Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1552/12/JJ
z 13 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 27 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z „ulgi za złe długi” - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z „ulgi za złe długi”.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w miesiącach luty - maj 2012 r. dokonywał sprzedaży towarów na rzecz Spółki z o.o. Faktury dokumentujące ww. sprzedaż do chwili obecnej, pomimo upływu terminów płatności, nie zostały opłacone. Wstępne czynności windykacyjne podjęte przez Wnioskodawcę pozwoliły na ustalenie, że brak jest realnej możliwości odzyskania należności. Wnioskodawca w związku z powyższym, mając jednocześnie na względzie ujawnione okoliczności związane ze zrealizowanymi transakcjami handlowymi, podjął kroki w celu odzyskania podatku należnego wykazanego w fakturach dokumentujących sprzedaż towarów na rzecz Spółki z o.o. Wierzytelności Wnioskodawcy ujęte w fakturach nie opłaconych przez dłużnika zostały uprzednio wykazane jako obrót opodatkowany i podatek należny. W miesiącu październiku 2012 r. Wnioskodawca uzyskał z Urzędu Skarbowego właściwego dla dłużnika formalne potwierdzenie, iż został on z urzędu wyrejestrowany jako podatnik w związku z tym, że w ogóle zaprzestał składania deklaracji oraz brak było możliwości skontaktowania się z ww. podmiotem (korespondencja nie była odbierana, pod adresem ujawnionym w KRS nie była prowadzona działalność przez podmiot).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na fakt, iż instytucja korekty z art. 89a ustawy o VAT z założenia jest neutralna dla budżetu - można przyjąć, że kupujący (Wnioskodawca) może dokonać korekty podatku należnego, w sytuacji gdy nabywca towaru (Spółka z o.o.) w ogóle nie złożył deklaracji, tj. nie wykazał podatku naliczonego i nie pomniejszył o tę kwotę podatku należnego?

Wnioskodawca wskazuje, iż o możliwości odzyskania podatku VAT w przypadku, tzw. „złych długów”, rozstrzygają przepisy art. 89a i nast. ustawy o VAT. Wnioskodawca podaje treść art. 89a ust. 1 art. 89a ust. 2 ustawy o VAT. Następnie wskazuje, iż wraz z deklaracją podatkową, w której dokonywana jest korekta podatku należnego podatnik obowiązany jest zawiadomić o korekcie właściwy dla podatnika urząd skarbowy z podaniem kwot korekty podatku należnego. Ponadto, w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego podatnik obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego. Mając na uwadze powyższe przesłanki, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym spełnione są przesłanki określone w pkt 1, 2, 4, 5, i 6 art. 89 a ust. 2 ustawy o VAT. Odnosząc się do przesłanki określonej w pkt 3: „wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni”, Wnioskodawca stwierdza, że nie może ona być spełniona. Spółka bowiem nie dokonała korekty, a na etapie podejmowania decyzji o jej dokonaniu uzyskała formalne potwierdzenie przez Urząd Skarbowy właściwy dla dłużnika, że został on z urzędu wyrejestrowany jako podatnik. Zatem, potwierdzenia spełnienia przesłanki z art. 89a ust. 1 pkt 3 w momencie ewentualnej korekty Spółka nie może skutecznie wykazać. „Ulga za złe długi” znajduje podstawę w nieobowiązującej w chwili obecnej VI Dyrektywie Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), dokładnie art. 11 część C ust. 1 VI dyrektywy, który dawał Państwom Członkowskim możliwość wprowadzenia tego typu regulacji. Zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b VI Dyrektywy - Państwa Członkowskie mogły nakazać nabywcy towaru lub usługi dokonanie korekty, w związku z faktem braku zapłaty w całości lub w części należności powstałej w ramach danej transakcji. „W ten sposób dokonanie korekty podatku należnego przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczenia usług jest neutralne dla budżetu danego państwa członkowskiego, gdyż jednocześnie podatnik będący nabywcą danego towaru lub usługi staje się obowiązany do dokonania korekty odliczeniu podatku naliczonego. Biorąc pod uwagę sens tej regulacji, korekta podatku należnego tym bardziej może być dokonana, jeśli nabywca towarów lub usług w ogóle nie odlicza podatku naliczonego, bo nie jest podatnikiem VAT lub jest podatnikiem wykonującym wyłącznie czynności zwolnione od podatku. Dokonanie korekty podatku należnego przez dostawcę w takiej sytuacji również jest neutralne dla budżetu danego państwa, gdyż nabywca i tak nie mógł wcześniej tego podatku odliczyć jako podatku naliczonego.” (Komentarz do art. 89b Ustawy o VAT, Modzelewski Zbigniew, Mularczyk Grzegorz). Wskazać należy, iż polski ustawodawca kwestię korekty podatku należnego o charakterze neutralności dla budżetu, biorąc pod uwagę literalną treść przepisu uzależnił od statusu czynnych podatników po obu stronach transakcji, co należałoby ocenić negatywnie. W obowiązującej obecnie Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej zrezygnowano z zapisów bezpośrednio precyzujących tzw. „ulgę za złe długi”. Niemniej jednak w art. 92 ust. 1 Dyrektywy wskazano, iż w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie. W związku z powyższym, wskazana regulacja przedstawia dążenia do zapewnienia podatnikom ponoszenia jak najlżejszych konsekwencji podatkowych, w przypadku m.in. niewywiązania się z płatności przez zobowiązanego. W przypadku, o którym mowa w konkretnym stanie faktycznym, nabywca towaru nie złożył deklaracji, tj. nie wykazał podatku naliczonego i nie pomniejszył o tę kwotę podatku należnego. Następnie Spółka z o.o. została z urzędu wyrejestrowana jako podatnik, a zatem nie przysługuje jej już prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wskazać należy, że w przypadku, gdy kupujący (Spółka z o.o.) w ogóle nie rozliczył podatku VAT, gdyż nie składał deklaracji, to po stronie sprzedawcy występuje podwójne obciążenie: 1) nie uzyskał przychodu, ze względu na brak zapłaty przez dłużnika oraz 2) odprowadził podatek, którego wartości nie odzyskał z przyczyn nienależnych od siebie. Ponadto, celem „ulgi za złe długi”, w rozumieniu VI Dyrektywy było umożliwienie podatnikowi, który dokonał transakcji i nie może spodziewać się uregulowania należności przez dłużnika, skorygowania podatku należnego. Prawo to nie powinno zależeć od tego, czy nabywcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, w której nabywcy nie przysługuje status podatnika czynnego oraz w związku z tym prawo do odliczenia podatku naliczonego, po stronie sprzedawcy istnieje możliwość sporządzenia korekty podatku należnego, gdyż w świetle przedstawionych powyżej okoliczności możliwość ta jest neutralna dla budżetu oraz nie spowoduje podwójnego obciążenia po stronie sprzedawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Możliwość skorygowania podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 cyt. ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Jak stanowi art. 89a ust. 4 ww. ustawy w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Z kolei z art. 89a ust. 6 ustawy wynika, że podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Jednocześnie ustawodawca zawarł definicję takich wierzytelności. W myśl art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności, związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać nieściągalność wierzytelności za uprawdopodobnioną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1, warunki określone w art. 89a ust. 2-7 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Z przedstawionego wniosku wynika, że Wnioskodawca w miesiącach luty - maj 2012 r. dokonywał sprzedaży towarów na rzecz Spółki z o.o. Faktury dokumentujące ww. sprzedaż do chwili obecnej, pomimo upływu terminów płatności, nie zostały opłacone. W miesiącu październiku 2012 r. Wnioskodawca uzyskał z Urzędu Skarbowego właściwego dla dłużnika formalne potwierdzenie, iż został on wyrejestrowany jako podatnik VAT czynny w związku z zaprzestaniem składania deklaracji oraz brakiem możliwości skontaktowania się z ww. podmiotem.

