Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1301/13/MS
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 1 października 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 4 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego), warunkującej zawarcie umowy leasingu, jednorazowo w dacie jej poniesienia (stan faktyczny) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego), warunkującej zawarcie umowy leasingu, jednorazowo w dacie jej poniesienia (stan faktyczny).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej także: „Wnioskodawca”) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą korzysta jako leasingobiorca ze środków trwałych udostępnionych na podstawie szeregu umów leasingu. Przedmiotem zawartych umów są samochody oraz maszyny. Umowy te zostały zawarte na okres przekraczający rok podatkowy, a dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) stanowią one tzw. leasing operacyjny, tj. spełniają przesłanki wynikające z art. 17b ustawy o CIT, a Wnioskodawca nie jest uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wykorzystywanych środków trwałych. Obecnie Spółka korzysta ze składników majątku udostępnionych na podstawie ponad 100 umów leasingu zawieranych w latach 2009-2013.

W związku z zawarciem przedmiotowych umów leasingu, Wnioskodawca był każdorazowo zobowiązany do uiszczenia jednorazowej, bezzwrotnej opłaty wstępnej (tzw. czynszu inicjalnego) na rzecz przyszłego leasingodawcy. Była to opłata należna jeszcze przed zawarciem umowy leasingu i przed wydaniem przedmiotu leasingu. Opłata ta była warunkiem zawarcia umowy leasingu lub/i miała na celu pokrycie kosztów doprowadzenia do zawarcia umowy leasingu. Opłata ta, warunkując zawarcie umowy, pośrednio warunkowała także wydanie przedmiotu leasingu, które następowało na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Opłata miała charakter samoistny i nieprzypisany do rat leasingowych (czynszu leasingowego) należnych po zawarciu umowy. W szczególności, umowy te nie przewidywały, aby opłata wstępna była zaliczana na poczet rat leasingowych. W odniesieniu do umów leasingowych zawieranych w latach 2009-2011 Wnioskodawca zaliczał opłaty wstępne w koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania umowy leasingu. Na przyjęcie takiego sposobu rozliczeń miało wpływ uzyskanie przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z 26 listopada 2010 r. o nr IBPBI/423-1686/10/JD, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. W interpretacji tej, w odniesieniu do zawartej w 2009 r. umowy leasingu operacyjnego, którego przedmiotem była licencja na oprogramowanie komputerowe, organ wskazał, że stanowisko Spółki, zgodnie z którym opłata inicjalna podlega zaliczeniu do kosztów podatkowych jednorazowo w dacie jej poniesienia, jest nieprawidłowe. Zgodnie z poglądem zaprezentowanym przez organ, prawidłowe było zaliczenie tej opłaty do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie w czasie, stosownie do okresu trwania umowy leasingu, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Interpretacja ta nie dotyczyła wprawdzie umów leasingu objętych niniejszym wnioskiem. Niemniej jednak Wnioskodawca zdecydował się zastosować takie podejście do wszystkich zawieranych umów leasingu operacyjnego, w których tego typu opłata występowała.

Natomiast na początku stycznia 2013 r. Wnioskodawca otrzymał pismo Ministra Finansów z 28 grudnia 2012 r. o nr ... w przedmiocie zmiany ww. interpretacji indywidualnej w ten sposób, że stanowisko Spółki uznaje się za prawidłowe, a tym samym poprawne jest zaliczanie opłaty inicjalnej do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. W związku z powyższym, począwszy od umów leasingu zawieranych w 2012 r., Wnioskodawca zmienił dotychczasowe podejście i rozpoczął zaliczanie opłat inicjalnych należnych w związku z nowymi umowami leasingu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia. Natomiast w stosunku do umów zawartych wcześniej, Wnioskodawca kontynuuje rozliczanie takich opłat proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu.

Wnioskodawca zaznacza, że niniejszy wniosek nie obejmuje swoim zakresem umowy leasingu wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na oprogramowanie komputerowe, która była przedmiotem wskazanej wyżej interpretacji indywidualnej z 26 listopada 2010 r. zmienionej następnie przez Ministra Finansów. Wniosek dotyczy innych umów leasingu operacyjnego, które Wnioskodawca zawarł w okresie 2009-2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do umów leasingu zawartych przez Wnioskodawcę od 2009 r. do chwili obecnej prawidłowe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego), warunkującej zawarcie umowy leasingu, jednorazowo w dacie jej poniesienia? (stan faktyczny)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest zaliczenie opłaty wstępnej warunkującej zawarcie umowy leasingu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia w odniesieniu do umów leasingu już zawartych. W konsekwencji, Wnioskodawca jest także uprawniony do dokonania korekt swoich rozliczeń za lata od 2009 r. do 2013 r. w celu uwzględnienia takiego podejścia w odniesieniu do opłat inicjalnych, które zostały rozliczone w odmienny sposób. Poniżej Wnioskodawca przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Artykuł ten reguluje również kwestie związane z momentem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia, przy czym jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Natomiast zgodnie z ust. 4e tego artykułu, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem w celu określenia, w jakim momencie opłata wstępna powinna zostać rozliczona przez Wnioskodawcę jako pośredni koszt uzyskania przychodu, należy ustalić, czy podlega ona jako koszt pod dyspozycję przepisu art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze ustawy o CIT (potrącenie w dacie poniesienia) czy pod dyspozycję art. 15 ust. 4d zdanie drugie ustawy o CIT (rozliczenie proporcjonalne do okresu, którego dotyczą).

