INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2013 r. (data wpływu 1 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 lipca 2013 r., Nr IPTPB1/415-343/13-2/MAP, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 19 lipca 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 23 lipca 2013 r., następnie w dniu 1 sierpnia 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 30 lipca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością istnieje zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Środkami ZFŚS zarządza komisja, która zamierza zorganizować dla wszystkich pracowników Spółki i ich rodzin spotkanie sportowo-rekreacyjne (piknik rodzinny), którego koszty w całości będą sfinansowane z ZFŚS. Koszty organizacji imprezy mają charakter ryczałtowy (niezależny od ilości uczestników, bądź niezależny od ich faktycznego udziału w imprezie) i obejmują różnego rodzaju atrakcje (np. gry, zabawy, występy artystyczne itp.) oraz konsumpcję posiłków i napojów, które będą podawane w formie „szwedzkiego stołu”.

Celem organizacji pikniku jest działalność socjalna poprzez rekreację na „świeżym powietrzu” oraz atrakcje sportowe. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione od podatku są wartości otrzymanych przez pracownika rzeczowych świadczeń, w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do wysokości 380,00 zł, którą to wartość część pracowników już przekroczyła.

Biorąc pod uwagę niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów imprezy, Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa dla poszczególnych pracowników uczestniczących w pikniku. Nie jest też w stanie określić liczby osób przybyłych na tą imprezę.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby pieniądze i wartości pieniężne zostały uznane za przychód wystarczy, aby były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie w przypadku otrzymania tych świadczeń przez podatnika.

W myśl przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie jest w stanie określić jakie świadczenie i o jakiej wartości otrzymali poszczególni pracownicy uczestniczący w pikniku, tj. nie jest w stanie określić, czy dany pracownik skorzystał z poczęstunku lub innych atrakcji, czy też nie, a jeśli tak to w jakim zakresie, tj. czy nie doszło np. do sytuacji, w której jeden z pracowników uczestniczących w pikniku w ogóle nie skorzystał z poczęstunku, a drugi z pracowników skorzystał z podwójnej porcji poczęstunku przypadającej statystycznie na uczestnika pikniku. Wnioskodawca podkreśla, że impreza będzie się składa z szeregu odrębnych zdarzeń: konsumpcja produktów spożywczych, występy artystyczne itp. Jeżeli dany pracownik będzie uczestniczył tylko w jednym z tych zdarzeń, obiektywnie jego udział w pikniku jest mniejszy niż pracownika, który uczestniczył we wszystkich zdarzeniach. Dotyczy to także statystycznego „przydziału korzyść” na jednego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwość udziału pracownika w pikniku rodzinnym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy kwalifikować jako nieodpłatne świadczenie ze strony Spółki, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co jest związane z obowiązkiem doliczenia jego wartości do przychodów ze stosunku pracy i opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym we wniosku oraz jego uzupełnieniu, uczestnictwo pracownika w imprezie nie powoduje powstania u niego przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego wartość winna być opodatkowana jako przychód ze stosunku pracy.

W opisanej sytuacji, w kontekście otrzymania nieodpłatnego świadczenia, nie można zastosować prostego działania arytmetycznego sprowadzającego się do podzielenia kosztów imprezy przez ilość uprawnionych do udziału i przypisaniu takiej samej wartości obu wskazanym w powyższym przykładzie pracownikom do przychodu ze stosunku pracy.

Tylko indywidualnie wydane towary lub udzielone pracownikom usługi w naturze lub bezpłatnie przez pracodawcę mogą być przychodem opodatkowanym. Nie ma możliwości ustalenia przychodu i opodatkowania go w sytuacji, gdy bezpłatne towary lub usługi od pracodawcy są jedynie postawione do dyspozycji pracownika, co potwierdzają wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1256/11, z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt I FKS 1256/11, z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11.

