INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2012 r. (data wpływu 15 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostaw towarów za eksport i opodatkowania ich stawką 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostaw towarów za eksport i opodatkowania ich stawką 0%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X sp. z o.o. („Spółka”, „Wnioskodawca”) sprzedaje towary na rzecz podmiotów mających siedzibę w krajach położonych na terytorium Unii Europejskiej („UE”) lub poza UE. W przedmiotowych transakcjach mogą uczestniczyć dwa lub więcej podmioty (tj. towary sprzedane przez Spółkę mogą być następnie sprzedawane przez ich nabywcę na rzecz kolejnych kontrahentów).

Każdorazowo, towary w ramach transakcji będących przedmiotem wniosku są w wyniku sprzedaży wywożone poza terytorium UE (ich docelowym miejscem przeznaczenia jest kraj poza terytorium UE). W niektórych sytuacjach towary są wysyłane bezpośrednio do ostatniego w kolejności nabywcy.

W zależności od uzgodnień dokonanych z kontrahentem w ramach konkretnych transakcji, przedmiotowe dostawy odbywają się na różnych warunkach handlowych (wynikających przykładowo z postanowień Incoterms 2000 czy Incoterms 2010, np. FCA, DAP). Bez względu jednak na typ transakcji i warunki przyjęte przez strony, towary są zawsze zgłaszane do odprawy celnej w Polsce na rzecz Wnioskodawcy (korzystającego z usług Agencji Celnej). W niektórych przypadkach zdarza się, że po zgłoszeniu do odprawy celnej w Polsce i przed opuszczeniem terytorium UE, towary są przeładowywane w innym niż Polska kraju UE na inny środek transportu.

Każdorazowo, na potwierdzenie dokonanych transakcji Spółka otrzymuje komunikat IE-599, w którym Wnioskodawca jest wskazany jako eksporter wywożonych towarów.

Na potrzeby podatku od towarów i usług („VAT”) Spółka rozpoznaje dokonywane przez nią transakcje jako bezpośredni eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT. W konsekwencji, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, Spółka opodatkowuje przedmiotowe transakcje z zastosowaniem 0% stawki VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, wywóz towarów poza terytorium UE stanowi dla Wnioskodawcy eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 0% stawki VAT, pod warunkiem spełnienia przez Spółkę przesłanki określonej w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, wywóz towarów poza terytorium UE stanowi dla Wnioskodawcy eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 0% stawki VAT, pod warunkiem spełnienia przez Spółkę warunków określonych w art. 41 ust. 6 tej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, za eksport towarów uważa się potwierdzony przez urząd celny wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), jeżeli taki wywóz jest dokonywany przez dostawcę lub na jego rzecz (tzw. eksport bezpośredni).

W świetle zatem art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, tzw. bezpośredni eksport towarów występuje w sytuacji, w której zostaną spełnione następujące przesłanki:

1. następuje wywóz towarów poza terytorium UE, który jest wynikiem dostawy towarów,
2. wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez urząd celny,
3. wywóz towarów jest dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz.
   
   

Dla wystąpienia transakcji eksportu towarów kluczowe jest więc, czy nastąpił wywóz towarów poza terytorium UE, który jest potwierdzony przez właściwy urząd celny. Tym samym, eksport towarów powinien zostać rozpoznany przez podatnika, który dokonuje jego wywozu poza terytorium UE, tj. eksportera.

Mając na względzie powyższe, należy uznać, że wywozu towarów dokonuje podmiot, który zgłasza towary do odprawy celnej i jest wskazany jako eksporter w dokumentach potwierdzających wywóz towarów. W konsekwencji, eksport towarów na potrzeby podatku VAT powinien zostać rozpoznany przez podmiot zgłaszający towary do odprawy celnej.

Powyższe stanowisko, w świetle którego eksporterem towarów dla potrzeb podatku VAT jest podmiot wskazany w dokumentach celnych, potwierdzają wskazówki zawarte w Instrukcji dla eksporterów/zgłaszających w zakresie obsługi zgłoszeń wywozowych oraz wywozowych deklaracji skróconych w systemie ECS, w której wskazuje się w pkt 7, że: „Podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE 599 jest dokumentem celnym potwierdzającym, także dla celów podatkowych, wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty przez wskazanego w zgłoszeniu wywozowym eksportera.”

