Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-688/14/JD
z 29 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 28 maja 2014 r. (wpływ do tut. Biura 6 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do obliczenia różnic kursowych z tytułu wyceny walut wpływających na walutowy rachunek bankowy, wynikających z otrzymanych zapłat od kontrahentów zagranicznych, należy stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu takich środków na rachunek walutowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2014 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do obliczenia różnic kursowych z tytułu wyceny walut wpływających na walutowy rachunek bankowy, wynikających z otrzymanych zapłat od kontrahentów zagranicznych, należy stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu takich środków na rachunek walutowy. Za pismem z 6 czerwca 2014 r. Znak: OB-1/0710-14/2014/55688 wniosek ten został przekazany do tut. Organu celem załatwienia zgodnie z właściwością (wpływ do BKIP 6 czerwca 2014 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją oraz sprzedażą artykułów mleczarskich na terenie kraju oraz za granicą; posiada rachunek walutowy w Euro. Na rachunek walutowy Wnioskodawcy wpływają należności od kontrahentów zagranicznych w Euro na podstawie faktur wystawionych przez Wnioskodawcę. Kwota należności wynikająca z faktur wystawiona jest w Euro. Wycena wpływów należności za sprzedane wyroby na rachunek bankowy dokonywana jest według kursu kupna walut ogłaszanego przez bank w dniu realizacji transakcji o godz.7:00. Przy pomocy rachunku walutowego, Wnioskodawca dokonuje również zapłat, swoich zobowiązań na rzecz podmiotów z innych krajów (z tytułu zakupu towarów i usług). Wnioskodawca stosuje wówczas kurs sprzedaży walut obowiązujący w banku, w którym posiada rachunek bankowy. Część środków z rachunku walutowego Wnioskodawcy w miarę potrzeby jest sprzedawana bankowi w celu pozyskania waluty krajowej (PLN). Sprzedaż walut bankowi następuje po kursie każdorazowo ustalanym podczas negocjacji z bankiem. Do wyceny wypłat z rachunku walutowego z tytułu odsprzedaży waluty bankowi Wnioskodawca stosuje kurs wynegocjowany wcześniej z Bankiem. Wnioskodawca posiada również kredyt w Euro związany ze swoją działalnością gospodarczą. Spłata kredytu następuje w Euro. W związku z powyższym powstają różnice kursowe zarówno na rachunku walutowym jak i na rozrachunkach. Wnioskodawca ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o CIT. Spółka otrzymała interpretację indywidulaną z 20 sierpnia 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-610/12/CzP w zakresie otrzymywania należności i spłaty zobowiązań w euro. Niemiej jednak otrzymane stanowisko Ministra Finansów nie dotyczyło różnic kursowych dotyczących spłaty kredytu. Co więcej, w związku ze zmianą stanowisk organów podatkowych w przedmiotowym zakresie - zasadne jest wystąpienie z ponownym wnioskiem. W zakresie oceny kursu jaki należy stosować w momencie wypływu środków z rachunku walutowego (tj. średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego płatności) Spółka otrzymała interpretację z 22 maja 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-225/14/JD.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do obliczenia różnic kursowych z tytułu wyceny walut wpływających na walutowy rachunek bankowy i wynikających z otrzymywanych zapłat od kontrahentów zagranicznych należy stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu takich środków na rachunek walutowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku regulowania zobowiązań bezpośrednio z rachunku walutowego (w tym spłaty kredytu) - wypływów oraz przyjmowania należności (zapłat) - wpływów - na taki rachunek, należy zastosować średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania płatności. W opinii Wnioskodawcy jego transakcje związane z otrzymaniem wpływów i regulowaniem zobowiązań bezpośrednio na i z konta walutowego - ze względu na fakt, że nie dochodzi do faktycznego zakupu waluty od banku, jej sprzedaży, bądź innej formy przewalutowania środków - należy przeliczać po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.

Uzasadnienie stanowiska.

Regulacje dotyczące kwestii ustalania różnić kursowych są zawarte w art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, dalej „ustawa o CIT”). Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5. W myśl art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5. Ponadto zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy o CIT , przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Natomiast w celu ustalenia różnic kursowych otrzymujący kredyt (pożyczkę) powinien kierować się art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT. Jeśli kredytobiorca spłaci kredyt (pożyczkę) po kursie niższym niż kurs z dnia otrzymania środków do dyspozycji, to wykazuje dodatnie różnice kursowe. Jeśli natomiast spłaci po kursie wyższym - wykazuje ujemne różnice kursowe. Przy czym dodatnie różnice kursowe zalicza do przychodów, a ujemne - do kosztów podatkowych. Różnice kursowe w rozumieniu podatkowym powstają przy spłacie kredytu dewizowego, w sytuacji gdy wyniki przeliczeń na złote tej samej ilości waluty obcej będą się różnić ze względu na wahania kursów walutowych w czasie, tj. pomiędzy dniem otrzymania kredytu dewizowego a dniem jego spłaty.