Wnioskodawca wskazuje, iż podobny pogląd co do możliwości i generalnie zasadności przypisywania świadczenia wyraziło Ministerstwo Finansów w odpowiedz: na artykuł Dziennika, gdzie stwierdzono m.in., iż „informacja jakoby pracownik już w momencie przyznania prawa do skorzystania ze świadczenia, np. po otrzymaniu zaproszenia na firmową imprezę, uzyskuje przychód, od którego musi zapłacić haracz dla fiskusa, nieważne, czy na imprezie się pojawi, czy nie - podatek zapłacić trzeba, jest informacją nieprawdziwą”. Jeśli brak skorzystania z usługi wynajmu nie generuje przychodu (mimo, że pracownik mógł z niej skorzystać), tym samym brak skorzystania z poczęstunku na imprezie nie powinien także skutkować przychodem w tej części (mimo, iż pracownik mógł korzystać z konsumpcji). Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dają podstaw do przypisania w takiej sytuacji statystycznego przychodu przypadającego na jednego pracownika, poprzez podzielenie kosztu pikniku (opłata ryczałtowa) przez ilość osób uprawnionych do udziału w pikniku, czy też osób, które wzięły udział w pikniku. Skoro ustawodawca pojęcia „otrzymać” i „postawić” do dyspozycji rozróżnia, to nie można im nadawać tych samych znaczeń.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że podatnikiem podatku dochodowego jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. Tylko w sytuacji, w której przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazywałyby, iż przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia powstaje w momencie postawienia go do dyspozycji grupy osób, byłoby możliwe w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przypisanie przychodu pracownikom uczestniczącym w spotkaniu. Analogiczne stanowisko zaprezentował również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1531/09 wskazując, iż skoro w stanie faktycznym ujętym we wniosku nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponadto podkreślić należy, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2012 r., Nr ILPB1/415-309/12-2/AMN, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zgodnie z którą: „przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisania poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego. Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny, udostępnione pracownikom przez Spółkę w miejscu wyznaczonym i ogólnie dostępnym kawa, herbata, mleko, cukier oraz słodycze - ciastka, czekoladki itp., a także owoce, z których pracownicy Spółki korzystają w godzinach swojej pracy i na terenie zakładu, nie stanowią dla nich nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako przychód ze stosunku pracy, ponieważ nie można w takiej sytuacji określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakupionych produktów spożywczych. Tym samym, Spółka nie ma obowiązku doliczania wartości tych wydatków do przychodu poszczególnego pracownika.”

Ponadto dodaje, że w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2012 r., Nr IPPB2/415-228/12-2/MG, stwierdzono, iż: „ przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisania poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego. Mając zatem na uwadze nakreślony stan faktyczny, zakupione przez Spółkę drobne artykuły spożywcze, tj. kawa, herbata, cukier, mleko i woda pitna, z których pracownicy Spółki korzystają podczas pracy, zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy, nie stanowią dla nich nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jako przychód ze stosunku pracy, ponieważ nie można w takiej sytuacji określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakupionych produktów spożywczych.”

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2010 r., Nr IBPBII/1/415-411/10/BD (już usuniętej ze strony internetowej Ministerstwa Finansów, gdyż została ona zmieniona przez Ministra Finansów), stwierdził, iż w świetle ww. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego, pracodawca powinien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu, w oparciu o listę pracowników, którzy wyrażą chęć uczestnictwa w imprezie integracyjnej, bądź w oparciu o listę pracowników, do których oferta została skierowana, bez względu na to, czy pracownik w ogóle weźmie udział w takiej imprezie.

Dodaje, iż tak skrajnie fiskalnego poglądu nie podzielił jednak Minister Finansów, który w zmianie interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2010 r., Nr DD3/033/174/KDJ/1O/PK-1143, za niezgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznał stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, że brak uczestnictwa pracownika w imprezie integracyjnej rodzi po jego stronie przychód z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia.