Analizując powołane przepisy na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż skoro w art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy wśród warunków, od których ustawodawca uzależnia możliwość skorzystania z prawa do korekty wskazano wymóg, aby dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, był podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, to Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo – wynikające z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług - do korekty podatku VAT należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, w przypadku wierzytelności, które okazały się nieściągalne. Dłużnik bowiem na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, nie jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Fakt niezłożenia przez dłużnika deklaracji dla podatku od towarów i usług ze wskazanym podatkiem naliczonym nie stanowi przesłanki uprawniającej do skorzystania z „ulgi za złe długi”.

Odnosząc się do kwestii naruszenia przepisów prawa wspólnotowego, w szczególności art. 92 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. oraz celów wskazanej Dyrektywy - zasady neutralności i proporcjonalności wyjaśnić należy, że z chwilą wstąpienia państwa członkowskiego do struktur Unii Europejskiej, zobowiązuje się ono do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Przepisy prawa podatkowego obowiązujące na terenie Unii Europejskiej stosowane są w krajach członkowskich przez implementację, czyli uregulowanie w przepisach prawa krajowego zagadnień prawa wspólnotowego. Należy jednak zauważyć, że o ile polski ustawodawca ma obowiązek implementacji zawartych w dyrektywach postanowień wiążących państwo członkowskie, co do zamierzonego celu, to Wspólnota zostawia władzom krajowym swobodę co do form i metod jakimi skutek ma być osiągnięty.

Potwierdza to treść art. 90 obowiązującej obecnie Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r., zgodnie z którym w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązywania się z płatności lub w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Powyższy przepis daje więc formalne umocowanie do określenia w trybie regulacji krajowych, pewnych wymogów czy też formalności, które powinny być spełnione przez dostawcę w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Skoro prawodawca wspólnotowy stworzył taką możliwość, to znaczy, iż dostrzegał uzasadnione racje przemawiające za wprowadzeniem takiego rozwiązania. Należy uznać, iż jednym z zasadniczych motywów przyznania określonych kompetencji ustawodawcom krajowym, było zapewnienie władzom krajowym określonych środków nadzoru nad prawidłowym w tym zakresie funkcjonowaniem systemu podatku od wartości dodanej. Na system ten składają się bowiem nie tylko same prawa podatników, które niewątpliwie w granicach określonych przepisami muszą być respektowane, ale także – zważywszy, iż wpływy z podatku VAT są zwykle jednym z głównych źródeł wpływów do budżetu państwa – określone uprawnienia i możliwości nadzorcze ze strony państwa w celu eliminowania możliwych nadużyć.

Końcowo wskazać należy, iż na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) powołane na wstępie przepisy art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązywały do dnia 31 grudnia 2012 r. bowiem z dniem 1 stycznia 2013 r. nastąpiła ich zmiana.

Na mocy art. 11 pkt 8 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce w art. 89a ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie:

„1. Podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.
1a. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.”,
W ust. 2 ww. artykułu uchyla się pkt 2, 4 i 6, natomiast pkt 3 otrzymuje brzmienie: „na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:>br>

1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji”.

W art. 89a ust. 3-5 otrzymują brzmienie:


„3. Korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.
4. W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.
5. Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.”.

Ponadto uchyla się ust. 6, zaś ust. 7 otrzymuje brzmienie: „7. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4.”.

Dodaje się ust. 8 w brzmieniu: „8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia niezbędnych danych pozwalających na weryfikację spełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 89b ust. 1, przez dłużnika”.

Ponadto zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle art. 23 ust 2 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.