INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.01.2012 r. (data wpływu 09.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracownika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.03.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi autoryzowany salon i serwis samochodów. Pracownicy Spółki zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy korzystają podczas pracy z kawy dostępnej w ekspresach, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleczka i wody pitnej. Faktury za powyższe zakupy są księgowane w koszty pozostałych świadczeń pracowniczych. Często także artykuły te oraz inne drobne artykuły spożywcze (ciastka, cukierki) dostępne są także dla pracowników w czasie spotkań służbowych, na których omawiane są istotne kwestie dotyczące prowadzonej działalności.

Jednocześnie Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu, salonu i serwisu, tj. kawy, herbaty, śmietanki do kawy, napojów niealkoholowych, słodyczy m.in. paluszki, ciastka, cukierki. Artykuły te są podawane do konsumpcji kontrahentom podczas spotkań biznesowych, a także dostępne są dla klientów w poczekalni serwisu lub salonu Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy od zakupu artykułów spożywczych (kawy, herbaty, cukru, mleczka oraz wody i drobnych słodyczy) udostępnionych pracownikom podczas bieżącej pracy, a także na pracowniczych spotkaniach służbowych Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony i nie ma obowiązku naliczania podatku należnego...
2. Czy w związku z ponoszeniem wydatków na zakup artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu w celu poczęstowania kontrahentów oraz wydatków na zakup artykułów przeznaczonych dla klientów w poczekalni serwisu lub salonu Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony i nie ma obowiązku naliczać podatku należnego ...
3. Czy wydatki na kawę, herbatę, cukier, mleko i wodę dokonywane na rzecz pracowników Spółki objęte Regulaminem Pracy i zużywane przez nich podczas bieżącej pracy stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów jako świadczenia na rzecz pracowników...
4. Czy wydatki na zakup drobnych artykułów spożywczych na poczęstunek dla pracowników na spotkaniach i naradach służbowych Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...
5. Czy wydatki na drobny poczęstunek (drobne artykuły spożywcze, kawa, herbata, mleczko, woda, napoje niealkoholowe) dla kontrahentów i klientów Spółka może traktować jako koszty zwykłego działania przedsiębiorstwa i potraktować je jako koszty uzyskania przychodu względem podatku dochodowego od osób prawnych...
6. Czy Spółka ma obowiązek wydatki na rzecz pracowników dotyczące drobnych artykułów spożywczych, kawy, herbaty, cukru, mleka i wody doliczyć do wynagrodzenia pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Przedmiotowa interpretacja indywidualna udzielona została w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do pytania Nr 6 wniosku. Wniosek w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w odniesieniu do pytania Nr 1, 2, 3, 4, 5 zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka stoi na stanowisku, że wydatki na zakup artykułów spożywczych wykorzystywanych podczas bieżącej pracy pracowników zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy (pracownicy korzystają podczas pracy z kawy dostępnej w ekspresach, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleczka i wody pitnej) będą stanowiły koszty świadczeń pracowniczych i jako takie nie powinny być doliczane do wynagrodzenia pracowników celem ich opodatkowania. Oznacza to, że udostępnienie pracownikom tych artykułów nie będzie stanowiło dla pracowników przychodów objętych podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu ustawy o PIT. Jednocześnie także wydatki na drobne poczęstunki podczas narad i spotkań pracowniczych nie będą miały charakteru osobistego, zatem Spółka także nie ma obowiązku doliczania tych wydatków do przychodów pracowniczych. Reasumując należy wiec stwierdzić, że wydatki na zakup artykułów spożywczych dostępnych dla pracowników podczas ich bieżącej pracy oraz artykułów zużywanych podczas spotkań pracowniczych nie będą stanowiły dla pracowników przychodów objętych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Spółka nie będzie miała obowiązku doliczenia ich do wynagrodzenia pracowników i opodatkowania oraz wykazania w informacji rocznej PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93). Zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownicy Spółki, zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy korzystają podczas pracy z kawy dostępnej w ekspresach, herbaty, cukru do słodzenia oraz mleczka i wody pitnej. Faktury za powyższe zakupy księgowane są w koszty pozostałych świadczeń pracowniczych. Często artykuły te oraz inne drobne artykuły spożywcze (ciastka, cukierki) dostępne są także dla pracowników w czasie spotkań służbowych, na których omawiane są istotne kwestie dotyczące prowadzonej działalności.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż co do zasady do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika, związanych ze stosunkiem pracy zaliczyć należy wszystkie wydatki poniesione przez pracodawcę na rzecz pracownika, a w zasadzie ich wartość. Jednakże, przychód ze stosunku pracy nie powstaje, jeżeli nie ma możliwości przypisanie poszczególnemu pracownikowi określonej wielkości świadczenia na niego przypadającego.

Mając zatem na uwadze nakreślony stan faktyczny, zakupione przez Spółkę drobne artykuły spożywcze, tj. kawa, herbata, cukier, mleko i woda pitna, z których pracownicy Spółki korzystają podczas pracy, zgodnie z obowiązującym Regulaminem Pracy, nie stanowią dla nich nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, jako przychód ze stosunku pracy, ponieważ nie można w takiej sytuacji określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów zakupionych produktów spożywczych.

Również w sytuacji, gdy powyższe artykuły oraz inne drobne artykuły spożywcze, tj. ciastka, cukierki, dostępne są dla pracowników w czasie spotkań służbowych (narad), nie mające charakteru osobistego, na których podczas drobnego poczęstunku omawiane są istotne kwestie dotyczące prowadzonej działalności, Spółka nie ma obowiązku doliczania wartości tych wydatków do przychodu poszczególnego pracownika, o ile stanowią jedynie zwyczajowy poczęstunek nie mający charakteru okazałości.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Spółka nie ma obowiązku wydatków poniesionych na rzecz pracowników, dotyczących drobnych artykułów spożywczych, tj. kawy, herbaty, cukru, mleka i wody doliczyć do wynagrodzenia pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz wykazywać w informacji rocznej PIT-11 sporządzonej dla pracownika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.