INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16.03.2010 r. (data wpływu 22.03.2010 r.), uzupełniony pismem w dniu 26.05.2010 (data wpływu) na wezwanie Organu z dnia 18.05.2010, oraz pismem w dniu 28.06.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 14.06.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za eksport bezpośredni i prawidłowej dokumentacji wywozu towarów poza granicę Wspólnoty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26.05.2010 r.(data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji za eksport bezpośredni i prawidłowej dokumentacji wywozu towarów poza granicę Wspólnoty. Kolejne pismo, zawierające uzupełnienie stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy, wpłynęło 28.06.2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka lub Wnioskodawca jest podmiotem zagranicznym zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zleca H. Sp. z o. o. (dalej: Producent) produkcję monitorów LCD i zestawów telewizyjnych. Transakcje sprzedaży towarów przez Producenta wykazywane są w jego rejestrach VAT jako sprzedaż krajowa na rzecz Spółki opodatkowana 22% stawką VAT.

Towary nabyte od Producenta są następnie przedmiotem odsprzedaży na rzecz nabywców mających siedzibę w krajach trzecich. Transport towaru organizowany jest przez Producenta, który występuje na dokumentach transportowych (CMR) jako nadawca towaru.

Podkreślenia wymaga jednak fakt, iż wyłącznym dysponentem towaru po jego odsprzedaży przez Producenta staje się Spółka. W konsekwencji, od momentu przyjęcia towaru w celu jego wywozu poza terytorium Unii Europejskiej ryzyko związane z transportem towaru spoczywa na Spółce.

Warunki produkcji towarów na terytorium kraju i ich późniejszej dostawy na rzecz Spółki i jej kontrahentów mających siedzibę w krajach trzecich określają:

• LCD monitors and/or LCD TV sets OEM Manufacturing and Supply Agreement zawarta 21 maja 2008 r. pomiędzy V. z siedzibą w Japonii jej spółką zależną J. z siedzibą w Wielkiej Brytanii oraz H. z siedzibą w Korei Południowej i jej spółką zależną P. Sp. z o. o. z siedzibą w W;
• Aneks do niniejszej umowy z dnia 1 września 2008 r., na mocy którego wszystkie prawa obowiązki spółki zależnej J. zostały przeniesione na Spółkę.
  
  

Dodatkowo, na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Spółkę 1 września 2008 r. Producent dokonuje zgłoszenia eksportowanych towarów do odprawy celnej. W celu skutecznej realizacji udzielonego pełnomocnictwa Producent zawarł z agencją celną umowę przedstawicielstwa bezpośredniego. Po wygenerowaniu systemie ECS, komunikat IE 599 w formie pliku XML jest przesyłany agencji celnej, a następnie Producentowi. Producent przekazuje komunikat Spółce również w formie elektronicznej (format komunikatu pozostaje niezmieniony). Spółka dysponuje zatem oryginałem komunikatu IE 599, uprawniającym ją do zastosowania stawki 0% w transakcjach eksportowych.

Niemniej jednak, z uwagi na umowę przedstawicielstwa w sprawach celnych zawartą przez Producenta bezpośrednio z agencją celną zarówno na dokumentach transportowych (listy przewozowe CMR) jak i dokumentach celnych (komunikatach elektronicznych IE 599) jako podmiot zgłaszający towar do odprawy celnej (nadawca) wskazywany jest Producent.

W piśmie uzupełniającym z dnia 14.06.2010 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny poprzez wskazanie eksportera na dokumentach celnych oraz dokumentu, który przedstawiany jest do odprawy celnej.

Komunikat elektroniczny lE-599 wskazuje jako nadawcę EORI Producenta (H. Sp. z o. o.). Podmiot ten, zgodnie z umową produkcji i dostawy towarów z dnia 21.05.2008 r. (zwaną dalej „Umową”) oraz aneksem do Umowy z dnia 01.09.2008 r., zobowiązany jest do produkcji towarów pod logo V. zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy a następnie sprzedaży wyprodukowanych towarów wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy, W ramach Umowy producent zobowiązany jest również do dokonywania transportu towarów do uzgodnionego miejsca, zlokalizowanego w kraju trzecim. Dodatkowo, na mocy udzielonego mu odrębnego pełnomocnictwa z dnia 01.09.2008 r. Producent jest upoważniony do dokonywania zgłoszenia celnego w imieniu Wnioskodawcy.

Jednakże zaznaczamy, że po dokonaniu transakcji sprzedaży towaru pomiędzy jego Producentem a Wnioskodawcą w momencie dokonywania zgłoszenia celnego, faktycznym właścicielem i dysponentem towaru jest Wnioskodawca.

Producent (H. Sp. z o. o.) umocowany przez Wnioskodawcę do dokonywania zgłoszenia celnego w jego imieniu wystawia na rzecz Wnioskodawcy dokument towarzyszący zgłoszeniu celnemu „pro-forma invoice”. Dokument ten nie jest ani fakturą VAT dokumentującą sprzedaż krajową pomiędzy Producentem a Wnioskodawcą ani też fakturą VAT dokumentującą sprzedaż na rzecz podmiotów z kraju trzeciego, a stanowi de facto dokument wystawiony dla potrzeb celnych (w celu dokonania odprawy celnej towarów).

Dokument ten wskazuje równocześnie ostatecznego nabywcę towaru z kraju trzeciego („Consignee”), na rzecz którego eksportu dokonuje Pełnomocnik Wnioskodawcy.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że transakcje eksportu towarów do kontrahentów z krajów trzecich dokumentuje każdorazowo poprzez wystawianie faktur VAT zgodnie z regulacjami Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usłu4, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dnia 28 listopada 2008 r. (dalej: „Rozporządzenie„) - Dodatkowo, należy zaznaczyć, iż faktury dokumentujące transakcje sprzedaży towarów pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentami z krajów trzecich nie mogą być przekazywane Producentowi w celu posłużenia się nimi przy dokonywaniu zgłoszeń celnych z uwagi na ochronę informacji handlowych Wnioskodawcy (cen stosowanych przez Wnioskodawcę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie posiadanej dokumentacji Spółka prawidłowo uznaje wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej przez Producenta działającego w oparciu o udzielone mu pełnomocnictwo za eksport bezpośredni dokonywany na rzecz dostawcy w rozumieniu art. 2 ust. 8 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), korzystający z preferencyjnej stawki podatku 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty dokonywany na podstawie udzielonego Producentowi pełnomocnictwa stanowi dla Spółki eksport bezpośredni w rozumieniu art. 2 ust. 8 lit. a) ustawy o VA T.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 8 ustawy o VA T przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, jeżeli wywóz jest dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz (tzw. eksport bezpośredni) lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (tzw. eksport pośredni).

Wobec powyższe go, w celu uznania danej dostawy za tzw. eksport bezpośredni konieczne jest spełnienie następujących warunków:

1. dokonanie wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty;
2. potwierdzenie tego wywozu przez urząd celny określony w przepisach celnych;
3. dokonanie tego wywozu w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT;
4. dokonanie tego wywozu przez dostawcę lub na jego rzecz.
   
   

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym spełnione są wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie opisanej transakcji za tzw. bezpośredni eksport towarów, o którym stanowi art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VA T Poniżej Spółka przedstawia argumenty przemawiające za prawidłowością przyjętego przez nią stanowiska.

Ad. a) Dokonanie Wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty

Spółka pragnie zauważyć, iż zgodnie z umową towary będą wywożone poza terytorium Wspólnoty przez Producenta działającego na podstawie pełnomocnictwa udzielonego mu przez Spółkę Tym samym, spełniona będzie pierwsza przesłanka pozwalająca na uznanie danej transakcji za eksport bezpośredni tj. dokonanie wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty.

