Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1024/13/AK
z 20 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 26 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem ubrań, obuwia oraz dodatków do ubrań dla modeli, aktorów i prezenterów telewizyjnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem ubrań, obuwia oraz dodatków do ubrań dla modeli, aktorów i prezenterów telewizyjnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 lipca 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-616/13/AK wezwano Wnioskodawcę o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 26 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na rynku szeroko pojętych "mediów", tj. zajmuje się produkcją telewizyjną, produkcją radiową, fotografią profesjonalną, tworzeniem stron internetowych i ich administracją, doradztwem wizerunkowym, tworzeniem filmów i produkcji promocyjnych etc.

W ramach oferowanych usług w zakresie produkcji radiowej i telewizyjnej Spółka zajmuje się m.in. nagrywaniem materiałów filmowych, organizacją castingów, spotkaniami z aktorami i ekipą realizacyjną, produkcją reportaży czy przygotowywaniem planów zdjęciowych. Ponadto w ramach produkcji dla Telewizji Polskiej przygotowuje materiały filmowe, relacje reporterskie na żywo. W ramach szeroko pojętych usług PR (doradztwa wizerunkowego) Spółka m.in. oferuje usługi komunikacji z mediami w sytuacji kryzysowej, usługi tzw. "domu mediowego" (tj. organizacji marketingowej, której zadaniem jest planowanie i zakup kampanii reklamowych w mediach masowych). Wskazane powyżej usługi wykonują tak osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, jak i współpracownicy świadczący na rzecz Spółki usługi na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z uwagi na powyższe, Spółka ponosi koszty związane z prowadzoną działalnością, takie jak:

1. wydatki związane z organizacją planów zdjęciowych (catering, drobne przekąski, kanapki, napoje),
2. wydatki związane z zakupem lub budową dekoracji planu zdjęciowego (materiały budowlane, elementy instalacji elektrycznej, oświetlenia, zakup drobnych urządzeń - krzesła, stoły, meble, stanowiące scenografię planu),
3. wydatki związane z organizacją spotkań dla przyszłych i obecnych klientów tak w siedzibie Spółki, jak i w restauracjach lub wynajętych salach, wydatki związane z organizacją tzw. "śniadań/kolacji prasowych" podczas konferencji prasowych dla dziennikarzy i innych spotkań biznesowych (wynajem sali, catering, oprawa muzyczna etc), a także
4. koszty zakupu ubrań, obuwia i akcesoriów dla modeli, aktorów oraz prezenterów telewizyjnych (występujących w realizowanych reportażach, filmach, reklamach, relacjach reporterskich na żywo, stand upów etc.)

-które w jej ocenie stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż w Spółce obowiązuje "regulamin przydzielania strojów służbowych i ich ewidencji" (wprowadzony uchwałą Zarządu Spółki z dnia 2 stycznia 2013 r.), zgodnie z którym:

1. pracodawca może na wniosek pracownika - zgłoszony nie częściej niż raz na kwartał - wydać mu strój służbowy, który pozostaje własnością pracodawcy;
2. pracownik po wydaniu stroju służbowego podpisuje deklarację o odpowiedzialności materialnej oraz o zobowiązaniu się do stosowania regulaminu,
3. pracownik zobowiązuje się używać przydzielony strój służbowy wyłącznie w celu świadczenia pracy lub określonych czynności wynikających z jego zakresu obowiązków oraz nie używać stroju służbowego do celów prywatnych,
4. pracownik zobowiązuje się do noszenia stroju służbowego w godzinach świadczenia pracy (usług) dla pracodawcy, a także podczas podejmowania wszelkich czynności związanych z reprezentacją pracodawcy przed osobami trzecimi,
5. w przypadku rozwiązania stosunku łączącego pracodawcę i pracownika, pracownik winien dokonać zwrotu przydzielonego stroju służbowego (przy czym zwrotowi nie podlegają obuwie, koszule, bluzki oraz T-shirty), a ponadto zwrot stroju służbowego następuje po jego wykorzystaniu do celów służbowych, oraz w terminie 14 dni od otrzymania pisemnego wezwania od pracodawcy do jego zwrotu,
6. Zarząd Spółki prowadzi ewidencję wydanej odzieży,
7. pracownicy mają prawo zwrócić się do pracodawcy o zwrot kosztów związanych z zakupem stroju służbowego poniesionych w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie regulaminu. Zwrot kosztów uzależniony jest od uprzedniej akceptacji ich wysokości przez pracodawcę oraz utrzymaniu wymagań dla odzieży określonych powyżej, przy czym decyzja pracodawcy w zakresie zwrotu kosztów związanych z zakupem stroju służbowego pozostaje uznaniowa.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy słuszne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych wydatków związanych z zakupem ubrań, obuwia oraz zakupu dodatków do ubrań dla modeli i aktorów (w przypadku sesji zdjęciowych, reklam, filmów) oraz prezenterów telewizyjnych (realizacja dla Telewizji Polskiej relacji na żywo oraz materiałów reporterskich), jeżeli w Spółce obowiązuje regulamin przydzielania strojów służbowych i ich ewidencji, który precyzyjnie określa warunki używania takich ubrań? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej: "updop"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów enumeratywnie wskazanych w art. 16 updop. W ocenie Spółki jej stanowisko zaliczające wszystkie wskazane powyżej wydatki w poczet kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe, z przyczyn podanych poniżej:

