INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2013 r. (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dot. pytania nr 1 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność m.in. w zakresie kopalnictwa rud miedzi i metali nieżelaznych systemem podziemnym oraz wydobywania żwiru i piasku systemem odkrywkowym.

Stosownie do obowiązku wynikającego z art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2011 r. Nr 163, poz. 981 ze zm.), Spółka tworzy fundusz likwidacji zakładu górniczego, zwany dalej: funduszem. Zgodnie z art. 128 ust. 3 i 4 ww. ustawy Prawo geologiczne i górnicze, Spółka tworzy fundusz z następujących środków:

• odpisów na fundusz obliczanych jako równowartość od 3% do 10% odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładów górniczych, ustalanych stosownie do przepisów o podatku dochodowym;
• wpływów z oprocentowania środków pieniężnych funduszu zgromadzonych na rachunkach bankowych.
  
  

Środki funduszu pochodzące z dokonywanych odpisów gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym prowadzonym łącznie dla wszystkich zakładów górniczych Spółki. Środki te przekazywane są na wyodrębniony rachunek bankowy funduszu w terminie miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

Środki pieniężne funduszu zgromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym są inwestowane przez Spółkę w bezpieczne krótkoterminowe papiery wartościowe lub lokaty terminowe. Wpływy z oprocentowania środków funduszu (odsetki) dopisywane przez bank do rachunku funduszu, zwiększają wartość środków funduszu zgromadzonych na tym rachunku.

Wpływy te jednocześnie uwzględniane są w przychodach stanowiących podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w momencie dopisania środków na rachunku bankowym funduszu.

Odpisy na fundusz obliczane jako równowartość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych odnoszone są w ciężar kosztów działalności i uznawane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), w momencie przekazania środków na wyodrębniony rachunek bankowy funduszu.

Zgodnie z zapisami ustawy, środki funduszu mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu (art. 128 ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze).

Finansowanie przez bank ww. kosztów z funduszu możliwe jest, co do zasady, po przedstawieniu przez przedsiębiorcę ostatecznej decyzji właściwego organu nadzoru górniczego zatwierdzającego plan ruchu likwidowanego zakładu lub jego oznaczonej części albo zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego w części, w jakiej przewiduje on likwidację zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu (art. 128 ust. 9 ustawy Prawo geologiczne i górnicze). Finansowanie zatem kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części z funduszu, pod warunkiem uprzedniego spełnienia kryteriów warunkujących możliwość finansowania tych wydatków z funduszu, będzie skutkować nieuznaniem tych kosztów za koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego. Kosztami uzyskania przychodów będą odpisy na fundusz.

Spółka nadmienia, że utworzony zgodnie z wyżej cytowanymi przepisami fundusz likwidacji zakładu górniczego nie pokryje w pełni kosztów likwidacji zakładów górniczych.

Spółka dokonywała, jak również planuje w przyszłości dokonywać likwidacji pojedynczych środków trwałych w związku z ich zużyciem i wymianą na nowe środki trwałe. Amortyzacja tych zlikwidowanych środków trwałych stanowiła i będzie stanowić (w przypadku wymiany na nowe środki trwałe) podstawę do naliczania odpisów na fundusz likwidacji zakładu górniczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zapisem art. 128 ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, koszty likwidacji pojedynczych środków trwałych (obiektów) zakładu górniczego, stanowią koszty uzyskania przychodów w sytuacji, gdy nie zostaną sfinansowane z funduszu...
2. Czy wpływy z oprocentowania środków pieniężnych funduszu stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich wpływu na rachunek bankowy funduszu...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 23 lipca 2013 r. nr ILPB3/423-195/13-3/KS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku likwidacji pojedynczych, zbędnych ze względów technicznych i technologicznych obiektów (urządzeń, instalacji, wyrobisk) tego zakładu, koszty ich likwidacji mogą być finansowane ze środków pochodzących z bieżącej działalności gospodarczej i uznawane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na wstępie Wnioskodawca zaznacza, że z dniem 01.01.2012 r. obowiązuje nowa ustawa Prawo geologiczne i górnicze. W art. 128 ust. 8 tej ustawy ustawodawca zapisał, że środki funduszu mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu. Obowiązujący do dnia 31.12.2011 r. przepis art. 26c ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 1994 r. Nr 27, poz. 96 ze zm.) przewidywał, że środki funduszu mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, również w razie upadłości przedsiębiorcy.

