INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2013 r. (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dot. pytania nr 2 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność m.in. w zakresie kopalnictwa rud miedzi i metali nieżelaznych systemem podziemnym oraz wydobywania żwiru i piasku systemem odkrywkowym.

Stosownie do obowiązku wynikającego z art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2011 r. Nr 163, poz. 981 ze zm.), Spółka tworzy fundusz likwidacji zakładu górniczego, zwany dalej: funduszem. Zgodnie z art. 128 ust. 3 i 4 ww. ustawy Prawo geologiczne i górnicze, Spółka tworzy fundusz z następujących środków:

• odpisów na fundusz obliczanych jako równowartość od 3% do 10% odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładów górniczych, ustalanych stosownie do przepisów o podatku dochodowym;
• wpływów z oprocentowania środków pieniężnych funduszu zgromadzonych na rachunkach bankowych.
  
  

Środki funduszu pochodzące z dokonywanych odpisów gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym prowadzonym łącznie dla wszystkich zakładów górniczych Spółki. Środki te przekazywane są na wyodrębniony rachunek bankowy funduszu w terminie miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

Środki pieniężne funduszu zgromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym są inwestowane przez Spółkę w bezpieczne krótkoterminowe papiery wartościowe lub lokaty terminowe. Wpływy z oprocentowania środków funduszu (odsetki) dopisywane przez bank do rachunku funduszu, zwiększają wartość środków funduszu zgromadzonych na tym rachunku.

Wpływy te jednocześnie uwzględniane są w przychodach stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w momencie dopisania środków na rachunku bankowym funduszu.

Odpisy na fundusz obliczane jako równowartość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych odnoszone są w ciężar kosztów działalności i uznawane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), w momencie przekazania środków na wyodrębniony rachunek bankowy funduszu.

Zgodnie z zapisami ustawy, środki funduszu mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu (art. 128 ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze).

Finansowanie przez bank ww. kosztów z funduszu możliwe jest, co do zasady, po przedstawieniu przez przedsiębiorcę ostatecznej decyzji właściwego organu nadzoru górniczego zatwierdzającego plan ruchu likwidowanego zakładu lub jego oznaczonej części albo zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego w części, w jakiej przewiduje on likwidację zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu (art. 128 ust. 9 ustawy Prawo geologiczne i górnicze). Finansowanie zatem kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części z funduszu, pod warunkiem uprzedniego spełnienia kryteriów warunkujących możliwość finansowania tych wydatków z funduszu, będzie skutkować nieuznaniem tych kosztów za koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego. Kosztami uzyskania przychodów będą odpisy na fundusz.

Spółka nadmienia, że utworzony zgodnie z wyżej cytowanymi przepisami fundusz likwidacji zakładu górniczego nie pokryje w pełni kosztów likwidacji zakładów górniczych.

Spółka dokonywała, jak również planuje w przyszłości dokonywać likwidacji pojedynczych środków trwałych w związku z ich zużyciem i wymianą na nowe środki trwałe. Amortyzacja tych zlikwidowanych środków trwałych stanowiła i będzie stanowić (w przypadku wymiany na nowe środki trwałe) podstawę do naliczania odpisów na fundusz likwidacji zakładu górniczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zapisem art. 128 ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, koszty likwidacji pojedynczych środków trwałych (obiektów) zakładu górniczego, stanowią koszty uzyskania przychodów w sytuacji, gdy nie zostaną sfinansowane z funduszu...
2. Czy wpływy z oprocentowania środków pieniężnych funduszu stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich wpływu na rachunek bankowy funduszu...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 23 lipca 2013 r. nr ILPB3/423-195/13-2/KS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 128 ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Z literalnego brzmienia przedmiotowego przepisu wynika, że ustawodawca uznaje za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym środki funduszu, na które składają się:

• odpisy na ten fundusz dokonywane zgodnie z ust. 4 art. 128 ustawy,
• wpływy z oprocentowania środków funduszu zgromadzonych na rachunkach bankowych zgodnie z ust. 3 art. 128 ustawy.
  
