Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-570/14-2/SM
z 8 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązków związanych z byciem właścicielem surowców (wyrobów energetycznych) i wytworzonych z nich przez inny podmiot produktów (farb, lakierów, powłok, itp.) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej w zakresie obowiązków związanych z byciem właścicielem surowców (wyrobów energetycznych) i wytworzonych z nich przez inny podmiot produktów (farb, lakierów, powłok, itp.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą w Holandii należącym do międzynarodowej grupy kapitałowej A. specjalizującej się w produkcji farb oraz powłok lakierniczych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się produkcją oraz handlem produktami w postaci farb i powłok lakierniczych a także koordynacją działalności podmiotów z grupy.

Na rynku polskim produkcją farb i powłok lakierniczych w ramach grupy A. zajmuje się spółka produkcyjna z siedzibą w Polsce, która jest również zarejestrowana w Polsce na potrzeby podatku akcyzowego (tj. A. P. Sp. z o.o.; dalej: „A. P.” lub „Spółka Polska”).

Do produkcji tej Spółka Polska nabywa i zużywa surowce, wśród których znajdują się również wyroby akcyzowe spełniające definicję wyrobów energetycznych w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy akcyzowej. Zużywane przez Spółkę Polską surowce, jako niewymienione w żadnym z punktów art. 89 ust. 1 ustawy akcyzowej oraz przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - objęte są stawką akcyzy 0 zł (zgodnie z art. 89 ust. 2 ustawy akcyzowej). Nabywanie powyższych surowców, jako objętych zerową stawką akcyzy odbywa się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

W związku z wykorzystywaniem wspomnianych wyrobów akcyzowych do produkcji farb i lakierów, na rzecz A. P. wydane zostały decyzje właściwego naczelnika urzędu celnego ustalające dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych, zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy akcyzowej.

W związku z planowaną w grupie kapitałowej A. restrukturyzacją, modyfikacji ulegną m.in. zasady nabywania oraz obrotu surowcami i wytwarzanymi z nich produktami. Po zmianie charakter realizowanych przez A. P. procesów produkcyjnych nie ulegnie zmianie, niemniej właścicielem zarówno wykorzystywanych przez Spółkę Polską surowców, jak i wytworzonych z nich produktów, będzie Wnioskodawca.

Innymi słowy, po restrukturyzacji realizowane przez Spółkę Polską procesy produkcyjne będą przebiegały analogicznie jak obecnie (te same rodzaje surowców, stosowane receptury, wykorzystywane linie technologiczne itp.), przy czym jej działalność będzie stanowiła świadczenie usług na surowcach należących do Wnioskodawcy, który też będzie właścicielem powstających z nich produktów (farb, lakierów, powłok itp.).

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku akcyzowego w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie następujących kwestii dotyczących interpretacji przepisów akcyzowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy w świetle art. 8 ust. 4 pkt 1 oraz art. 13 ust. 1 ustawy akcyzowej, po przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego restrukturyzacji Wnioskodawca, jako właściciel surowców, nie biorący udziału w samych procesach produkcyjnych, będzie podmiotem dokonującym zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów?
   
2. Czy w świetle art. 16 ust. 1, ust. 5 oraz ust. 8 w związku z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy akcyzowej, w związku z planowaną restrukturyzacją, Wnioskodawca jest obowiązany do poinformowania właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2 tejże ustawy?
   
3. Czy w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym na Wnioskodawcy ciążą jakiekolwiek inne obowiązki w zakresie podatku akcyzowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w świetle art. 8 ust. 4 pkt 1 oraz art. 13 ust. 1 ustawy akcyzowej, po przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego restrukturyzacji, jako właściciel surowców, nie biorący udziału w samych procesach produkcyjnych, nie będzie on podmiotem dokonującym zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.
   
2. Wnioskodawca stoi również na stanowisku, iż w świetle art. 16 ust. 1, ust. 5 oraz ust. 8 w związku z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy akcyzowej, w związku z planowaną restrukturyzacją, nie jest on obowiązany do poinformowania właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2 tejże ustawy.
   
3. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym nie ciążą na nim jakiekolwiek inne obowiązki w zakresie podatku akcyzowego.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż odpowiedź na oba powyższe pytania powinna być przecząca, bowiem związana z planowaną restrukturyzacją zmiana formalno-prawna dotycząca własności wykorzystywanych surowców pozostaje bez znaczenia z punktu widzenia skutków na gruncie przepisów akcyzowych.

Zarówno bowiem z:

• konstrukcji całego systemu akcyzy,
  
• treści poszczególnych zapisów ustawy akcyzowej, jak również z
  
• jednolitej linii rozstrzygnięć organów podatkowych
  
  

wynika, iż z perspektywy przepisów akcyzowych istotne znaczenie ma faktyczny przebieg dokonywanych czynności (fizyczne przemieszczenia, faktyczne zużycia itp.) - a nie zagadnienia związane z formalnoprawną własnością wykorzystywanych wyrobów.

Biorąc pod uwagę powyższe, w omawianym stanie faktycznym, jaki będzie miał miejsce po restrukturyzacji kluczowe jest zatem ustalenie, który z podmiotów, tj. Wnioskodawca czy Spółka Polska, powinien być uznany za podmiot dokonujący zużycia, o jakim mowa w art. 8 ust. 4 pkt 1 oraz art. 13 ust. 1 ustawy akcyzowej.

Konstrukcja akcyzy - odniesienie do czynności i stanów faktycznych

Podstawową zasadą konstrukcji systemu akcyzy jest oparcie go na faktycznie dokonywanych czynnościach, zaistniałych zdarzeniach oraz powstałych stanach faktycznych - w oderwaniu od formalnoprawnej kwestii własności. Dlatego też podmiotem, na którym mogą ciążyć ewentualne skutki akcyzowe jest podmiot dokonujący czynności, z którymi ustawa akcyzowa wiąże określone skutki, bądź podmiot wobec którego zaistniał taki stan faktyczny.

Wynika to wprost z definicji podatnika na gruncie akcyzy - zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy akcyzowej:

„Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyza lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.”

Również analiza katalogu okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego w akcyzie potwierdza, iż okoliczności te odnoszą się do faktycznego przebiegu określonych zdarzeń, odrywając się od formalnoprawnej własności wyrobów. Przykładowo, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy akcyzowej:

1. Przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
   1. produkcja wyrobów akcyzowych; („produkcja” - czynność faktyczna, oderwana od prawa własności - dopisek Spółki);
      
   2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego; („wprowadzenie do składu” - czynność faktyczna, chodzi o fizyczne przemieszczenie, oderwane od prawa własności - dopisek Spółki);
      
   3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów; („import” - zgodnie ze słowniczkiem ustawowym oznacza „przywóz” określonych wyrobów, por. art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy - dopisek Spółki);
      
   4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego; (dobitnie zasadę tę potwierdza opodatkowanie nabycia wewnątrzwspólnotowego, które zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy akcyzowej oznacza przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego mu terytorium kraju - dopisek Spółki).
      
      Charakterystyczne jest przy tym, że w sytuacji, kiedy dla skutków na gruncie akcyzy jest istotne prawo własności - zostaje to wprost ujęte w treści przepisów akcyzowych. Tytułem przykładu, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 5 ustawy akcyzowej, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również:
      
   5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3; (status właściciela wyrobów akcyzowych ma zatem znaczenie jedynie wyjątkowo - jak chociażby w sytuacji określonej w art. 13 ust. 3 ustawy - gdzie ustawodawca wprost odwołuje się do prawa własności. Jest to zatem regulacja o charakterze wyjątkowym, a ogólną zasadą pozostaje to, iż własność jest irrelewantna dla akcyzy).
   
