INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2011r. (data wpływu 8 listopada 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lutego 2012r. (data wpływu 21 lutego 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji objętej wnioskiem za eksport towarów w ramach transakcji łańcuchowej oraz jej rozliczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji objętej wnioskiem za eksport towarów w ramach transakcji łańcuchowej oraz jej rozliczenia. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia lutego będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 7 lutego 2012r. znak IBPP3/433-1215/11/PK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł z firmą krajową umowę o współpracy na rynku argentyńskim w zakresie dostaw towarów i usług w dziedzinie górnictwa oferowanych przez strony na terenie Republiki Argentyny. W ślad za tym Wnioskodawca podpisał umowę sprzedaży z firmą argentyńską na dostawę: kompletnego kompleksu ścianowego wraz z urządzeniami i elementami składowymi oraz kompletem części zamiennych, szkoleniem technicznym i teoretycznym w Polsce i praktycznym na terenie Argentyny, nadzorem technicznym podczas montażu, uruchomienia i użytkowania urządzenia przez pierwszych 6 miesięcy, dokumentację techniczną. Harmonogram dostaw przewiduje dostawę w trzech partiach oraz dwa terminy świadczenia usług związanych z użytkowaniem urządzenia. Należność płatna będzie w formie zaliczek przekazywanych każdorazowo przed uruchomieniem produkcji partii dostawy bądź wykonania usługi. Dostawa towaru nastąpi na bazie CIF port Buenos Aires/ INCOTERMS 2010/. Mając na uwadze powyższe umowy Wnioskodawca /kupujący/ zawarł ze spółką krajową /sprzedający/ umowę kupna-sprzedaży kompletnego kompleksu ścianowego wraz z elementami wynikającymi z umowy z firmą argentyńską. Terminy zapłaty oraz dostawy towaru i usług zostały określone jak w umowie z klientem argentyńskim. Sprzedający dostarczy towar do portu Buenos Aires-Argentyna na bazie CIF Buenos Aires. Sprzedający /spółka krajowa/ dla każdej wysyłki wystawi na Wnioskodawcę fakturę z 0% podatkiem VAT jako eksport towarów. Wnioskodawca wystawi na firmę argentyńską zwykłą /handlową/ fakturę sprzedaży potwierdzającą sprzedaż poza terytorium kraju - sprzedaż nie objęta podatkiem VAT. Cena dla spółki krajowej została określona na poziomie ceny zawartej w umowie z klientem argentyńskim, a należność dla sprzedającego zostanie pomniejszona o Kwotę Obniżającą. Rozliczenie należności odbywać się będzie poprzez zastrzeżony rachunek „escrow”, na który wpłyną środki od firmy argentyńskiej, a następnie zostaną przekazana na rachunek sprzedającego pomniejszone o Kwotę Obniżającą należną Wnioskodawca.

Zgodnie z zapisem Urnowy kupna-sprzedaży kompletnego kompleksu ścianowego kontrahent polski -spółka krajowa /sprzedający/ ma obowiązek dostarczyć towar do portu w Buenos Aires - Argentyna na warunkach dostawy CIF wg Incoterms 2010. Sprzedający/ kontrahent polski/ organizuje transport z Polski do Buenos Aires - Argentyna - tam dopiero kupujący tj. SA dysponuje towarem jak właściciel i może go dalej odsprzedać.