  

Spółka wskazuje, że powołany przepis ustawy Prawo geologiczne i górnicze stanowi regulację szczególną (lex specjalis) w stosunku do przepisów ogólnych, dotyczących kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten może więc stanowić autonomiczną podstawę do zakwalifikowania określonych w nim wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosowanie zawężającej wykładni powołanego przepisu art. 128 ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, ograniczającej możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jedynie środków pochodzących z dokonywanych na ten fundusz odpisów, nie znajduje potwierdzenia w żadnej podstawie prawnej. Gdyby intencją ustawodawcy było odmienne traktowanie odsetek od środków zgromadzonych na koncie funduszu od odpisów dokonywanych na ten fundusz, zgodnie z zasadą racjonalnego ustawodawcy, zostałoby to wyraźnie i jednoznacznie wskazane w treści przepisu. Przepis ten stanowiłby, że koszty uzyskania przychodów stanowią odpisy dokonywane na fundusz, a nie środki funduszu.

Zakwalifikowanie środków pochodzących z oprocentowania funduszu do kosztów uzyskania przychodów jest zgodne również z regulacjami samej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Nie ulega wątpliwości, że jeżeli ustawodawca nałożył na przedsiębiorcę prowadzącego działalność wydobywczą, bezwzględny obowiązek tworzenia funduszu likwidacji zakładu górniczego, wydatki poniesione na ten fundusz służą zagwarantowaniu funkcjonowania źródła przychodów.

Spółka nadmienia, że posiada indywidualne interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. (…) z dnia 25.01.2010 r. i sygn. (…) z dnia 23.03.2010 r. Dotyczą one jednak innej sprawy niż przedstawiona w niniejszym wniosku. W przedmiotowych interpretacjach stwierdzono, że w przypadku likwidacji oznaczonej części zakładu górniczego w pierwszej kolejności należy wykorzystać środki zgromadzone na funduszu, a w przypadku jeżeli środki te okażą się niewystarczające, to pozostałą część wydatków poniesionych na likwidację oznaczonej części zakładu górniczego Spółka może pokryć z bieżących środków i zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów na zasadzie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka posiada również indywidualne interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. (…) z dnia 19.02.2009 r. i sygn. (…) z dnia 19.02.2009 r. wg których wpływy z oprocentowania zwiększające środki funduszu stanowią przychody podatkowe w momencie wpływu na rachunek bankowy natomiast koszty uzyskania przychodów w momencie likwidacji w części pokrytej z wpływów z oprocentowania.

Spółka posiada także interpretację indywidualną wydaną przez Naczelnika (…) Urzędu Skarbowego (…) z dnia 30.04.2005 r. sygn. (…) dotyczącą momentu uznania za koszt uzyskania przychodów odpisów na fundusz likwidacji zakładu górniczego.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Jak wskazano powyżej, przepisy ustawy Prawo geologiczne i górnicze wskazują wprost na obowiązek tworzenia funduszu oraz stwierdzają, że środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. W przypadku funduszu likwidacji kopalń środkami tymi będą odpisy podstawowe oraz wpłaty pochodzące z oprocentowania środków pieniężnych funduszu.

Spółka wskazuje ponadto, że w okresie do dnia 31.12.2011 r. obowiązywała ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 1994 r. Nr 27, poz. 96 ze zm.), zgodnie z którą wpływy z oprocentowania środków zgromadzonych na rachunku bankowym funduszu również winny stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obowiązek tworzenia funduszu likwidacji zakładu górniczego wynikał wówczas z przepisu art. 26c ust. 1 powołanej ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze. W art. 26c ust. 4 ustawy określono natomiast, że środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z § 3 i § 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad tworzenia i funkcjonowania funduszu likwidacji zakładu górniczego (Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 951) fundusz likwidacji kopalń tworzony był z odpisów podstawowych (równowartość części odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładu górniczego, ustalonych stosownie do przepisów o podatku dochodowym) oraz z wpływów z oprocentowania środków zgromadzonych na rachunkach bankowych funduszu.

Spółka wskazuje ponadto, że zapisy art. 15 ust. 1 oraz art. 16. ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uległy zmianie od dnia 01.01.2007 roku.

Mając na uwadze ww. przepisy w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31.12.2011 r. tj. do czasu obowiązywania ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze, wpływy zwiększające fundusz pochodzące z oprocentowania środków zgromadzonych na rachunku bankowym funduszu winny również stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka podkreśla ponadto, że stanowisko Spółki przedstawione w niniejszym zapytaniu, jest zbieżne ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18.08.2011 r. sygn. IPPB3/423-476/11-2/GJ oraz ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 13.07.2012 r. sygn. IPTPB3/423-141/12-2/KJ.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, wpływy z oprocentowania środków zgromadzonych na rachunku bankowym funduszu zwiększające środki tego funduszu, w momencie ich wpływu na rachunek bankowy funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zarówno w okresie do 31.12.2011 r., jak i od 01.01.2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 2 uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Jednocześnie zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 – nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy – nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Jednak i tutaj ustawodawca wprowadził wyjątki. W konsekwencji trzeba przyjąć, że art. 16 ust. 1 zawiera nie tylko katalog wyłączeń, ale niektóre jego punkty stanowią niezależnie od art. 15 ust. 1 pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie regulacje te zostały zawarte w pkt 9 lit. a) tegoż artykułu, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

W myśl art. 26c ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 ze zm.), przedsiębiorca, który uzyskał koncesję na działalność, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2 i 3 (wydobywanie kopalin ze złóż; bezzbiornikowe magazynowanie substancji oraz składowanie odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych), obowiązany jest utworzyć fundusz likwidacji zakładu górniczego, zwany dalej „funduszem”, chyba że obowiązek taki wynika z odrębnych przepisów.

Wskazany przepis, nałożył na podmioty gospodarcze posiadające koncesję, których zadaniem jest wydobywanie kopaliny, obowiązek utworzenia funduszu likwidacji zakładu górniczego.

Wielkość odpisów na ww. fundusz została określona w ust. 2 tegoż artykułu, który stanowi, iż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, prowadzący:

1. wydobywanie kopaliny systemem podziemnym lub otworowym, bezzbiornikowe magazynowanie substancji lub składowanie odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych, przeznacza na fundusz równowartość od 3% do 10% odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładu górniczego, ustalanych stosownie do przepisów o podatku dochodowym;
2. wydobywanie kopaliny systemem odkrywkowym przeznacza na fundusz równowartość 10% należnej opłaty eksploatacyjnej, o której mowa w art. 84.
   
   

Ustawodawca w powołanych przepisach określił wysokość odpisów, który jest jednakowy dla wszystkich przedsiębiorców w związku z wydobywaniem kopaliny.

W ten sposób wyliczone środki funduszu są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym. Zgodnie bowiem z treścią art. 26c ust. 3 ww. ustawy, przedsiębiorca gromadzi środki funduszu na wyodrębnionym rachunku bankowym, dokonując wpłat na fundusz począwszy od dnia powstania obowiązku uiszczania opłaty eksploatacyjnej albo od rozpoczęcia działalności, o której mowa w ust. 2 pkt 1, nieobjętej obowiązkiem uiszczania opłaty eksploatacyjnej, do rozpoczęcia likwidacji zakładu górniczego.

Natomiast środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, również w razie upadłości przedsiębiorcy (art. 26c ust. 4 ww. ustawy).

Zatem celem powyższych regulacji jest przymuszenie przedsiębiorcy do gromadzenia niezbędnych w tym celu środków.

Natomiast przepis art. 80 ust. 1 ww. ustawy, określił obowiązki ciążące na przedsiębiorcy dokonującym likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części poprzez podjęcie określonych działań.

Zgodnie z jego treścią, w razie likwidacji zakładu górniczego przedsiębiorca jest zobowiązany:

1. zabezpieczyć lub zlikwidować wyrobiska górnicze oraz obiekty i urządzenia zakładu górniczego;
2. zabezpieczyć niewykorzystaną część złoża kopaliny;
3. zabezpieczyć sąsiednie złoża kopalin;
4. przedsięwziąć niezbędne środki chroniące wyrobiska sąsiednich zakładów górniczych;
5. przedsięwziąć niezbędne środki w celu ochrony środowiska oraz rekultywacji gruntów i zagospodarowania terenów po działalności górniczej.
   
