2013.12.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1200/13/AK
z 16 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 3 września 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykazywania obrotu paliwami w przychodach i kosztach podatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykazywania obrotu paliwami w przychodach i kosztach podatkowych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Decyzją z dnia 28 listopada 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego dokonał rejestracji umowy o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej: "PGK", "Wnioskodawca"), zawartej aktem notarialnym Repertorium w dniu 26 września 2011 r. pomiędzy następującymi Spółkami należącymi do Grupy Kapitałowej (dalej: Grupa Kapitałowa):

Spółką dominującą w rozumieniu art. la ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: „ustawa o pdop") i spółką reprezentującą PGK jest A (dalej: „A” lub „Spółka”). Rok podatkowy w PGK obejmuje okres od 1 stycznia do 31 grudnia.

Spółki wchodzące w skład Wnioskodawcy zajmują się w szczególności wytwarzaniem, dystrybucją i sprzedażą energii elektrycznej. Działalność prowadzona jest na podstawie odpowiednich koncesji przyznanych poszczególnym podmiotom. Spółka zajmuje się m.in. handlem energią, węglem, biomasą oraz paliwami gazowymi w systemie sieciowym. Spółka posiada koncesję na obrót energią elektryczną z dnia 13 maja 2008 r. oraz na obrót paliwami gazowymi z dnia 27 kwietnia 2012 r.

W związku z realizacją procesu konsolidacji zakupów paliw w całej Grupie Kapitałowej, jednym z zadań Spółki jest zapewnienie ciągłości dostaw węgla oraz biomasy (dalej: Paliwa) na rzecz Spółek z Grupy Kapitałowej zajmujących się produkcją energii elektrycznej i cieplnej (dalej: Spółki wytwarzania). Na podstawie umów zawartych z dostawcami węgla i biomasy oraz Spółkami wytwarzania. Spółka dokonuje zakupów Paliw, które następnie odsprzedaje na rzecz Spółek wytwarzania. Fizyczny przepływ Paliw ma miejsce bezpośrednio pomiędzy dostawcami, a Spółkami wytwarzania (Spółka pełni w transakcjach dostaw Paliw wyłącznie rolę pośrednika). Spółka nie jest obecnie zaangażowana w analogiczny proces obrotu Paliwami na rzecz podmiotów innych niż Spółki wytwarzania. Na mocy odpowiednich zapisów umownych ceny, po których Spółka nabywa Paliwa od dostawców oraz ceny, po których Spółka dokonuje ich odsprzedaży na rzecz Spółek wytwarzania są równe. Przenoszone przez Spółkę na Spółki wytwarzania są również ewentualne rabaty otrzymywane przez Spółkę od dostawców oraz występujące sporadycznie niewielkie różnice w łącznej wartości dostaw biomasy wynikające z rozdrobnienia dostaw. Powyższy model rozliczeń skonstruowany jest zatem w taki sposób, aby Spółka nie uzyskiwała korzyści ekonomicznych ani nie ponosiła ryzyka strat z tytułu różnic cenowych pomiędzy zakupami Paliw a ich odsprzedażą (wartość zakupów Paliw jest równa wartości sprzedaży).

Za pośrednictwo w obrocie węglem oraz biomasą Spółka otrzymuje od Spółek wytwarzania wynagrodzenie prowizyjne. Kwota wynagrodzenia jest uzależniona od ilości dostarczanego węgla lub biomasy oraz jednostkowej stawki cenowej. Przedmiotowe wynagrodzenie jest fakturowane odrębnie w stosunku do dokonywanych dostaw Paliw. Dodatkowym przychodem dla Spółki są również ewentualne skonta dotyczące zakupów Paliw (które nie są przenoszone na Spółki wytwarzania).

Spółka prowadzi księgi rachunkowe stosując Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (dalej: MSR). Zgodnie z MSR nr 18 (dalej: MSR 18) „Przychody są wpływami korzyści ekonomicznych brutto danego okresu, powstałymi w wyniku (zwykłej) działalności gospodarczej jednostki, skutkującymi zwiększeniem kapitału własnego, innymi niż zwiększenie kapitału wynikającego z wpłat udziałowców". Ponadto MSR 18 stanowi, że przychody ze sprzedaży dóbr ujmuje się, jeżeli spełniony został warunek prawdopodobieństwa, że jednostka uzyska korzyści ekonomiczne z tytułu przeprowadzonej transakcji. Jednocześnie „do przychodów należą jedynie otrzymane lub należne wpływy korzyści ekonomicznych brutto na rachunek własny jednostki gospodarczej. Kwoty zbierane w imieniu osób trzecich, takie jak: podatek obrotowy, podatek obciążający dobra i usługi oraz podatek VAT, nie są korzyściami ekonomicznymi jednostki gospodarczej i nie skutkują zwiększeniem kapitału własnego. W związku z tym wyłącza się je z przychodów. Analogicznie, w przypadku relacji wynikających z umowy agencyjnej wpływy korzyści ekonomicznych brutto obejmują kwoty zbierane w imieniu zleceniodawcy i nie powodują one zwiększenia kapitału własnego jednostki gospodarczej. Kwoty zbierane w imieniu zleceniodawcy nie stanowią zatem przychodów. Przychodami są natomiast kwoty prowizji".

Na podstawie wytycznych MSR 18, Spółka nie wykazuje dla celów sprawozdawczości finansowej przychodów i równych im kosztów z tytułu obrotu Paliwami. Przedmiotowe podejście do kwalifikacji obrotu Paliwami zostało zaakceptowane przez audytora Spółki i ma na celu jak najlepsze odzwierciedlenie rzeczywistego charakteru transakcji polegających na zakupie i sprzedaży Paliw.

W związku z wynikającym z MSR 18 podejściem przyjętym dla celów sprawozdawczości finansowej i uwzględniając fakt braku trwałego, definitywnego i bezwarunkowego charakteru przysporzenia lub obciążenia z tytułu obrotu Paliwami, Spółka rozważa brak rozpoznawania równych sobie kwot otrzymywanych i wydatkowanych w związku ze sprzedażą i zakupem węgla i biomasy jako przychodów i kosztów dla celów rozliczeń podatkowych. Spółka zamierza natomiast rozpoznawać dla celów rozliczeń podatkowych przychody z tytułu prowizji za pośrednictwo w dostawach Paliw oraz przychody z tytułu ewentualnych skont uzyskanych od dostawców (które nie będą przenoszone na Spółki wytwarzania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka powinna wykazywać wartość obrotu Paliwami jako przychody i koszty dla celów rozliczeń w podatku dochodowym od osób prawnych?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku z brakiem definitywnego, trwałego i bezwarunkowego charakteru przysporzenia lub obciążenia uzyskiwanego w związku z obrotem Paliwami, kwoty uzyskane w związku ze sprzedażą Paliw oraz równe im wydatki na nabycie Paliw nie powinny być wykazywane przez Spółkę jako przychody i koszty podatkowe, co znajduje również uzasadnienie w stosowanym obecnie przez Spółkę podejściu przyjętym dla celów sprawozdawczości finansowej. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jedynie przychody uzyskane z tytułu prowizji od obrotu Paliwami powinny być wykazywane jako przychody podatkowe.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji legalnej przychodu, ale określa zakres przychodów opodatkowanych tym podatkiem - wymienia rodzaje przychodów, moment ich powstania, a także wyłączenia przedmiotowe z katalogu przychodów. Katalog świadczeń stanowiących przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zawarto w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, w świetle którego przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a także wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw. Dodatkowo w świetle art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wykładnia powołanych przepisów w ocenie Wnioskodawcy prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Tym samym, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu rzeczywiście należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie definitywne prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe (w sposób ostateczny dojdzie do faktycznego powiększenia aktywów podatnika). Takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1418/10/MO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazuje, iż O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2013 r., Znak: IPTPB3/423-97/13-2/KJ), w której organ stwierdził, że Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przychodów podatkowych. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że dla powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych konieczne jest, aby:

i.przysporzenie skutkowało przyrostem majątku podatnika, tj. wzrostem aktywów bez jednoczesnego zwiększenia zobowiązań, oraz

ii.przysporzenie otrzymane przez podatnika miało charakter definitywny, tj. nie podlegało zwrotowi i nie było warunkowe.

Zatem, jeżeli określony obszar działań podatnika skonstruowany jest w ten sposób, że nie uzyskuje on trwałego przysporzenia (kwoty otrzymywane z tytułu obrotu równe są kwotom, które podatnik musi wydać), w ocenie Spółki nie dochodzi do powstania przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o CIT.

W kontekście powyższego należy również wskazać na brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z treścią przywołanego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli zatem pomiędzy określonym wydatkiem a kwotą nie stanowiącą przychodu podatkowego istnieje bezpośredni związek, brak jest podstaw do uznania, że wydatek ten jest kosztem podatkowym.

Powyższe podejście potwierdza również ugruntowane stanowisko prezentowane w orzecznictwie i doktrynie, zgodnie z którym dla uznania za koszt podatkowy, wydatek powinien posiadać następujące cechy:

i.musi być definitywnie poniesiony,

ii.musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, (ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów);

iii.wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika;

iv.wydatek powinien być właściwie udokumentowany.

Podsumowując, podatnik nie jest uprawniony do rozpoznawania jako kosztów uzyskania przychodów:

kwot wykazanych na fakturach dokumentujących zakupy, które związane są bezpośrednio z uzyskiwanymi przez podatnika kwotami, niestanowiącymi przychodu podatkowego,
poniesionych wydatków, które są podatnikowi efektywnie zwracane (nie są definitywne).

