawienia,

datę przemieszczenia towarów,

francuski numer rejestracji Spółki dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych jako nabywcy towarów we Francji (właściwy i ważny na dzień przemieszczenia towarów z Polski do Francji),

dane pozwalające zidentyfikować przedmiot przemieszczenia (model i ilość towaru),

wartość przemieszczonych towarów,

polski numer rejestracji Spółki jako podatnika VAT UE jako dostawcy towarów z Polski.

Dane zawarte na fakturze pro-forma pozwalają jednoznacznie zidentyfikować przedmiot WDT z Polski do Francji. Faktura pro-forma może zatem zostać uznana za specyfikację poszczególnych sztuk ładunku w rozumieniu przepisu art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

W celu potwierdzenia przemieszczenia towarów z Francji do Polski Spółka będzie posiadała w swojej dokumentacji dokumenty transportowe CMR generowane w polskim magazynie po skompletowaniu wysyłki do Francji. Z dokumentów CMR będzie wynikało, że miejscem załadunku towarów jest magazyn w Polsce a miejscem rozładunku magazyn we Francji. Dokument CMR podpisany przez pracownika polskiego magazynu w polu właściwym dla nadawcy i przez pracownika francuskiego magazynu w polu właściwym dla odbiorcy będzie wystarczającym dowodem potwierdzającym fakt dostarczenia towaru do nabywcy w innym kraju UE o którym mowa w przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Wnioski:

Jako, że Spółka w ramach opisanego w zdarzeniu przyszłym wywozu towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji:

występując jako nabywca towarów we Francji będzie posługiwała się właściwym i ważnym numerem identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym jej we Francji,
występując jako dostawca towarów do Francji będzie zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT UE zarówno na dzień dokonania przemieszczenia jak i na dzień składania deklaracji VAT za okres w którym powstanie obowiązek podatkowy z tego tytułu,
będzie posiadała w swojej dokumentacji fakturę pro-forma stanowiącą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument CMR, które łącznie będą potwierdzały, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do magazynu Spółki we Francji,

- spełnione zostaną wszystkie warunki wymienione w przepisie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji Spółka będzie uprawniona do opodatkowania VAT wywozu towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji według stawki VAT 0% na podstawie przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) - art. 2 pkt 3 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Ponadto, na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Ww. art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanej tam przez podatnika działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy na orzeczenie C-409/04 w sprawie Teleos plc i inni, w którym TSUE stwierdził, iż: „uznanie danej dostawy lub nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego oraz w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawcy”.

Zatem dla uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, kluczowe znaczenie ma przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika wykonywanej na terytorium państwa, do którego towary zostaną przemieszczone. Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy. Jak wynika z wniosku w opisanym przypadku nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 13 ust. 4 ustawy.

W analizowanej sprawie, Spółka za pośrednictwem Oddziału w Polsce (zarejestrowanego jako podatnik VAT w Polsce również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych) nabywa na terytorium kraju towary od polskiego producenta lub importuje je z Turcji na terytorium Polski. Towary są transportowane do magazynu znajdującego się na terytorium Polski, w którym Spółka prowadzi działalność. Następnie towary te są transportowane na terytorium innego kraju członkowskiego – do Francji i tam wykorzystywane przez Spółkę do celów prowadzonej we Francji działalności gospodarczej. Spółka jest zarejestrowana we Francji na potrzeby podatku VAT, również dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W ramach transportu towarów z magazynu Spółki w Polsce do magazynu Spółki we Francji Spółka pozostaje właścicielem towarów. Jakkolwiek Francuski nabywca towarów Spółki będzie co do zasady znany już w momencie kompletowania wysyłki tych towarów w magazynie w Polsce, w ramach transportu towarów z Polski do Francji Spółka nie przeniesie na niego ani prawa własności tych towarów ani prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Dodatkowo będzie możliwa zmiana nabywcy towarów, zanim zapakowane towary opuszczą magazyn we Francji zostaną przekierowanie i sprzedane podmiotowi innemu niż Francuski nabywca. Spółka dokona przeniesienia prawa do dysponowania towarami na terytorium Francji nie wcześniej niż w dniu pobrania z magazynu Spółki we Francji.

Wobec tego, w przedmiotowej spawie zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 3 ustawy, gdyż dochodzi do przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały nabyte przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa. Towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Tym samym przemieszczenie przedmiotowych towarów z Polski do Francji stanowi dla Spółki wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu przepisu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Według ust. 3 pkt 1 i 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

Przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 (art. 42 ust. 14 ustawy).

Prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz.U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Podkreślić należy, że w świetle wskazanego art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy, dla zastosowania stawki 0% wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o ile łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że dla potwierdzenia przemieszczeń własnych towarów z magazynu znajdującego się w Polsce do magazynu znajdującego się we Francji, Spółka będzie posiadać następujące dokumenty:

Dokumenty transportowe CMR generowane w polskim magazynie po skompletowaniu wysyłki do Francji, podpisane przez pracownika polskiego magazynu w polu właściwym dla nadawcy i przez pracownika francuskiego magazynu w polu właściwym dla odbiorcy.
Faktury pro-forma na których Spółka wskaże m.in.:
- numer faktury pro-forma i datę jej wystawienia,
- datę przemieszczenia towarów,
- francuski numer rejestracji Spółki dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych jako nabywcy towarów we Francji (właściwy i ważny na dzień przemieszczenia towarów z Polski do Francji),
- dane pozwalające zidentyfikować przedmiot przemieszczenia (model i ilość towaru),
- wartość przemieszczonych towarów,
- polski numer rejestracji Spółki jako podatnika VAT UE jako dostawcy towarów z Polski.

Zatem z opisu sprawy wynika, że posiadane przez Spółkę dokumenty, łącznie potwierdzają wywóz towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy w ramach własnego przedsiębiorstwa, z terytorium kraju (poprzez podpis pracownika polskiego magazynu) i ich dostarczenie oraz przyjęcie do magazynu Spółki znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, tj. na terytorium Francji poprzez potwierdzenie podpisem pracownika francuskiego magazynu w polu właściwym dla odbiorcy, że dany towar otrzymał. Przy tym, dokonując ww. dostaw towarów, Spółka występując jako dostawca towarów do Francji, będzie zarejestrowana w Polsce jako podatnik VAT UE zarówno na dzień dokonania przemieszczenia jak i na dzień składania deklaracji VAT za okres w którym powstanie obowiązek podatkowy z tego tytułu. Jednocześnie Spółka, występując jako nabywca towarów we Francji, będzie posługiwała się właściwym i ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym jej we Francji.

Wobec tego, w przedstawionych okolicznościach sprawy należy uznać, że Spółka spełniła warunki do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do WDT towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa.

W konsekwencji w analizowanej sprawie Spółka jest i będzie uprawniona do opodatkowania VAT wywozu towarów z magazynu w Polsce do magazynu we Francji według stawki VAT 0% na podstawie przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie zadanego we wniosku pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin