Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-47/13-3/AO
z 26 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości sprzedawanego złomu oraz w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości złomu przekazywanego do likwidacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 29 stycznia 2013 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wartości sprzedawanego złomu,
• wartości złomu przekazywanego do likwidacji.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne oraz opisy zdarzeń przyszłych.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest m.in.

• produkcja aparatury rozdzielczej i sterowniczej energii elektrycznej,
• produkcja elementów elektronicznych,
• produkcja kabli światłowodowych,
• produkcja pozostałych elektronicznych i elektrycznych przewodów i kabli,
• produkcja sprzętu instalacyjnego,
• produkcja pozostałego sprzętu elektrycznego,
• produkcja wyposażenia elektrycznego i elektronicznego do pojazdów silnikowych,
• sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń,
• sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,
• badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,
• działalność agentów specjalizujących się w sprzedaży pozostałych określonych towarów.
  
  

W związku ze specyfiką procesu produkcyjnego oraz zindywidualizowanymi cechami produkowanych przez Spółkę wyrobów, w Spółce występują sytuacje powodujące powstawanie odpadów, na które składają się:

1. materiały i półprodukty wycofane z produkcji - sytuacja taka występuje, gdy zakupione przez Spółkę materiały (posiadające indywidualne parametry techniczne) oraz półprodukty przestają być przydatne w procesach produkcyjnych z uwagi na konieczność dostosowania tych procesów do zmieniających się potrzeb klientów; w takim przypadku Spółka zmuszona jest wycofać ww. materiały i półprodukty z produkcji,
2. produkty wyprodukowane przez Spółkę, które nie zostały zakupione przez kontrahenta, a próby ich odsprzedaży nie przynoszą efektu (sytuacje takie występują np. w przypadku, gdy kontrahent zamawiający daną partię wyrobów ostatecznie rezygnuje z ich zakupu lub też np. gdy Spółka w celu zapewnienia ciągłości dostaw i kontynuowania kontraktów będących źródłem przychodu Spółki, zmuszona jest do produkcji nadwyżek produktów, które ostatecznie nie są nabywane przez kontrahenta, a jednocześnie próby odsprzedaży tych wyrobów nie przynoszą skutków),
3. odpady będące naturalnym efektem obróbki technologicznej materiałów,
4. odpady będące efektem prac badawczych (tj. materiały i półprodukty stosowane przy opracowywaniu produktów dostosowanych specyficznie na potrzeby poszczególnych zamówień i klientów, jak również powstałe w ten sposób wybrakowane, niepełnowartościowe produkty),
5. odpady będące efektem zdarzeń losowych, niezależnych od Spółki.
   
   

Dla przykładu, sytuacja, o której mowa w pkt a) i b) wystąpiła w latach 2009 i 2010, gdzie w związku ze zmianami specyfikacji wytwarzanych produktów, uwarunkowanymi przyczynami technologicznymi, Wnioskodawca zmuszony był wycofać z produkcji określony zapas materiałów i komponentów (np. przewody zawierające miedź, ołów i inne metale). Jednocześnie, z uwagi na wspomnianą specyfikę sprzedawanych produktów nie było możliwe wykorzystanie wycofanych materiałów i komponentów.

Dla uproszczenia, w dalszej części wniosku Spółka łącznie posługuje się pojęciem „Odpadów” oraz „wydatków poniesionych na nabycie / wytworzenie Odpadów” dla określenia wszystkich powyższych sytuacji.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie nadmienić, iż Spółka stosuje szereg działań mających na celu ograniczenie powstawania odpadów, w tym m.in.

• monitoruje procesy produkcyjne,
• monitoruje procesy logistyczne,
• sprawuje nadzór nad zmianami technicznymi,
• kontroluje stan zapasów na każdym etapie procesu produkcyjnego (surowy materiał, produkcja w toku, wyroby gotowe),
• sprawuje nadzór nad zamówieniami od klientów.
  
  

Odpady wskazane powyżej kwalifikowane są przez Spółkę, jako złom. Kwalifikacja taka dokonywana jest każdorazowo przy pomocy protokołu wewnętrznego (dalej: Protokół złomowania), który zawiera m.in.:

• datę jego sporządzenia,
• rodzaj materiału uznanego za złom,
• wartość kosztów poniesionych na nabycie złomowanego materiału / wytworzenie złomowanego towaru,
• przyczynę złomowania,
• skład komisji dokonującej ww. oceny,
• podpis osoby zatwierdzającej uznanie danego Odpadu za złom.
  