Ad. b) Potwierdzenie wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych

Spółka posiada dokumentację niezbędną dla wykazania omawianych transakcji jako transakcji eksportowych Dokumentację taką stanowi obecnie elektroniczny komunikat IE 599 w formacie XML. Komunikat ten jest przesyłany pełnomocnikowi Spółki, tj. Producentowi przez agencję celną, a następnie w niezmienionym formacie jest przekazywany Spółce.

Mając na uwadze, że dokonywany przez Spółkę wywóz towarów jest zasadniczo potwierdzany przez urząd celny komunikatem IE 599, zdaniem Spółki należy uznać, iż w razie wydania takiego komunikatu spełniona będzie kolejna z przesłanek pozwalających na uznanie omawianych transakcji za eksport bezpośredni — potwierdzenie wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ad. c) Dokonanie Wywozu towarów w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT

Odnosząc się do dokonania wywozu towarów w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, Spółka podkreśla, iż wywóz towarów będzie dokonywany w wykonaniu sprzedaży towarów do kontrahenta Spółki z siedzibą w kraju trzecim. Sprzedaż ta niewątpliwie powinna zostać uznana za przypadek odpłatnej dostawy towarów, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel o którym stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji spełniony będzie kolejny warunek umożliwiający uznanie omawianej transakcji za eksport towarów — tj. dokonanie tego wywozu w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT (sprzedaży towarów).

W ocenie Wnioskodawcy przekazanie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel jest kluczową czynnością konstytuującą transakcję opodatkowaną podatkiem VAT (w tym również eksport towarów). Art. 2 pkt 8 lit a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”) wskazuje bowiem, iż przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 jeżeli wywóz dokonany jest przez dostawcę lub na jego rzecz. Jednocześnie, na mocy art. 7 ustawy o VAT przez dostawę towarów. o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel (…)

W konsekwencji, fakt wskazania w zgłoszeniu wywozowym Producenta jako nadawcy nie wyklucza możliwości uznania schematu opisanej powyżej transakcji jako eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT dokonywanego przez Wnioskodawcę. Na moment dokonywania zgłoszenia celnego Producent nie jest już bowiem właścicielem towaru.

Ad. d) Dokonanie wywozu towarów przez dostawcę lub na jego rzecz

Zgodnie z pełnomocnictwem udzielonym Producentowi w dniu 1 września 2008 r. został on upoważniony przez Spółkę do dokonywania wszystkich czynności związanych ze zgłoszeń towarów do odprawy celnej. W celu skutecznej realizacji udzielonego pełnomocnictwa Producent zawarł z agencją celną umowę przedstawicielstwa bezpośredniego.

W praktyce jednak to Producent jako podmiot działający w imieniu Spółki i na jej rzecz jest wskazywany jako nadawca towarów na wszelkich dokumentach eksportowych i to on jest podmiotem dokonującym formalnie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W ocenie Spółki takie ukształtowanie wzajemnych relacji handlowych pomiędzy stronami nie wyklucza uznania dokonywanych transakcji za eksport bezpośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT. Warto zauważyć, iż ustawa o VAT tylko w szczególnych przypadkach odwołuje się do przepisów innych ustaw. Przypadkiem, w którym ustawa odwołuje się do przepisów celnych jest m. in. eksport towarów. Niemniej jednak, zakres tego odwołania odnosi się jedynie do dokumentów, w których urząd celny określony w przepisach celnych potwierdza wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty (komunikat elektroniczny IE 599), nie odnosi się natomiast do obowiązku dokonywania zgłoszeń celnych przez określony podmiot (np. dostawcę). Za takim rozumieniem regulacji ustawy o VAT dotyczących eksportu przemawia również literalne brzmienie art. 2 ust. 8 lit. a) ustawy o VAT Ustawodawca uznając za eksport bezpośredni również transakcje eksportu dokonywane na rzecz dostawcy wskazał bowiem tym samym bezpośrednio na możliwość dokonywania wywozu towarów przez podmioty działające w imieniu dostawców.