   

Szczegółowe regulacje w zakresie zasad tworzenia i funkcjonowania funduszu zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 24 czerwca 2002 r. (Dz. U. Nr 108, poz. 951) w sprawie szczegółowych zasad tworzenia i funkcjonowania funduszu likwidacji zakładu górniczego.

Stosownie do treści § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, wysokość odpisów na fundusz jest obliczana przez przedsiębiorcę odrębnie dla każdego zakładu górniczego i stanowi równowartość części odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładu górniczego, ustalonych stosownie do przepisów o podatku dochodowym.

§ 4 tego rozporządzenia stanowi natomiast, iż środki funduszu pochodzące z odpisów, o których mowa w § 3, zwiększa się o wpływy z oprocentowania tych środków zgromadzonych na rachunkach bankowych.

W tym miejscu należy wskazać, iż ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze przestała obowiązywać z dniem 31 grudnia 2011 r. Z dniem 1 stycznia 2012 r. weszła bowiem w życie ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981).

Zgodnie z art. 128 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca, który uzyskał koncesję na działalność, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2, 3 i 4, tworzy fundusz likwidacji zakładu górniczego, zwany dalej „funduszem”, oraz gromadzi na nim środki. Przedsiębiorca może utworzyć wspólny fundusz dla więcej niż jednego zakładu górniczego.

Wskazany przepis nakłada zatem na podmioty gospodarcze, których zadaniem jest wydobywanie kopalin ze złóż, obowiązek utworzenia funduszu likwidacji zakładu górniczego.

Wysokość odpisów na ww. fundusz określa art. 128 ust. 4 ustawy, stanowiąc, iż w przypadku wydobywania kopalin ze złóż metodą:

1. robót podziemnych lub otworów wiertniczych - przeznacza się na fundusz równowartość nie mniej niż 3% odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładu górniczego, ustalanych stosownie do przepisów o podatku dochodowym,
2. odkrywkową - przeznacza się na fundusz równowartość nie mniej niż 10% należnej opłaty eksploatacyjnej

– w terminie miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

Środki funduszu gromadzi się na wyodrębnionym rachunku bankowym w postaci środków pieniężnych (art. 128 ust. 2 zd. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 128 ust. 3 ww. ustawy, środki funduszu zwiększa się o wpływy z oprocentowania środków pieniężnych, przychody z bonów skarbowych oraz przychody z obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa.

Zgodnie z art. 128 ust. 8 omawianej ustawy, środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

W odpowiedzi na przedmiotowe pytanie, czy wpływy z oprocentowania środków pieniężnych funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich wpływu na rachunek bankowy funduszu, wskazać należy na przywołany wyżej przepis art. 128 ust. 3 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, obowiązujący od 01 stycznia 2012 r. oraz uchylony z tym dniem § 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych zasad tworzenia i funkcjonowania funduszu likwidacji zakładu górniczego.

Z przepisu art. 128 ust. 3 ustawy Prawo geologiczne i górnicze wynika, iż środki funduszu zwiększa się o wpływy z oprocentowania środków pieniężnych, przychody z bonów skarbowych oraz przychody z obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa. Z kolei, z literalnego brzmienia art. 128 ust. 8 ustawy wynika, że przepis ten stanowi o całości środków funduszu, tj. uwzględnia odpisy dokonane na Fundusz, jak również wpływy z oprocentowania środków – jako koszt uzyskania przychodów. Również z przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Gospodarki (w szczególności § 3 i § 4 tego rozporządzenia) wynika, że wysokość odpisów na fundusz jest obliczana przez przedsiębiorcę odrębnie dla każdego zakładu górniczego i stanowi równowartość części odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładu górniczego, ustalonych stosownie do przepisów o podatku dochodowym. Natomiast środki funduszu pochodzące z odpisów, o których mowa w § 3 ww. rozporządzenia, zwiększa się o wpływy z oprocentowania tych środków zgromadzonych na rachunkach bankowych.

Wobec powyższego, wpływy z oprocentowania środków pieniężnych funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich wpływu na rachunek bankowy funduszu w świetle art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zarówno w okresie do 31.12.2011 r., jak i od 01.01.2012 r.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.