Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1259/14/SD
z 12 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 października 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy Spółka przekaże nieodpłatnie na rzecz organu administracji państwowej wał przeciwpowodziowy, niezamortyzowana część wartości początkowej wykazana w księgach Spółki, będzie stanowiła jej koszt uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy Spółka przekaże nieodpłatnie na rzecz organu administracji państwowej wał przeciwpowodziowy, niezamortyzowana część wartości początkowej wykazana w księgach Spółki, będzie stanowiła jej koszt uzyskania przychodu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest producentem opon. Posiada fabrykę zlokalizowaną na terenie działek przemysłowych, będących własnością Skarbu Państwa, a użytkowanych przez Spółkę na podstawie udzielonego jej prawa użytkowania wieczystego. Na terenie ww. działek należących do fabryki, w latach 60-tych ubiegłego wieku wybudowano wał przeciwpowodziowy. Wał przeciwpowodziowy został wybudowany w związku z ówczesną inwestycją polegającą na budowie ujęcia wody oraz spiętrzenia wody na rzece, używanego przez Spółkę na potrzeby produkcji. Obecnie wał przeciwpowodziowy ochrania zarówno tereny fabryki i infrastrukturę należącą do Spółki, tj. osadniki i ujęcie wody, oczyszczalnię ścieków, infrastrukturę elektryczną, jak i tereny mieszkalne, rekreacyjne oraz tereny przemysłowe innych zakładów.

Spółka ponosi bieżące koszty utrzymania wału przeciwpowodziowego takie jak: koszenie trawy, przeglądy techniczne, naprawy i remonty usterek. Roczny koszt utrzymania i administracji wałem to kwota ok 15 tys. zł. W latach 2004-2010 Spółka poniosła wydatki na remonty wału w łącznej kwocie ok. 3,6 mln zł. Ostatnia duża modernizacja wału nastąpiła po powodzi w 2010 r. Wydatki na modernizację, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, zwiększyły wartość początkową środka trwałego, który do tego czasu został umorzony w 100% i wykazywany z wartości netto 0 zł, do wartości 2.875.000,00 zł. Wartość netto środka trwałego na 31 sierpnia 2014 r. wynosi 2.453.330,33 zł. Stosownie do postanowień art. 70 ust. 3, art. 72, art. 75 oraz art. 88a ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. prawo wodne (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz.145 ze zm.), mając na uwadze potrzeby ochrony przed powodzią, rozumianą jako zadanie organów administracji rządowej i samorządowej, Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych zlecił opracowanie dokumentacji projektowej, pod nazwą:

• „ (…)”
• „ (…)”.
  
  

Zgodnie z przygotowaną dokumentacją, w celu spełnienia norm przewidzianych w Prawie wodnym, wał przeciwpowodziowy musi zostać w najbliższej przyszłości zmodernizowany. Dotyczy to również wału będącego własnością Spółki, który w swoim najniższym punkcie powinien zostać podniesiony o ok. 1,5 m. Szacowany koszt modernizacji wynosi 3,1 mln zł netto.

Powyższa inwestycja Spółki jest niezbędna, bowiem w przypadku modernizacji pozostałej części wału, znajdującego się w zakresie odpowiedzialności Marszałka, część wału będącego własnością Spółki będzie niższa od reszty, co powoduje:

• niezgodność budowli z przepisami prawa wodnego,
• ryzyko roszczeń odszkodowawczych wobec Spółki w przypadku wystąpienia powodzi, czy podtopień ze strony mieszkańców wybudowanych osiedli mieszkaniowych oraz właścicieli zlokalizowanych w pobliżu przedsiębiorstw i ogródków działkowych.
  
  

Marszałek pozyskał fundusze UE na realizację przebudowy wału przeciwpowodziowego. Spółka rozważa możliwość bezpłatnego przekazania wału na rzecz organu administracji państwowej. W tym przypadku w księgach Spółki nastąpi likwidacja niezamortyzowanej wartości początkowej nakładów na modernizację wału, poniesionych przez Spółkę w 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy Spółka przekaże budowlę nieodpłatnie na rzecz organu administracji państwowej, niezamortyzowana część wartości początkowej wału wykazana w księgach Spółki, będzie stanowiła jej koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Spółki, choć po dokonaniu tej transakcji wał przestanie być jej własnością, to będzie on nadal służył Spółce jako zabezpieczenie zajmowanych przez nią terenów oraz infrastruktury przed zniszczeniami podczas ewentualnej powodzi. Tym samym należy uznać, że wydatki poniesione na modernizację wału w 2010 r., a niezamortyzowane w księgach Spółki, nadal pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Należy je bowiem rozpatrywać w kategorii wydatków służących zabezpieczeniu źródła przychodów Spółki (tu fabryki).

