Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-67/14/PS
z 7 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2014 r. (data wpływu 11 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni przepisów art. 15b ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni przepisów art. 15b ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie prawnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od 1995 roku. Jest podatnikiem podatków CIT i VAT. Rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Z jednym ze swoich dostawców jest związany od 2009 roku umową gospodarczą, przewidującą termin płatności dla dostaw towarów równy 180 dni. W wykonaniu nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która zaczęła obowiązywać od 1 stycznia 2013 roku, po upływie 90 dni od daty faktury tego dostawcy, korygujemy koszty uzyskania przychodu, pomniejszając je o wartość netto tej faktury. Powiększamy w ten sposób podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym i odprowadzamy podatek wyższy o stosowną stopę od wartości netto faktury. Po następnych 90 dniach i dokonaniu zapłaty naszemu dostawcy, korygujemy ponownie koszty uzyskania przychodu, tym razem in plus o wartość netto faktury.

Dopiero więc po tym drugim okresie 90 dni uzyskujemy w księgach stan odpowiadający rzeczywistości gospodarczej. Na koniec marca 2014 roku przygotowujemy roczne zeznanie podatkowe CIT 8 za rok 2013.

Z powodu opisanego wyżej mechanizmu rozliczania kosztów, stan ksiąg rachunkowych w zakresie kosztu uzyskania przychodu i w rezultacie podatku dochodowego za rok 2013 będzie inny na dzień 31.12.2013 roku i inny na dzień 31.03.2014 roku, w odniesieniu do zamkniętego roku obrotowego 2013.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaki jest moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów uregulowanych zobowiązań w 2014 roku w związku z art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w roku 2013 w związku z art. 15b ust. 2 tej ustawy, tj. czy uregulowanie zobowiązania w 2014 r. do dnia sporządzenia zeznania CIT – 8, a wyłączonego z kosztów uzyskania przychodów w 2013 r., uprawnia do rozliczenia tego zobowiązania w tym zeznaniu za 2013 rok?

Wnioskodawca uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym powinien w zeznaniu podatkowym CIT 8 za rok 2013 i w dokumentach sprawozdania finansowego zamykających rok obrotowy 2013 stosować rozliczenia według stanu ksiąg na 90 dni po 31.12.2013 roku, ponieważ ten późniejszy stan odzwierciedla rzeczywiste wartości przychodów i kosztów uzyskania przychodów, jakie Wnioskodawca zrealizował w ramach swojej działalności gospodarczej w pełnym roku obrotowym.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) Wnioskodawca podtrzymuje stanowisko, że w przedstawionym stanie faktycznym w ciągu całego roku obrotowego nadpłaca podatek dochodowy. W zeznaniu podatkowym CIT – 8 może więc wykazać stan rzeczywisty rozliczeń roku podatkowego, uwzględniający w kosztach uzyskania przychodów zobowiązania uregulowane w 2014 roku do dnia sporządzenia zeznania CIT – 8, a dotyczące roku 2013 i uprzednio wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w związku z art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),
  

• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d - 4e ww. ustawy).

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik – w określonych ustawą terminach – zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak, stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Nowe regulacje wprowadziły zatem obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w określonym przez ustawodawcę terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy więc dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że z jednym ze swoich dostawców Wnioskodawca jest związany od 2009 roku umową gospodarczą, przewidującą termin płatności dla dostaw towarów równy 180 dni.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów uregulowanych zobowiązań w 2014 roku w związku z art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w roku 2013 w związku z art. 15b ust. 2 tej ustawy.

Wskazać należy więc, że stosownie do treści art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Przepisy art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają żadnych przepisów przejściowych, jeśli chodzi o ich stosowanie, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, a zatem do konieczności korygowania kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15b ust. 2 i ust. 4 na przełomie roku podatkowego.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 15b ust. 4 wynika więc, że w przypadku zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w związku z treścią art. 15b ust. 2 ustawy, podatnik powinien zwiększyć koszty uzyskania przychodów w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie.

Stanowisko Spółki uznać należy więc za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.