INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.08.2010r. (data wpływu 04.08.2010r.) - uzupełnionym pismem z dnia 27.09.2010r. (data wpływu 29.09.2010r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-756/10-2/KT z dnia 15.09.2010r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zidentyfikowania czynności przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec jako WDT oraz prawa do zastosowania stawki 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.08.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zidentyfikowania czynności przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec jako WDT oraz prawa do zastosowania stawki 0%. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27.09.2010r. (data wpływu 29.09.2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-756/10-2/KT z dnia 15.09.2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest spółką belgijską, która nie jest zarejestrowana w Polsce dla celów rozliczeń VAT. Spółka zamierza w przyszłości dokonać powyższej rejestracji. Spółka zamierza prowadzić w Polsce działalność polegającą m.in. na sprzedaży towarów klientom niemieckim. Towary sprzedawane klientom niemieckim będą nabywane w Polsce lub sprowadzane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu.

Transakcje dostawy towarów będą wyglądać w ten sposób, że towary będą wywożone z terytorium Polski do Niemiec. Prawo własności towarów będzie przechodziło ze Spółki na klienta niemieckiego na terytorium Niemiec. Wywóz towarów z Polski będzie organizowany przez Spółkę.

Spółka jest zarejestrowana dla celów rozliczeń podatku od wartości dodanej w Niemczech.

Dostawę towarów na rzecz klientów w Niemczech Spółka zamierza traktować jako dostawę lokalną w Niemczech i w konsekwencji rozliczać podatek od wartości dodanej w Niemczech.

Spółka rozpoznaje WDT w Polsce i WNT w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przemieszczenie towarów z Polski do Niemiec, o jakim mowa w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, Spółka powinna traktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej jako: „WDT”), określoną w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, czy jako czynność zrównaną z WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT...
2. Czy w odniesieniu do przedstawionej powyżej transakcji, Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT, jeżeli będzie posiadała dokumenty potwierdzające przemieszczenie towarów z Polski na terytorium Niemiec, a w szczególności list przewozowy potwierdzający fakt przemieszczenia towarów na terytorium Niemiec oraz specyfikację przemieszczanych towarów...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie przedstawione okoliczności stanu faktycznego oraz brzmienie przepisów ustawy o VAT, przemieszczenie towarów, o jakim mowa w stanie faktycznym, z terytorium Polski na terytorium Niemiec, nie będzie stanowiło WDT, o jakiej mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż stanowi ono czynność zrównaną z WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do powyższych transakcji, jeżeli będzie posiadała dokumenty potwierdzające przemieszczenie towarów z Polski na terytorium Niemiec, a w szczególności list przewozowy potwierdzający fakt przemieszczenia towarów na terytorium Niemiec oraz specyfikację przemieszczanych towarów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, ze towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 43 ust. 14, przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Ad. pytania nr 1 – przemieszczenie towarów z Polski do Niemiec jako transakcja zrównana z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów:

Mając na uwadze brzmienie przepisów, w ocenie Wnioskodawcy, przemieszczenie towarów, o jakim mowa w stanie faktycznym, nie będzie mieściło się w zakresie definicji WDT wskazanej w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż wywóz towarów przez Spółkę nie będzie wykonywany w ramach dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do dysponowania towarami jak właściciel, a jak wskazano w stanie faktycznym, w momencie, gdy towar opuszcza terytorium Polski i jest transportowany na terytorium Niemiec, właścicielem towarów pozostaje Spółka. Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (w rozumieniu ustawy o VAT) – prawo własności (w rozumieniu cywilistycznym) – będzie przechodziło na klientów niemieckich dopiero w momencie, gdy towary będą znajdowały się na terytorium Niemiec. Innymi słowy, aż do momentu dostawy do klienta niemieckiego Spółka będzie miała prawo decydować o towarach – dysponować nimi.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, transakcja przewozu towarów z terytorium Polski na terytorium Niemiec nie będzie spełniała definicji WDT określonej w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Niemniej jednak, Spółka jest świadoma, że ustawa o VAT przewiduje również konieczność zrównania niektórych czynności z WDT. Zdaniem Spółki, transakcje, jakie będą przez Nią przeprowadzane, mieszczą się w zakresie czynności zrównanych z WDT.

Aby przemieszczenie towarów z Polski do Niemiec mogło zostać uznane za WDT, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• towar został faktycznie przemieszczony z terytorium kraju na terytorium innego państwa UE,
• przemieszczane towary muszą należeć do podatnika,
• przemieszczenie musi być dokonywane w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.
  
  

Zdaniem Spółki, powyższe przesłanki są w Jej przypadku spełnione, gdyż Spółka jako polski podatnik VAT będzie przemieszczała towary z Polski do Niemiec lub będzie zlecała taki przewóz towarów w Jej imieniu i na Jej rzecz. Przewożone towary, które w ramach prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa zostaną uprzednio nabyte w Polsce lub sprowadzone w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu, pozostaną własnością Spółki również w czasie, kiedy będą się już znajdować na terytorium Niemiec. Nie ulega również wątpliwości, że przewożone w ten sposób towary będą służyły działalności gospodarczej Spółki, gdyż w następstwie przemieszczenia własnych towarów Spółka będzie dokonywała lokalnej dostawy tych towarów do klientów niemieckich, tj. jako niemiecki podatnik podatku od wartości dodanej będzie rozliczała VAT w Niemczech.

Jednocześnie, w ocenie Spółki, nie znajdą wobec niej zastosowania przepisy art. 13 ust. 4 ustawy o VAT, wyłączające możliwość zrównania dokonywanego przez Nią przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec z WDT.

