Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-225/14/JD
z 22 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 lutego 2014 r. (wpływ do tut. Biura 24 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, jaki kurs walut należy zastosować do obliczenia wartości różnic kursowych z tytułu wyceny kwot euro na rachunku bankowym podczas regulowania zobowiązań (należności), w tym spłaty kredytu, bezpośrednio z rachunku dewizowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2014 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, jaki kurs walut należy zastosować do obliczenia wartości różnic kursowych z tytułu wyceny kwot euro na rachunku bankowym podczas regulowania zobowiązań (należności), w tym spłaty kredytu, bezpośrednio z rachunku dewizowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją oraz sprzedażą artykułów mleczarskich na ternie kraju oraz za granicą. Wnioskodawca posiada rachunek walutowy w euro. Na rachunek walutowy Wnioskodawcy wpływają należności od kontrahentów zagranicznych w euro na podstawie wystawionych faktur. Kwota należności wynikająca z faktur wystawiona jest w euro. Wycena wpływów należności za sprzedane wyroby na rachunek bankowy dokonywana jest według kursu kupna walut ogłaszanego przez bank w dniu realizacji transakcji o godz.7:00. Przy pomocy rachunku walutowego, Wnioskodawca dokonuje również zapłat swoich zobowiązań na rzecz podmiotów z innych krajów (z tytułu zakupu towarów i usług). Wnioskodawca stosuje wówczas kurs sprzedaży walut obowiązujący w banku, w którym posiada rachunek bankowy. Część środków z rachunku walutowego Wnioskodawcy w miarę potrzeby jest sprzedawana bankowi w celu pozyskania waluty krajowej (PLN). Sprzedaż walut bankowi następuje po kursie każdorazowo ustalanym podczas negocjacji z bankiem. Do wyceny wypłat z rachunku walutowego z tytułu odsprzedaży waluty bankowi Wnioskodawca stosuje kurs wynegocjowany wcześniej z Bankiem.

Wnioskodawca posiada również kredyt w Euro związany ze swoją działalnością gospodarczą. Spłata kredytu następuje w euro. W związku z powyższym powstają różnice kursowe zarówno na rachunku walutowym jak i na rozrachunkach. Wnioskodawca ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaki kurs walut należy zastosować do obliczenia wartości różnic kursowych z tytułu wyceny kwot euro na rachunku bankowym podczas regulowania zobowiązań (należności), w tym spłaty kredytu, bezpośrednio z rachunku euro?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku regulowania zobowiązań bezpośrednio z rachunku walutowego (w tym spłaty kredytu) oraz przyjmowania należności na taki rachunek, należy zastosować średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania płatności. W opinii Wnioskodawcy, jego transakcje związane z otrzymaniem należności i regulowaniem zobowiązań bezpośrednio na i z konta walutowego – ze względu na fakt, że nie dochodzi do faktycznego zakupu waluty od banku, jej sprzedaży, bądź innej formy przewalutowania środków - należy przeliczać po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Regulacje dotyczące kwestii ustalania różnic kursowych zawarte są w art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o CIT”). Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5. W myśl art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5. Ponadto zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy o CIT, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Natomiast w celu ustalenia różnic kursowych otrzymujący kredyt (pożyczkę) powinien kierować się art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT. Jeśli kredytobiorca spłacił kredyt (pożyczkę) po kursie niższym niż kurs z dnia otrzymania środków do dyspozycji, to wykazuje dodatnie różnice kursowe. Jeśli natomiast spłacił po kursie wyższym - wykazuje ujemne różnice kursowe. Przy czym dodatnie różnice kursowe zalicza do przychodów, a ujemne - do kosztów podatkowych. Różnice kursowe w rozumieniu podatkowym powstają przy spłacie kredytu dewizowego, w sytuacji gdy wyniki przeliczeń na złote tej samej ilości waluty obcej będą się różnić ze względu na wahania kursów walutowych w czasie, tj. pomiędzy dniem otrzymania kredytu dewizowego a dniem jego spłaty.

Oznacza to, że różnice kursowe w przypadku spłaty kredytu w walucie obcej powstają, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. kredyt został udzielony w walucie obcej,
2. spłata kredytu następuje w walucie obcej,
3. pomiędzy dniem udzielenia kredytu a dniem jego spłaty wystąpiła różnica w kursie waluty z tych dni, stosowanym do przeliczenia kredytu.
   
   

W przypadku Wnioskodawcy powyższe warunki są spełnione. Ustawa o CIT nie zawiera definicji „faktycznie zastosowanego kursu waluty”. W opinii Wnioskodawcy należy się odnieść do wykładni języka potocznego. Jak zostało to podkreślone w ujednoliconej linii orzecznictwa sądów administracyjnych, w tym w wyroku NSA z 28 sierpnia 2012 sygn. akt II FSK 159/11 „faktycznie” według Uniwersalnego słownika języka polskiego pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom I, s. 873) znaczy zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę. Zatem „kurs faktycznie zastosowany to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany”. Oznacza to, że powyższa wykładnia zwrotu „kurs faktycznie zastosowany” na gruncie przepisu art. 15a ustawy o CIT, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi do wniosku, że należy go zastosować w sytuacji, w których dochodzi do przeprowadzenia transakcji przewalutowania (sytuacje, w których określona kwota pieniędzy w określonej walucie po określonym kursie odpowiada tej samej kwocie w innej walucie po określonym kursie). Do takich sytuacji dochodzi między innymi w przypadkach, gdy płatność za należności dokonana jest w walucie na rachunek złotówkowy bądź, gdy płatność za zobowiązania w walucie dokonana jest z rachunku złotówkowego.

W sytuacji opisanej w stanie faktycznym nie dochodzi do mechanizmu przewalutowania w następstwie kupna waluty z Banku, ponieważ w tej transakcji nie mamy do czynienia z określeniem rzeczywistej wartości pieniądza w walucie, która to była pierwotnie określona w innej walucie. W takiej sytuacji mamy do czynienia z określeniem „hipotetycznego, potencjalnego kursu" do wyrażenia określonej kwoty pieniężnej a nie kursu rzeczywiście, naprawdę zastosowanego.

Reasumując, kurs faktycznie zastosowany użyty w ustawie o CIT, oznacza taki kurs, po jakim dochodzi do rzeczywistego obrotu walutą - przewalutowania. Oznacza to, że nie można go odnieść do sytuacji opisanej w stanie faktycznym, gdyż taka operacja nie występuje. Wówczas przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych z uwagi na brak operacji finansowej - przewalutowania należy zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień transakcji. Nie ma przy tym znaczenia źródło pochodzenia środków na rachunku walutowym, tj. czy Wnioskodawca otrzymał je wcześniej jako należności w walucie obcej, czy też zakupił od banku.

Takie stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne m.in.:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 marca 2013 r., nr IBPBI/2/423-1555/12/PC, z 27 lutego 2013 r., nr IBPBI/2/423-1531/12/PC oraz z 6 grudnia 2012 r, nr IBPBI/1/415-1096/12/KB;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 7 stycznia 2013 r, nr IPTPB1/415-611/12-2/AG.
  
  

Również Zastępca Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych w piśmie z 5 listopada 2012 r., nr DD6/033/166/MDA/PK-1172/2012, skierowanym do Departamentu Polityki Podatkowej, opublikowanym w Biuletynie Skarbowym nr 6/2012 stanął na stanowisku zaprezentowanym powyżej przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym przez Wnioskodawcę pytaniem wyznaczającym jej zakres była wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego kursu jaki należy zastosować w momencie wypływu środków z rachunku walutowego.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.