Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-14/13/KO
z 16 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2013r. znak: IT+T/1282/13 (data wpływu 10 stycznia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2013r. (data wpływu 25 marca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania nazwy pełnej lub nazwy skróconej na fakturze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie stosowania nazwy pełnej lub nazwy skróconej na fakturze.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 marca 2013r. znak: IT+T/1282/13 (data wpływu 25 marca 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 marca 2013r. znak: IBPP2/443-14/13/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny (oznaczony nr 2):

W poprzednim brzmieniu Rozporządzenia jednym z elementów faktury były „imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy” w aktualnym brzmieniu: „imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy”. Firma wystawiając faktury wpisuje zamiast pełnej nazwy wraz z formą prawną firmy formę skróconą, np. zamiast spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - sp. z o.o., zamiast przedsiębiorstwo produkcyjno-handlowe - PPH.

Pismem z dnia 21 marca 2013r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

Wnioskodawca, jako podatnik VAT czynny, jest zarówno wystawcą faktur jak i ich odbiorcą na podstawie, których dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego. Jako wystawca faktur, Wnioskodawca ma obowiązek wystawiać prawidłowo dokumenty/faktury dokumentujące sprzedaż, a w szczególności określić „imiona i nazwiska lub nazwy nabywcy towarów lub usług”. Kontrahenci, często na swoich zamówieniach podają nazwy swoich firm używając skrótów zwyczajowych w zakresie nazwy, takich jak PPH (przedsiębiorstwo produkcyjno-handlowe), PHU (przedsiębiorstwo handlowo-usługowe) oraz w zakresie osobowości prawnej - sp. z o.o. (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), S.A. (spółka akcyjna), s.j. (spółka jawna), itp. Wnioskodawca nie ma wiedzy czy skróty, którymi posługują się kontrahenci zostały wskazane przez nich na zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2.

Jako odbiorca, Wnioskodawca posługuje się przeważnie skróconą nazwą, tj. I Sp. z o.o., która została zgłoszona do KRS i US - kwestia prawidłowości posługiwania się powyższym, została potwierdzona Wnioskodawcy ustnie przez pracowników …Urzędu Skarbowego w B.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 marca 2013r.):

Pytanie głównie dotyczy sytuacji, gdy Wnioskodawca wystawia faktury dla kontrahentów posługując się skróconymi wariantami nazw kontrahentów podanych na zamówieniu. Czy Wnioskodawca, jako wystawca faktury może posługiwać się skrótami określonymi w opisanym powyżej stanie faktycznym?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 marca 2013r.): Wnioskodawca uważa, iż użycie zwyczajowych skrótów w połączeniu z numerem identyfikacyjnym NIP odbiorcy faktury, identyfikuje go w sposób jednoznaczny, zwłaszcza, jeśli Wnioskodawca posługuje się skrótami określonymi na zamówieniu nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego (oznaczonego we wniosku nr 2), w kwestiach objętych ww. pytaniem, uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż w ww. piśmie z dnia 21 marca 2013r. (data wpływu 25 marca 2013r.) Wnioskodawca uzupełnił opis zaistniałego stanu faktycznego, zmodyfikował pytanie i przedstawił ostateczne własne stanowisko w sprawie. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do przedstawionego ostatecznie zaistniałego stanu faktycznego, sformułowanego pytania (pierwszego w kolejności) i stanowiska własnego Wnioskodawcy zawartego w tym piśmie.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur oraz dane, które faktury powinny zawierać określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r., fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
   
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 1314 ze zm.), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Natomiast w myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (…).

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 ze zm.) w § 1 pkt 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia – „Dane identyfikacyjne”, w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Z powyższych przepisów wynika zatem jakie dane podatnicy są zobowiązani podawać w składanych dokumentach rejestracyjnych czy identyfikacyjnych.

Obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie zawierają żadnych wskazówek, które regulowałyby kwestię tworzenia nazw skróconych firm. Jedyne zapisy w tym zakresie przewiduje ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.). Zgodnie z:

• art. 24 § 2 ww. ustawy, dla spółki jawnej dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „sp. j.”,
• art. 160 § 2 ww. ustawy, dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „spółka z o.o.” lub „sp. z o.o.”,
• art. 305 § 2 ww. ustawy, dla spółki akcyjnej dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „S.A.”.
  
  

Co do zasady jednakże, celem wypełnienia dyspozycji wynikających ze wskazanych wyżej przepisów odnośnie zgłoszenia rejestracyjnego i identyfikacyjnego, należy podać jakimi nazwami skróconymi Wnioskodawca (kontrahent) będzie się posługiwał.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, iż dopuszczalnym jest używanie skrótu sp. z o.o. zamiast spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, skrótu S.A. zamiast spółka akcyjna, skrótu sp.j. zamiast spółka jawna lub PPH czy PHU w miejsce przedsiębiorstwo produkcyjno-handlowe czy przedsiębiorstwo handlowo-usługowe, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w kwestiach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych (zdarzenie przyszłe – oznaczone we wniosku nr 1 i 4) oraz podatku od towarów i usług – zaistniały stan faktyczny nr 2 (pytanie drugie w kolejności) i zdarzenia przyszłe (oznaczone we wniosku nr 3, 5 i 6) zostanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.