Wydatek powinien zostać rozliczony proporcjonalnie w czasie, zgodnie z art. 15 ust. 4d zdanie drugie ustawy o CIT, tylko i wyłącznie w przypadku, gdy stanowi on koszt związany z okresem przekraczającym rok podatkowy i nie można określić, jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego. W przypadku niespełnienia tych warunków, wydatek podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia, tj. w dacie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych na podstawie uzyskanej faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy czynsz inicjalny w umowie leasingu nie jest związany z okresem przekraczającym rok podatkowy. Wnioskodawca wskazuje, że opłata wstępna ma charakter jednorazowy i samoistny, warunkujący zawarcie umowy leasingu. Jest ona związana z czynnością samego zawarcia umowy, a nie z jej późniejszą realizacją w postaci udostępnienia do korzystania przedmiotu leasingu przez leasingodawcę oraz uiszczania rat leasingowych przez leasingobiorcę. Tym samym nie można twierdzić, że opłata wstępna jest związana z całym okresem, na jaki umowa została zawarta.

Jak podkreślił WSA w Gdańsku w wyroku z 1 lipca 2009 r. (sygn. I SA/Gd 269/09), co potwierdził później NSA w wyroku z 26 stycznia 2011 r. (sygn. II FSK 1646/09): w odniesieniu do umowy leasingu, należy poczynić rozróżnienie pomiędzy zawarciem umowy, rozpoczęciem jej realizacji oraz korzystaniem z przedmiotu umowy. Brak związku opłaty wstępnej z okresem trwania umowy podkreślają także inne jej cechy. Należy bowiem zwrócić uwagę, że opłata ma charakter bezzwrotny, również w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu. Ponadto opłata ta nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z przedmiotu leasingu, nie podlega zaliczeniu na poczet rat leasingowych ani też ich nie zastępuje.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych, w świetle którego opłata wstępna warunkująca zawarcie umowy leasingu nie ma charakteru kosztu związanego z całym okresem, na jaki umowa została zawarta, a tym samym nie stanowi kosztu „związanego z okresem przekraczającym rok podatkowy” na gruncie ustaw o podatkach dochodowych. Przykładowo w przytoczonym wyżej wyroku z 26 stycznia 2011 r. (sygn. II FSK 1646/09), zapadłym na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, NSA stwierdził: Ustawodawca nie sprecyzował, o jaki związek kosztu z okresem czasu chodzi w analizowanej regulacji, co oznacza, że może to być zarówno związek bezpośredni, jak i pośredni. Jednakże nie budzi wątpliwości, że wyjątek określony w zdaniu drugim art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych [odpowiednik art. 15 ust. 4d ustawy o CIT - przypis Wnioskodawcy] nie ma zastosowania, jeżeli koszt może być przypisany do konkretnego okresu krótszego niż rok podatkowy. Taka sytuacja zachodzi w tej sprawie (...) bowiem, zgodnie z wnioskiem o interpretację podatkową, opłata wstępna ma charakter samoistny, nie przypisany do poszczególnych rat leasingowych, zaś jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu i następuje przed jego faktycznym zrealizowaniem. Nie dotyczy więc całego okresu, na jaki została zawarta.

Również w wyroku z 26 kwietnia 2013 r. (sygn. II FSK 1764/11) NSA zaprezentował tożsame stanowisko zauważyć należy, że wydatek może być jednorazowy, ale dotyczyć okresu dłuższego niż rok podatkowy, np. jednorazowa składka ubezpieczeniowa na okres ochronny dłuższy niż rok podatkowy. W sprawie niniejszej czynsz inicjalny warunkował możliwość zawarcia umowy leasingu oraz wydania przedmiotu leasingu. Miał więc w istocie charakter samoistny nieprzypisany do poszczególnych rat leasingowych. Nie można więc zasadnie twierdzić, że dotyczył on okresu, na jaki umowa leasingu została zawarta, a więc okresu przekraczającego rok podatkowy. Powyższe NSA potwierdził również w wyroku z 7 czerwca 2013 r. (sygn. II FSK 1981/11) dotyczącym analogicznej sprawy.