  

Spółka każdorazowo poszukuje możliwości sprzedaży Odpadów zakwalifikowanych jako złom (np. podmiotom zajmującym się skupem złomu oraz innym potencjalnym kontrahentom) i o ile Spółka jest w stanie znaleźć nabywcę zainteresowanego zakupem tego złomu, jest on sprzedawany. W sytuacji natomiast, gdy Spółce nie uda się znaleźć nabywcy (co wynika często ze specyfiki produktów i komponentów używanych w procesie produkcji), Spółka podejmuje decyzję o przekazaniu złomu do fizycznej likwidacji (poprzez zniszczenie) podmiotowi zajmującemu się utylizacją złomu. W takim przypadku, likwidacja udokumentowana jest protokołem przekazania do likwidacji zawierającym dane identyfikujące zniszczone towary (w tym: rodzaj, ilość, wartość towarów). W ocenie Spółki, dowód ten spełnia wymogi dowodu księgowego, o którym mowa w art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze, w świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że powstawanie Odpadów:

• jest związane z całokształtem prowadzonej działalności,
• jest spowodowane sytuacją niezawinioną przez podatnika,
• jest właściwie udokumentowane.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości złomu w momencie sprzedaży tego złomu?
2. Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości złomu w momencie sporządzenia protokołu potwierdzającego przekazanie złomu do likwidacji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość złomu może stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie sprzedaży złomu.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość złomu, stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie sporządzenia protokołu potwierdzającego przekazanie złomu do likwidacji.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

1. Ogólne zasady kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie, w orzecznictwie utrwalony został pogląd, iż kosztami uzyskania przychodów są takie wydatki, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• mają charakter definitywny,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych wymienionych przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• zostały prawidłowo udokumentowane.
  
  

Poniżej Spółka pragnie przedstawić argumenty przemawiające za tym, iż wartość złomu odzwierciedlająca poniesione przez Nią wydatki na nabycie / wytworzenie likwidowanych następnie Odpadów uznanych za złom stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów odpowiednio w momencie sprzedaży lub przekazania złomu do likwidacji.

Poniesienie kosztu przez podatnika.

Poniesienie kosztu przez podatnika oznacza, że w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik).

W opisanym przez Spółkę stanie faktycznym wydatki poniesione na nabycie / wytworzenie Odpadów zostały sfinansowane ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Spółka posiada odpowiednie dokumenty księgowe potwierdzające poniesienie przedmiotowych wydatków.

Charakter definitywny.

Wydatek można uznać za definitywny, w sytuacji gdy jego wartość nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona.

Analizowane wydatki poniesione na nabycie / wytworzenie Odpadów mają charakter definitywny, bowiem nie zostały zwrócone Spółce w żadnej formie.

Poniesienie kosztu miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Są to więc wydatki poniesione nie tylko w celu osiągnięcia przychodów, ale również w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów (rozumianym również jako zapobieżenie ewentualnym stratom). Przepisy podatkowe nie definiują takich pojęć jak „zachowanie” lub „zabezpieczenie” co powoduje, że niezbędne jest odwołanie się do definicji słownikowych. I tak, „zachowanie” oznacza m.in. „pozostanie w posiadaniu czegoś”, natomiast „zabezpieczenie” to „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”.

Należy przy tym podkreślić, iż zgodnie z poglądem funkcjonującym w orzecznictwie, związek z przychodem należy oceniać na moment dokonania wydatku. Oznacza to, że dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu należy zweryfikować, czy w momencie jego ponoszenia podatnik miał prawo zakładać, iż dany koszt mógł się obiektywnie przyczynić do osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Oznacza to, iż z perspektywy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, decydującą przesłanką uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest działanie w celu uzyskania przychodu, natomiast samo osiągnięcie wspomnianego celu nie jest niezbędne.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest ugruntowana linia orzecznicza sądów administracyjnych, której wyrazem jest np. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 24 czerwca 2009 r. (I SA/Op 179/09), w którym Sąd uznał, że: „Istotny jest jednak związek przyczynowy pomiędzy wydatkami a przychodem a mianowicie chodzi o taki związek, gdy poniesienie wydatku mogło mieć potencjalny wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Uzyskanie przychodu nie jest w takiej sytuacji warunkiem koniecznym do zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych, ale niezbędne będzie wykazanie racjonalności działania podatnika”.

Odnosząc powyższe wskazania do analizowanej sytuacji, należy wskazać, że niewątpliwie wydatki na nabycie / wytworzenie Odpadów (które następnie zostały zakwalifikowane przez Spółkę jako złom) zostały poniesione przez Spółkę w celu uzyskania przychodów. Były one bowiem ściśle związane z realizowanym przez Spółkę procesem produkcyjnym, którego efektem miało być wytworzenie produktów, a ich sprzedaż miała przyczynić się do uzyskania przez Spółkę przychodu. W szczególności, Wnioskodawca nabywając materiały zakładał, iż wykorzysta je do produkcji towarów przeznaczonych na sprzedaż, które będą generować Jego przychód. Podobnie w przypadku likwidowanych produktów i ich komponentów - Spółka zakładała, że wyprodukowanie tych produktów przyczyni się do osiągnięcia przychodu.

Jednocześnie należy wskazać, że:

• brak osiągnięcia przychodu w przypadku likwidacji złomu był i jest powodowany czynnikami niezależnymi od Spółki i jest naturalną konsekwencją prowadzonej działalności gospodarczej (w szczególności nie wynika z zaniedbań Spółki),
• w przypadku sprzedaży złomu, istnieje możliwość wskazania bezpośredniego związku z osiągniętym przychodem (ze sprzedaży złomu).
  
  

Tym samym, zdaniem Spółki, zarówno wydatki poniesione przez Nią na nabycie / wytworzenie Odpadów, które są następnie likwidowane, jak i te, które są sprzedawane jako złom stanowią wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu, a więc wykazują związek o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszt nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych wymienionych przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż wydatki poniesione na nabycie / wytworzenie Odpadów nie znajdują się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, przewidzianym przez przepis art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności:

1. katalog ten nie zawiera wyłączenia dla wydatków ponoszonych na wytworzenie / nabycie Odpadów w sytuacji dalszej odsprzedaży tych odpadów, jak również
2. katalog ten nie wymienia strat w środkach obrotowych, z którymi można utożsamiać wartość złomu w przypadku jego fizycznej likwidacji.
   
   

Koszt został prawidłowo udokumentowany.

O tym, że koszt został prawidłowo udokumentowany świadczy w szczególności posiadanie przez podatnika dowodów dokumentujących fakt poniesienia kosztu, jak również to, czy z posiadanych dokumentów wynika, iż dany wydatek spełnia warunki wymienione powyżej.

Jak już Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego, kwalifikacja Odpadów jako złomu dokumentowana jest Protokołem złomowania, a dodatkowo, w przypadku przekazania złomu dla celów likwidacji, fakt ten dokumentowany jest odpowiednim protokołem przekazania do likwidacji. W przypadku natomiast sprzedaży Odpadów, Spółka wystawia fakturę sprzedażową.

Podsumowanie.

Reasumując, w ocenie Spółki, uzasadnione jest twierdzenie, iż zarówno w przypadku sprzedaży, jak i likwidacji Odpadów, wartość złomu, odzwierciedlająca wydatki poniesione na ich nabycie / wytworzenie stanowi koszt uzyskania przychodu po stronie Spółki.

Powyższe stanowisko jest zgodne z poglądem prezentowanym zarówno przez organy podatkowe, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, w myśl którego do kosztów podatkowych mogą być zaliczone straty w środkach obrotowych powstałe w trakcie normalnego i racjonalnego działania podatnika, tj. takiego działania, które co do zasady ma na celu uzyskanie przychodów (lub zachowanie ich źródeł). Takimi kosztami nie mogą być zatem wyłącznie straty powstałe z winy podatnika, tj. wynikające z jego błędów, czy też zaniedbań (takie sytuacje nie są przedmiotem niniejszego wniosku).

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie wskazać, iż uznanie Odpadów za złom oraz konsekwentnie przekazanie złomu do likwidacji firmie utylizującej odpady, nie wynika z zaniedbań Spółki. Działanie Spółki w tym zakresie podyktowane jest wyłącznie utratą wartości handlowej tych Odpadów (bądź to ze względu na zmiany fizyczne jakie zaszły w trakcie obróbki lub badań likwidowanych środków obrotowych, bądź ze względu na okoliczności rynkowe lub zdarzenia ekonomiczne, które związane są z całokształtem i specyfiką prowadzonej działalności).

