INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania oraz momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wynagrodzenia dla firmy zewnętrznej za usługi doradcze związane z dotacją – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania oraz momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wynagrodzenia dla firmy zewnętrznej za usługi doradcze związane z dotacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, dalej jako Wnioskodawca, w 2010 r. oraz w 2011 r. otrzymał dotację z funduszy unijnych do zakupu środków trwałych. Otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja dotyczyła Programu Operacyjnego – Innowacyjna Gospodarka, Działanie 4.4 Nowe Inwestycje o wysokim potencjale innowacyjnym, projekt.

Przy opracowaniu wniosków o przedmiotową dotację Wnioskodawca korzystał z usług podmiotów zewnętrznych - spółki A z siedzibą w oraz spółki B z siedzibą w

Na podstawie umowy ze spółką A, udzielana pomoc polegała na analizie dokumentów, wypełnianiu formularzy, sporządzaniu ewentualnych odwołań od decyzji odpowiednich organów. Wynagrodzenie za usługi świadczone przez spółkę A naliczane było według ilości faktycznie przepracowanych w danym miesiącu godzin na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca otrzymywał faktury za ww. usługi okresowo i zaliczał je do kosztów podatkowych w całości w momencie poniesienia (jednorazowo) - analogicznie do rozliczeń przyjętych w księgach rachunkowych Wnioskodawcy.

Natomiast spółka B na podstawie zawartej; z Wnioskodawcą umowy zobowiązana była do analizy celowości ubiegania się o pomoc ze środków publicznych, opracowania wniosków oraz udzielenia wsparcia w weryfikacji dokumentacji, poprzez przygotowanie biznesplanu, wypełnianie formularzy, analizę dokumentów, monitoring procesu zatwierdzania wniosku, opracowanie odwołań i innej oficjalnej korespondencji. Za świadczone przez spółkę B usługi pozyskania dotacji na zakup środków trwałych, Wnioskodawca otrzymał dwie faktury opiewające na umówiony procent wartości otrzymanej dotacji: jedną w 2010 r. oraz drugą w 2011 r.

Zatem kwota należnego spółce B wynagrodzenia była ściśle związana z wysokością uzyskanej dotacji. Wnioskodawca, stosując zasadę współmierności przychodów i kosztów zawartą w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 152, poz. 1223, ze zm.) koszty ponoszone na rzecz spółki B potrąca w rachunku księgowym równolegle do odpowiadających im przychodów, czyli otrzymanej dotacji.

Natomiast przychody z przedmiotowej dotacji w rachunku księgowym Wnioskodawca rozlicza zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości tj. stosując zasadę międzyokresowego rozliczania przychodów przeznaczonych na sfinansowanie nabycia środków trwałych - równolegle do bilansowych odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych. Podsumowując, obie płatności na rzecz spółki B są w rachunku księgowym Wnioskodawcy rozliczane w czasie równolegle do rozliczania przychodów bilansowych z uzyskanej dotacji – i taki też sposób został przyjęty dla rachunku podatkowego - koszty te są przez Wnioskodawcę rozliczane w czasie. Koszty wynikające z przedmiotowych umów pokrywane były ze środków własnych Wnioskodawcy, niepodlegających zwrotowi, a przedmiotowy wydatek nie zwiększa wartości początkowej prowadzonej Inwestycji .

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki na pomoc w opracowaniu wniosków o przedmiotową dotację stanowią po stronie Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...
   
2. Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca - czy przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie, w którym zostały ujęte jako koszt w księgach rachunkowych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby poniesiony wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. z zasobów majątkowych podatnika,

• poniesiony wydatek nie został podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócony,

• pozostaje on w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• wydatek poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co za tym idzie Wnioskodawca ocenia, że prawidłowo zaliczył do kosztów uzyskania przychodów, wydatki poniesione na opracowanie wniosków o dotację na zakup środków trwałych, a tym samym obniżył odpowiednio podstawę opodatkowania.

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, dla przykładu WSA w Warszawie w wyroku z dnia 26 maja 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 371/09, potwierdził, że „działania podejmowane w celu otrzymania dotacji są działaniami podejmowanymi w celu uzyskania przez Spółkę nowych środków finansowych, należy je uznać za działania podejmowane w celu ogólnego rozwoju Spółki jako podmiotu gospodarczego, stanowiące jednocześnie działanie w celu zabezpieczenia działalności Spółki, jako źródła jej przychodów”.