Po stronie sprzedającego /spółka krajowa/ leży całość organizacji i koszt transportu, które to elementy są zawarte w cenie. Sprzedający organizuje całość transportu od producenta poszczególnych maszyn, dostarczenia do portu polskiego, załadunek w porcie polskim i transport do portu przeznaczenia tj. Buenos Aires. Stroną zgłaszającą do odprawy celnej jest kontrahent polski/spółka krajowa/ i on będzie figurował na Komunikacie IE599 jako nadawca, wg wzoru w systemie zgłoszenia celnego. Spółka krajowa dokona odprawy celnej we własnym imieniu. Podsumowując spółka krajowa jest nadawcą i wysyła towar do ostatecznego odbiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy realizacja transakcji zawartych pomiędzy podmiotami tj. Wnioskodawcą, spółką krajową i firma zagraniczną stanowi dostawę łańcuchową...
2. Czy miejscem opodatkowania dostawy towaru i świadczenia usług pomiędzy Wnioskodawcą a spółką krajową będzie terytorium Polski...
3. Czy dostawa towaru i świadczenie usług pomiędzy Wnioskodawcą a spółką krajową po spełnieniu wymogów zawartych w ustawie VAT będzie eksportem towarów i usług...
4. Czy miejscem opodatkowania dostawy pomiędzy Wnioskodawcą a firmą argentyńską będzie terytorium Argentyny...
5. Czy wystawienie faktury handlowej /bez podatku VAT/ przez Wnioskodawcę na firmę argentyńską będzie prawidłowe...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy VAT w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w czynnościach. Powyższy przepis dotyczy tzw. dostawy łańcuchowej. Mając na uwadze zawarte umowy w transakcji udział wezmą trzy podmioty - dwa podmioty krajowe będące podatnikami podatku VAT i firma mająca siedzibę i prowadząca działalność poza terytorium Unii nie zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej. Transakcja będzie polegała na dostawie tego samego towaru pomiędzy spółką krajową i Wnioskodawcą oraz Wnioskodawcą i firmą argentyńską. W wyniku zawartych umów towar będzie transportowany i wydany przez spółkę krajową tj. przez pierwszego dostawcę ostatniemu w kolejności nabywcy - firmie argentyńskiej, a więc naszym zdaniem będzie to transakcja łańcuchowa.

Ad. 2 i 3.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy VAT - w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich - w tym przypadku spółka krajowa - wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy /firma argentyńską/, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany /spółka krajowa dokona wywozu towaru do Argentyny na bazie CIF port Buenos Aires/, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie, w tym przypadku dostawie dokonanej przez spółkę krajową do ostatecznego nabywcy - firma argentyńską. Dla pierwszej transakcji w łańcuchu tj. pomiędzy spółką krajową a Wnioskodawcą zg z art. 22 ust. 1 pkt l zdaniem Wnioskodawcy miejscem dostawy będzie miejsce gdzie towar znajduje się w momencie rozpoczęcia wysyłki -transportu tj. terytorium Polski.

Spółka krajowa dokona odprawy celnej /w zgłoszeniu celnym jako odbiorca będzie wskazany odbiorca argentyński/ i wywozu towaru w wykonaniu dostawy dla Wnioskodawcy. Spółka krajowa będzie dysponować potwierdzonym przez urząd celny dokumentem -potwierdzeniem wywozu IE599.

Spółka krajowa wystawi fakturę VAT na Wnioskodawcę ze stawką VAT 0% zawierającą następujące dane: sprzedawca - spółka krajowa, nabywca: Wnioskodawca, odbiorca: firma argentyńską. Przedstawiony sposób rozliczenia Wnioskodawca uważa za prawidłowy i w świetle powyższego uważa, że miejscem opodatkowania dostawy towaru i usług pomiędzy spółka krajową a Wnioskodawcą będzie terytorium Polski. Dostawa ta oraz świadczenie usług związanych z dostarczanym towarem będzie eksportem dla spółki krajowej art. 2 pkt 8 ustawy VAT i będzie opodatkowana stawką VAT 0% art. 41 ust. 6.

Ad 4.

Dostawę towarów, która następuje po wysyłce lub transporcie uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów - art. 22 ust. 3 pkt 2. Zdaniem Wnioskodawcy miejscem dostawy - sprzedaży pomiędzy nim a firmą argentyńską będzie port w Buenos Aires tj. terytorium poza Unią. Towar dostarczy do tego miejsca spółka krajowa tj. pierwszy podmiot w łańcuchu, a Wnioskodawca dostawę tą traktować będzie jako dostawę dokonaną w miejscu zakończenia transportu - port w Buenos Aires tj. terytorium Argentyny. Wynikiem czego uznaje, że miejscem dostawy pomiędzy nim a firmą argentyńską jest terytorium poza Unią i tam też dostawa będzie opodatkowana.

Ad 5.

Sprzedaż pomiędzy Wnioskodawcą a firmą argentyńską będzie miała miejsce na terenie portu w Buenos Aires, a wiec poza terytorium Unii Europejskiej. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że transakcja ta nie będzie podlegała przepisom ustawy VAT. Sprzedaż tą udokumentuje wystawiając fakturę handlowa bez podatku VAT, podatek rozliczy firma argentyńską jako import. Wystawienie faktury handlowej bez podatku VAT uważa za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu, który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów, ustanowiono szczególne zasady dotyczące miejsca świadczenia przy dostawie towarów. Regulują to przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 8 ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 i ust. 2 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejscem dostawy towarów jest - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Natomiast w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, przede wszystkim podkreślić należy, iż w sytuacji, w której dokonywanych jest kilka dostaw, przy czym towar przemieszczany jest tylko raz od pierwszego uczestnika transakcji do finalnego odbiorcy, całą transakcję należy traktować jako tzw. transakcję łańcuchową. Jest to szczególny przypadek transakcji zawieranej pomiędzy kilkoma podmiotami, dotyczącej jednak jednego przedmiotu. Dla tego typu transakcji, w świetle przywołanych regulacji, przyjmuje się, iż dostawy dokonał każdy z podmiotów, który brał w niej udział. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, iż odrębnie ustalane jest miejsce dostawy. Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów (dostawa, dla której możliwe jest przyporządkowanie transportu towarów), pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi” (dostawy, którym nie można przyporządkować transportu towarów).

Przed przejściem do meritum sprawy tut. organ chciałby tutaj zauważyć, że Wnioskodawca nabywa, a następnie odsprzedaje zarówno towar jak i usługi dochodzi zatem do świadczenia kompleksowego. Kwestia opodatkowania świadczeń złożonych z kilku elementów była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej m.in. w sprawa C-349/96 gdzie Trybunał uznał, że w celu ustalenia, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy zważyć dwie podstawowe zasady rządzące VAT. Po pierwsze, treść art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Po drugie, fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby doprowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu VAT. Zdaniem Trybunału pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Warto tutaj również przywołać orzeczenie w sprawie C 41/04 gdzie Trybunał zauważył, że „jeżeli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać, że elementem zasadniczym przedstawionych transakcji jest dostawa towarów tj. kompletnego kompleksu ścianowego wraz z urządzeniami i elementami składowymi oraz kompletem części zamiennych. Natomiast szkolenie techniczne i teoretyczne, nadzór techniczny podczas montażu, uruchomienia i użytkowania urządzenia przez pierwszych 6 miesięcy oraz dostarczenie dokumentacji technicznej stanowi uzupełnienie świadczenia głównego jakim jest dostawa ww. towarów. Tym samym, mając na uwadze ww. orzeczenia, dla celów podatku VAT przedmiotowe transakcje pomimo elementów usługowych należy traktować wyłącznie jako dostawę towarów.

W przedmiotowej sprawie Spółka dokona dostawy towaru na rzecz kontrahenta argentyńskiego, który uprzednio nabędzie od kontrahenta z Polski. W przypadku wyżej opisanej transakcji występują dwie dostawy:

• dostawa pomiędzy kontrahentem polskim, a Wnioskodawcą,
• dostawa pomiędzy Wnioskodawcą, a odbiorcą ostatecznym w Argentynie.
  
  

Jak wynika z wniosku towar zostanie wywieziony z Polski bezpośrednio do Argentyny, a jego dostarczenia dokona polski kontrahent Wnioskodawcy (Sprzedający). Ponadto prawo do dysponowania tym towarem przejdzie na Wnioskodawcę w Argentynie.

Prowadzi to do wniosku, że wywóz towarów z terytorium kraju nie jest dokonany w wyniku jakiejkolwiek transakcji

Tym samym, mając na uwadze ww. przepisy, dostawę towarów dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu argentyńskiego należy opodatkować w Argentynie.

W myśl art. 106 ust. 1 ww. ustawy, Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Stosownie zaś do § 26 ust. 1, 2 i 3 ww. rozporządzenia przepisy § 5, 7-22 i 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przedmiotowej sytuacji, gdy Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla podatku o charakterze podobnym do podatku od towarów i usług na terytorium państwa trzeciego (Argentyny), wówczas ma obowiązek wystawić fakturę zgodnie z powyżej cytowanym przepisem § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. czyli bez polskiego podatku VAT.

Podsumowując:

1. transakcja pomiędzy kontrahentem polskim (Sprzedawcą), Wnioskodawcą a odbiorcą argentyńskim jest „transakcją łańcuchową”,
2. miejscem opodatkowania dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta argentyńskiego będzie Argentyna,
3. dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta argentyńskiego winna być udokumentowana fakturą VAT bez kwoty podatku VAT.
   
   

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.