Przychodem pracownika może być tylko konkretna wartość, jaką uzyskuje. W przypadku zaś szwedzkiego stołu zakład pracy nie kupuje dla pracownika konkretnego posiłku czy potrawy. Z takiego bufetu mogą korzystać wszyscy w dowolnej ilości. W tej sytuacji nie jest więc możliwe ustalenie dokładnej wartości świadczenia, co potwierdził wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 maja 2013 r., sygn. akt II FSK1812/11.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że możliwości wzięcia udziału w organizowanym pikniku nie skutkuje dla pracownika powstaniem przychodu. Tak więc nie można zakwalifikować udziału pracownika w pikniku rodzinnym do przychodów wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ cytowany artykuł bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości świadczeń nieodpłatnych, które zostaną rzeczywiście otrzymane. Wnioskodawca zauważa, że w konsekwencji w opisanym zdarzeniu przyszłym nie występują przychody ze stosunku pracy w myśl art. 12 ust 1 cyt. ustawy. Z uwagi na powyższe, ww. przychód nie podlega opodatkowaniu, a na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenie „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć zatem należy również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością istnieje zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Środkami ZFŚS zarządza komisja, która zamierza zorganizować dla wszystkich pracowników Spółki i ich rodzin spotkanie sportowo-rekreacyjne (piknik rodzinny), którego koszty w całości będą sfinansowane z ZFŚS. Koszty organizacji imprezy będą miały charakter ryczałtowy (niezależny od ilości uczestników, bądź niezależny od ich faktycznego udziału w imprezie) i będą obejmowały różnego rodzaju atrakcje (np. gry, zabawy, występy artystyczne itp.) oraz konsumpcję posiłków i napojów, które będą podawane w formie „szwedzkiego stołu”. Celem organizacji pikniku będzie działalność socjalna poprzez rekreację na „świeżym powietrzu” oraz atrakcje sportowe. Wnioskodawca uważa, iż biorąc pod uwagę niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów imprezy, nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa dla poszczególnych pracowników uczestniczących w pikniku. Nie jest też w stanie określić liczby osób przybyłych na powyższą imprezę.

Mając na uwadze powyższe, wartość ww. świadczeń Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunków pracy.

W przypadku pikniku rodzinnego, o którym mowa we wniosku, przychód powstanie u tych osób, które w tym spotkaniu będą uczestniczyły.

Jeśli w uroczystości będzie brała udział osoba towarzysząca pracownikowi (członek rodziny pracownika), świadczenie nieodpłatne dla tej osoby zostanie przyznane z powodu łączącego pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy, dlatego też sfinansowanie imprezy dla pracownika, jak i osoby towarzyszącej, stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem łącznie z innymi przychodami, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić również należy, że w przedmiotowej sprawie pracownik otrzyma świadczenie i będzie to świadczenie o określonej wartości w związku z wzięciem udziału w pikniku rodzinnym, o którym mowa we wniosku, bez względu na to, w jakim stopniu konsumował posiłki, napoje i korzystał z atrakcji. Okoliczność, że podczas uroczystości pracownik, np. nie zjadł całego dania lub nie wypił napoju, nie zmienia faktu, że świadczenie otrzymał i pozostaje bez wpływu na wysokość wydatków jakie poniósł Wnioskodawca w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia korzystania przez pracowników z poszczególnych atrakcji.

Nadmienić należy, iż w przypadku wystąpienia ewentualnych trudności towarzyszących indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, trudności te mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne, nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia jaka wartość zapłaconej kwoty przypadać będzie na danego pracownika. To w interesie Wnioskodawcy – jako podmiotu, na którym ciążą obowiązki płatnika – leży, aby takich problemów technicznych unikać.

Ponadto organ podatkowy zauważa, że w przypadku gdy źródłem finansowania imprezy integracyjnej będą środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko wówczas gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Reasumując, uczestnictwo w organizowanym pikniku rodzinnym skutkuje dla pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego Wnioskodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z dyspozycją art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że otrzymane świadczenie mieścić się będzie w zakresie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.