   

Powyższe rozumienie akcyzy, jako de facto oderwanej od prawa własności, potwierdzają również konsekwentnie organy podatkowe, jak chociażby:

• Dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z 31 października 2013 r. (IBPP4/443-496/13/PK):
  
  „Zakres czynności i zdarzeń opodatkowanych podatkiem akcyzowym został wskazany w art. 8 u.p.a. Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podlega produkcja, nabycie wewnątrzwspólnotowe lub import wyrobów, a nie ich sprzedaż. W konsekwencji w sytuacji gdy rolą Spółki jest jedynie pośrednictwo handlowe w sprzedaży wyrobu akcyzowego, przy czym nie towarzyszy temu jego fizyczna dostawa, należy uznać, iż nie dokonuje ona czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Fakt ten nie wpływa również na utratę zwolnienia podatkowego z art. 32 ust. 4 pkt 1 u.p.a.
  Ponadto, czynności dokonywane przez Spółkę, tj. pośrednictwo handlowe w sprzedaży mazutu, nie będą stanowiły czynności opisanych w art. 32 ust. 3pkt 1 u.p.a., tj. dostarczenia wyrobów ze składu podatkowego do podmiotu zużywającego. W konsekwencji, na Spółce nie będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki wynikające z art. 32 ust. 5-13 u.p.a.”
  
• Dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z 30 czerwca 2009 r. (IBPP3/443-351/09/DG):
  
  „niezależnie od ilości zawieranych transakcji handlowych niezwiązanych z przemieszczeniem wyrobów akcyzowych, wprowadzone warunki stosowania zwolnień zapewniają ochronę przed zużyciem tych wyrobów na cele nieobjęte zwolnieniem, bowiem pośrednik handlowy nabywający wyroby akcyzowe w celu ich dalszej odsprzedaży nie stanie się w żadnym momencie faktycznym posiadaczem tych wyrobów.
  
  [...]. W rezultacie, pośrednicy handlowi, którzy fizycznie nie magazynują ani nie dostarczają wyrobów zwolnionych od akcyzy nie są objęci obowiązkiem rejestracji jako podmiot pośredniczący, co zdaniem Wnioskodawcy, dodatkowo potwierdza fakt, iż mogą oni uczestniczyć w obrocie handlowym wyrobami akcyzowymi zwolnionymi ze względu na przeznaczenie, o ile nie biorą udziału w fizycznych dostawach tych wyrobów.”
  
• Dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z 7 listopada 2012 r. (IBPP4/443-352/12/LG):
  
  ,,W konsekwencji, w sytuacji gdy rolą Spółki jest jedynie pośrednictwo handlowe w sprzedaży wyrobu akcyzowego, przy czym nie towarzyszy temu jego fizyczna dostawa, należy uznać, iż nie dokonuje ona czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Fakt ten nie wpływa również na utratę zwolnienia podatkowego z art. 32 ust. 4 pkt 1 u.p.a.”
  
• Dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z 3 listopada 2009 r. (IBPP3/443-831/09/LW):
  
  „sama transakcja sprzedaży wyrobów akcyzowych zwolnionych od podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie, której nie towarzyszy fizyczne dostarczenie wyrobów, nie skutkuje żadnymi konsekwencjami na gruncie podatku akcyzowego.
  
  [...] Jedynie bowiem fakt dostarczenia - fizycznego przekazania wyrobów podmiotowi, który nie jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie (np. podmiotowi nieposiadającemu statusu podmiotu zużywającego) - będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w akcyzie. Jednocześnie, sama sprzedaż wyrobów w postaci transakcji handlowej - przepływu faktur bez przepływu towarów - nie będzie rodziła takich skutków w akcyzie.
  