W praktyce możliwa jest więc sytuacja, w której to podmiot działający w imieniu i na rzecz dostawcy (w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku Producent) jako dokonujący zgłoszenia towarów do odprawy celnej dysponować będzie również oryginałami dokumentów potwierdzających eksport (komunikatem IE 599). Komunikat ten, zgodnie z ustaleniami stron jest przekazywany Spółce w niezmienionym formacie (XML).

W ocenie Wnioskodawcy fakt dysponowania towarem jak właściciel do momentu jego przekazania ostatecznemu odbiorcy z kraju trzeciego uprawnia go do zastosowania stawki 0% w eksporcie. Biorąc pod uwagę fakt, iż pierwszym etapem transakcji zawieranej pomiędzy stronami (Wnioskodawcą a jego Pełnomocnikiem - Nadawcą) jest sprzedaż krajowa towaru opodatkowana 22% stawką VAT, przyjęcie stanowiska, iż Producent występujący jako nadawca towarów w komunikacie IE 599 dokonuje zbycia towaru na rzecz kontrahenta z kraju trzeciego pomimo, iż nie jest już jego właścicielem nie wydaje się uzasadnione (Producent dokonywałby w tym przypadku zbycia towaru, którego nie jest właścicielem).

Mając zatem na uwadze, że wywóz towarów będzie dokonywany przez Producenta działającego w imieniu i na rzecz dostawcy (Spółki) spełniona zostanie ostatnia przesłanka pozwalających na uznanie omawianej transakcji za tzw. bezpośredni eksport towarów, o którym stanowi art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT.

Spółka pragnie wskazać, że stanowisko podobne do wyżej przedstawionego zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24.09.2009 r. znak: IPPP2/443-732/09-2/AZ.

Przedmiotem rozstrzygnięcia była możliwość uznania transakcji sprzedaży samochodów ciężarowych nabytych przez Spółkę od jej polskiego dostawcy za eksport bezpośredni w rozumieniu art. 2 ust. 8 lit. a) ustawy o VAT. W imieniu Wnioskodawcy zgłoszeń do uproszczonej procedury celnej wywozu dokonywał dostawca pojazdów. W sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia na moment dokonania zgłoszenia celnego dostawca pojazdów nie posiadał pełnomocnictwa do wypełniania w imieniu i na rzecz Spółki formalności celnych związanych z procedurą celną wywozu. Zgłoszenia do właściwego urzędu celnego udzielonego przez Wnioskodawcę pełnomocnictwa dokonano w terminie późniejszym. W komunikacie elektronicznym IE 599 potwierdzającym wywóz samochodów jako nadawca wskazywany był polski dostawca, a nie Spółka (Wnioskujący). Komunikaty elektroniczne IE 599 przesyłane były Spółce przez dostawcę. Na gruncie tak przedstawionego stanu faktycznego Spółka stała na stanowisku, iż przysługiwało jej prawo do opodatkowania VAT eksportu samochodów ciężarowych do krajów trzecich według stawki VAT 0%. W oparciu o dokumenty wystawione na rzecz dostawcy i uznania opisanej transakcji za eksport bezpośredni (dokonany w jej imieniu i na jej rzecz).

W uzasadnieniu Wnioskodawca podniósł m. in., że „bez znaczenia dla prawa do zastosowania przez Spółkę stawki VAT 0% pozostaje fakt, iż wywóz (transport) samochodów poza terytorium Polski był dokonywany w ramach stosowanej przez M.. (polski dostawca-przypis Spółki) procedury celnej oraz, że na dokumentach potwierdzających wywóz M. wskazana została jako nadawca w rozumieniu przepisów celnych”.

Dodatkowo Wnioskujący przytoczył art. 146 ust. 1 pkt a) Dyrektywy VAT, w myśl którego państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania dostawy towarów wysyłanych albo transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty W ocenie Spółki „powołane powyżej przepisy Dyrektywy VAT nie odwołują się do przepisów celnych, w szczególności nie wprowadzają warunku, zgodnie z którym procedura celna wywozu towarów będących przedmiotem eksportu musi zostać zgłoszona przez dostawcę, nabywcę towarów lub podmiot działający jako ich przedstawiciel w rozumieniu przepisów celnych. W konsekwencji sama procedura celna wywozu może być przeprowadzona przez dowolny podmiot również taki, który ani nie jest stroną transakcji;, ani nie został wskazany dla potrzeb celnych jako przedstawiciel tych stron (…).”

Dyrektor Izby Skarbowej przychylił się do stanowiska Wnioskodawcy wskazując, iż „Spółka dysponując elektronicznym dokumentem wywozu IE 599, potwierdzonym za zgodność z oryginałem przez organ celny i jednocześnie potwierdzającym tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, ma prawo do uznania Przedmiotowej transakcji za eksport i zastosowania stawki 0% dla tej czynności”.

Spółka pragnie wskazać, iż powyższą interpretację podzielają również autorzy komentarza do Dyrektywy VAT („Dyrektywa VAT” pod red. Krzysztofa Sachsa i Romana Namysłowskiego Wolters Kluwer Polska 2008, s. 692). Autorzy Komentarza wskazują w szczególności iż „na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej kryterium decydującym o podziale eksportu na bezpośredni i pośredni jest moment przejścia ryzyk ze sprzedającego na nabywcę. W przypadku eksportu bezpośredniego wywóz towaru pozostaje w gestii sprzedającego (lub podmiotu działającego w jego imieniu), a ryzyka związane z towarem przechodzą na kupującego dopiero z chwilą ich dostarczenia, po przekroczeniu granicy celnej Wspólnoty. Tym samym to sprzedawca lub podmiot działający w jego imieniu zgłasza towary do odprawy celnej w kraju Wspólnoty w celu dokonania ich wywozu”

Mając na uwadze wyżej przedstawione argumenty oraz analogię przedstawionego stanu faktycznego do sytuacji będącej przedmiotem rozstrzygnięcia w cytowanej wyżej interpretacji indywidualnej Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług przez eksport towarów rozumie potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29 października 2005 r., str. 1).
   
   

W analizowanym wniosku bezsporny jest fakt zaistnienia transakcji eksportu. Dochodzi do fizycznego wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty i potwierdzony on jest stosownym dokumentem celnym.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium UE, i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. W tym przypadku polski eksporter sprzedaje towar podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granicę Wspólnoty, i dokonuje odprawy celnej we własnym imieniu.

Wnioskodawca i Organ zgodni są, co do tego, że aby doszło do eksportu towarów muszą nastąpić łącznie następujące przesłanki:

• dochodzi do czynności określonej w art. 7 ustawy o VAT,
• następnie w konsekwencji tej czynności dochodzi do wywozu towaru z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz,
• następnie dochodzi do potwierdzenia tego wywozu przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Kluczowym zagadnieniem jest tu wyjaśnienie pojęcie eksportera, którego definicja znajduje się w przepisach celnych. Zgodnie z art. 788 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Nr 2545/93 z dnia 02.07.1993 roku (RWKC) za eksportera uważa się osobę, na rzecz której dokonywane jest zgłoszenie i która w chwili przyjęcia jest właścicielem towarów lub posiada podobne prawo do dysponowania danymi towarami. Jeżeli własność lub podobne prawo do dysponowania towarami posiada osoba mająca siedzibę poza Wspólnotą na podstawie umowy, w oparciu o którą odbywa się wywóz, to za eksportera uważana jest strona umowy mająca swoją siedzibę we Wspólnocie.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty – art. 41 ust. 6 ustawy. Zatem podatnik, to eksporter, który będzie posiadał stosowne dokumenty, uprawniające go do 0% stawki VAT.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów, zatem ustalając zakres stosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług, należy odwołać się do przepisów prawa celnego. Wnioskodawca winien więc posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Ponieważ wspólnotowe przepisy celne szczegółowo określają tryb wydawania przez urzędy celne potwierdzeń wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, to za dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i ust. 11 ustawy – uprawniający do zastosowania stawki 0% – można uznać tylko taki dokument, który został wystawiony i potwierdzony zgodnie z zasadami przedstawionymi w prawie celnym, nie zaś każdy dokument, z którego w jakiś sposób wynika, iż towary opuściły terytorium Wspólnoty.