Obecnie stosowane przez Spółkę podejście zakłada, że Spółka jako przychód podatkowy rozpoznaje zarówno wynagrodzenie za pośrednictwo w dostawach Paliw, jak również kwoty odpowiadające wartości Paliw będących przedmiotem dostaw na rzecz Spółek wytwarzania. Jednocześnie, Spółka rozpoznaje koszt podatkowy w wartości przedmiotowych dostaw (tj. równy wartości przychodu), w związku z dostawami realizowanymi przez dostawców węgla i biomasy.

Zgodnie z podejściem bazującym na interpretacji prawa podatkowego dokonywanej przez Ministra Finansów, a także doktrynę i sądy administracyjne (np. wyrok NSA z 19 października 2010 r., sygn. II FSK 1047/09), Spółka jako przychód podatkowy powinna natomiast rozpoznawać jedynie wynagrodzenie za pośrednictwo w dostawach Paliw. Natomiast kwoty otrzymywane w związku z dostawami Paliw na rzecz Spółek wytwarzania oraz równe im wydatki na rzecz dostawców węgla i biomasy, nie powinny być rozpoznawane jako przychody oraz koszty podatkowe.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zarówno obecne podejście (ujmowanie obrotu Paliwami jako przychodów i równych im kosztów podatkowych), jak i podejście będące przedmiotem niniejszego zapytania (brak ujmowania obrotu Paliwami jako przychodów i równych im kosztów podatkowych), prowadzi do takiego samego efektu - w obydwu sytuacjach dochód podatkowy Spółki będzie równy.

W przypadku Spółki argumentem przemawiającym za tym, że Spółka poza wynagrodzeniem prowizyjnym, nie powinna rozpoznawać przychodu z tytułu obrotu Paliwami jest również charakter prowadzonej przez Spółkę działalności tj. fakt, że w sensie ekonomicznym Spółka pełni w tym zakresie jedynie rolę pośrednika (agenta). Brak jest zatem trwałego, definitywnego i bezwarunkowego charakteru przysporzenia uzyskiwanego z tytułu obrotu Paliwami, co w świetle przytoczonych wyżej argumentów wynikających z interpretacji Ministra Finansów, stanowi warunek konieczny dla powstania przychodu podatkowego. Jednocześnie obciążenia ponoszone przez Spółkę na rzecz dostawców z tytułu dokonywanych dostaw Paliw, które (w stosunku 1:1) przenoszone są na Spółki wytwarzania, powinny być dla Spółki neutralne na gruncie ustawy o CIT (nie powinny stanowić kosztów podatkowych).

W kontekście powyższego, Wnioskodawca pragnie wskazać na wykształconą linię interpretacyjną organów podatkowych w zakresie podatkowego ujmowania transakcji zawieranych za pośrednictwem podatników pełniących funkcję pośrednika (agenta).

Z perspektywy pośrednika (agenta) neutralność podatkowa tego typu rozliczeń potwierdzona została m.in. w:

interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 sierpnia 2008 r. (Znak: IP-PB3-423-704/08-2/DG),
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 maja 2009 r. (Znak: ILPB3/423-145/09-2/EK),
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 lipca 2009 r. (Znak: IBPBI/2/423-491/09/MS),
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 marca 2011 r. (Znak: ITPB3/423-685/10/AM).

Brak rozpoznawania dla celów podatkowych przychodów i równych im kosztów z tytułu obrotu Paliwami pozwoliłoby również zachować spójne podejście w zakresie sprawozdawczości finansowej, jak i rozliczeń podatkowych.

Bazując na MSR 18, Spółka nie rozpoznaje jako przychody i koszty dla celów sprawozdawczości finansowej wartości kupowanego i odsprzedawanego węgla i biomasy. Przychodem księgowym jest natomiast otrzymywana przez Spółkę prowizja z tytułu pośrednictwa w procesie zakupu Paliw.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że Spółka powinna rozpoznawać jako przychód podatkowy wyłącznie wynagrodzenie otrzymywane od Spółek wytwarzania za pośrednictwo w dostawie Paliw (oraz ewentualne skonta od dostawców).

Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy powyższe może również znajdować potwierdzenie w ugruntowanej w ostatnim okresie praktyce organów podatkowych, zgodnie z którą zasady dotyczące ujmowania zdarzeń gospodarczych dla celów rachunkowych (m.in. w oparciu o MSR), wpływają na sposób ich traktowania dla celów podatkowych. Tak m.in. w:

interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 kwietnia 2013 r. (Znak: IPTPB3/423-35/13-4/PM),
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 13 lutego 2013 r. (Znak: IPTPB3/423-402/12-4/PM),
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 lutego 2013 r. (Znak: IBPBI/2/423-1420/12/SD),
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 grudnia 2012 r. (Znak: IPPB5/423-826/12-3/PS),
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 listopada 2012 r. (Znak: IPPB3/423-675/12-2/AG),
interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 listopada 2012 r. (Znak: IPPB5/423-305/10/12-5/S/AS).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku iż wartość obrotu Paliwami nie powinna stanowić dla Spółki odpowiednio przychodu i równego mu kosztu podatkowego. Przychód podatkowy będzie stanowić wynagrodzenie otrzymywane od Spółek wytwarzania za pośrednictwo w dostawie Paliw oraz ewentualne skonta uzyskane od dostawców (które nie będą przenoszone na Spółki wytwarzania).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”) nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 updop wymienione zostały jednak rodzaje przychodów, określono moment ich powstania, jak i enumeratywnie wskazano wyłączenia z katalogu przychodów.

Jako zasadę ustawodawca przyjął, że stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 updop.

Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z realizacją procesu konsolidacji zakupów paliw w całej Grupie Kapitałowej, jednym z zadań Spółki jest zapewnienie ciągłości dostaw węgla oraz biomasy na rzecz Spółek z Grupy Kapitałowej zajmujących się produkcją energii elektrycznej i cieplnej. Na podstawie umów zawartych z dostawcami węgla i biomasy oraz Spółkami wytwarzania. Spółka dokonuje zakupów Paliw, które następnie odsprzedaje na rzecz Spółek wytwarzania. Fizyczny przepływ Paliw ma miejsce bezpośrednio pomiędzy dostawcami, a Spółkami wytwarzania (zdaniem Wnioskodawcy pełni on w transakcjach dostaw Paliw wyłącznie rolę pośrednika). Spółka nie jest obecnie zaangażowana w analogiczny proces obrotu Paliwami na rzecz podmiotów innych niż Spółki wytwarzania. Na mocy odpowiednich zapisów umownych ceny, po których Spółka nabywa Paliwa od dostawców oraz ceny, po których Spółka dokonuje ich odsprzedaży na rzecz Spółek wytwarzania są równe. Przenoszone przez Spółkę na Spółki wytwarzania są również ewentualne rabaty otrzymywane przez Spółkę od dostawców oraz występujące sporadycznie niewielkie różnice w łącznej wartości dostaw biomasy wynikające z rozdrobnienia dostaw. Powyższy model rozliczeń skonstruowany jest zatem w taki sposób, aby Spółka nie uzyskiwała korzyści ekonomicznych ani nie ponosiła ryzyka strat z tytułu różnic cenowych pomiędzy zakupami Paliw a ich odsprzedażą (wartość zakupów Paliw jest równa wartości sprzedaży). Za pośrednictwo w obrocie węglem oraz biomasą Spółka otrzymuje od Spółek wytwarzania wynagrodzenie prowizyjne. Kwota wynagrodzenia jest uzależniona od ilości dostarczanego węgla lub biomasy oraz jednostkowej stawki cenowej. Przedmiotowe wynagrodzenie jest fakturowane odrębnie w stosunku do dokonywanych dostaw Paliw. Dodatkowym przychodem dla Spółki są również ewentualne skonta dotyczące zakupów Paliw (które nie są przenoszone na Spółki wytwarzania).

W celu ustalenia konsekwencji podatkowych czynności opisanych we wniosku należy w pierwszej kolejności przeanalizować instytucję pośrednictwa. Umowa ta należy do kategorii umów nienazwanych. Nie dokonując w tym miejscu szczegółowej analizy tej umowy wskazać należy, iż jej istotą jest działanie w czyimś imieniu (na czyjąś rzecz).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że opisane w zdarzeniu przyszłym umowy nie są umowami pośrednictwa. Jak sama Spółka wskazała, dokonuje zakupu Paliw a następnie odsprzedaje je Spółkom wytwarzania, czyli zawiera umowy z dostawcami Paliw w swoim imieniu a nie w imieniu Spółek wytwarzania. Ponadto z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby Wnioskodawca dysponował stosownym umocowaniem do zwierania umów w imieniu Spółek wytwarzania. Dodatkowo należy podkreślić, że fakt, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży Paliw nie uzyskuje dochodu nie może wpłynąć na kwalifikacje tych transakcji na gruncie przepisów updop.

Zatem przychodem podatkowym Spółki będą kwoty odpowiadające wartości Paliw będących przedmiotem dostaw na rzecz Spółek wytwarzania oraz wynagrodzenie za pośrednictwo w dostawach Paliw.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

wydatek został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny, a więc bezzwrotny,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.

Mając na uwadze fakt, że przychodem podatkowym Spółki będą kwoty odpowiadające wartości Paliw będących przedmiotem dostaw na rzecz Spółek wytwarzania to wydatki na nabycie tych Paliw będą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin