Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-308/13-2/JK2
z 24 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.05.2013 r. (data wpływu 09.05.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.05.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, posiadającą polskie obywatelstwo. Do 19 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w spółce mającej siedzibę na terytorium Polski. Z dniem 20 sierpnia 2012 r. rozpoczęła pracę w belgijskiej spółce, której siedziba znajduje się w Brukseli. Umowa z belgijskim pracodawcą została zawarta na czas określony, od 20 sierpnia 2012 r. do 30 września 2015 r. z możliwością jej przedłużenia. Wraz z rozpoczęciem pracy Wnioskodawczyni przeprowadziła się razem z rodziną (partnerem życiowym i córką) do Belgii. W tym czasie ewentualne przyjazdy Wnioskodawczyni do Polski będą sporadyczne (będzie przebywała w Belgii więcej niż 183 dni w roku). Wynagrodzenie należne z tytułu umowy o pracę jest wypłacane na rachunek bankowy, który Wnioskodawczyni otworzyła w Belgii. Oszczędności wnioskodawczyni również będą lokowane w Belgii. Zarówno składki na ubezpieczenie, jak również zaliczki na podatek dochodowy odprowadzane są przez belgijskiego pracodawcę, zgodnie z prawem wewnętrznym Belgii. Zgodnie z zawartą umową o pracę, belgijski pracodawca jest zobowiązany m. in. do zapewnienia Wnioskodawczyni mieszkania. Wnioskodawczyni posiada w Polsce mieszkanie, które zostało przez Nią wynajęta z chwilą wyjazdu do Belgii. Podatek z tytułu wynajmu mieszkania został rozliczony przez Wnioskodawczynię w terminie poprzez złożenie deklaracji PIT-28. Wnioskodawczyni utrzymuje w Polsce rachunek bankowy w celu otrzymywania czynszu z tytułu najmu mieszkania. Wnioskodawczyni pragnie podkreślić, że nie posiada inwestycji w Polsce, w tym papierów wartościowych notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Wnioskodawczyni nie jest członkiem żadnych organizacji społecznych, kulturalnych czy politycznych w Polsce. Wnioskodawczyni poinformowała właściwy Urząd Skarbowy o zmianie adresu zamieszkania składając formularz ZAP-3 (dokument wpłynął do Urzędu Skarbowego 07 września 2012 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni nie posiada w Polsce od 20 sierpnia 2012 r. miejsca zamieszkania zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie przedstawionego powyżej stanu faktycznego, od 20 sierpnia 2012 roku podlega ona ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, ponieważ od tego czasu na terytorium Polski nie posiada miejsca zamieszkania w rozumieniu ustawy o PIT oraz Konwencji.

Nieograniczony obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy o PIT, wyżej wymienione przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Miejsce zamieszkania w świetle przepisów ustawy o PIT oraz Konwencji.

Jak wynika z powyżej cytowanych przepisów, nieograniczony obowiązek podatkowy jest uzależniony od miejsca zamieszkania podatnika. Artykuł 3 ust. 1a ustawy o PIT definiuje osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej poprzez wskazanie dwóch rozłącznych przesłanek miejsca zamieszkania. Zgodnie z tą definicją, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Do kwestii miejsca zamieszkania odnosi się także Konwencja.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednocześnie należy zauważyć, że określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie. Powyżej cytowana definicja odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego. Wobec powyższego, chcąc ustalić czy Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski od 20 sierpnia 2012 r., należy odwołać się do dwóch przesłanek pomocnych w ustaleniu miejsca zamieszkania, które zostały wymienione w art. 3 ust. la ustawy o PIT. Jednocześnie należy podkreślić, że o ile warunek dotyczący przebywania na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym jest precyzyjny, o tyle warunek odnoszący się do „ośrodka interesów życiowych” może rodzić wątpliwości interpretacyjne.

Ośrodek interesów życiowych.

Przepisy ustawy o PIT nie definiują pojęcia „ośrodka interesów życiowych”. Należy jednak zauważyć, że pojęcie „ośrodka interesów życiowych” było już wielokrotnie interpretowane przez Ministra Finansów, także przy okazji interpretacji przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Wobec powyższego obok określenia, w którym państwie dana Wnioskodawczyni ma stałe miejsce zamieszkania istotne jest określenie, gdzie znajduje się jej centrum interesów życiowych. Organy podatkowe uznają, że rozpatrując kwestię ustalenia miejsca zamieszkania na podstawie centrum interesów życiowych należy brać pod uwagę posiadanie w danym kraju centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Za „interesy osobiste” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne i towarzyskie danej osoby, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

W świetle powyżej przedstawionych przepisów oraz stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawczyni od 20 sierpnia 2012 r. nie posiada ona miejsca zamieszkania na terytorium Polski, gdyż jej ośrodek interesów życiowych został przeniesiony do Belgi, o czym świadczą:

1. wykonywanie pracy na terytorium Belgii w oparciu o umowę o pracę z belgijską spółką,
2. przeprowadzka rodziny do Belgii,
3. wynajęcie mieszkania w Polsce,
4. posiadanie belgijskiego rachunku bankowego,
5. podleganie belgijskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych,
6. brak przynależności do jakichkolwiek organizacji społecznych, kulturalnych czy politycznych w Polsce.
   
   

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wielu interpretacjach indywidualnych wydanych w podobnych stanach faktycznych, np. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 04 lipca 2012 r. (sygn. IPPB4/415-286/12-4/SP), czy interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 kwietnia 2009 r. (sygn. lPPB4/415-94/09-2/JS).

Zmiana zakresu obowiązku podatkowego w trakcie roku podatkowego.

Wnioskodawczyni w 2012 r. przebywała w Polsce ponad 183 dni. W związku z tym Wnioskodawczyni spełnia dyspozycję z art. 3 ust. la pkt 2 ustawy o PIT, zgodnie z którą można ją uznać za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Jednak, mając na uwadze przeniesienie ośrodka interesów życiowych do Belgii, zdaniem Wnioskodawczyni nie podlegała ona przez cały 2012 r. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowi w Polsce. Sytuacja, w której podatnik przez część roku podatkowego może podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w jednym państwie i przez pozostałą część roku w drugim państwie była już przedmiotem interpretacji Ministra Finansów. Taką możliwość potwierdzono w przywoływanej powyżej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 04 lipca 2012 r. (sygn. IPPB4/415-286/12-4/SP), a także interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 czerwca 2008 r. (sygn. IPPB2/415-583/08-2/MK). W obu przypadkach organ podatkowy stwierdził, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu nie za cały roku podatkowy, a jedynie za okres, w którym centrum interesów życiowych podatnika znajdowało się w Polsce. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni powinna ona podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w okresie od 01 stycznia 2012 r. do 19 sierpnia 2012 r., natomiast od 20 sierpnia 2012 r. powinna podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji, należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 r. , poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.