Od dnia 31 sierpnia 2007 r. został w Polsce uruchomiony System Kontroli Eksportu ECS polegający na elektronicznej obsłudze zgłoszeń wywozowych. Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, urząd wywozu po otrzymaniu komunikatu „Wyniki kontroli w urzędzie wyprowadzenia”, o którym mowa w art. 796d ust. 2, potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat „potwierdzenie wywozu” lub informując go w innej określonej w tym celu przez ten urząd formie.

W związku z powyższym, w przypadku gdy obsługa zgłoszenia wywozowego odbywa się w systemie ECS, potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty stanowi co do zasady, komunikat IE-599 „potwierdzenie wywozu”, z którego wynika, iż dokonano wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat ten generowany jest jako plik w formacie XML, następnie podpisywany jest przez system przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych. Tak przesłany komunikat IE-599 jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informację o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Istotnym faktem jest, iż ww. komunikat przesyłany jest wyłącznie do podmiotu dokonującego zgłoszenia wywozowego.

Zatem od dnia 31 sierpnia 2007 r. za dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług należy uznać dokument elektroniczny - komunikat IE-599 przesłany przez urząd celny wyjścia.

Z analizy stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że towary, będące przedmiotem eksportu, nabyte są uprzednio od Producenta, a następnie Wnioskodawca sprzedaje je swoim kontrahentom spoza UE. Transport towarów organizuje Producent i to on również widnieje na dokumentach jako nadawca towaru. Również w tej kwestii należy odwołać się do przepisów prawa celnego.

Obowiązek zadeklarowania prawidłowych danych spoczywa na zgłaszającym(eksporterze), który dokonuje zgłoszenia celnego do procedury wywozu na podstawie prawa, jakie posiada w stosunku do towaru obejmowanego zgłoszeniem wywozowym. Jeśli dana osoba jest właścicielem towaru lub posiada podobne prawo do dysponowania nim, wskazuje swoje dane w polu eksporter/nadawca. Prawo dysponowania towarem oznacza prawo do zadysponowania wywozu towaru poza obszar celny Wspólnoty, wynikające np. z umowy zawartej z kontrahentem, tak jak to ma miejsce w przedmiotowym wniosku, gdzie eksporterem jest Producent, który dysponuje towarem Wnioskodawcy na podstawie pełnomocnictwa z dnia 1 września 2008 r.

Jednocześnie, przepisy prawa celnego nie określają osoby zobowiązanej do rozliczenia podatku VAT z tytułu eksportu oraz nie definiują osoby eksportera bezpośredniego czy pośredniego, pozostawiając to w gestii regulacji podatkowych.

Jednakże, jednolite stosowanie zasad w definiowaniu osoby eksportera wskazanego w zgłoszeniu celnym jest szczególnie ważne.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że komunikat IE-599 jest oryginalnym dokumentem uprawniającym do zastosowania stawki 0% w transakcji eksportowej, dla Producenta jako eksportera bezpośredniego a nie dla Wnioskodawcy. Zastrzec należy, że procedura wywozu powinna rozpocząć się na terytorium kraju.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.