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy uznać, że transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę w przedstawionych okolicznościach stanowią eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Co więcej, są spełnione przesłanki uznania przedmiotowych transakcji za tzw. bezpośredni eksport towarów (wynikające z art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT), ponieważ:

1. towary będące przedmiotem analizowanych transakcji są wywożone poza terytorium UE w wykonaniu zawartych przez Wnioskodawcę umów sprzedaży,
2. Wnioskodawca posiada dokument celny IE-599, potwierdzający wywóz przedmiotowych towarów poza terytorium UE,
3. wywóz towarów jest dokonywany przez Wnioskodawcę, ponieważ zgłoszenie wywożonych towarów do odprawy celnej jest każdorazowo dokonywane na rzecz Wnioskodawcy przez upoważnioną Agencję Celną, a Spółka jest wskazana jako eksporter w otrzymywanych dokumentach celnych.
   
   

Podsumowując powyższe uwagi, w świetle przedstawionego stanu faktycznego podmiotem dokonującym wywozu towarów poza terytorium UE jest Wnioskodawca (jako podmiot zgłaszający towar do odprawy celnej i wskazany w dokumentach celnych). Tym samym, w związku z przedmiotowymi transakcjami Spółka jest zobowiązana rozpoznać eksport towarów na potrzeby VAT. Analizowane transakcje mogą zostać opodatkowane z zastosowaniem 0% stawki VAT, pod warunkiem, że zostaną spełnione przesłanki wskazane w przepisie art. 41 ust. 6 ustawy o VAT (tj. pod warunkiem, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Spółka posiada dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE).

Powyższe wnioski Spółki znajdują potwierdzenie na gruncie praktyki organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2011 r. (sygn.: ITPP2/443-615/11/AK) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że: „Analizując okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż skoro wywóz towarów nastąpi z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej a Spółka dysponować będzie dokumentami celnymi potwierdzającymi rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium kraju, na których widniała będzie jako eksporter, transakcje powyższe będą spełniały przesłanki do uznania ich za eksport bezpośredni, co w przypadku spełnienia warunku wynikającego z art. 41 ust. 6 ustawy, będzie uprawniało Spółkę do stosowania 0% stawki podatku od towarów i usług”.

Ponadto, stanowisko zgodnie z którym eksport towarów powinien rozpoznać podmiot wskazany w dokumentach celnych jako eksport zostało również przyjęte w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 lutego 2012 r. (sygn.: IBPP3/443-1215/11/PK), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 czerwca 2011 r. (sygn.: IBPP3/443-413/11/DG), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 maja 2011 r. (sygn.: IBPP3/443-357/11/AB), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2010 r. (sygn.: IPPP3/443-616/10-4/MPe), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 lipca 2010 r. (sygn.: IPPP3/443-283/10-6/KC), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2010 r. (sygn.: IPPP1/443-1377/09-2/IG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez eksport towarów - w świetle art. 2 pkt 8 ustawy – rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Jak wynika z powyższego przepisu, ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar:

1. jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.
   
   

Wskazać jednak należy, iż aby daną transakcję uznać za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące warunki:

1. ma miejsce czynność określona w art. 7 ustawy,
2. w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
3. wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
   
   

Niespełnienie jakiegokolwiek z wymienionych powyżej warunków powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Odnośnie pojęcia „wywóz towarów” zawartego w art. 2 pkt 8 ustawy zauważyć należy, iż powinno ono być rozumiane jako objęcie towarów odpowiednią procedurą celną, stosowaną w eksporcie towarów, tj. procedurą wywozu. Pojęcie „wywóz towarów” nie może być interpretowane jako fizyczne przemieszczenie towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Jak bowiem wynika z treści przepisu art. 2 pkt 8 ustawy, wywóz towarów powinien być dokonany poza terytorium Unii Europejskiej z terytorium kraju i zostać potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych. Oznacza to, że procedura celna wywozu powinna być rozpoczęta na terytorium kraju (Polski) i potwierdzona przez właściwy dla tej procedury urząd celny.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, w zależności od tego czy będący przedmiotem eksportu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, albo czy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Unii Europejskiej, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej – stanowi, tzw. eksport bezpośredni (art. 2 pkt 8 lit. a ustawy). Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz (art. 2 pkt 8 lit. b ustawy).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku VAT jest eksport towarów.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do dyspozycji ust. 9 ww. artykułu, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Biorąc powyższe uregulowania prawne pod uwagę stwierdzić należy, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Ustalając zakres zastosowania przepisu art. 41 ust. 6 i 11 ustawy, właściwym staje się przyjęcie uregulowań zawartych w przepisach prawa celnego. Warunkiem zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku VAT jest bowiem posiadanie stosownych dokumentów spełniających warunki określone w przepisach celnych, które jednoznacznie potwierdzają wywóz towarów poza granicę Unii Europejskiej.

Dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej dla celów podatku od towarów i usług są co do zasady dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 253 z 11.10.1993 r. s. 1, z późn. zm.).

Od dnia 31 sierpnia 2007 r. w Polsce zaczęła w pełni funkcjonować I faza Systemu Kontroli Eksportu (ang. Export Control System, ECS). Od tego momentu zmianie uległy zasady dokonywania zgłoszeń celnych procedury wywozu, procedury uszlachetnienia biernego i powrotnego wywozu. System ECS pozwala na dokonywanie i obsługę zgłoszenia w formie elektronicznej, zarówno w urzędzie wywozu, jak i wyprowadzenia. System ten opiera się na obiegu dokumentów pomiędzy urzędami a podmiotami dokonującymi zgłoszeń.

Komunikat IE-599 podpisany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Komunikat IE-599 jest wysyłany do zgłaszającego przez urząd celny wywozu.

W związku z powyższym, w przypadku gdy obsługa zgłoszenia wywozowego odbywa się w systemie kontroli eksportu ECS, komunikatem „Potwierdzenie wywozu” jest podpisany przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE-599. Oznacza to, że otrzymanie przez podatnika ww. komunikatu IE-599, który zawiera informację o potwierdzeniu wywozu, uprawnia podmiot dokonujący wywozu do zastosowania 0% stawki z tytułu bezpośredniego eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy.

W przypadku eksportu pośredniego zdefiniowanego w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy, w którym wywozu towarów dokonuje nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju, zgłoszenie towarów do procedury celnej dokonane jest przez nabywcę. W zgłoszeniu celnym jako nadawca/eksporter wskazany jest wówczas nabywca towaru, mający siedzibę poza terytorium kraju. Potwierdzenie dokonania wywozu towarów otrzymuje w tym przypadku zgłaszający, którym co do zasady jest nabywca zagraniczny.

Zatem w przypadku obydwu rodzajów eksportu do zastosowania stawki 0% konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ich spełnienie ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana. Ustawa wprowadza dla obu tych rodzajów eksportu różne warunki formalne, których dopełnienie jest warunkiem zastosowania stawki 0%. Jest to spowodowane różnym ich charakterem, a w szczególności tym, że w każdym przypadku inny podmiot dokonuje wywozu towaru.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca sprzedaje towary na rzecz podmiotów mających siedzibę w krajach położonych na terytorium Unii Europejskiej lub poza UE. W przedmiotowych transakcjach mogą uczestniczyć dwa lub więcej podmioty (tj. towary sprzedane przez Spółkę mogą być następnie sprzedawane przez ich nabywcę na rzecz kolejnych kontrahentów). Towary będące przedmiotem analizowanych transakcji są wywożone poza terytorium UE w wykonaniu zawartych przez Wnioskodawcę umów sprzedaży. Każdorazowo, towary w ramach transakcji będących przedmiotem wniosku są w wyniku sprzedaży wywożone poza terytorium UE (ich docelowym miejscem przeznaczenia jest kraj poza terytorium UE). W niektórych sytuacjach towary są wysyłane bezpośrednio do ostatniego w kolejności nabywcy. Bez względu na typ transakcji i warunki przyjęte przez strony, towary są zawsze zgłaszane do odprawy celnej w Polsce na rzecz Wnioskodawcy (korzystającego z usług Agencji Celnej). W niektórych przypadkach zdarza się, że po zgłoszeniu do odprawy celnej w Polsce i przed opuszczeniem terytorium UE, towary są przeładowywane w innym niż Polska kraju UE na inny środek transportu. Każdorazowo, na potwierdzenie dokonanych transakcji Spółka otrzymuje komunikat IE-599, w którym Wnioskodawca jest wskazany jako eksporter wywożonych towarów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy wywóz towarów poza terytorium UE stanowi dla Zainteresowanego eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 0% stawki VAT, pod warunkiem spełnienia przez Spółkę przesłanki określonej w art. 41 ust. 6 ustawy...

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro wywóz towarów następuje z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, a Wnioskodawca dysponuje dokumentami celnymi potwierdzającymi rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium kraju, na których widnieje jako eksporter, powyższe transakcje spełniają przesłanki do uznania ich za eksport. Natomiast, gdy Wnioskodawca spełnia przesłankę określoną w art. 41 ust. 6 ustawy, to jest uprawniony do stosowania 0% stawki podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostaw towarów za eksport i opodatkowania ich stawką 0%. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostaw towarów za eksport i opodatkowania ich stawką 0% został załatwiony rozstrzygnięciem Nr IPTPP2/443-517/12-3/JS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.