Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-616/13/AK
z 20 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 26 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na catering w związku z koniecznością organizacji planu zdjęciowego oraz wydatków związanych z zakupem lub budową dekoracji planu zdjęciowego (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na catering w związku z koniecznością organizacji planu zdjęciowego oraz wydatków związanych z zakupem lub budową dekoracji planu zdjęciowego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 lipca 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-616/13/AK wezwano Wnioskodawcę o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 26 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na rynku szeroko pojętych "mediów", tj. zajmuje się produkcją telewizyjną, produkcją radiową, fotografią profesjonalną, tworzeniem stron internetowych i ich administracją, doradztwem wizerunkowym, tworzeniem filmów i produkcji promocyjnych etc.

W ramach oferowanych usług w zakresie produkcji radiowej i telewizyjnej Spółka zajmuje się m.in. nagrywaniem materiałów filmowych, organizacją castingów, spotkaniami z aktorami i ekipą realizacyjną, produkcją reportaży czy przygotowywaniem planów zdjęciowych. Ponadto w ramach produkcji dla Telewizji Polskiej przygotowuje materiały filmowe, relacje reporterskie na żywo. W ramach szeroko pojętych usług PR (doradztwa wizerunkowego) Spółka m.in. oferuje usługi komunikacji z mediami w sytuacji kryzysowej, usługi tzw. "domu mediowego" (tj. organizacji marketingowej, której zadaniem jest planowanie i zakup kampanii reklamowych w mediach masowych). Wskazane powyżej usługi wykonują tak osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, jak i współpracownicy świadczący na rzecz Spółki usługi na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z uwagi na powyższe, Spółka ponosi koszty związane z prowadzoną działalnością, takie jak:

1. wydatki związane z organizacją planów zdjęciowych (catering, drobne przekąski, kanapki, napoje),
2. wydatki związane z zakupem lub budową dekoracji planu zdjęciowego (materiały budowlane, elementy instalacji elektrycznej, oświetlenia, zakup drobnych urządzeń - krzesła, stoły, meble, stanowiące scenografię planu),
3. wydatki związane z organizacją spotkań dla przyszłych i obecnych klientów tak w siedzibie Spółki, jak i w restauracjach lub wynajętych salach, wydatki związane z organizacją tzw. "śniadań/kolacji prasowych" podczas konferencji prasowych dla dziennikarzy i innych spotkań biznesowych (wynajem sali, catering, oprawa muzyczna etc), a także
4. koszty zakupu ubrań, obuwia i akcesoriów dla modeli, aktorów oraz prezenterów telewizyjnych (występujących w realizowanych reportażach, filmach, reklamach, relacjach reporterskich na żywo, stand upów etc.)

-które w jej ocenie stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, iż w Spółce obowiązuje "regulamin przydzielania strojów służbowych i ich ewidencji" (wprowadzony uchwałą Zarządu Spółki z dnia 2 stycznia 2013 r.), zgodnie z którym:

1. pracodawca może na wniosek pracownika - zgłoszony nie częściej niż raz na kwartał - wydać mu strój służbowy, który pozostaje własnością pracodawcy;
2. pracownik po wydaniu stroju służbowego podpisuje deklarację o odpowiedzialności materialnej oraz o zobowiązaniu się do stosowania regulaminu,
3. pracownik zobowiązuje się używać przydzielony strój służbowy wyłącznie w celu świadczenia pracy lub określonych czynności wynikających z jego zakresu obowiązków oraz nie używać stroju służbowego do celów prywatnych,
4. pracownik zobowiązuje się do noszenia stroju służbowego w godzinach świadczenia pracy (usług) dla pracodawcy, a także podczas podejmowania wszelkich czynności związanych z reprezentacją pracodawcy przed osobami trzecimi,
5. w przypadku rozwiązania stosunku łączącego pracodawcę i pracownika, pracownik winien dokonać zwrotu przydzielonego stroju służbowego (przy czym zwrotowi nie podlegają obuwie, koszule, bluzki oraz T-shirty), a ponadto zwrot stroju służbowego następuje po jego wykorzystaniu do celów służbowych, oraz w terminie 14 dni od otrzymania pisemnego wezwania od pracodawcy do jego zwrotu,
6. Zarząd Spółki prowadzi ewidencję wydanej odzieży,
7. pracownicy mają prawo zwrócić się do pracodawcy o zwrot kosztów związanych z zakupem stroju służbowego poniesionych w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie regulaminu. Zwrot kosztów uzależniony jest od uprzedniej akceptacji ich wysokości przez pracodawcę oraz utrzymaniu wymagań dla odzieży określonych powyżej, przy czym decyzja pracodawcy w zakresie zwrotu kosztów związanych z zakupem stroju służbowego pozostaje uznaniowa.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy słuszne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych wydatków poniesionych na catering (żywność, napoje, wodę) w związku z koniecznością organizacji planu zdjęciowego (najczęściej mających miejsce poza siedzibą Spółki) oraz wydatków związanych z zakupem lub budową dekoracji planu zdjęciowego? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów enumeratywnie wskazanych w art. 16 updop. W ocenie Spółki, jej stanowisko zaliczające wszystkie wskazane powyżej wydatki w poczet kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe, z przyczyn podanych poniżej.

Spółka realizując zlecenia dot. produkcji filmowych (telewizyjnych) zobowiązana jest do zorganizowania planu zdjęciowego - w zależności od potrzeb danej produkcji praca odbywa się w studiu, w plenerze, w wynajętych pomieszczeniach etc. W trakcie produkcji Spółka zapewnia wyżywienie na rzecz wszystkich osób biorących udział w jej przygotowaniu. Z uwagi na konieczność szybkiego i sprawnego podania posiłków z reguły wyżywienie dostarczane jest przez firmy cateringowe, choć zdarzają się sytuacje, w których Spółka kupuje tylko artykuły spożywcze dla osób biorących udział w realizacji danej produkcji.

W ocenie Wnioskodawcy takie wydatki poniesione są w celu osiągnięcia przychodów, ponieważ następują w celu realizacji produkcji filmowych i telewizyjnych, których sprzedaż stanowi dla Spółki jedno z podstawowych źródeł przychodów. Koszty wyżywienia są jednym z elementów kalkulacji kosztów realizacji danego projektu, co przekłada się na uzyskiwane wynagrodzenie, a równocześnie nie spełniają przesłanek wskazanych w art. 16 updop - a więc stanowią "koszty" w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Wnioskodawca zauważa, iż zamawianie cateringu (posiłki, słodycze, kawa, herbata, woda) na plan zdjęciowy, trwający niejednokrotnie wiele godzin, a często znajdujący się w miejscu, w którym nie da się zapewnić innej formy wyżywienia, jest nie tylko konieczne w prowadzonej przez niego działalności (produkcje filmowe), ale także stanowi pewien standard, który należy zapewnić aktorom oraz innym członkom ekipy realizacyjnej - nie wypływają jednakowoż na polepszenie wizerunku firmy.

W tym miejscu należy wskazać, iż podobnej analizy dokonał

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2009 r. Znak: ILPB1/415-894/09-3/IM,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2009 r. Znak: ILPB3/423-282/09-3/MC,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 marca 2008 r. Znak IPPB1/415-508/07-4/JB.

Podobnie - w ocenie Wnioskodawcy - należy zakwalifikować wydatki poniesione na zakup lub budowę dekoracji planu zdjęciowego, bowiem jego przygotowanie należy do obowiązków umownych Wnioskodawcy, a więc są to koszty poniesione dla osiągnięcia przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.