Spółka wskazuje, że po podjęciu decyzji o wykorzystaniu środków funduszu ustawa Prawo geologiczne i górnicze nakłada na przedsiębiorcę szereg obowiązków, które musi spełnić. Zgodnie z art. 128 ust. 9 ustawy, rozpoczęcie dokonywania wypłat z funduszu możliwe jest po przedstawieniu przez przedsiębiorcę ostatecznej decyzji właściwego organu nadzoru górniczego zatwierdzającej plan ruchu likwidowanego zakładu górniczego lub jego oznaczonej części albo zatwierdzającej plan ruchu zakładu górniczego w części, w jakiej przewiduje on likwidację zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

Obowiązki ciążące na przedsiębiorcy dokonującym likwidacji zakładu górniczego w całości lub części określa art. 129 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, zgodnie z którym w razie likwidacji zakładu górniczego przedsiębiorca jest obowiązany:

1. zabezpieczyć lub zlikwidować wyrobiska górnicze oraz urządzenia, instalacje i obiekty zakładu górniczego;
2. zabezpieczyć niewykorzystaną część złoża kopaliny;
3. zabezpieczyć sąsiednie złoża kopalin;
4. przedsięwziąć niezbędne środki chroniące wyrobiska sąsiednich zakładów górniczych;
5. przedsięwziąć niezbędne środki w celu ochrony środowiska oraz rekultywacji gruntów po działalności górniczej.
   
   

Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że dokonanie likwidacji poszczególnych środków trwałych (obiektów) zakładu górniczego w związku z ich technicznym zużyciem i wymianą na nowy składnik majątkowy, nie można utożsamiać z likwidacją zakładu górniczego lub jego oznaczonej części. Przyjęcie innej interpretacji prowadziłoby do sytuacji, w której przedsiębiorca w przypadku likwidacji pojedynczych środków trwałych zobowiązany byłby każdorazowo uzyskać decyzję właściwego organu nadzoru górniczego. Z pewnością takie działanie, które doprowadziłoby do paraliżu procesu wymiany zbędnych środków trwałych występowaniem do właściwych organów w sytuacjach, które tego nie wymagają, nie było intencją ustawodawcy dokonującego zmiany omawianego przepisu.

Z uzasadnienia do zmiany ustawy Prawo geologiczne i górnicze wynika, że celem ustawodawcy było przyjęcie takich rozwiązań, które miały doprowadzić do uelastycznienia zasad funkcjonowania funduszu likwidacji zakładu górniczego oraz racjonalizacji sposobów wykorzystania jego środków.

Koszty związane z likwidacją poszczególnych środków trwałych (obiektów) zakładu górniczego, a które nie są finansowane przez Spółkę ze środków funduszu, winny być odnoszone bezpośrednio w koszty działalności gospodarczej Spółki. Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wymienione wydatki związane z likwidacją środków trwałych niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów (wymiana zużytych środków trwałych na nowocześniejsze i wydajniejsze), a zatem jako koszty pośrednie winny być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia (zaksięgowania na podstawie otrzymanej faktury), zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e w związku z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Mając na uwadze ww. przepisy ustawy Prawo geologiczne i górnicze oraz przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki, w przypadku likwidacji pojedynczych zbędnych obiektów (urządzeń, instalacji, wyrobisk) zakładu górniczego, Spółka nie będzie obligatoryjnie zobowiązana do wykorzystywania funduszu likwidacji zakładu górniczego, a poniesione w związku z tą likwidacją koszty, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w części dot. pytania nr 1 uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Jednocześnie zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 – nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy – nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Jednak i tutaj ustawodawca wprowadził wyjątki. W konsekwencji trzeba przyjąć, że art. 16 ust. 1 zawiera nie tylko katalog wyłączeń, ale niektóre jego punkty stanowią niezależnie od art. 15 ust. 1 pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie regulacje te zostały zawarte w pkt 9 lit. a) tegoż artykułu, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

W myśl art. 26c ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 ze zm.), obowiązującej do dnia 31 grudnia 2011 r., przedsiębiorca, który uzyskał koncesję na działalność, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2 i 3 (wydobywanie kopalin ze złóż; bezzbiornikowe magazynowanie substancji oraz składowanie odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych), obowiązany jest utworzyć fundusz likwidacji zakładu górniczego, zwany dalej „funduszem”, chyba że obowiązek taki wynika z odrębnych przepisów.

Środki funduszu, w myśl obowiązującej do tego dnia ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, również w razie upadłości przedsiębiorcy (art. 26c ust. 4 ww. ustawy).

Z dniem 1 stycznia 2012 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981).

Zgodnie z art. 128 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca, który uzyskał koncesję na działalność, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2, 3 i 4, tworzy fundusz likwidacji zakładu górniczego, zwany dalej „funduszem”, oraz gromadzi na nim środki. Przedsiębiorca może utworzyć wspólny fundusz dla więcej niż jednego zakładu górniczego.

Wskazany przepis nakłada zatem na podmioty gospodarcze, których zadaniem jest wydobywanie kopalin ze złóż, obowiązek utworzenia funduszu likwidacji zakładu górniczego.

Wysokość odpisów na ww. fundusz określa art. 128 ust. 4 ustawy, stanowiąc, iż w przypadku wydobywania kopalin ze złóż metodą:

1. robót podziemnych lub otworów wiertniczych - przeznacza się na fundusz równowartość nie mniej niż 3% odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakładu górniczego, ustalanych stosownie do przepisów o podatku dochodowym,
2. odkrywkową - przeznacza się na fundusz równowartość nie mniej niż 10% należnej opłaty eksploatacyjnej

– w terminie miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

W powołanym przepisie ustawodawca określił wysokość odpisów. W ten sposób wyliczone środki funduszu są gromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym.

Zgodnie bowiem z treścią art. 128 ust. 2 zd. 1 ww. ustawy, środki funduszu gromadzi się na wyodrębnionym rachunku bankowym w postaci środków pieniężnych.

W myśl art. 128 ust. 3 ww. ustawy, środki funduszu zwiększa się o wpływy z oprocentowania środków pieniężnych, przychody z bonów skarbowych oraz przychody z obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa.

Natomiast zgodnie z art. 128 ust. 8 omawianej ustawy, środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

Z kolei, przepis art. 129 ust. 1 ww. ustawy, określił obowiązki ciążące na przedsiębiorcy dokonującym likwidacji zakładu górniczego, poprzez podjęcie określonych działań.

I tak, w przypadku likwidacji zakładu górniczego, w całości lub w części, przedsiębiorca jest obowiązany:

1. zabezpieczyć lub zlikwidować wyrobiska górnicze oraz urządzenia, instalacje i obiekty zakładu górniczego;
2. zabezpieczyć niewykorzystaną część złoża kopaliny,
3. zabezpieczyć sąsiednie złoża kopalin,
4. przedsięwziąć niezbędne środki chroniące wyrobiska sąsiednich zakładów górniczych;
5. przedsięwziąć niezbędne środki w celu ochrony środowiska oraz rekultywacji gruntów po działalności górniczej.
   
   

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w art. 16 ust. 1 – niezależnie od art. 15 ust. 1 tej ustawy – zawiera nie tylko katalog wyłączeń, ale również określa podstawę zaliczenia odpisów i wpłat na fundusz likwidacji zakładu górniczego do kosztów uzyskania przychodów.

Bezsporne w niniejszej sprawie jest to, iż na mocy przytoczonego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt uzyskania przychodu w Spółce stanowią środki wpłacone na fundusz likwidacji zakładu górniczego.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż skoro ustawodawca utworzył fundusz na określony cel, to środki zgromadzone na tym funduszu muszą być wykorzystane w tym właśnie celu, jednocześnie obciążając koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca w powołanym powyżej przepisie, tj. art. 128 ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, wymienił na co środki zgromadzone na tym funduszu mogą być wyłącznie wykorzystane.

I tak, zarówno w celu pokrycia kosztów:

• likwidacji zakładu górniczego,
• jego oznaczonej części,
• zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.
  
  

Gdyby intencją ustawodawcy było przyjęcie, iż ww. przepis dotyczy tylko i wyłącznie likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, to wówczas nie wymieniłby również „zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu”, które są jednym z elementów składających się na całość tego zakładu.

Powyższe wynika również z uzasadnienia do projektu ww. ustawy, gdzie czytamy, iż: „nie ma przeszkód w wykorzystywaniu środków funduszu na pokrycie kosztów likwidacji także oznaczonych części zakładu górniczego, jak również zbędnych obiektów (urządzeń, instalacji, wyrobisk) zakładu górniczego” – pkt 6 Zakład górniczy i jego ruch oraz ratownictwo górnicze, ppkt 7.

Bezpodstawnym byłoby zatem obciążanie kosztów środkami wpłaconymi na fundusz przeznaczony i specjalnie utworzony na likwidację zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu, dokonując wydatku związanego z likwidacją pojedynczych środków trwałych (obiektów) ze środków bieżących Spółki.

Wprowadzając dla podmiotów prowadzących działalność w zakresie wydobycia kopalin, obowiązek przekazywania określonych kwot na fundusz likwidacji zakładów górniczych, ustawodawca uznał, że już w momencie wpłaty tych kwot na rachunek funduszu będą one zaliczane do kosztów podatkowych, tym samym wpłyną na wysokość obciążeń podatkowych tego podmiotu. Dokonane zatem wpłaty na fundusz stanowią koszt podatkowy, o jakim mowa w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka, zaliczając zatem wpłaty na wyodrębniony rachunek funduszu, już zaliczyła do kosztów podatkowych wydatki, jakie zobowiązana jest ponieść na likwidacje zakładu górniczego, lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

Wobec powyższego, w pierwszej kolejności, w przypadku podjęcia decyzji o likwidacji poszczególnych środków trwałych (obiektów) zakładu górniczego w zw. z ich technicznym zużyciem i wymianą na nowy składnik majątkowy, Spółka winna wykorzystywać środki zgromadzone w tym celu na tym właśnie funduszu. Ponosząc zatem te wydatki, do wysokości środków zgromadzonych na rachunku funduszu, Spółka nie może wydatków takich ponownie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonując wydatku nie ze środków funduszu, ale ze środków bieżących Spółki.

W sytuacji natomiast, jeżeli środki na funduszu okażą się niewystarczające, wówczas pozostałą część wydatków poniesionych na likwidację Spółka może pokryć z bieżących środków i zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów na zasadzie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 15 ust. 4d i 4e tej ustawy.

Wobec powyższego, w zakresie pytania nr 1 uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.