Ad. pytania nr 2 – możliwość zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do przeprowadzanych transakcji przemieszczenia towarów Spółki z Polski do Niemiec:

W ocenie Spółki, będzie Ona uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT w stosunku do transakcji przemieszczenia towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE (Niemiec), w sytuacji, gdy z posiadanych przez Nią dokumentów będzie wynikał fakt przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec, a dokumenty te będą pozwalały na jednoznaczną identyfikację towarów. Innymi słowy, Spółka będzie mogła zastosować stawkę 0% VAT, jeżeli posiadane przez Nią, w przewidzianych w ustawie o VAT terminach, dokumenty, tj. list przewozowy oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, będą potwierdzały fakt wywozu towarów z Polski do Niemiec.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej 18 lutego 2010r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP3/443-889/09/BWo) dotyczącej transakcji zrównanej z WDT na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. W przedmiotowej interpretacji Dyrektor stwierdził, iż „dowodami tego, że dane towary stanowiły przedmiot wewnątrzwspólnotowej dostawy są dokumenty, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów, będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym, niż terytorium kraju”.

Mając na uwadze przedstawione argumenty, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad/1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Natomiast ust. 6 cyt. artykułu stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają one posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

Z powyższego wynika, że dla uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach przemieszczenia towarów, o którym mowa w ww. art. 13 ust. 3 ustawy, kluczowe znaczenie ma przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika wykonywanej na terytorium państwa, do którego towary zostają przemieszczone.

Przy czym należy zaznaczyć, iż przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku, gdy występuje jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazuje, że jest spółką belgijską zarejestrowaną dla celów podatku od wartości dodanej w Niemczech. Spółka nie jest obecnie zarejestrowana w Polsce dla celów podatku VAT, ale zamierza dokonać tej rejestracji. Spółka planuje prowadzić w Polsce działalność polegającą m.in. na sprzedaży towarów klientom niemieckim. Towary mające być przedmiotem sprzedaży dla klientów niemieckich będą nabywane w Polsce lub sprowadzane w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu. Towary te będą wywożone z Polski do Niemiec. W momencie wywozu towarów z terytorium Polski i jego transportu na terytorium Niemiec, właścicielem towarów będzie Spółka. Prawo własności towarów będzie przechodziło na klientów niemieckich dopiero w momencie, gdy towary będą znajdowały się na terytorium Niemiec, od momentu dostawy do klienta niemieckiego.

Dostawę towarów na rzecz klientów w Niemczech Spółka będzie traktować jako dostawę lokalną w Niemczech i rozliczać podatek od wartości dodanej w Niemczech, natomiast wcześniejszy przewóz towarów z Polski do Niemiec - jako WDT w Polsce i WNT w Niemczech.

Z wniosku wynika, że przewożone w opisany powyżej sposób towary będą służyły działalności gospodarczej Spółki prowadzonej na terytorium Niemiec, gdyż w następstwie przemieszczenia własnych towarów z Polski Spółka będzie dokonywała w Niemczech lokalnej dostawy tych towarów do klientów niemieckich, tj. jako zarejestrowany niemiecki podatnik podatku od wartości dodanej będzie rozliczała podatek w Niemczech.

Jeżeli więc w analizowanej sprawie nie występuje, jak wynika z przedstawionego opisu, wywóz towarów z Polski do Niemiec w wykonaniu sprzedaży na rzecz klientów niemieckich, a jedynie przemieszczenie tych towarów na własną rzecz przez Spółkę, na terytorium Niemiec, dla celów prowadzonej tam działalności gospodarczej, spełnione będą przesłanki z art. 13 ust. 3 ustawy do uznania przedmiotowych transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, dokonaną przez podmiot będący podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech i zarejestrowany jako podatnik VAT UE w Polsce.

A zatem przemieszczenie towarów z Polski do Niemiec, o jakim mowa we wniosku (dokonane po rejestracji Wnioskodawcy dla celów podatku VAT), Spółka powinna traktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Należy tutaj zauważyć, że stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przez sprzedaż rozumie się o odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Mając na uwadze, że przemieszczenie towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, jak wynika z powyższego, stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę, tym samym na gruncie przepisów o VAT stanowi sprzedaż, która winna być udokumentowana fakturą VAT.

Ad/2

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. I tak, w myśl ust. 3 cyt. artykułu, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

W myśl ust. 3 cyt. artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 (art. 42 ust. 14 ustawy).

Wymienione w powołanych przepisach dokumenty powinny zawierać informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają "łącznie" potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Zatem dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podstawowe znaczenie mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, których to jedynie łączne posiadanie uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla tego rodzaju transakcji. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 mają jedynie charakter uzupełniający do ww. dokumentów. Należy bowiem zauważyć, że przepis art. 42 ust. 11 dopuszcza posiłkowanie się dokumentami tam wymienionymi „w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy”.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% VAT w stosunku do transakcji przemieszczenia towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE (Niemiec), uznanej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, w sytuacji, gdy z posiadanych przez Spółkę dokumentów będzie wynikał fakt przemieszczenia tych towarów z Polski do Niemiec, a dokumenty te będą pozwalały na jednoznaczną identyfikację towarów.

Realizacja tego prawa uzależniona jest zatem od posiadania przez Spółkę wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy, tj.: dokumentów przewozowych potwierdzających dostarczenie towarów do miejsca przeznaczenia w Niemczech oraz kopii faktury i specyfikacji ładunku - przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w cyt. art. 42 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.