W związku z tym, że opłata wstępna (czynsz inicjalny) nie stanowi kosztu „związanego z okresem przekraczającym rok podatkowy”, nie ma do niej zastosowania obowiązek proporcjonalnego rozliczenia w czasie, przewidziany w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Tym samym jest to wydatek, który podlega zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, tzn. jednorazowo w dacie jego poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych.

Pogląd ten jest zgodny z rozstrzygnięciami zapadłymi w ww. wyrokach NSA z 26 stycznia 2011 r., z 26 kwietnia 2013 r., z 7 czerwca 2013 r., a także wyroku z 7 października 2010 r. (sygn. II FSK 962/09), z 23 marca 2010 r. (sygn. II FSK 1733/08). W wyrokach tych NSA zgodnie stwierdza, że opłata inicjalna stanowi opłatę na poczet całej usługi leasingu. A skoro tak, to należy ją uznać za koszt jednorazowy, związany z zawarciem umowy leasingu, w konsekwencji zaś - także z wydaniem samego przedmiotu leasingu. Wydatek ten należy więc zakwalifikować w poczet kosztów uzyskania przychodów w momencie jego poniesienia (wyr. z 18 listopada 2011 r. sygn. II FSK 864/10).

Powyższe podejście zaprezentował również Minister Finansów, zmieniając z urzędu interpretację indywidualną wydaną na rzecz Spółki w podobnej sprawie.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko odnosi się do umów leasingu już zawartych przez Spółkę. Dlatego też należy stwierdzić, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jednorazowa i bezzwrotna opłata wstępna, warunkująca zawarcie umów leasingu, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia, tj. w dacie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. W konsekwencji Wnioskodawca jest także uprawniony do dokonania korekt swoich rozliczeń za okres od 2009 r. do 2013 r. w celu uwzględnienia takiego podejścia w odniesieniu do czynszów inicjalnych płaconych na podstawie umów leasingu, które zostały rozliczone w odmienny sposób (tj. w sposób proporcjonalny). Jest to uzasadnione dążeniem do ujednolicenia metody stosowanej w stosunku do już zawartych oraz obecnie trwających umów leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe:

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. - zwanej dalej „updop”). Zgodnie z art. 17a pkt 1 updop, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Natomiast na podstawie art. 17b ust. 1 updop (leasing operacyjny), opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

Jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

-do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h (art. 17 ust. 2 updop).

Aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy i prawa stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji,
2. jedna ze stron umowy oddaje drugiej przedmiot umowy do używania albo pobierania pożytków, za co druga ze stron obowiązana jest zapłacić.
   
   

Jeżeli zatem umowa zawarta przez Spółkę spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 updop oraz finansujący nie korzysta z wymienionych w ust. 2 zwolnień, wówczas wszystkie opłaty ustalone w umowie leasingu w podstawowym okresie umowy, w tym wstępna opłata leasingowa, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Cytowany powyżej przepis nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty. Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wstępnej opłaty leasingowej, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 updop koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4d updop koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą korzysta jako leasingobiorca ze środków trwałych udostępnionych na podstawie umów leasingu. Przedmiotem zawartych umów są samochody oraz maszyny. Umowy te zostały zawarte na okres przekraczający rok podatkowy, a dla celów podatku dochodowego od osób prawnych stanowią one tzw. leasing operacyjny, tj. spełniają przesłanki wynikające z art. 17b updop. Obecnie Spółka korzysta ze składników majątku udostępnionych na podstawie ponad 100 umów leasingu zawieranych w latach 2009-2013. W związku z zawarciem przedmiotowych umów leasingu, Wnioskodawca był każdorazowo zobowiązany do uiszczenia jednorazowej, bezzwrotnej opłaty wstępnej (tzw. czynszu inicjalnego) na rzecz przyszłego leasingodawcy. Była to opłata należna jeszcze przed zawarciem umowy leasingu i przed wydaniem przedmiotu leasingu. Opłata ta była warunkiem zawarcia umowy leasingu. Opłata miała charakter samoistny i nieprzypisany do rat leasingowych należnych po zawarciu umowy. W szczególności, umowy te nie przewidywały, aby opłata wstępna była zaliczana na poczet rat leasingowych.

Z powyższego wynika, że przedmiotowe opłaty wstępne miały charakter opłat samoistnych, bezzwrotnych, nieprzypisanych do poszczególnych rat leasingowych i ich poniesienie było warunkiem koniecznym do realizacji umowy; są to zatem opłaty za samo zawarcie umowy leasingu i wydanie podatnikowi jego przedmiotu. Skoro zatem od uiszczenia takiej należności uzależnione jest zawarcie umowy i wydanie przedmiotu leasingu, to zasadne jest twierdzenie, że dotyczy ona nie trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego. To zaś oznacza, że nie dotyczy ona okresu, na jaki umowa została zawarta. Zatem, przedmiotowe opłaty wstępne powinny zostać zaliczone do kosztów jednorazowo w dacie poniesienia, bez konieczności rozliczania ich w czasie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.