Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-289/13/KO
z 16 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2013r. (data wpływu 10 stycznia 2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2013r. (data wpływu 25 marca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania podatku VAT należnego na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli dłużnik złożył wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości lub likwidację ale nie zostało wydane postanowienie sądu o wszczęciu takiego postępowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania podatku VAT należnego na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli dłużnik złożył wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości lub likwidację ale nie zostało wydane postanowienie sądu o wszczęciu takiego postępowania.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 marca 2013r. (data wpływu 25 marca 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 marca 2013r. znak: IBPP2/443-14/13/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (oznaczone nr 6):

Dłużnik złożył wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości/likwidacji, ale nie zostało jeszcze wydane postanowienie sądu o rozpoczęciu postępowania upadłościowego/likwidacji na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji.

Pismem z dnia 21 marca 2013r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawione zdarzenie przyszłe następująco:

Wnioskodawca posiada niezapłaconą fakturę od dłużnika, od której terminu płatności upłynął 150 dzień i chce skorzystać z możliwości korekty VAT należnego wynikającej z art. 89a ustawy o VAT. Zarazem Wnioskodawca posiada wiedzę o tym, iż jego dłużnik złożył wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości lub likwidację, jednak nie zostało jeszcze wydane postanowienie sądu o rozpoczęciu takiego postępowania. Wnioskodawca zakłada, iż pozostałe warunki dotyczące korekty zostają zachowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 marca 2013r.):

Czy w opisanym przypadku Wnioskodawca może skorygować VAT należny od niezapłaconej faktury?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 marca 2013r.):

Do momentu wydania postanowienia sądu o otwarciu postępowania upadłościowego, Wnioskodawca może dokonać korekty VAT należnego, gdyż na dzień dokonania korekty dłużnik nie posiada statusu podmiotu w trakcie postępowania upadłościowego lub w likwidacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, oznaczonego we wniosku nr 6, uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż w ww. piśmie z dnia 21 marca 2013r. (data wpływu 25 marca 2013r.) Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego, zmodyfikował pytanie i przedstawił ostateczne własne stanowisko w sprawie. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do przedstawionego ostatecznie zdarzenia przyszłego, sformułowanego pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy zawartego w tym piśmie.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ustawy o VAT).

Stosownie do art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. (uchylony)
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony)
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
6. (uchylony).
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy o VAT, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7 ustawy).

W opisie zdarzenia Wnioskodawca wskazał, iż posiada niezapłaconą fakturę od dłużnika, od której terminu płatności upłynął 150 dzień i chce skorzystać z możliwości korekty VAT należnego wynikającej z art. 89a ustawy o VAT. Zarazem Wnioskodawca posiada wiedzę o tym, iż jego dłużnik złożył wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości lub likwidację, jednak nie zostało jeszcze wydane postanowienie sądu o rozpoczęciu takiego postępowania. Wnioskodawca zakłada, iż pozostałe warunki dotyczące korekty zostają zachowane.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 1112 ze zm.), zwanej dalej ustawą puin, postępowanie uregulowane ustawą może być wszczęte tylko na wniosek złożony przez podmioty określone w ustawie.

Upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny (art. 10 ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 tej ustawy, Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekracza trzech miesięcy, a suma niewykonanych zobowiązań nie przekracza 10% wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, Sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli (art. 20 ust. 1 ustawy puin).

Dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości (art. 21 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy puin, jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości zgłasza dłużnik, powinien we wniosku dodatkowo określić, czy wnosi o ogłoszenie upadłości z możliwością zawarcia układu, czy też o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację jego majątku (…)

Art. 25 ust. 1 tej ustawy mówi, iż wraz z wnioskiem o ogłoszenie upadłości dłużnik jest obowiązany złożyć oświadczenie na piśmie co do prawdziwości danych zawartych we wniosku.

W razie niezłożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, wniosek zwraca się bez wzywania dłużnika do jego uzupełnienia (art. 25 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 27 ust. 3 ustawy puin, postanowienie w sprawie ogłoszenia upadłości sąd wydaje w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku. Zażalenie na postanowienie w sprawie ogłoszenia upadłości sąd drugiej instancji rozpoznaje w terminie miesiąca od dnia przedstawienia mu akt sprawy.

Stosownie do art. 51 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym:

1. wymienia imię i nazwisko, nazwę albo firmę, miejsce zamieszkania albo siedzibę upadłego dłużnika (upadłego);
2. określa sposób prowadzenia postępowania;
3. określa, czy i w jakim zakresie upadły będzie sprawował zarząd swoim majątkiem, jeżeli postępowanie będzie prowadzone z możliwością zawarcia układu;
4. wzywa wierzycieli upadłego do zgłoszenia wierzytelności w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż miesiąc i nie dłuższym niż trzy miesiące;
5. wzywa osoby, którym przysługują prawa oraz prawa i roszczenia osobiste ciążące na nieruchomości należącej do upadłego, jeżeli nie zostały ujawnione przez wpis w księdze wieczystej, do ich zgłoszenia w wyznaczonym terminie nie krótszym niż miesiąc i nie dłuższym niż trzy miesiące, pod rygorem utraty prawa powoływania się na nie w postępowaniu upadłościowym;
6. wyznacza sędziego-komisarza oraz syndyka albo nadzorcę sądowego, albo zarządcę;
7. oznacza godzinę wydania postanowienia, jeżeli upadły jest uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4, lub niebędącym uczestnikiem podmiotem prowadzącym system interoperacyjny w rozumieniu tej ustawy.
   
   

Postanowienie o ogłoszeniu upadłości jest skuteczne i wykonalne z dniem jego wydania, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 51 ust. 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż dłużnik zgłasza w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości. Przy czym dłużnik powinien określić we wniosku, czy wnosi o ogłoszenie upadłości z możliwością zawarcia układu, czy też o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację jego majątku. Natomiast Sąd może oddalić wniosek złożony przez dłużnika, gdy nie spełnia on wymogów określonych w ustawie lub uwzględnić wniosek o ogłoszenie upadłości poprzez wydanie postanowienia w żądanym zakresie. A zatem to Sąd, po rozpoznaniu wniosku o ogłoszenie upadłości, poprzez wydanie postanowienia o ogłoszeniu upadłości, decyduje o postawieniu w stan upadłości (likwidacji) danego podmiotu, a datą upadłości jest data wydania tego postanowienia.

Z powyższego wynika więc, iż złożenie przez dłużnika do sądu wniosku o ogłoszenie upadłości lub likwidacji, nie oznacza, że z tym momentem jest on w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis zdarzenia należy stwierdzić, iż w przypadku gdy dłużnik złożył wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości lub likwidację, jednak nie zostało jeszcze wydane postanowienie sądu o ogłoszeniu upadłości, dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, a zatem Wnioskodawca może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona pod warunkiem, iż pozostałe okoliczności wskazane w art. 89a będą spełnione.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w kwestiach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych (zdarzenie przyszłe – oznaczone we wniosku nr 1 i 4) oraz podatku od towarów i usług – zaistniały stan faktyczny nr 2 i zdarzenia przyszłe (oznaczone we wniosku nr 3 i 5) – zostanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.