Jednocześnie, dalsze przechowywanie tych Odpadów narażałoby Spółkę na dodatkowe wydatki (np. koszty magazynowania). Z gospodarczego punktu widzenia, w takich sytuacjach, w ocenie Spółki, zasadna jest decyzja o przeznaczeniu ich do likwidacji, a zatem, zdaniem Spółki, wartość tej straty (w przypadku likwidacji) może zostać odniesiona w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie organów podatkowych, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPBI/2/423-1194/11/MS), w której wskazano, iż: „likwidacja materiałów i półproduktów, a następnie sprzedaż uzyskanego w ten sposób złomu dotyczy materiałów i półproduktów, które utraciły wartość nie z winy podatnika, lecz ze względu na zmiany rynkowe. Nieustanny rozwój rynku, a także inne czynniki (konkurencja na rynku) bez wątpienia wymuszają stały rozwój oraz wprowadzanie nowych, bardziej nowoczesnych rozwiązań skutkujących poprawą jakości oferowanych produktów, utrata przydatności „starego” produktu (brak zainteresowania na rynku) wynika zatem z czynników niezależnych od Wnioskodawcy, a ich zezłomowanie i przeznaczenie do sprzedaży nastąpiło ze względów gospodarczych i było uzasadnione ekonomicznie. Tym samym, wartość zezłomowanych materiałów i półproduktów stanowi koszty (wydatki ponoszone na zakup materiałów, koszty związane z wykorzystaniem półproduktów - nie zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów) Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów”,
• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 12 października 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (nr IPTPB3/423-148/11-3/IR), w której Organ potwierdził prawo wnioskującego do zaliczenia wartości likwidowanych towarów do kosztów uzyskania przychodów argumentując, że: „Brak wyłączenia strat w środkach obrotowych z kosztów podatkowych oznacza, iż - co do zasady - straty te, jako związane z prowadzoną działalnością mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów (…). Według Spółki przedmiotowe towary utraciły dla Niej wartość handlową wobec tego decyzja o ich likwidacji była ekonomicznie uzasadniona i wynikała z zasad racjonalnej gospodarki”,
• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 19 sierpnia 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPB3/423-300/08-3/ŁM), w której Organ stwierdził, iż: „Spółka wskazała, iż likwidacja części środków obrotowych (…) wynika z powodu braku ich przydatności w dalszym procesie wytwórczym. Ich bezużyteczność wynika głównie z: zanieczyszczenia i uszkodzenia surowców i materiałów w transporcie, upływu terminu ważności surowców, niedostosowania maszyn produkcyjnych Spółki do wykorzystywania wszystkich typów nabytych opakowań, zmiany wyglądu stosowanych opakowań jako wyniku standardowej decyzji podjętej przez Grupę wynikającej z wymogów rynku.
  Ponadto Spółka wskazała, iż powstałe straty nie są efektem niedochowania należytej staranności czy zaniechania działań przez Spółkę (…). W związku z powyższym ich poniesienie można uznać za uzasadnione gospodarczo. Tym samym Spółka może powstałe straty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów”.

2. Moment uznania wartości Odpadów za koszty uzyskania przychodów.

2.1. Sprzedaż Odpadów.

W ocenie Spółki, w przypadku sprzedaży złomu, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia wartości złomu do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich sprzedaży. Takie stanowisko wynika wprost z analizy treści przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym: „Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c”.

2.2. Likwidacja Odpadów.

W odniesieniu do likwidacji złomu, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia wartości złomu w momencie podpisania protokołu przekazania do likwidacji.

W związku z tym, że wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie / wytworzenie likwidowanych Odpadów poprzedzają moment likwidacji i jednocześnie nie jest możliwe wskazanie bezpośredniego związku z osiąganym przez Spółkę przychodem (przy czym przesłanka celu poniesienia tych wydatków jest spełniona), zdaniem Wnioskodawcy, koszty te będą stanowić koszty uzyskania przychodów w roku, w którym przekazano złom do likwidacji.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie np. w:

• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 12 października 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (nr IPTPB3/423-148/11-3/IR),
• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 19 sierpnia 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPB3/423-300/08-3/ŁM),
• interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 26 marca 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPBI/2/423-1236/08/MO).
  
  

Uwzględniając powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości zajmowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanego rozstrzygnięcia nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionych stanach faktycznych,
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.