  [...] Taka interpretacja przepisów ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którą na możliwość sprzedaży wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie do pośrednika handlowego, była również wskazywana przez ustawodawcę. W uzasadnieniu do projektu ustawy o podatku akcyzowym z dnia 23 sierpnia 2007 r. ustawodawca wskazał wprost, że sprzedaż wyrobów akcyzowych zwolnionych ze względu na przeznaczenie przez podmiot pośredniczący, nie będzie stanowiła zdarzenia wywołującego skutki podatkowe na gruncie akcyzy, pod warunkiem, że taka sprzedaż nie będzie wiązała się z fizycznym przemieszczeniem wyrobów: „Podmiot pośredniczący będzie mógł uzyskiwać wyroby będące przedmiotem zwolnienia co do zasady ze składu podatkowego (...) i będzie mógł je dostarczać wyłącznie podmiotowi uprawnionemu do ich zużycia - podmiotowi zużywającemu. Sprzedaż wyrobów innemu podmiotowi niż podmiot zużywający lub podmiot pośredniczący bez ich fizycznego przemieszczenia do tego innego podmiotu, nie będzie rodziła skutków podatkowych w akcyzie.”
  
  

Rozumienie pojęcia „zużycia” wyrobów akcyzowych

W ocenie Spółki nie powinno być również wątpliwości, iż w podobny sposób należy odczytywać czynność określoną w art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy akcyzowej, zgodnie z którym:

„Przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również, zużycie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.”

Czynność „zużycia wyrobów akcyzowych”, a tym samym wskazywanie podmiotu, który dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu (art. 13 ust. 1 ustawy akcyzowej), powinny być odnoszone do podmiotu, który faktycznie realizuje czynność zużycia [tu: Spółka Polska], tj. faktycznie realizuje procesy produkcyjne z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych, również gdy zużywane wyroby nie stanowią jego własności.

Takie rozumienie jednoznacznie potwierdzają zarówno przedstawiciele doktryny, jak i organy podatkowe w wydawanych interpretacjach:

„Mając na uwadze powyższą definicję podmiotu zużywającego, nalewy zwrócić uwagę, iż w przypadku podmiotów posiadających miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terenie kraju, ustawodawca nie wymaga nabycia wyrobu akcyzowego zwolnionego od akcyzy przez podmiot zużywający.

Istotny natomiast jest fakt zużycia wyrobu akcyzowego przez podmiot zużywający do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy. W rezultacie, podmiotem zużywającym uprawnionym do korzystania ze zwolnienia od akcyzy może być podmiot świadczący usługi wytwarzania towarów z wykorzystaniem materiałów powierzonych (toll manufacturer).

Na przykład podmiot świadczący usługi wytwarzania kosmetyków lub artykułów chemii gospodarczej może być uznany za podmiot zużywający, uprawniony do korzystania ze zwolnienia od akcyzy w sytuacji, gdy alkohol etylowy skażony zostanie nabyty przez podmiot zagraniczny w kraju oraz będzie przemieszczony ze składu podatkowego na terenie kraju bezpośrednio do podmiotu świadczącego usługi przetwarzania, tj. działającego jako podmiot zużywający.” S. Parulski, Komentarz do ustawy akcyzowej, Wydawnictwo LEX, Wydanie II, uwagi do art. 2 ustawy.

Tożsame wnioski wynikają z rozstrzygnięć organów podatkowych, które konsekwentnie potwierdzają, iż zarówno uprawnienia, jak i obowiązki wynikające z przepisów akcyzowych, należy przypisywać podmiotowi dokonującemu faktycznego zużycia wyrobów akcyzowych - niezależnie od tego, czy jest on ich właścicielem w rozumieniu prawa cywilnego:

• Dyrektor IS w Poznaniu w interpretacji z 11 lutego 2013 r. (ILPP3/443-182/12-5/TW):
  
  „Świadczenie usług naprawy lub technicznej obsługi jest tożsame ze sprzedażą usług nie zaś materiału zużytego do jej wykonania. Natomiast zużycie olejów smarowych jakie ma miejsce w przypadku wykonywania tych usług, następuje w momencie ich zaaplikowania do mechanizmów maszyn budowlanych. W związku z powyższym, Spółka zużywając oleje smarowe o kodach CN 2710 19 71-83 oraz CN 2710 19 87-99, w ramach wykonywania usług naprawy i konserwacji na rzecz podmiotów trzecich spełnia rolę podmiotu zużywającego, a zużywane oleje smarowe ze względu na ich przeznaczenie będą podlegały zwolnieniu od podatku akcyzowego, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 32 ust. 5-13 ustawy.”
  
• Dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z 19 października 2012 r. (IBPP4/443-338/12/LG):
  
  „Wnioskodawca zużywając nabyte oleje hydrauliczne do napełniania układów hydraulicznych lub też zużywając te oleje w ramach świadczonych usług na rzecz osoby trzeciej z wykorzystaniem tego oleju, tj. zużywając przedmiotowe oleje podczas przeglądów, w tym również przeglądów gwarancyjnych, nie przestaje być podmiotem ten olej zużywającym (podmiotem zużywającym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym).”
  
• Analogicznie rozstrzygnięto w interpretacji z 1 lipca 2010 r. (IBPP3/443-188/10/BWo) oraz kolejnych.
  
  

Mając na uwadze powyższe argumenty (odnoszące się co prawda do rozumienia „zużycia” wyrobów akcyzowych na potrzeby skorzystania ze zwolnienia z akcyzy - jednakże ze względu na tożsame brzmienie przepisów uwagi te są w pełni aktualne również w odniesieniu do zużycia wyrobów objętych zerową stawką akcyzy), Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż planowana restrukturyzacja nie będzie wiązała się dla niego z uzyskaniem statusu podatnika podatku akcyzowego z tytułu użycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przedstawionych powyżej argumentów, po przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego restrukturyzacji podmiotem dokonującym zużycia, wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów, będzie, tak jak dotychczas, Spółka Polska.

Na marginesie jedynie Spółka pragnie wskazać, iż model biznesowy wynikający z planowanej restrukturyzacji jest zgodny z powszechną na rynku praktyką produkcyjną, która również powszechnie jest akceptowana przez organy podatkowe odpowiedzialne za nadzór nad rozliczeniami akcyzowymi poszczególnych producentów z branż akcyzowych.

Podsumowanie stanowiska Spółki w zakresie pytania 1

Mając na uwadze przedstawione argumenty, Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle art. 8 ust. 4 pkt 1 oraz art. 13 ust. 1 ustawy akcyzowej, po przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego restrukturyzacji, jako właściciel surowców, nie biorący udziału w samych procesach produkcyjnych, nie będzie on podmiotem dokonującym zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.

Podsumowanie stanowiska Spółki w zakresie pytania 2 oraz 3.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do drugiego z pytań stanowi logiczną konsekwencję jego stanowiska w zakresie pytania pierwszego.

Mianowicie, skoro planowana restrukturyzacja nie będzie miała wpływu na uznanie Wnioskodawcy za podmiot dokonujący zużycia surowców będących wyrobami akcyzowymi objętymi zerową stawką akcyzy (w dalszym ciągu będzie nim bowiem Spółka Polska, na rzecz której zostały wydane już stosowne normy zużycia powyższych wyrobów akcyzowych) - tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do informowania naczelnika urzędu celnego, ani tym bardziej do uzyskiwania jakichkolwiek norm zużycia.

Z treści omawianych regulacji, w tym zwłaszcza z art. 16 ust. 8 ustawy akcyzowej wynika, iż wprowadzenie obowiązku informowania właściwego naczelnika urzędu celnego ma na celu wyłącznie umożliwienie organowi, działającemu z urzędu, ustalenie dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 tejże ustawy:

„Podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wyrobów energetycznych o których mowa w art. 89 ust. 2, niebędący podmiotem zarejestrowanym w trybie ust. 1, jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2.”

Skoro zatem Wnioskodawca nie będzie dokonywał zużycia tych wyrobów w rozumieniu przepisów akcyzowych, tym bardziej bezzasadne byłoby nakładanie na niego obowiązku informacyjnego względem naczelnika urzędu celnego.

Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w świetle art. 16 ust. 1, ust. 5 oraz ust. 8 w związku z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy akcyzowej, w związku z planowaną restrukturyzacją, nie jest on obowiązany do poinformowania właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2 tejże ustawy.

Z tych samych powodów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym nie ciążą na nim jakiekolwiek inne obowiązki w zakresie podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.