Jak wskazano w stanie faktycznym Spółka - w ramach swojej działalności - współpracuje z modelami, aktorami, prezenterami telewizyjnymi, a do jej obowiązków związanych z oferowanymi usługami należy także zapewnienie im odpowiednich ubrań, obuwia i akcesoriów. W zależności od potrzeb i charakteru przygotowanego materiału odpowiednie stroje są wypożyczane (zwłaszcza w przypadku modeli i aktorów) lub kupowane. W szczególności w przypadku współpracy z prezenterami telewizyjnymi odpowiednia odzież służbowa jest kupowana i wydawana współpracownikom w oparciu o postanowienia regulaminu obowiązującego w Spółce (a to mając na uwadze specyfikę nagrywania materiałów reporterskich, wymagających często szybkiego reagowania i licznych podróży).

W ocenie Wnioskodawcy, występowanie aktorów, modeli czy prezenterów telewizyjnych jest formą występu, a ubrania im wydawane są koniecznym elementem tworzonego materiału, w konsekwencji wydatek związany z zakupem odpowiedniego ubrania jest jednym z elementów kosztowych (wynikających z założeń scenariusza danego programu - np. kolor, krój dopasowanie do programu, są zgodne z koncepcją scenograficzną, założeniami programu lub jego formą). Specyfika prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej wymaga poniesienia nakładów na odzież użytkowaną przez aktorów, modeli czy prezenterów. Spółka stoi na stanowisku, ze takie wydatki nie powinny być traktowane jako koszty reprezentacji (zgodnie z definicją słownikową - coś ponad standardowego, świadczącego o wytworności i okazałości) - i Spółka kwalifikuje te czynności, zgodnie z założeniami scenariusza danego programu, jako wydatki związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko takie zostało podzielone m.in. przez Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w int. ind. z dnia 11 września 2007 r. (Znak: 1472/ROP1/423-260/07/KUKM) "wydatki poniesione w związku z zakupem strojów służbowych wykorzystywanych tylko i wyłącznie w celach służbowych przez prezenterów telewizyjnych, w myśl art. 15 ust. 1 updop, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zalicza się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja” wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Z uwagi na powyższe, termin „reprezentacja” użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop powinno się definiować jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na rynku szeroko pojętych "mediów", tj. zajmuje się produkcją telewizyjną, produkcją radiową, fotografią profesjonalną, tworzeniem stron internetowych i ich administracją, doradztwem wizerunkowym, tworzeniem filmów i produkcji promocyjnych etc. Spółka ponosi koszty związane z prowadzoną działalnością m.in. takie jak koszty zakupu ubrań, obuwia i akcesoriów dla modeli, aktorów oraz prezenterów telewizyjnych (występujących w realizowanych reportażach, filmach, reklamach, relacjach reporterskich na żywo, stand upów etc.). W Spółce obowiązuje "regulamin przydzielania strojów służbowych i ich ewidencji" (wprowadzony uchwałą Zarządu Spółki z dnia 2 stycznia 2013 r.).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wydatki związane z zakupem ubrań, obuwia oraz dodatków do ubrań dla modeli i aktorów (w przypadku sesji zdjęciowych, reklam, filmów) oraz prezenterów telewizyjnych (realizacja dla Telewizji Polskiej relacji na żywo oraz materiałów reporterskich) wydawanych na podstawie regulaminu przydzielania strojów służbowych i ich ewidencji stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Ponoszenie ww. wydatków związane jest ze specyfiką działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.