Analogiczne stanowisko przyjęte zostało przez Ministra Finansów w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 stycznia 2010 r., sygn. ILPB3/423-1049/09-2/ JG;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 maja 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-269/09/MS;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2010 r., sygn. IPPB5/423-107/10-4/AS;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2011 r., sygn. IPPB5/423-38/11-2/RS;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. IPTPB3/423-190/11-2/MF;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 października 2011 r., sygn. ILPB4/423-238/11-2/ ŁM.
  
  

Ad 2.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty „pośrednie”). Jako koszty „pośrednie” przyjmowane są przede wszystkim ogólne koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż wydatki na pomoc w przygotowaniu wniosków o dotację (na opracowanie wniosków, itd.) powinny zostać zakwalifikowane jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, w oparciu o przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż uznanie wynagrodzenia za opracowanie wniosków o dotację za koszty pośrednie oznacza, iż podlegają one potrąceniu w dacie poniesienia, a więc w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego (art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

A zatem, skoro przepisy ustawy podatkowej w zakresie momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów odwołują się do momentu ujęcia przedmiotowego wydatku w księgach rachunkowych, to Wnioskodawca powinien zarówno w księgach rachunkowych jak i w rachunku podatkowym stosować taki sam sposób ujęcia danego wydatku.

Reasumując, Wnioskodawca prawidłowo zaliczył do kosztów podatkowych jednorazowo w dacie poniesienia wydatki na opracowanie przez spółkę A wniosku o dotację, skoro taki sposób był zastosowany w księgach rachunkowych Wnioskodawcy. Jednocześnie, Wnioskodawca postąpił również prawidłowo rozliczając w czasie analogiczne wydatki na pomoc w uzyskaniu dotacji wynikające z umowy zawartej ze spółką B, skoro taki sposób rozliczania przedmiotowego kosztu został zastosowany na potrzeby ksiąg rachunkowych.

Powyższe, stanowisko potwierdzone zostało w licznych interpretacjach prawa podatkowego. Na przykład Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z 11 lutego 2010 r. sygn. IPPB5/423-722/09-4/IŚ wskazał, iż: „Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż wskazane w ww. przepisie określenie, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości. (...) Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”.

Podobne stanowisko wyrażone zostało także w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. IPPB5/423-376/11-2/AS;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2011 r., sygn. IPPB5/423-763/10-12/IŚ;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 lutego 2010 r., sygn. ITPB3/423-727/09/MT.
  
  

Co prawda wyroki sądów oraz interpretacje indywidualne nie są w Polsce źródłem prawa powszechnie obowiązującego, ale mają niebagatelny wpływ na praktykę wykładni prawa podatkowego i jego stosowanie w indywidualnych sprawach. Stanowisko to w pełni potwierdza art. 14e Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Wynika z tego, że wydając interpretacje indywidualne organy podatkowe powinny odnosić się do przedstawionego przez wnioskującego orzecznictwa oraz interpretacji indywidualnych potwierdzających zaprezentowane stanowisko i ewentualnie powołać orzecznictwo uzasadniające stanowisko odmienne. Takie działanie prowadzi do ujednolicenia stosowania prawa podatkowego, co z kolei zgodne jest z konstytucyjną zasadą równości podatników wobec prawa i zasadą zaufania do organów państwa. Organy podatkowe powinny przy tym mieć na względzie, że interpretacje indywidualne są przedmiotem kontroli sądów administracyjnych, a zatem powinny uwzględniać ich orzecznictwo i dorobek.

Wnioskodawca uważa za zasadne podkreślenie, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składając wniosek o interpretację indywidualną wnioskujący zobowiązany jest do przedstawienia „własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego”. Pełna i poprawna ocena prawna wymaga powołania się nie tylko na przepisy prawa, ale także na dorobek doktryny i orzecznictwo. Jest przy tym oczywiste, że orzeczenia sądów oraz interpretacje indywidualne rozstrzygają konkretne sprawy i nie mają mocy obowiązującego prawa. Niemniej mają one istotny wpływ na ocenę, w jaki sposób interpretować i rozumieć regulacje prawne, których dotyczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.