Oznacza to, że różnice kursowe w przypadku spłaty kredytu w walucie obcej powstają, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• kredyt został udzielony w walucie obcej,
• spłata kredytu następuje w walucie obcej,
• pomiędzy dniem udzielenia kredytu a dniem jego spłaty wystąpiła różnica w kursie waluty z tych dni stosowanym do przeliczenia kredytu.
  
  

W przypadku Wnioskodawcy - powyższe warunki są spełnione.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji „faktycznie zastosowanego kursu waluty”. W opinii Wnioskodawcy, należy zatem się odnieść do wykładni języka potocznego. Jak zostało to podkreślone w ujednoliconej linii orzecznictwa sądów administracyjnych, w tym wyroku NSA z 28 sierpnia 2012 r. sygn. akt II FSK 159/11 „faktycznie” według Uniwersalnego słownika języka polskiego pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom I, s. 873) znaczy zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę. Zatem „kurs faktycznie zastosowany to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany”. Oznacza to, że powyższa wykładnia zwrotu „kurs faktycznie zastosowany”, na gruncie przepisu art. 15a ustawy o CIT, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi do wniosku, że należy go zastosować w sytuacji, w których dochodzi do przeprowadzenia transakcji przewalutowania (sytuacje, w których określona kwota pieniędzy w określonej walucie po określonym kursie odpowiada tej samej kwocie w innej walucie po określonym kursie). Do takich sytuacji dochodzi między innymi w przypadkach, gdy płatność za należności dokonana jest w walucie na rachunek złotówkowy bądź, gdy płatność za zobowiązania w walucie dokonana jest z rachunku złotówkowego.

W sytuacji opisanej w stanie faktycznym nie dochodzi do mechanizmu przewalutowania w następstwie kupna waluty z Banku, ponieważ w tej transakcji nie mamy do czynienia z określeniem rzeczywistej wartości pieniądza w walucie, która to była pierwotnie określona w innej walucie. W takiej sytuacji mamy do czynienia z określeniem „hipotetycznego, potencjalnego kursu” do wyrażenia określonej kwoty pieniężnej, a nie kursu rzeczywiście (naprawdę) zastosowanego.

Reasumując, kurs faktycznie zastosowany użyty w ustawie o CIT, oznacza taki kurs, po jakim dochodzi do rzeczywistego obrotu walutą - przewalutowania. Oznacza to, że nie można go odnieść do sytuacji opisanej w stanie faktycznym, gdyż taka operacja nie występuje. Wówczas przy ustalaniu podatkowych różnić kursowych z uwagi na brak operacji finansowej - przewalutowania należy zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień transakcji. Nie ma przy tym znaczenia źródło pochodzenia środków na rachunku walutowym, tj. czy Wnioskodawca otrzymał je wcześniej jako należności (zapłata, wpływ) w walucie obcej, czy też zakupił od banku.

Takie stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne m.in.:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 marca 2013 r., nr IBP-BI/2/423-1555/12/PC, z 27 lutego 2013 r., nr IBPBI/2/423-1531/12/PC oraz z 6 grudnia 2012 r., nr IBPBI/1/415-1096/12/KB;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 7 stycznia 2013 r., nr IPTPB1/415-611/12-2/AG.
  
  

Również Zastępca Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych w piśmie z 5 listopada 2012 r., nr DD6/033/166/MDA/PK-1172/2012, skierowanym do Departamentu Polityki Podatkowej, opublikowanym w Biuletynie Skarbowym nr 6/2012 stanął na stanowisko zaprezentowanym powyżej przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem interpretacji, stosownie do zadanego pytania, wyznaczającego jej zakres jest wyłącznie ustalenie, czy do obliczenia różnic kursowych z tytułu wyceny walut wpływających na walutowy rachunek bankowy i wynikających z otrzymywanych zapłat od kontrahentów zagranicznych należy stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu takich środków na rachunek walutowy.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że Organ wydający interpretację indywidualną jest nią związany tylko w skonkretyzowanej, indywidualnej sprawie, co oznacza, że jego poglądy mogą ewoluować np. pod wpływem orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to czy stanowisko to byłoby słuszne, czy nie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43 -300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.