Na dzień przekazania wału w księgach Spółki zostanie dokonana likwidacja nie w pełni umorzonej wartości początkowej budowli. Zdaniem Spółki, wartość niezamortyzowanych nakładów na modernizację wału, poniesionych w 2010 r., będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w dacie likwidacji księgowej środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, nie stanowią kosztu uzyskania przychodu straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeśli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. A contrario, każda strata wynikająca z likwidacji środka trwałego, a niewypełniająca ww. przesłanki będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w kalkulacji podatku dochodowego.

W omawianym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) wał przeciwpowodziowy nie utracił swojej przydatności gospodarczej, wymaga poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych, ale na dzień jego przekazania spełnia swoją rolę ochronną przed ewentualną powodzią.

W sytuacji, gdy Spółka przekaże nieodpłatnie budowlę na rzecz organu administracji państwowej nie dojdzie do darowizny w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie. Świadczenie na rzecz obdarowanego polegające na dokonaniu przysporzenia majątkowego, może w szczególności polegać na przeniesieniu określonych praw z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego (np. prawa własności), na zapłacie określonej sumy pieniężnej, ustanowieniu pewnych praw majątkowych (np. na ustanowieniu służebności osobistej), na zwolnieniu obdarowanego z długu. Zatem, jak wynika z powyższego, darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w kodeksie cywilnym, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy. Natomiast, w analizowanym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) dojdzie do nieodpłatnego przeniesienia własności wału przeciwpowodziowego, ale w zamian za zwolnienia Spółki z obowiązku jego modernizacji. Tym samym, korzyści ekonomiczne w tej transakcji uzyskuje głównie Spółka, bo to ona zostanie zwolniona z obowiązku poniesienia znacznych wydatków w najbliższej przyszłości. Po stronie obdarowanego powstanie co prawda przysporzenie w majątku - w wartości przejętego odcinka wału, niemniej jednak z tego tytułu organ administracji państwowej nie uzyska żadnych korzyści finansowych.

Zdaniem Spółki, powinna ona mieć prawo rozpoznać koszty uzyskania przychodu na dokonaną modernizację wału przeciwpowodziowego na analogicznej zasadzie, jak podmioty ponoszące nakłady na infrastrukturę (np. budowę dróg dojazdowych do centrów handlowych na terenach należących do gminy, budowę przyłączy wodno-kanalizacyjnych lub sieci energetycznej). Wartość poczynionych nakładów jest bowiem nieodpłatnie przekazywana odpowiednio na rzecz gminy, zakładu wodociągowego lub zakładu energetycznego. W wydawanych licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego organy podatkowe są zgodne, że ponoszone przez podmioty nakłady na inwestycje stanowią koszt uzyskania przychodu (patrz: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 marca 2012 r., Znak: ILPB3/423-570/11-4/MM; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 czerwca 2012 r. Znak: ILPB3/423-76/12-2/AO; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 1 czerwca 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-236/12/PP; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 2 sierpnia 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-579/13/SD; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 lutego 2014 r. Znak: ILPB3/423-562/13-4/PR).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jest to więc świadczenie jednostronne i nieekwiwalentne; darowizna przekazana na rzecz obdarowanego nie może wiązać się ze świadczeniem wzajemnym z jego strony względem darczyńcy. Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) i jednostronnej (jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty). Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego – do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Dokonując analizy ww. przepisu oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę na rzecz organu administracji państwowej wału przeciwpowodziowego, będzie stanowiło darowiznę, o której mowa w art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego. Charakteru tego przekazania nie zmienia okoliczność, że w przyszłości wał przeciwpowodziowy będzie podlegał dalszej modernizacji. Będzie to bowiem obowiązek spoczywający na przyszłym właścicielu tej budowli (podmiot, który będzie właścicielem w dacie realizacji tego obowiązku w „najbliższej przyszłości”).

Ponadto, wskazać należy, że dokonana przez Wnioskodawcę darowizna nie spełnia przesłanek umożliwiających pomniejszenie o jej wartość podstawy opodatkowania w oparciu o art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z tym przepisem, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że zgodnie z cytowanym powyżej przepisami ustawy o CIT, w sytuacji, gdy Wnioskodawca przekaże nieodpłatnie na rzecz organu administracji państwowej wał przeciwpowodziowy, niezamortyzowana część wartości początkowej tego wału wykazana w jego księgach nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach (odmiennych stanach faktycznych i zdarzeniach przyszłych) i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.